‘มาเรียม-ธิดารัตน์ จันทเชื้อ’ ศิลปินหญิงมุสลิม ผู้ทำให้ฉันเข้าใจความเป็น ‘เอกภาพ’ มากกว่าที่เคยด้วยงานศิลปะของเธอ ซึ่งบรรจงเย็บปักถักร้อยอย่างประณีต และใช้ลวดลายตั้งแต่ดอกไม้ ไปจนถึงดวงดาว เพื่อถ่ายทอด ‘ศาสนาอิสลาม’ ให้คนทุกศาสนาเข้าใจ
ยินดีต้อนรับสู่ ‘Give.me.museums’ พิพิธภัณฑ์สารพัดของกุ๊กกิ๊กที่อยากขาย ‘ศิลปะ’ บนของ ‘กระจุกกระจิก’ ไม่ว่าจะเป็นเคสโทรศัพท์ กระเป๋าสะพาย กระจกส่องหน้า หรือโปสต์การ์ดที่ระลึก โดยมี ‘ออย-คนธรัตน์ เตชะไตร’ เป็นผู้อยู่เบื้องหลังแบรนด์ ที่พกความตั้งใจมาอย่างเอ่อล้นว่า อยากเป็นฟันเฟืองเล็กๆ ที่ช่วยขับเคลื่อนวงการศิลป์ด้วยสารพัดของกุ๊กกิ๊ก เพื่อลดช่องว่างความเหลื่อมล้ำการเข้าถึงศิลปะให้เหลือ ‘กระจึ๋ง’ เดียว
หากคุณเคยเห็นช่อดอกไม้ลอยเคว้งท่ามกลางห้วงอวกาศจากโปรเจกต์ ‘Exobiotanica’ หรือช่อดอกไม้ที่ถูกส่งไปยังก้นบึ้งมหาสมุทรในความลึก 1,000 เมตรจากโปรเจกต์ ‘Sephirothic Flower’ คุณจะรับรู้ได้ถึงลีลาการจัดดอกไม้อันโดดเด่นของ ‘Azuma Makoto’ ศิลปินชาวญี่ปุ่น ผู้เปลี่ยนภาพจำของดอกไม้ที่มีไว้ทำ ‘พร็อป’ มาเป็น ‘ศิลปะ’ ที่เปล่งประกายได้ด้วยตัวของมันเอง
เวลาเปิดช่องนักกินตามยูทูบ เมนูสุดป็อปบนโต๊ะอาหารคือ ‘กุ้งดองซีอิ๊ว’ กินจ๊วบจ๊าบกับกุ้งตัวใส ทั้งเสียงความเด้ง ความกรอบ และความหนึบ ทีละคำสองคำเล่นเอาคนดูน้ำลายสอไปเป็นแถบๆ ยิ่งมีน้ำจิ้มซีฟู้ดรสแซ่บไว้ข้างจาน รับประกันเลยว่าถ้ามีกุ้ง 100 ตัว ก็กินหมด 100 ตัว! สำหรับคอลัมน์ Spec Sheets ในครั้งนี้ Urban Eat จึงไม่พลาดกระแส ‘กุ้งดองซีอิ๊ว’ เลยคว้า 3 ร้านฮอตฮิต ไม่ว่าจะเป็น Koreadong, Unniesaidong และ Shrimp Shrimp มาเทียบให้รู้ดูให้ชัดว่าศึกนี้ ใครจะครองแชมป์กุ้งกรอบเด้งจนลิ้นสะดุ้งกัน! Shrimp Shrimp ถ้าพูดถึงกุ้งดองซีอิ๊ว เชื่อว่าต้องมี ‘Shrimp Shrimp (ชิม ชิม)’ ติดอยู่ในลิสต์อันดับต้นๆ เพราะถือเป็นเจ้าแรกในไทยที่คว้าใจนักกินกุ้งดองเป็นพิเศษ โดยเฉพาะระยะเวลาการดองที่นานถึง 48 ชั่วโมง จนซึมเข้าไปในตัวเนื้อกุ้งแบบเน้นๆ ที่สำคัญ ต้องยกแชมป์เรื่อง ‘ความกรอบเด้ง’ ให้ เมื่อเทียบกับ 2 เจ้าที่เหลือ […]
