ถ้าถามเด็กไทยว่าความใฝ่ฝันอันดับต้นๆ คืออะไร มั่นใจว่า ‘ไปเรียนเมืองนอก’ คือคำตอบของใครหลายคน แต่พอเราพูดคำว่าไปเมืองนอกแล้ว สิ่งที่จะนึกถึงตามมาคือทุน โอกาส และความสามารถในการไปถึงเป้าหมายตรงนั้น ซึ่งน่าเศร้าที่ใครหลายคนถูกดับฝันเพราะขาดปัจจัยเหล่านี้
Mission To Top U คือบริการที่เกิดขึ้นเพราะอยากลบเพนพอยต์ที่ว่า ก่อตั้งโดย ‘เมฆ-ระดมเลิศ อนันตชินะ’ และเพื่อนอีก 3 คน ผู้เชื่อว่าเด็กไทยก็มีความสามารถในการสอบติดมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับโลกได้ไม่แพ้ใครเขา แต่สิ่งที่ขาดไปคือข้อมูลที่ช่วยกรุยทาง รวมถึงประสบการณ์ เป้าหมาย และความมั่นใจที่ต้องติวเข้ม เมฆและเพื่อนๆ ผู้เป็นศิษย์เก่าของ Top U จึงลุกขึ้นรวมตัวกันเพื่อทำภารกิจนี้ โดยเริ่มจากการทำคอนเทนต์เพื่อส่งต่อความรู้ที่มีไปสู่คนรุ่นใหม่ ไปจนถึงการติวเข้มตัวต่อตัว
นับถึงตอนนี้ เป็นเวลากว่า 8 ปีที่ Mission To Top U ได้ติวเข้มให้เด็กๆ เดินทางไปสู่ฝั่งฝัน คอลัมน์ Think Thought Thought จึงขอถือโอกาสนี้ชวนเมฆมานั่งสนทนากัน ว่าด้วยความเชื่อที่อยู่เบื้องหลังการผลักดันเด็กไทย มุมมองที่เขามีต่อระบบการศึกษาของบ้านเราและของโลก ไปจนถึงสกิลสำคัญที่นักศึกษาและคนทำงานในอนาคตต้องมี
Mission to Better Future
Mission To Top U เกิดขึ้นด้วยความตั้งใจแบบไหน
ผมเป็นคนเคยไปเรียน Top U ต่างประเทศ ซึ่งเรียกว่าโชคดีที่ได้ไป ผมเป็นเด็กไทยที่เรียนจบสวนกุหลาบ ป.ตรี ก็เรียน BBA ธรรมศาสตร์ แล้วได้ทำงานที่ธนาคารไทยพาณิชย์ ที่นั่นเขาให้ทุนไปเรียนต่อ MBA ที่ Duke University ซึ่งเป็นที่ที่ทำให้ผมเจอกลุ่มพาร์ตเนอร์ที่เรียน Top U มหาวิทยาลัยอื่น
พอเรากลับมาไทย ทุกคนก็มีเส้นทางของตัวเอง บางคนทำงานในบริษัทเอกชนใหญ่ๆ บางคนต้องใช้ทุน ผมเองก็ใช้ทุนที่ SCB เหมือนกัน ตอนนั้นมีน้องๆ หลายคนมาถามว่าอยากไปแบบพี่ๆ ต้องทำยังไง บางคนสอบแล้วแต่ไม่ติด
ก่อนที่เราจะไปเรียน การหาข้อมูลจะหาได้จากเว็บไซต์ต่างประเทศอย่างเดียว จนกลับมาแล้ววิธีการก็ยังไม่เปลี่ยน น้องที่อยากจะไปบ้างก็ต้องหาข้อมูลจากเว็บไซต์ต่างประเทศ เราจึงลองทำคอนเทนต์กับเพื่อนเกี่ยวกับเคล็ดลับการสมัคร มีการแชร์ประสบการณ์ต่างๆ จากเฟซบุ๊ก ยูทูบ จากนั้นก็ขยับขยายมาจัดเวิร์กช็อปออฟไลน์
