LATEST
Chanintr Work แบรนด์เฟอร์นิเจอร์ที่เชื่อว่าไลฟ์สไตล์ไม่ได้อยู่แค่ห้องนั่งเล่น แต่รวมถึงที่ทำงาน
โซฟาบ้านคุณแตกลายแล้วหรือยัง
โต๊ะกินข้าวที่บ้านเก่าจนผุแล้วใช่ไหม
สปริงเตียงนอนยังคงทำงานได้ดีหรือเปล่า
แล้วเก้าอี้ทำงานล่ะ มันทำร้ายคอ บ่า ไหล่ ของคุณบ้างไหม
โอเค ในตอนนี้คุณอาจจะไม่ได้มีปัญหาตามที่เราว่ามา แต่หากคุณเป็นคนที่สนใจการแต่งบ้าน แต่งห้อง แต่งออฟฟิศ นาทีนี้เราอยากพาคุณไปรู้จักกับ Chanintr – ชนินทร์ แบรนด์เฟอร์นิเจอร์ระดับ High-end ที่เต็มไปด้วยของดีไซน์สวยๆ งามๆ และพรั่งพร้อมด้วยฟังก์ชันที่ครบครัน
ลายปักดอกไม้ถึงดวงดาวที่อยากลบวาทกรรม อิสลาม = ความรุนแรง ของมาเรียม
‘มาเรียม-ธิดารัตน์ จันทเชื้อ’ ศิลปินหญิงมุสลิม ผู้ทำให้ฉันเข้าใจความเป็น ‘เอกภาพ’ มากกว่าที่เคยด้วยงานศิลปะของเธอ ซึ่งบรรจงเย็บปักถักร้อยอย่างประณีต และใช้ลวดลายตั้งแต่ดอกไม้ ไปจนถึงดวงดาว เพื่อถ่ายทอด ‘ศาสนาอิสลาม’ ให้คนทุกศาสนาเข้าใจ
‘ฟังบูโดกัน’ นิทรรศการเสียงออนไลน์ ที่บอกเล่าเรื่องราวของชาวบ้านกับการต่อสู้เรื่องสิทธิที่ดินบนเทือกเขาบูโด
หลังจากเทือกเขาบูโด-สุไหงปาดีถูกประกาศเป็นเขตอุทยานแห่งชาติในปี 2542 ก็ส่งผลให้ชาวบ้านไม่สามารถถือครองที่ดินทำกินอย่างยั่งยืน กลายเป็นปัญหายืดเยื้อมานานหลายสิบปี เราอยากชวนทุกคนมาฟัง ‘ฟังบูโดกัน’ นิทรรศการเสียงออนไลน์ที่จะรวมสื่อและศิลปินอาสาหลากหลายแขนง อาทิ Attention Studio, a day BULLETIN, Localry, echo, The Momentum, Trawell Thailand, Max Jenmana, ProtoZua, H 3 F, วงสามัญชน, JIPI, Julie Baker and Summer, Nut Dao, Gongkan และอีกมากมาย ที่จะมาถ่ายทอดเรื่องราวและร่วมกันเป็นกระบอกเสียงให้ชาวบ้านบนเทือกเขาบูโด สามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ซึ่งกำลังต่อสู้เรื่องสิทธิที่ดินทำกินหลังมีการประกาศเขตอุทยานแห่งชาติทับที่ดินทำกินของชุมชน ทำให้จาก ‘ผู้อยู่อาศัยมาก่อน’ กลายเป็น ‘ผู้ทำผิดกฎหมาย’ ใครที่สนใจ ติดตามได้จากช่องทาง Facebook Page : Attention.studio ตั้งแต่วันนี้ – 15 มีนาคม 2564
‘บ้านหมากม่วง’ จากร้านขายมะม่วงข้างทางปากช่องสู่ Destination ของคนรักมะม่วง