แบรนด์ Earthtone ที่หยิบเอา ‘วัสดุทดแทน’ จากวัสดุเหลือใช้ทางการเกษตร เช่น ฟางข้าว แกลบ ขุยมะพร้าว หรือแม้แต่การหยิบผักตบชวามาดีไซน์ใหม่ให้ดูใช้ได้จริง ก่อนออกมาเป็นสินค้าแฟชั่นที่ดูทันสมัย เราจึงต่อสายตรงไปหา ‘ซา-ซายูริ โอกาวะ’ และ ‘ปอม-อรรถพล พงษ์สวัสดิ์’ เจ้าของแบรนด์ Earthtone ผู้ที่เป็นทั้งหุ้นส่วนธุรกิจและหุ้นส่วนชีวิตของกันและกัน พร้อมพูดคุยถึงแนวคิดว่าเพราะอะไรถึงอยากเป็นส่วนหนึ่งที่หยุดวงจรขยะจากอุตสาหกรรมแฟชั่น
เพราะผ้าอนามัย 1 แผ่น เทียบเท่ากับถุงพลาสติก 4 ถุง แถมยังใช้เวลาย่อยสลาย 500 – 800 ปี! และต่อรอบประจำเดือนต้องใช้มากถึง 21 แผ่น นั่นจึงเป็นสาเหตุที่รุ้งไม่อยากผลิตผ้าอนามัยที่ใช้วัสดุหลักเป็นพลาสติก แต่หยิบเอา ‘ใยไม้ไผ่’ มาทดแทน แถมยังดีไซน์แพกเกจจิ้งให้ ‘คนทุกเพศ’ ถือได้อย่างไม่เคอะเขิน
นี่อาจดูเหมือนแกลเลอรีภาพถ่ายในพื้นที่ไม่กี่ตารางเมตร แต่จากทางเข้าไปจนสุดทางออก มันคือเส้นทางปลดล็อกทั้ง 4 ช่วงชีวิตของ ‘เอก-พิชัย แก้ววิชิต’ อดีตวินมอเตอร์ไซค์ย่านราชเทวี ผู้ฉีกกรอบจำกัดของความกลัวและมุ่งหน้าสู่การเป็นช่างภาพสถาปัตยกรรมของกรุงเทพฯ ขณะที่พี่เอกกำลังพาทัวร์นิทรรศการ Unlock ของเขาเพียงช่วงเวลาสั้นๆ สมองของฉันพรั่งพรูไปด้วยคำถามที่ชวนย้อนกลับมาทบทวนตัวเอง ซึ่งมีเพียงฉันเท่านั้นที่ตอบได้
.
“ความกลัวของฉันคืออะไร” และ “ฉันมีความสุขกับอะไรมากที่สุดในชีวิต” โดยชิ้นงานทั้ง 27 ภาพถ่าย กับ 1 วิดีโอคลิป กำลังพาฉันขบคิดกับคำถามที่ตอบยากที่สุดในวัยเบญจเพส
บรรจงคัดสรรสินค้าจาก ‘7 แบรนด์ฝีมือคนไทย’ ไม่ว่าจะเป็นยาสีฟันอัดเม็ด จานชามจากวัสดุเหลือทิ้ง น้ำยาถูพื้นออร์แกนิก ไปจนถึงผ้าอนามัยซักได้ ซึ่งพวกเขาล้วนตั้งใจอยากให้ผลิตภัณฑ์รักษ์โลกเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งในวิถีคนไทย และกอบกู้สิ่งแวดล้อมให้อยู่ต่อไปได้!
