LATEST
World-shaped Box เพลงจากคนธรรมดาที่กระซิบข้างหูรัฐบาลว่า “ทำอะไร อย่าคิดว่าประชาชนไม่รู้”
รัฐบาลดันทุรังจัดซื้อเรือดำน้ำในขณะที่ประชาชนกำลังล้มตายจากพิษเศรษฐกิจ แต่กลับทำอะไรไม่ได้เพราะถูกขังอยู่ในห้องสี่เหลี่ยม จึงกลายเป็นจุดเริ่มต้นของเพลงที่อยากลุกขึ้นมาสะท้อนการเมืองในปัจจุบัน
168aroi คืนความทรงจำการกินบะหมี่สำเร็จรูป ด้วยบะหมี่เห็ดที่อร่อยแต่ Healthy ในเวลาเดียวกัน
ยังจำความรู้สึกเหล่านี้ได้ไหม ช่วงเวลาแห่งความเพลิดเพลิน ความสนุก ไปกับการกินเส้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ที่พวกเราเคยแบ่งปันให้กันในวัยเด็ก เรื่องราวและรสชาติต่างๆ ล้วนยังคงอยู่ในความทรงจำที่ไม่เคยลืมเลือน เฉกเช่นเดียวกับแจมและเมย์ เพื่อนรักสองคนที่ส่วนใหญ่ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ แต่ทุกครั้งที่ต้องไปต่างแดน ทั้งสองก็ไม่เคยลืมที่จะพกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปติดตัวไปด้วย เพื่อเป็นทั้งขนมและอาหารคลายหิวที่ไม่ว่าจะกินเมื่อไหร่ก็จะนึกถึงบรรยากาศเก่าๆ ในวัยเด็ก แต่จากสถานการณ์ของ COVID-19 ทำให้เราเห็นถึงปรากฏการณ์ ที่คนทั้งโลกหันมาสนใจเรื่องการดูแลสุขภาพมากขึ้น รวมถึงเมย์และแจมสองผู้ก่อตั้งแบรนด์ ก็เห็นถึงความสำคัญของอาหารเพื่อสุขภาพ แต่เขาทั้งสองก็ยังคงรักในการกินเส้นเป็นชีวิตจิตใจ เลยเกิดเป็นไอเดียในการสร้างแบรนด์บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่มีความร่วมสมัย ใช้วัตถุดิบจากธรรมชาติ และปราศจากส่วนประกอบจากสัตว์ ซึ่งดีต่อร่างกายมากกว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแบบเดิม | จากบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป สู่บะหมี่เห็ดเพื่อสุขภาพ เพราะรสชาติความอร่อยของบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ที่มาพร้อมความสะดวกในการกิน ต่างต้องแลกมาด้วยปริมาณผงชูรส โซเดียม และน้ำมันจากกระบวนการผลิตที่ล้วนส่งผลเสียต่อสุขภาพหากทานในปริมาณมาก โดยองค์การอนามัยโลก (WHO) แนะนำไว้ว่า ปริมาณโซเดียมที่ทานในแต่ละวันไม่ควรเกิน 2,000 มิลลิกรัม ทว่า บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปส่วนใหญ่ในท้องตลาด 1 ซอง มีปริมาณโซเดียมสูงถึง 1,500 – 1,600 มิลลิกรัม หรือเกือบเทียบเท่าปริมาณโซเดียมที่ควรจะกินในแต่ละวันเลยทีเดียว ที่สำคัญ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปบางชนิดยังมีการเคลือบผงชูรสไว้ที่ตัวเส้นเพื่อเพิ่มรสชาติ และเพื่อเพิ่มอายุการเก็บรักษา บวกกับความกรุบกรอบและรสสัมผัสที่อร่อยขึ้น จึงนิยมใช้การทอดด้วยน้ำมัน ทำให้เกิดการสะสมของน้ำมันภายในเส้น ซึ่งเป็นจุดไคลแมกซ์ที่ส่งผลเสียต่อร่างกายมากที่สุด […]
ไม่ใช่เลขมงคล แต่น่าสนใจ ’11 ตัวเลข’ บอกความเป็นไปของไทย
Urban Report ชวนไปเช็กสถานะประเทศไทย ผ่านสถิติ และชุดตัวเลข ที่ทำหน้าที่เหมือนเข็มทิศคอยบอกว่าเราจะเดินหน้าต่อไปทางไหน และประเทศไทยเป็นไงบ้าง ?