“เรียนจบมาทำอะไรเหรอ กลับมาเป็นแม่ค้าข้างทางนี่นะ” คือประโยคคำถามเชิงเสียดสีที่ วราภรณ์ มงคลแพทย์ หรือแนน ถูกถามอยู่เสมอเมื่อคนแถวบ้านรู้ว่าหลังเรียนจบเธอจะกลับมาเปิดร้านขายมะม่วง แต่ความฝันของเธอมีน้ำหนักมากกว่าคำดูถูก เธอค่อยๆ เปิดร้านมะม่วงเล็กๆ ด้วยผลผลิตจากฟาร์มของคุณพ่อที่เธอมั่นใจในรสชาติและคุณภาพ เพราะคุณพ่อตั้งใจผลิตให้คนอื่นได้กินมะม่วงรสชาติดี ด้วยการวิธีดูแลเสมือนมะม่วงทุกลูกเป็นคนในครอบครัว จากร้านขายมะม่วงข้างทางในวันนั้น เธอได้ค่อยๆ เปลี่ยนมันเป็นสถานที่เพิ่มมูลค่าและคุณค่าให้มะม่วงของคุณพ่อ เปลี่ยนรูปแบบธุรกิจขายส่งมะม่วงสู่ธุรกิจค้าปลีก จนกลายมาเป็นจุดหมายปลายทางของเหล่า Mango Lover ประจำปากช่องที่ต้องแวะมากินสักครั้งในชีวิต ภายใต้แบรนด์ที่มีชื่อว่า ‘บ้านหมากม่วง’ จุดเริ่มต้นแห่งรสชาติหอมหวาน ตั้งแต่เด็กๆ แนนเห็นคุณพ่อคุณแม่ลำบากบนเส้นทางอาชีพชาวสวนมะม่วง เธอเห็นตั้งแต่ครอบครัวไม่มีอะไร ตอนเธออายุประมาณ 5 ขวบ ที่บ้านขายมะม่วงอยู่ข้างทาง หลังจากนั้นครอบครัวเล็กก็ค่อยๆ เติบโตขึ้นด้วยอาชีพนี้ คุณพ่อจึงกลายมาเป็นแรงบันดาลใจในการใช้ชีวิต และเธอก็เริ่มคิดว่า คำว่า ‘เกษตรกรผู้ปลูกมะม่วง’ นี้แหละเป็นสิ่งที่เธอหลงรัก แม้ว่าคุณพ่อจะประสบความสำเร็จมากพอสมควร แต่เธอก็คิดคำนึงว่า ไม่รู้ว่าในอนาคตมันจะเป็นอย่างไร ต่อไปอีก 10 20 ปีข้างหน้าเราจะยังมีมะม่วงของพ่อให้กินอยู่หรือเปล่า เธอจึงตัดสินใจรักษาสวนมะม่วงของคุณพ่อด้วยวิธีของเธอเอง กลายเป็นจุดเริ่มต้นแห่งการตัดสินใจไปเรียนสำนักวิชาทรัพยากรการเกษตร เพื่อที่จะกลับบ้านมาพัฒนาสวนของคุณพ่อต่อ “ช่วยเล่าเรื่องความผูกพันระหว่างแนนกับมะม่วงให้เราฟังหน่อย” เราย่างเท้าก้าวแรกเข้าสวนมะม่วงด้วยคำถามถึงเด็กหญิงที่โตเพราะมะม่วง และโตมากับมะม่วง “ถ้าพูดถึงความผูกพันไม่รู้จะต้องพูดยังไง แต่คงต้องเริ่มจากการบอกว่า แนนมีวันนี้ได้เพราะมีคุณพ่อ คุณแม่ […]
ย่านไหนในกรุงเทพฯ เดินได้เดินดีที่สุด
การเดินเท้าถือเป็นการเดินทางที่สมบูรณ์แบบที่สุด” โดยความหมายของ ‘เมืองเดินได้’ คือเมืองที่ผู้คนส่วนใหญ่ใช้การเดินร่วมกับขี่จักรยานและระบบขนส่งมวลชนในชีวิตประจำวันได้อย่างสะดวกและปลอดภัย จากการนิยามของ Goodwalk Thailand
‘Vulcan Coalition’ สตาร์ทอัป AI ที่เปิดให้คนพิการทำงานด้วยศักยภาพ ไม่ใช่ความน่าสงสาร
ด้วยความสามารถเฉพาะตัวและความใส่ใจในการทำงานที่ไม่แพ้ใคร พวกเขาเหล่านี้จากทั่วประเทศไทยจึงมีหน้าที่เตรียมข้อมูลเรื่อง AI เพื่อสอนให้คนนำเทคโนโลยีไปใช้ประโยชน์ได้อย่างกว้างขวาง เชื่อเถอะ หลังจากอ่านบทความนี้ เราทุกคนจะตาสว่างกับประโยคคร่ำครึที่ว่า คนพิการทำอะไรไม่ค่อยได้!