แผ่นรองตัดสีเขียวอื๋ออุปกรณ์คู่ใจเด็กศิลป์ไว้รองกรีด รองตัด และรองหั่น (?) เพื่อสร้างศิลปะอันบรรเจิดหรือสำหรับเสกโปรเจกต์ขึ้นมายามค่ำคืน ก่อนถูกพัฒนาโดยอดีตสถาปนิก ‘มิ้น-ธีรพล อัครทิวา’ และ ‘ออม-วรัญญา นันทสันติ’ สองผู้ก่อตั้งสตูดิโอ Least Studio ที่พัฒนาแผ่นรองตัดให้เป็นมากกว่ากระเป๋าแต่อยากเป็นต้นแบบวัสดุทางเลือกเพื่อลดการใช้หนังสัตว์
“ทุกคนรู้จัก ‘หญ้าฝรั่น (ฝะ-หรั่น)’ กันไหม” เครื่องเทศเส้นเรียวเล็ก มีสีแดงสดไปจนถึงเข้ม บรรจุอยู่ในซองเล็กๆ ประมาณ 1 กรัม แต่มีกลิ่นหอมรัญจวนไม่เหมือนใคร และไม่มีใครอธิบายได้ ! ซึ่งมาพร้อมกับราคาที่สูงลิบลิ่วตกกิโลกรัมละ 100,000 บาท ! เรียกว่ากลิ่น ‘แรง’ และราคา ‘แพง’ ก็ว่าได้ ช่วงสายของเช้าวันหนึ่ง ฉันยืนหยุดอยู่หน้าร้าน ‘สุวรรณเครื่องเทศ’ ปากซอยเจริญกรุง 42 ที่ด้านข้างเป็นร้าน ‘หมกแพะพิเศษ’ ซึ่งเลื่องลือในเรื่องรสชาติมาหลายสิบปี พ่วงด้วยความสงสัยในใจว่ากลิ่นของ ‘หญ้าฝรั่น’ จะเป็นอย่างไร เพราะไม่ว่าใครต่อใครที่เคยได้กลิ่นต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “มันยากที่จะอธิบายออกมาเป็นคำพูด” เพราะฉะนั้นฉันจึงไม่รอช้าที่จะลองสูดกลิ่นหอมของหญ้าฝรั่นด้วยตัวเอง ! ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าร้านก็เหมือนหลุดมายังอีกโลกหนึ่ง เพราะกลิ่นของเครื่องเทศกว่า 40 ชนิด หอมอบอวลไปทั่วชั้นหนึ่งของร้านสุวรรณเครื่องเทศ ผิดกับกลิ่นควันรถ และกลิ่นอาหารจากภายนอก เมื่อฉันเหลือบมองไปทางขวาจะเห็นเครื่องเทศวางเรียงรายในถาดไม้อย่างเป็นระเบียบ พร้อมกับสินค้าประเภทอื่นๆ ในตู้กระจก หลังจากเข้าร้านมาไม่นานต่อมรับกลิ่นของฉันเริ่มทำงานทันที จมูกฟุดฟิดเพื่อตามหาต้นตอของกลิ่นต่างๆ ที่ประดังประเดมาไม่ขาดสาย ก่อนจะทักทาย ‘พี่ภูวนาถ ธีรลักษณ์’ ทายาทรุ่น 3 […]
การตั้งคำถามของ ‘ปิ๊ง-เปี่ยมรัก หัตถกิจโกศล’ หรือ ‘ปิ๊งหัตถะ’ นักวาดภาพประกอบผู้เคยทำงานอยู่ในวงการแฟชั่นและเห็นเรื่องราวของมันมาสักระยะ สู่การสร้างงานศิลป์ที่อยากเปลี่ยนภาพจำของแฟชั่นซึ่งฉายภาพค่านิยมความสวยของสังคม เพื่อให้ทุกเพศมีความมั่นใจในตัวเอง
ติดสอยห้อยตาม ‘บัว-วรรณประภา ตุงคะสมิต’ ผู้นิยามตัวเองว่าเป็นอาชีพรับจ้างทั่วไป แต่เรา (ไม่) แอบเรียกว่า ‘ศิลปินตัดกระดาษ’ ผู้สร้างลวดลายบนผืนกระดาษตั้งแต่ตั๋วรถเมล์ ลอตเตอรี่ ใบเสร็จทางด่วน ไปจนถึงพร็อพประกอบฉาก พร้อมคุยถึงเรื่องศิลปะปลายใบมีดด้วยเทคนิค ‘Paper-cutting’ กับการเปิดเฟซบุ๊กแฟนเพจ Collagecanto ที่เริ่มจาก ‘งานอดิเรก’ สู่โอกาสที่เปิดกว้างให้คนได้เห็นฝีมือ