ฉีดครบโดสแล้วหายเลย? ฉีดแล้วตายใครเยียวยา? ถาม-ตอบ ‘วัคซีนโควิด-19’ อะไรที่ควรรู้
การมีอยู่ของวัคซีนโควิด-19 ทำให้เกิดคำถามมากมายวิ่งเข้ามาในหัวแทบทุกวัน ยิ่งคนไทยซึ่งไม่สามารถเลือกยี่ห้อวัคซีนฉีดเอง แถมวัคซีน 2 ชนิดอย่าง Sinovac และ AstraZeneca ที่ใช้ฉีดในประเทศยังเกิดข้อครหาด้านประสิทธิภาพและอาการแพ้ ยิ่งทำให้ประชาชนอย่างพวกเรากังวลเข้าไปอีก
‘บาเลนเซีย’ เมืองหลวงการออกแบบแห่งใหม่ ที่ใช้ Art&Design พัฒนาเมืองและดึงดูดนักลงทุน
World Design Capital เป็นรางวัลที่จัดขึ้นเพื่อยกย่องเมืองที่สามารถนำเอาการออกแบบ มาใช้เป็นเครื่องมือในการขับเคลื่อนเมือง ทั้งในภาคเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม และสิ่งแวดล้อมให้ดีขึ้น ซึ่งรางวัลดังกล่าวจัดขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกๆ 2 ปี เริ่มต้นตั้งแต่เมืองตูริน (2008) โซล (2010) เฮลซิงกิ (2012) เคปทาวน์ (2014) ไทเป (2016) เม็กซิโกซิตี้ (2018) และ ลิลล์ (2020) ในปี 2022 ที่กำลังจะมาถึง ‘บาเลนเซีย’ เมืองศิลปะของประเทศสเปน ได้รับเลือกให้เป็น ‘เมืองหลวงแห่งการออกแบบแห่งใหม่’ จากเหตุผลที่ว่า ดินแดนแห่งนี้ อุดมไปด้วยผลงานทางด้านศิลปะและสถาปัตยกรรมเก่าแก่มากมาย ที่มีชื่อเสียงตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ในส่วนของภาครัฐเองก็ผลักดันในด้านต่างๆ ตั้งแต่สนับสนุนวิชาชีพที่เกี่ยวข้องกับการออกแบบ จัดนิทรรศการ โชว์ผลงาน และการประชุมในทุกเดือน โดยจะมีเนื้อหาสนุกๆ เช่น จะออกแบบอย่างไร เมื่อต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ การออกแบบเพื่อความเท่าเทียมกันทางเพศ ประวัติของการออกแบบ การพัฒนาอุตสาหกรรมการออกแบบและธรรมชาติ ไม่เพียงเท่านี้ บาเลนเซียยังเปิดอบรมเพื่อเสริมทักษะให้เหล่านักออกแบบ ทั้งยังจัดกิจกรรมโดยใช้การออกแบบมาโปรโมตย่านต่างๆ ในเมือง เพื่อดึงดูดให้นักท่องเที่ยวและนักออกแบบจากทั่วทุกมุมโลกเดินทางมาที่นี่ […]
‘LED Farm’ โรงงานผลิตพืชด้วยหลอดไฟ สะอาดจนไม่ต้องล้าง และมีผักทุกฤดูกาลให้กินทั้งปี
เมื่อไรก็ตามที่เราได้ยินคำว่า ‘อาหารที่ผลิตจากโรงงาน’ ถึงจะไม่รู้สึกแย่สักเท่าไหร่ แต่ก็คงไม่ใช่ตัวเลือกต้นๆ สำหรับคนรักสุขภาพแน่นอน ยิ่งนักเขียนนิยายคนไหนใช้คำบรรยายว่า ‘โรงงานผลิตพืช’ ผู้อ่านอย่างผมคงนึกไปถึงสถานที่แออัดซอมซ่อ บรรยากาศทะมึนๆ มีคนงานใช้สารพันสารเคมี แล้วประกอบผักสักต้นขึ้นมาทีละส่วนบนสายพานการผลิตเป็นแน่แท้ แต่นับเป็นโชคดีของคุณผู้อ่าน