LATEST
ซอกแซกสต็อกโฮล์ม: สำรวจงานศิลปะชั้นใต้ดินที่ยาวที่สุดในโลก
สต็อกโฮล์มถือเป็นหนึ่งในเมืองที่เราชอบที่สุดเลย แล้วเราก็มาเที่ยวที่นี่เป็นครั้งที่ 3 ในรอบหนึ่งปีที่ผ่านมาแล้วด้วย ใครๆ ก็คอยถามว่าสต็อกโฮล์มมีอะไร เจ๋งตรงไหน ทำไมไปบ่อยจัง เราก็อยากจะบอกเลยว่าเมืองนี้เนี่ยมีครบจริงๆ ไม่ได้มีแค่ IKEA แต่มีที่ช้อปปิ้งสุดเก๋ แบรนด์เสื้อผ้าคูลๆ สไตล์สแกนดิเนเวียนทั้งหลายก็มีต้นกำเนิดมาจากที่นี่แหละ ไหนจะบ้านเมืองที่ไล่สีโทนเหลืองสวยงามบนเกาะแก่งต่างๆ แค่เดินเล่นซอกแซกไปดูวิวตามจุดชมวิวต่างๆ ก็สนุกแล้ว
Whal & Dolph แก๊งปลาว่ายวนในเสียงเพลง บรรเลงดนตรีป็อปให้ฟุ้งเมือง
คืนหนึ่งเราเปิดเพลงฟังวนตอนหัวแตะหมอนไปตามประสา แล้วการสุ่ม playlist ก็พาเรามาเจอกับเสียงร้องนุ่มฟังสบาย พร้อมเสียงเกากีตาร์ในท่วงทำนองดนตรีป็อป ซุกซ่อนกลิ่นอายโซล จากเพลง ‘ยิ้ม’ ที่ชวนให้มุมปากยกยิ้มได้ง่ายๆ และพวกเขากลายเป็นอีกหนึ่งวงดนตรีโปรดของเราไปโดยปริยาย เรากำลังพูดถึง “Whal & Dolph” นำ้วน – วนนท์ กุลวรรธไพสิฐ (วาฬ) และ ปอ – กฤษสรัญ จ้องสุวรรณ (ดอล์ฟ) ดูโอดนตรีป็อปที่เดินทางมาจากมหาสมุทรกว้างใหญ่ เพื่อมอบเสียงเพลงให้คนเมืองได้ปล่อยใจพักผ่อนกัน เมื่อเจ้าวาฬกับเจ้าดอล์ฟเล่นเพลงใหม่ล่าสุดที่ mv มีความทะเล้นได้ใจอย่าง “เก็บเธอเอาไว้ดูก่อน” ให้ฟังสดๆ เป็นที่เรียบร้อย เราจึงเริ่มการพูดคุยแบบเป็นกันเองที่สุดในบรรยากาศชุ่มฉ่ำหลังฝนตก ไปพร้อมกับความอารมณ์ดีของแก๊งปลาเพื่อนซี้ UC : จุดเริ่มต้นของกระแสน้ำที่พัดพา Whal & Dolph ให้มาเจอกัน น้ำวน : เมื่อก่อนเรามีวงดนตรี underground กันคนละวง เริ่มรู้จักกันจากตรงนั้น สมาชิกในวงเก่าปอเป็นเพื่อนที่มหาวิทยาลัยเลยสนิทกัน จนวันหนึ่งเรามานั่งคิด และตั้งต้นโปรเจ็กต์ด้วยคำว่า Whal & Dolph คุยกันว่า […]
เรื่องเล่ารายวิน 12 “ตีห้าครึ่งถึงสามทุ่ม”
“เช้าตื่นก็ต้องรีบไปปากซอย ต้องคอยว่าใครจะมาเรียกใช้ ถึงสายก็คงต้องคอยต่อไป เมื่อไรจะรวยกับเขาสักทีหนอ….!” เพลงนี้ที่คุณเสกร้องไว้มันช่างตรงกับชีวิตวินมอไซค์เสียจริงเชียวที่ต้องตื่นแต่เช้ามานั่งคอยคนเรียก มองคนเดินผ่านไปผ่านมาแล้วหวังในใจลึกๆว่าเค้าจะเรียกให้เราขี่ไปส่ง… ผมมีเพื่อนอยู่คนนึงชื่อโอเล่ใส่เสื้อเบอร์ 65 โอเล่มันเล่าว่า ทุกคืนประมาณตีสามมันต้องตื่นไปรับลูกค้าประจำของมันเพื่อไปส่งยังจุดหมายแล้วจะเข้าบ้านไปนอน ต่ออีกนิด พอตีห้าก็ออกมาวิ่งวินฯต่อยาวไปจนสามทุ่มกว่าๆเลย! ต้องบอกว่าผมนี่ยอมรับหัวจิตหัวใจของความมานะในการตื่นนอนเพื่อเงินของโอเล่มันเหลือเกิน