ไขรหัสลับภาษามือ ‘I LOVE YOU’ จากจดหมายหนึ่งฉบับ ที่เป็นจุดเริ่มต้นทุกอย่าง
วันวาเลนไทน์นี้หากคุณอยากบอกรักใครสักคน แต่ไม่กล้าแสดงออก ขอให้ลองส่งอิโมจิ ‘🤟🏻’ ไปให้คนคนนั้นดูสิ! เพราะที่มาของมันไม่ใช่แค่สัญลักษณ์ที่แปลว่ารัก แต่ยังเป็นการส่งความรู้สึกดีๆ ถึงกันอีกด้วย
เปิดหลังม่าน Jinta Homemade Icecream ไอศกรีมรสใหม่ที่มีแนวคิดทำไอศกรีมให้เป็นยา
ไอศกรีมของหวานรสเย็นเป็นที่โปรดปรานของใครหลายๆ คน รวมไปถึง คุณหนุ่ม–เมธวัจน์ เกียรติกีรติสกุล เจ้าของแบรนด์ “Jinta Homemade Icecream” ไอศกรีมที่เกิดจากความรักที่มีต่อลูกสาว ไม่เพียงเท่านั้นจินตะไอศกรีมยังส่งต่อความรักผ่านความสร้างสรรค์ ทำไอศกรีมให้เป็นยา หยิบจับสมุนไพร วัตถุดิบออร์แกนิกท้องถิ่นมาดัดแปลงให้เกิดรสใหม่ เช่น กระเจี๊ยบซอร์เบย์ราดน้ำปลาหวาน, ไอศกรีมข้าวจากกลุ่มชาวนาไทยอีสาน และอีกหลากรสที่ผ่านการรังสรรค์มาเพื่อคนกิน #UrbanEat #Heart #Jinta #IceCream ชื่อฟอนต์ : maaja (หมาจ๋า) ดาวน์โหลดที่ : https://www.dogplease.com/my-font
ย้อนวันวาน 1991 ผ่านภาพจากสไลด์ฟิล์มที่บังเอิญเจอในตลาดขายของเก่าเชียงใหม่
มนุษย์ชอบถ่ายฟิล์มอย่างผม ยามว่างคือการออกเดินตลาดมือสอง เพื่อมองหากล้องฟิล์มบ้าง ม้วนฟิล์มบ้าง และมีสิ่งหนึ่งที่ผมยังพอเจออีกบ้างคือ เหล่าสไลด์ฟิล์มเก่า ที่มักเป็นภาพถ่ายฟิล์มครอบครัว ไม่ก็งานเทศกาล แต่สไลด์ฟิล์มชุดนี้แตกต่างจากที่ผมเคยเจอ ภาพที่ปรากฏบนสไลด์นั้นน่าสนใจจนอดไม่ได้ที่จะซื้อเก็บ แม้สไลด์ค่อนข้างเก่ามากแล้ว จนสีเพี้ยนไปจากเดิมมากพอสมควร แต่ผมก็ยังคงนำไปส่งแล็บสแกน ก่อนเอาไฟล์มาทำ Color Grading และปรับ White Balance เท่าที่พอจะทำให้สีภาพออกมาดีที่สุด เพื่อนำมาแบ่งปันให้คุณที่กำลังอ่านอยู่ได้ชมภาพฟิล์มสมัยปี 1991 ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงแฟชั่นยุคนั้น กับความน่าสนใจของคนในรูปภาพ ที่บางภาพ หรือแฟชั่นบางอย่าง ต้องบอกว่า “มาก่อนกาล” คุณรู้สึกเหมือนผมไหม ว่าหลังจากดูเซตภาพถ่ายฟิล์มจากสไลด์ฟิล์มเก่าเสร็จผมชื่นชมการจัดวางองค์ประกอบภาพที่ดีมากๆ การจัดวาง Subject ก็สวยงาม รวมถึงจังหวะ และทิศทางของแสงก็พาให้ผมรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้มอง ไม่รู้ว่าช่างภาพเป็นใครไม่รู้ว่าสถานที่คือที่ไหนไม่รู้ว่าใช้กล้องฟิล์มอะไรแต่รู้ว่าคุณในปี 1991 ถ่ายภาพสวยมากๆ เลยครับ
XXXYYY คาเฟ่และโปรเจกต์สเปซของนักออกแบบรุ่นใหม่ที่อยากให้คุณเปิดใจกับย่านแบริ่ง
ชวนไปหาสมการ X กับ Y ที่ XXXYYY ณ ย่านแบริ่ง พร้อมคุยกับสองนักออกแบบรุ่นใหม่
Color Journey : บันทึกสีน้ำของการค้นพบความสุขเล็กๆ จาก ‘สีธรรมชาติทำมือ’