Urban Creature ที่เฟซบุ๊กมีระบบโชว์ภาพปกก่อนจะลิงก์เข้ามายังบทความเรื่องนี้ เพราะคุณคงเห็นแล้วแน่ๆ ว่าโรงงานผลิตพืชแห่งนี้เป็นคนละเรื่องกับที่ผมเคยนึกถึง เพราะดูสะอาดสบายตา มีผักสีเขียวที่ดูสดกรอบ หน้าตาไม่เลว แถมพนักงานยังไม่ทำหน้าทำตาอึมครึมใส่กันอีกด้วย ผมจึงอยากชวนมารู้จักฟาร์มผักใจกลางเมืองที่ใช้หลอดไฟแทนแสงอาทิตย์ ผ่านมุมมองของ วา-ยวิษฐา คนธรรพ์สกุล กรรมการผู้จัดการ LED Farm ที่มีผักสดคุณภาพดีให้เรากินตลอดปี คุณภาพเหมือนกันทุกล็อต แถมควบคุมสารอาหารได้อย่างกับออกมาจากโรงงาน (ก็ออกมาจากโรงงานนั่นแหละ) อดีตผลิตหลอดไฟ ปัจจุบันทำโรงงานพืช การต่อสู้ด้วยราคาเป็นสนามที่บรรดาผู้ประกอบการไม่อยากลงไปเล่นมากที่สุด เช่นเดียวกับ ซีวิค มีเดีย จำกัด บริษัทแม่ของ LED Farm ที่เคยเป็นเต้ยในธุรกิจผลิตจอภาพ หลอด LED แต่โดนอุตสาหกรรมใหญ่จากแดนมังกรเข้ามาแข่งขันเรื่องราคาที่ถูกกว่าถึงเท่าตัว จึงเลือกเดินหน้าเข้าสู่ธุรกิจใหม่ เริ่มศึกษาวิธีคิดและนวัตกรรมใหม่โดยยึดพื้นฐานเดิมเป็นตัวตั้ง ทายาทรุ่นลูกอย่างวาเล่าให้ฟังว่า ชิงชัย คนธรรพ์สกุล คุณพ่อของเธอไปเห็นโมเดลการปลูกพืชด้วยหลอดไฟแอลอีดีจากประเทศญี่ปุ่น ที่เรียกว่า PFAL (Plant […]
NEW URBAN CREATURE REINVENT THE WAY WE LIVE
ปีสองปีที่ผ่านมา ชีวิตเราเหมือนลูกปิงปองที่ถูกเสิร์ฟด้วยโรคติดต่อร้ายแรงที่สุดในรอบ 100 ปี เด้งไปถูก Backhand ด้วยกระแสวิกฤตเศรษฐกิจที่แทบมองไม่เห็นฝั่ง พอข้ามเน็ตก็โดนบล็อกด้วยความขัดแย้งทางการเมือง พักเกมได้ไม่ทันหายใจ ก็เจอ Forehand จังๆ ด้วยการแพร่ระบาดระลอกที่ 3 ซึ่งไร้ปลายทาง
‘เราจะอยู่แบบนี้กันจริงๆ หรือ?’ คือคำถามที่ผุดขึ้นในใจ…
ปี 2021 นี้จึงถือเป็น ‘A Year of Change’ สำหรับคนทั้งโลก รวมถึงเรา Urban Creature ที่ต้องลุกขึ้นปัดฝุ่นความคิด Reinvent the Way We Live นำเสนอเรื่องราวในท่าทีใหม่ ด้วยมุมมองใหม่ เพราะเราเชื่อว่าเมื่อแรงบันดาลใจมาเจอ Know-how จะสร้างแรงกระเพื่อมที่เปลี่ยนสังคมได้
ติดมือถือจนลืมดูทาง ให้ ‘ตาดวงที่ 3’ มองแทน! ‘Phono Sapiens’ หุ่นยนต์ดวงตา แก้ปัญหาชนนู่น ชนนี่ ระหว่างเล่นมือถือ
เพล้ง! ตุ้บ! โอ๊ย! “ก็บอกแล้วใช่ไหม ไม่ให้เล่นโทรศัพท์ระหว่างเดิน” กี่ครั้งแล้วที่ร่างกายปะทะความเจ็บ ชนนู่น ชนนี่ เพราะอาการ ‘ติดโทรศัพท์’ จนยกหัวแทบไม่ขึ้น มิหนำซ้ำบางครั้งนำไปสู่อุบัติเหตุรุนแรงได้ แม้จะเตือนกันปาวๆ ว่าอย่าเล่นโทรศัพท์ระหว่างเดิน ให้ดูทางก่อน แต่ความบันเทิงหรือธุระสำคัญบนหน้าจอเล็กๆ ก็ดึงดูดให้พฤติกรรมดังกล่าวของผู้คนยังมีอยู่ บางทีถ้าเรามีตาดวงที่ 3 ไว้ช่วยดูทางอาจจะดีขึ้นก็ได้มั้ง ไม่ได้ล้อเล่นนะ ตาดวงที่ 3 นี่แหละคือคำตอบ! Minwook Paeng นักออกแบบอุตสาหกรรมชาวเกาหลีใต้เสียดสีพฤติกรรมติดโทรศัพท์ของคนว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายมนุษย์ไปแล้ว ด้วยการสร้างผลงาน ‘Phono Sapiens’ อุปกรณ์ที่มีลักษณะเหมือนตาหุ่นยนต์ ให้คนที่ยุ่งเกินกว่าจะมองถนนใช้ติดกับหน้าผากด้วยแผ่นเจลบางๆ ตาดวงที่ 3 นี้จะคอยระวังขณะที่คุณเดินกดโทรศัพท์ยิกๆ เมื่อคุณค้อมศีรษะลง กล้องจะช่วยมองสิ่งกีดขวางและอุปกรณ์ Arduino จะคอยส่งคลื่นความถี่เสียงอัลตราโซนิกกระทบวัตถุที่อยู่ในระยะ 1 เมตร ก่อนจะสะท้อนคลื่นกลับมายังเซนเซอร์เพื่อแจ้งเตือนผู้ใช้งาน ซึ่งถ้าเกิดเสียงดังเมื่อไหร่ นั่นแปลว่าคุณกำลังจะชน! แม้งานออกแบบชิ้นนี้จะเป็นผลงานที่ Minwook ทำขณะเรียนปริญญาวิศวกรรมการออกแบบที่ London’s Royal Imperial College of Art and Imperial […]
รถติดนัก งั้นเหาะซะเลย! กระเช้าลอยฟ้า ‘Zippar’ ขนส่งใหม่ของญี่ปุ่น จุคนได้ 3,000 คน/ชม. คาดใช้จริงปี 2025
ชวนส่องโปรเจกต์กระเช้าลอยฟ้า การเดินทางรูปแบบใหม่ ไอเดียโดนๆ จากสตาร์ทอัปญี่ปุ่น
Osaka กับแผน Soft Power เรียกคืนเสน่ห์ Manchester of East Asia ด้วยมิวเซียมบ้านโอซาก้าแท้แห่งแรกในญี่ปุ่น
Osaka Museum of Housing and Living พิพิธภัณฑ์โอซาก้าบรรยากาศ Machiya ที่สร้างโดยช่างผู้เคยสร้าง Katsura Imperial Villa
ถกความเป็นไปได้กับก้าวต่อไปของศิลปะไทย | Social Impact EP.1
ปีที่แล้วภาพยนตร์อย่าง Parasite กวาดรางวัลภาพยนตร์ยอดเยี่ยมในเวทีออสการ์ ปีนี้ โคลอี้ เจา ผู้กำกับหญิงเชื้อสายเอเชียก็ได้รับรางวัลผู้กำกับยอดเยี่ยมอีก นี่คือตัวอย่างของศิลปวัฒนธรรม ที่นอกจากทำหน้าที่ส่งต่อความสวยงามจรรโลงใจ แต่ยังส่งต่อแรงบันดาลใจสร้างมูลค่าได้อีกด้วย หรือเราจะเห็นว่าจริงๆ แล้วบางครั้งศิลปะก็เป็นเชื้อเพลิงขับเคลื่อนสังคมไปสู่สิ่งที่ดีกว่า กลับมามองที่บ้านเรา ศิลปะไทยอยู่ในข้อถกเถียงกันมาอย่างยาวนาน เรื่องการนำมาประยุกต์ใช้ในหลายมิติ เราพอจะมีทางเขยิบขึ้นไปในอีกมิติการรับรู้คุณค่าของศิลปะอย่างเท่าเทียมกันได้รึเปล่า เป็นไปได้ไหมที่เราจะนำศิลปะมาแสดงออกหลากหลายด้านมากกว่าความสวยงาม แล้วทำอย่างไรประเทศไทยและศิลปะจะเติบโตไปอย่างสอดประสานกัน ชวนมาถกถามหาคำตอบใน Social Impact EP.1 ศิลปะไทยไปได้ไกลกว่าที่เป็น?