ซึ่งถ้าเคสนี้เปลี่ยนมาเป็นตัวผม ต้องบอกเลยว่า “ไม่ไหวล่ะครับ” ตื่นตั้งแต่ตีสามแบบนี้ แต่กระนั้น ความพยายามและจุดมุ่งหมายของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน ก็แล้วแต่คนล่ะนะครับว่าจะเลือกทำแบบไหน การรอคอยไม่ใช่เรื่องสนุกเลยนะครับ วินฯในกรุงเทพฯบางครั้งบางทีที่ผมสังเกตเห็นก็คือแทบจะไม่ต้องรอผู้โดยสารเลยเพราะคนเยอะมาก สลับกันกลายเป็นผู้โดยสารที่ต้องต่อแถวยืนรอวินฯเพราะในช่วงเวลาเร่งด่วน ใครๆก็อยากจะใช้บริการวินมอไซค์ที่มีความคล่องตัวสูงด้วยกันทั้งนั้น…. แต่วินฯต่างจังหวัดอย่างผมมันไม่ใช่แบบนั้นน่ะสิครับ บางครั้งบางทีนั่งรอกันเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงก็มีกว่าจะได้ออกแต่ละคัน นั่งโขกหมากรุกกันจนตูดด้านแล้วยังไม่มีผู้โดยสารมาโบกมือเรียกเลย! ที่พอจะคล่องบ้างก็แค่ช่วงเช้ากันเย็นนิดๆหน่อยๆเท่านั้นช่วงกลางวันนี่เรียกได้ว่า หลับรอกันได้เลยทีเดียว บางคนทนรอไม่ไหว จับกลุ่มพากันไปแทงสนุ๊กเดิมพัน กินเงินกันเองอีก ไอ้คนได้ก็ยิ้มไปสิ ส่วนคนที่เสียนี่บอกเลย หน้าซีดเป็นไก่ต้มก็มิปาน! ครั้งนึงผมเคยนั่งรอผู้โดยสารมาประมาณชั่วโมงกว่าๆ จนมีน้องผู้หญิงคนนึงเดินมาเรียกให้ไปส่งบ้านส่วนราคาค่าโดยสารอยู่ที่ 15 บาท ผมก็สตาร์ทรถออกทันที แต่แล้ว..!! เรื่องที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น พอผมออกจากวินมาได้นิดเดียวเท่านั้น มีมอไซค์ขับสวนมา น้องผู้หญิงที่ซ้อนท้ายผมอยู่มันก็เรียกแล้วบอกให้ผมจอดพร้อมพูดกับผมว่า “พี่ๆ หนูขอโทษนะคะ พอดีแฟนหนูมารับพอดี” แล้วน้องมันก็ลงจากรถผมไปโดดขึ้นรถแฟนมันแล้วก็ขี่ไปเลย ทิ้งผมไว้กับความงงงวยและซวยสุดๆ เพราะออกคิวมาแล้วแถมไม่ได้ตังค์ กลับไปถึงวินฯก็ต้องต่อคิวใหม่ รอมาชั่วโมงกว่าเงินกลายเป็นศูนย์บาท โอ้มายก็อดดดด!! เวลาว่างๆผมมักจะชวนเพื่อนวินฯคุยเล่นถามอะไรไปเรื่อย มีอยู่คนนึงชื่อตาจบใส่เบอร์ 20 แกเป็นคนตัวเล็กนิดเดียว พรรคพวกที่วินฯจึงเรียกแกว่าตาเตี้ย! วันนั้นตอนประมาณสามทุ่มผมถามแกว่า “น้า วันนี้ได้กี่ตังค์แล้วเนี่ย?” แกตอบว่า “ไม่รู้สิประมาณ 500 มั้ง” “อ้าวแล้วนี่ออกจากบ้านมาตั้งแต่กี่โมงอะ?” ผมถามต่อ… “ตีห้าครึ่ง!” แล้วแกก็ขอตัวกลับบ้านเพราะถึงเวลาที่จะต้องพักผ่อนแล้ว…. นั่นล่ะครับ เงิน 500 บาทแลกกับกี่ชั่วโมงล่ะตั้งแต่เช้ามืดยันมืดค่ำ เป็นเงินที่แลกมาด้วยความอดทนในการรอคอยแท้ๆเลยทีเดียว เงินมันมีพลังมากมายนะครับ ดลบันดาลได้ทุกสิ่งอย่าง เมื่อมีเงินแล้วก็สามารถหาซื้อความสุขได้ ฉะนั้น อดทนกันนะครับทุกคน….