บ่ายวันหนึ่งฉันเจอสมุดวาดรูปเล่มเก่าในหลืบชั้นหนังสือที่บ้าน เป็นความประหลาดใจระคนตื่นเต้นเมื่อได้รื้อฟื้นความทรงจำวัยเด็ก ฉันไม่รีรอเปิดดูทีละหน้าแล้วพึมพำกับตัวเอง “เกือบลืมไปแล้วว่าตอนเด็กๆ เคยชอบศิลปะขนาดไหน”
‘พื้นที่สาธารณะน้อยลง คนโสดก็ยิ่งเยอะขึ้น’ ดูความสัมพันธ์ที่แปรผันไปกับเมือง
ถ้าคุณเคยดูหนังรอมคอมผ่านตามาบ้าง คิดว่าฉากไหนโรแมนติกมากกว่ากัน ระหว่างดาราสาวสวยระดับโลกมาพบรักกับคนขายหนังสือเดินทางในร้านสถานะใกล้เจ๊งที่ย่านนอตติงฮิลล์ หรือวิศวกรหนุ่มหล่อที่เข้างานกะดึกบังเอิญมาเจอกับสาวออฟฟิศบนรถไฟฟ้าที่แน่นขนัด แม้จะเป็นเรื่องราวความรักที่สวยงามที่สร้างรอยยิ้มและเสียงหัวเราะด้วยกันทั้งคู่ แต่ฉากหลังของภาพยนตร์สองเรื่องนี้ถ้าเปรียบกันแบบน่ารักๆ ก็เรียกว่าพลิกจากหน้ามือกับหลังมือ เพื่อหาคำตอบว่าทำไมฉากหลังของกรุงเทพฯ ถึงดูเหมือนจะไม่ค่อยตอบโจทย์คู่รักหรืออบอวลไปด้วยกลิ่นอายโรแมนติกเหมือนในลอนดอนหรือเมืองชั้นนำในหลายประเทศ เราจึงชวน ‘รศ. ดร.พนิต ภู่จินดา’ หัวหน้าภาควิชาการวางแผนภาคและเมือง คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และ ‘ไอติม-พริษฐ์ วัชรสินธุ’ มาหาคำตอบร่วมกันว่าปัจจัยอะไรที่จะสร้างความสัมพันธ์อันดีงามให้เกิดขึ้นในเมืองหลวงของเรา และจะมีวันไหนที่กรุงเทพฯ จะกลายเป็นมหานครที่เต็มไปด้วยความโรแมนติกกับเขาบ้าง จำเลยรัก คนเราจะรักกันได้อย่างไรถ้าไม่เคยเจอหน้ากัน และจะมีความสัมพันธ์กันแบบไหนหากไม่มีพื้นที่สาธารณะ ก่อนจะท่องไปในโลกของความสัมพันธ์อันแสนล้ำลึกอาจารย์พนิตชวนเราก้าวถอยหลังออกมามองบริบทของกรุงเทพฯ เพื่อให้เห็นภาพต่างๆ ได้ชัดเจนมากขึ้น “เมืองเรามีปัญหาอยู่อย่างหนึ่งคือเป็น Gated Community หรือสังคมล้อมรั้ว มีหมู่บ้านจัดสรรหรือคอนโดมิเนียม ที่ดึงเอาสวนสาธารณะ ลานออกกำลังกาย หรือพื้นที่ที่คนจะมารวมตัวกันเข้าไปอยู่ในพื้นที่ของตัวเอง ทำให้เกิดเป็นชุมชนปิดเพราะมีแต่คนประเภทเดียวกันที่มีราคาบ้านเป็นตัวกำหนด “จะเห็นว่าคนไทยมีคนรักที่อยู่ในสังคมเดียวกันเป็นหลัก เป็นเพื่อนที่เรียนหรือทำงานด้วยกันด้วยกัน เพราะโอกาสที่จะรู้จักกับคนอื่นมีน้อยมาก หากจะเริ่มความสัมพันธ์กับใครคุณจะไปเจอเขาที่ไหน ยิ่งมีพื้นที่ส่วนตัวมากเท่าไหร่ยิ่งทำให้มีคนโสดมากขึ้น” นอกจากสังคมแบบปิดจะทำให้คนรักไม่มีวันได้พบกันแล้ว ยังทำให้เกิดผลกระทบทางเศรษฐกิจที่ตามมาอย่างคาดไม่ถึงอีกด้วย อาจารย์พนิตบอกว่า สังคมปิดจะทำให้เกิดความแตกต่างระหว่างชนชั้นชัดเจน และความหลากหลายทางเศรษฐกิจก็จะลดลง เพราะเราเคยชินกับการมีพื้นที่ของตัวเองจนลดการปรับตัวให้เข้ากับคนอื่นลงไป สินค้าทุกอย่างก็จะกลายเป็นแบบเฉพาะกลุ่มมากขึ้น Economy of Scale หรือสินค้าที่ผลิตปริมาณมากเพื่อขายราคาถูกก็จะน้อยลง เศรษฐกิจจะกระจุกตัวอยู่กับคนแต่ละชนชั้นเท่านั้น เศรษฐกิจสีชมพู […]