จากเพจอยากดูหนังถึง ‘Lorem Ipsum’ พื้นที่ฉายหนังทางเลือกให้คนหาดใหญ่ได้ชม
ย้อนกลับไปเมื่อ 4 – 5 ปีก่อน สมัยยังเป็นนักศึกษาคณะนิเทศฯ ทำให้กลุ่มคนที่วนเวียนอยู่รอบตัวล้วนแล้วแต่เป็นคอหนังด้วยกันทั้งสิ้น จำได้ว่าถึงจะเรียนอยู่เชียงใหม่ จังหวัดใหญ่แห่งเมืองเหนือ แต่ก็ไม่วายที่หนังใหญ่บางเรื่องจะไม่เข้าฉาย ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันว่าเป็นเพราะอะไร นอกจากเสียงบ่นของเพื่อนพ้องน้องพี่แล้ว อีกหนึ่งความไม่พอใจที่เห็นกันชัดๆ คือในเฟซบุ๊กมีเพจเรียกร้องให้เอาหนังมาฉายที่จังหวัดตัวเองผุดขึ้นเต็มไปหมด ไม่ต่างกับที่หาดใหญ่ซึ่ง ต้น–พรชัย เจียรวณิช ในฐานะคนรักหนัง ก็อดประหลาดใจไม่ได้ว่าทำไมภาพยนตร์บางเรื่องที่ดังระดับประเทศ แถมยังเป็นหนังระดับฮอลลีวูดที่หากเปิดให้เข้าชมในโรงฯ คนดูก็ไม่โหรงเหรงแน่ๆ แต่ทำไมคนต่างจังหวัดกลับไม่มีสิทธิ์ได้ดู เรื่องนี้ฉายเหอะ…คนต่างจังหวัดอยากดู ต้นเล่าให้ฟังว่าภาพยนตร์ที่จะฉายในหาดใหญ่ถูกสกรีนด้วย ‘สายหนัง’ (ผู้จัดจำหน่ายภาพยนตร์) ที่จะคัดเลือกหนังที่มีแนวโน้มจะทำรายได้ดีเข้ามาฉายในพื้นที่ แต่บางทีก็แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมภาพยนตร์อย่าง Sing Street ที่เป็นหนังแมส คนอยากดูก็เยอะทำไมไม่เข้าโรงภาพยนตร์ที่หาดใหญ่ ด้วยความเก็บกดก็เลยเปิดเพจชื่อ ‘เรื่องนี้ฉายเถอะ คนหาดใหญ่อยากดู’ เพื่อเป็นพื้นที่ในการแสดงออก ก่อนจะพบว่ามีกลุ่มคนที่อัดอั้นตันใจอยู่ไม่น้อย จึงเข้าไปคุยกับโรงภาพยนตร์เพื่อหาทางออกร่วมกัน “ทีแรกเขาบอกว่าให้ไปรวมกลุ่มกันมาว่ามีคนดูกี่คน แต่เราส่งตัวเลขไปก็ไม่เกิดอะไรขึ้น ก็เลยมองไปที่การเช่าเหมาโรงฯ แล้วไปดีลกับค่ายหนังแทน ทีนี้เราก็เป็นเหมือนคนจัดฉายหนัง ลองหาดูว่าเรื่องไหนมีศักยภาพที่จะดึงคนมาดูแล้วเราไม่เจ็บหนักมากกับราคาเหมาโรงฯ ที่สองหมื่นบาท บางเรื่องก็คัฟเวอร์ บางเรื่องก็เข้าตัว แต่อย่างน้อยก็เป็นช่องทางหนึ่งที่จะทำให้คนเข้าถึงหนังได้ “แต่ปัญหาคือดีลกับโรงหนังแต่ละครั้ง กลายเป็นต้องเริ่มใหม่ทุกรอบ เพราะคนที่รับเรื่องเป็นคนละคน แถมราคาที่เสนอมาก็ไม่เท่ากัน เลยรู้สึกว่าต้องทำอะไรสักอย่าง” เมื่อผิดหวังกับระบบของโรงภาพยนตร์ และหวังจะสร้างคอมมูนิตี้ของคนรักหนังในหาดใหญ่ […]