NEW CITY EDGE : “บางหว้า” จุดเชื่อมคนกรุงกับวิถีฝั่งธนฯ
หลายคนมักตั้งคำถามว่า การใช้ชีวิตอยู่ใจกลางกรุง หรืออยู่บริเวณปริมณฑลดีกว่ากัน ซึ่งคำตอบที่ได้ก็มีหลากหลายให้คบคิดตาม ฉะนั้นแล้วจะดีกว่าไหม หากเราได้อยู่อาศัยในพื้นที่ที่สามารถใช้ชีวิตทั้งสองด้านควบคู่ไปด้วยกัน หมุดหมายนั้นคือ “บางหว้า” ย่านที่ผสานไลฟ์สไตล์คนกรุงเข้ากับวิถีชีวิตแบบดั้งเดิมได้อย่างลงตัว
เมลเบิร์น เมืองแห่งสีสันและเสียงดนตรี
บินมาที่นี่ก็หลายครั้ง แต่ไม่เคยหลงใหลได้ปลื้มกับประเทศนี้เอาเสียเลย อาจเป็นความไม่ชอบใจส่วนตัวเรื่องของเวลาที่เร็วกว่าบ้านเรา ก็แหมคุณขา บินมาก็เหนื่อยจะแย่ เวลาก็ตี 5 บ้านเรา แต่ 8-9 โมงเช้าบ้านเขา ยิ่งเราสูงวัยขึ้นบ้างแล้ว จะให้ถึงโรงแรมปุ๊บแล้วออกเลยก็รู้สึกบาปต่ออวัยวะและสุขภาพของตัวเองมาก เลยนอนมันยาวๆ ลืมตามาอีกทีก็ฟ้ามืดแล้ว ได้แต่สั่งอาหารมาทานที่โรงแรมแล้วก็นอนดูซีรีย์ในดวงใจวนไปค่ะ เช้าก็กลับ แต่วันนี้อากาศดีมากจริง เป็นความเย็นที่ลงตัว เมืองไทยร้อนไป ยุโรปหนาวไป ที่นี่เย็นสบาย ก็เลยต้องขอออกไปเดินสำรวจท้องที่กันสักหน่อย เปิดอากู๋ดูว่าที่นี่มีไรน่าสนใจบ้าง ……คุณพระ เยอะมากจนน่าตกใจ ทั้งตลาดเก๋ๆน่าเดิน ย่าน graffiti ที่รายล้อมไปทั่วเมือง ถัดไปไม่ไกลจากตัวเมืองมีขบวนรถไฟเก๋ๆที่เราสามารถนั่งห้อยขาชมวิวออกมานอกหน้าต่างได้ด้วย ชอบสิ แต่งตัวค่ะ คว้ากล้องไปเดินเล่นกัน วันนี้หลอกล่อเพื่อนแอร์มาได้ 2 คน ที่แรกที่อยากไปก็ไม่พ้นตลาดนี่ล่ะค่ะ เหตุผลคือ เมื่อตอนก่อนขึ้นห้อง มีโอกาสได้ชิมเชอรี่พันธุ์ tasmanian มันพิเศษยังไงเหรอคะ ก็ตลอดทั้งปีมันจะมีให้เก็บเกี่ยวได้แค่เพียงเดือนเดียวเท่านั้นคือเดือนมกราคมนี่ล่ะค่ะ อร่อยหวานกรอบชุ่มปากสุดๆไปเลยค่ะ! จากหน้าโรงแรม เรานั่งรถ tram (แบบฟรี) สาย 96 ไปลงที่ queen st. แล้วเดินอีกสักหน่อยประมาณ […]
“Creative District Project” แก้ปัญหาในเมืองกรุงด้วยโปรเจคสุดครีเอทีฟ
เทศกาลออกแบบกรุงเทพฯ 2561 (Bangkok Design Week 2018) เทศกาลสร้างสรรค์เทศกาลแรกแห่งเมืองกรุง ที่จัดขึ้นระหว่างวันที่ 24 มกราคม – 4 กุมภาพันธ์ ในย่านชิคๆของเมือง เช่น เจริญกรุง คลองสาน พระราม 1 และสุขุมวิท ซึ่งถือว่าเป็นก้าวแรกของกรุงเทพที่จะเดินไปสู่การเป็น “เมืองหลวงแห่งการออกแบบของโลก” ในปี 2022 (World Design Capital®)
เรื่องเล่ารายวิน 11 “จะเร็วหรือช้า มันก็ต่างกันไม่กี่บาท”
การขับขี่ยานพาหนะบนถนนเนี่ย นอกจากจะต้องระวังให้รอบด้านเพื่อความปลอดภัยของตัวเองแล้ว เรายังควรที่จะต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของเพื่อนร่วมทางด้วยนะครับ ยิ่งถ้าเป็นผู้ขับขี่รับจ้างสาธารณะอย่างวินฯมอไซค์ด้วยแล้วล่ะก็ ยิ่งต้องระวังให้มากขึ้นไปอีกสองเท่าตัวเลย เพราะถ้าประสบอุบัติเหตุขึ้นมา มันจะไม่ใช่แค่คุณที่เจ็บ แต่ผู้โดยสารที่ซ้อนท้ายคุณอยู่ก็เจ็บด้วย หรือเกิดโชคร้ายสุดๆคือเสียชีวิตขึ้นมาเนี่ย ก็ไม่รู้ว่าจะรับผิดชอบกันยังไงไหวเหมือนกันนะ ฉะนั้น ในเมื่อผู้โดยสารเค้ามอบความไว้วางใจให้เราดูแลชีวิตเค้าจนถึงที่หมายแล้ว เราควรตอบแทนน้ำใจเค้าโดยการไม่ประมาทและส่งเค้าให้ถึงที่หมายอย่างปลอดภัยด้วยนะ ช่วงเช้าของชาววินฯผมนั้น เกือบทุกคนจะไปกระจุกตัวกันอยู้ที่ปากประตูนึง ซึ่งเป็นลานจอดรถของบริษัทนึงอีกนั่นแหละ ตรงนี้ช่วงเช้าจะมีผู้โดยสารขึ้นวินฯไปหน้าโรงงานเยอะเพราะเค้าจำเป็นจะต้องเอารถมาจอดตรงนี้และบางทีขี้เกียจเดินก็ขึ้นวินกันไปในระยะใกล้ๆ ค่าตอบแทนก็แค่คนละ 10 บาท อาศัยวิ่งระยะใกล้ไปกลับแป๊ปเดียว แต่ด้วยความที่มีวินฯมอไซค์หลายสิบคันมาจอดรอกันอยู่ มันจึงเลี่ยงไม่ได้ที่บางครั้งอาจจะต้องมีการทำความเร็วกันเพื่อรีบกลับมาเอารอบเข้าคิวเพื่อรอรอบต่อไป ซึ่งบางคันก็เร่งจนเกินงาม!! จนเกินงามในที่นี้คือมันดูน่าหวาดเสียวและอันตรายเกินไปน่ะนะครับ ยกตัวอย่างเช่น ขับแซงรถพ่วงหกล้อสิบล้อสิบแปดล้อในขณะที่มีผู้โดยสารซ้อนท้ายอยู่ คือในตอนเช้าเนี่ย อะไรๆมันก็จะไหลเข้ามาในสวนอุตสาหกรรมแห่งนี้ทั้งนั้นนะครับ โดยเฉพาะรถบรรทุกที่ต้องบรรทุกสิ่งของต่างๆเข้าออกอยู่ตลอดเวลา และการขับแซงรถใหญ่ประเภทนี้ในช่วงเวลาเร่งด่วนมันจึงดูไม่ค่อยเหมาะสมนักในสายตาของผมน่ะนะ บางครั้งผมออกตัวมาก่อนแล้วกำลังต่อท้ายรถพ่วงเพื่อรอจะเข้าโค้งไปหน้าโรงงานอยู่ มีอีกคันนึงตามมา เค้าแซงขวารถพ่วงไปเลยพร้อมบีบแตรลั่นตลอดทางเพื่อส่งเสียงให้รถชะลอให้จนไปแซงพ้นตรงก่อนจะเข้าโค้งแค่นิดเดียวซึ่งมันอันตรายมากๆ ผมสังเกตเห็นสีหน้าของผู้โดยสารสาวคนนั้นแล้วรับรู้ได้เลยว่าเธอเกร็งและเป็นกังวลเอามากๆ ไม่ชนไม่คว่ำมันก็ดีไป แต่อย่างที่รู้ๆกันนะครับว่าคำว่า”อุบัติเหตุ”เนี่ย มันสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ซึ่งถ้าทุกคนตระหนักตรงนี้ได้ ผมว่าจะลดปัญหาบนท้องถนนลงเยอะเลยแหละ ผมเคยถามพรรคพวกที่ชอบทำความเร็วแบบนี้นะครับ ว่าที่มาซอยเข้าออกโรงงานช่วงเช้าเนี่ย ได้เงินกี่บาท จำนวนเงินที่เค้าได้มากกว่าผมแค่ 20-30 บาทแค่นั้นเองนะ ตัวผมก็ขับเร็วในระดับหนึ่งไม่ได้ช้าจนอืดแต่ก็ไม่เร็วจนหวาดเสียว ไม่แซงทางโค้งและไม่ฉวัดเฉวียนใดๆ ผมจึงถูกแซงเอาบ่อยๆ แต่ก็นั่นแหละครับ 20-30 บาทแลกกับความปลอดภัยอันนี้ถือว่าคุ้มค่ามากๆ ผมมองไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องเร็วจนอันตรายขนาดนั้นเพื่อเงินเพียงไม่กี่บาทเลยนะ แต่ก็ไม่รู้ทำไมหลายๆคนจึงตั้งหัวความคิดของตัวเองไว้ว่าต้องเร็วและเร็วและเร็วด้วยก็ไม่รู้…. หรือบางทีตอนเย็นช่วง […]
Photo Diary : เทศกาลแก้ชง 2018
ขึ้นปีใหม่แบบนี้สถานที่ที่น่าไปเดินถ่ายรูปและถือว่าเป็นการเก็บบรรยากาศความเป็นคนไทยเราก็คงจะหนีไม่พ้นการไหว้แก้ชงตามวัดต่างๆ แต่คราวนี้ผมจะมานำเสนอวัดที่เค้าลือชื่อมากเรื่องไหว้แก้ชงเลยละกัน นั่นก็คือ วัด เล่งเน่ยยี่ แถวเยาวราชกันก่อนเลยละกันนะครับ ที่วัดเล่งเน่ยยี่
คนเมืองรึเปล่าา
คนไหนคนเมืองใหญ่ จะรู้ได้ไง ถ้าอ่านแล้วเข้าข่ายล่ะคนเมืองใหญ่แน่น๊อนน ไม่ได้มาร้องเพลงให้ฟัง แต่จะมาให้ดู 9 สัญญาณที่บ่งบอกว่าคุณนั้นเป็นคนเมืองใหญ่โดยแท้จริง ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ แต่แค่คุณรู้สึกว่าคุ้นเคยกับสิ่งเหล่านี้ อ่านแล้วรู้สึกว่า “ใช่เลย นี่มันชีวิตชั้นนี่!” บอกเลยว่าคุณอยู่ไม่ผิดที่ผิดทางแน่นอน ยินดีด้วย เมืองนั้นคือบ้านของคุณ 1.กาแฟคือพลัง! ก่อนตาจะเปิดกาแฟต้องเข้าร่างซะก่อน ไม่ว่าวันนั้นคุณจะมีตารางชีวิตที่จ่อรออยู่แค่ไหนก็ตาม ความวุ่นวายต่างๆ ไม่สามารถหยุดคุณจากการหากาแฟกระแทกปากได้เสมอก่อนคุณจะพร้อมเผชิญโลก จนคุณไม่รู้แล้วว่าคุณติดคาเฟอีนจริงๆ หรือว่ามันคือ routine ประจำวันที่เป็นสัญญาณในการเตรียมจิตใจให้พร้อมสำหรับการสู้ชีวิตในวันนั้นๆ กันแน่ แต่ไม่ว่าเพราะเหตุผลไหน กาแฟคือพลังงานสำหรับร่างกายและจิตใจคุณ 2. ทานข้าวนอกบ้านอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเพราะตารางชีวิตที่แน่นจนไม่มีเวลาเตรียมอาหารเองได้ทุกวัน หรือเป็นเพราะในเมืองมันมีร้านอาหารอร่อยๆ เต็มไปหมด ถึงอยากจะประหยัดโดยการกินข้าวบ้าน แต่รู้ตัวอีกทีเย็นวันศุกร์หลังเลิกงานคุณก็นั่งแทะไก่บอนชอน ปิ้งเนื้อบาบีคิวพลาซ่ากับเพื่อนๆ ตบท้ายด้วยชิบูย่าโทสต์อาฟเตอร์ยูเรียบร้อย 3. เพื่อนบ้านชื่ออะไร? คุณไม่รู้จักเพื่อนบ้านของคุณ คุณไม่รู้แม้กระทั่งว่าเค้าชื่ออะไร แม้ว่าจะเจอกันทุกวันหน้าบ้าน หน้าปากซอย ในลิฟคอนโด เพราะคุณไม่มีเวลาหรือกระจิตกระใจจะทำความรู้จักกับใคร แต่คุณก็จำหน้าตาเค้าได้ รู้แม้กระทั่งกิจวัตรของพวกเค้า แถมตั้งชื่อในจินตนาการให้พวกเค้าเสร็จสรรพในหัว ไม่ว่าจะเจ๊ผมสั้นข้างบ้านที่เลี้ยงแมวเยอะๆ ตี๋เนิร์ดห้องตรงข้ามที่ออกจากห้องอาทิตย์ละครั้งเพื่อไปเซเว่น มนุษย์ป้าหน้าดุที่รดน้ำต้นไม้ทุกเช้า แต่คุณก็ไม่คิดจะเข้าไปคุยกับพวกเค้าหรอกนะ 4. ไลน์แมนมาเยี่ยมบ้านบ่อยกว่าเพื่อน คุณมีกล่องอาหาร ตะเกียบไม้ […]
Cat Request : เมื่อ “แมวจรจัด” ส่งคำร้องขอเป็นเพื่อน
เกิดปัญหาแมวจรจัดล้นประเทศไทยถึง 474,142 ตัว และเดินเกลื่อนกรุงเทพฯ กว่า 89,269 ตัว ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องเร่งหามาตรการแก้ไขปัญหา ซึ่งหนึ่งในนั้นคือการใช้ช่องทาง “โซเชียลมีเดีย” เป็นทางออก
เรื่องเล่ารายวิน 10 “คู่แฝดอภินิหาร”
คู่แฝดคู่นี้นานๆทีถึงจะเดินมาขึ้นวินสักครั้งนึง ซึ่งก็เข้าใจได้น่ะนะครับว่าค่าโดยสารค่อนข้างสูง ถ้าขึ้นทุกวันก็คงไม่เหลือเงินยาไส้หรอกครับสำหรับพนักงานไลน์ผลิตอย่างสองคนนี้ มันจึงเป็นอะไรที่ค่อนข้างจะสเปเชียลมากๆเลยหากวันไหนได้ไอ้เจ้าคู่แฝดนี้มาครอบครอง
10 แง่คิดดีๆจากซีรี่ส์ตลกร้าย ‘The End of the F***ing World’ เราจะรับมืออย่างไร เมื่อต้องใช้ชีวิตอยู่ในโลกที่แสนจะบ้าคลั่ง!!
หากใครพอมีเวลาว่างซัก 3 ชั่วโมง เราแนะนำให้นอนอยู่บ้าน ดูซีรี่ย์เรื่องใหม่บน Netflix ที่กำลังเป็นกระแสอยู่ในตอนนี้ ‘The End of the F***ing World’ หนังวัยรุ่นภาพสวย ซาวน์แทร็กดีงาม ที่ทั้งตลกร้ายแสบสัน ดำเนินเรื่องฉับไว ลุ้นระทึก เต็มไปด้วยมุกจิกกัด แถมมีความโรแมนติกทะแม่งๆ ที่สำคัญยังแอบซ่อนแง่มุมต่างๆในสังคมให้เราได้ขบคิด เราลิสต์สิ่งที่ได้จากหนังมาให้แล้วถึง 10 ข้อ!