น้องๆ หลายคนบอกว่าคอนเทนต์ดีมากเลย แต่พี่ช่วยทำแบบตัวต่อตัว (One-on-One) ได้ไหม อยากให้พี่ๆ ช่วยสุดทาง ตอนนั้นเราเลยลองมาทำโค้ชตัวต่อตัว
โค้ชเรื่องอะไรบ้าง
ครบวงจรเพื่อให้เขาสมัครเข้า Top U ต่างประเทศให้ได้ ทีมของเราค่อนข้างใหญ่ มีทีมงานมาจากหลายแบ็กกราวนด์ เราจะไกด์น้องๆ ตั้งแต่การค้นหาเป้าหมาย การเลือกโรงเรียน การติวสอบเฉพาะทาง การปั้นโปรไฟล์ การทำเรซูเม่ การเขียน Essay ไปจนถึงการเตรียมตัวสัมภาษณ์
จะไปเรียนต่างประเทศที่เขาสมัครเป็นร้อยคนแต่รับแค่สิบคน เราจะทำยังไงให้โดนเลือก เรื่องโปรไฟล์สำคัญมาก น้องรู้หรือยังว่าเป้าหมายคืออะไร จุดเด่นในตัวคืออะไร และผ่านประสบการณ์อะไรมาแล้วบ้าง เราก็จะไกด์น้องว่าควรทำอะไรเพิ่มเพื่อโชว์แพสชันของเราว่าไม่ได้เรียนหรือทำงานเก่งอย่างเดียว แต่มีจิตสาธารณะที่จะทำให้โลกนี้ดีขึ้นด้วย
เป้าหมายระยะสั้นของเราคือ การทำให้น้องที่ตั้งใจสอบติดทุกคน เราเน้นคำว่าตั้งใจเพราะเราเชื่อว่า ต่อให้น้องไม่เก่งแต่ถ้าอยากจะเข้าเรียนจริงๆ พวกเขาสามารถสอบติดได้ ส่วนเป้าหมายระยะยาวคือ เราอยากเพิ่มจำนวนของนักเรียนคนไทยใน Top U ต่างประเทศ ซึ่งตอนนี้มีประมาณ 0.5 – 1 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น ทั้งที่จริงๆ แล้วคนไทยเราเก่ง ความคิดดีๆ ก็มีเหมือนกัน แต่บางทีนักเรียนไทยของเราถูกสอนมาให้ไม่กล้าแสดงออก ไม่กล้าขายตัวเอง บางคนขายตัวเองไม่เก่ง พอไปสมัครเข้า Top U เลยไม่ติด
เวลาจะช่วยน้องแต่ละคน เราเอาองค์ความรู้ทุกอย่างที่ทีมงานเรามีมาช่วยน้อง น้อง 1 คนได้รับการดูแลจากทีมของเราอย่างน้อย 3 คน เพราะฉะนั้นในแง่การดูแล น้องเขาจะได้รับการดูแลแบบเต็มๆ และเรามีการเช็กเสมอว่าน้องเขาแฮปปี้หรือไม่แฮปปี้กับส่วนไหน ต้องการให้ปรับอะไรบ้าง
Connect for Better Future
คุณเคยเป็นนักเรียนทั้งในไทยและมหาวิทยาลัยที่เป็น Top U ของต่างประเทศ สังคมและบรรยากาศการเรียนที่นั่นต่างจากบ้านเราอย่างไร
ต่างกันสุดๆ เลย ของไทยเราจะใช้ระบบการสอนแบบเน้นฟังอาจารย์ ต้องเชื่อฟัง ใครถามเยอะหรือตอบเยอะอาจจะโดนเพื่อนหมั่นไส้ เราได้รับการสอนแบบเน้นการท่องจำ แต่ตอนเราไปเรียนที่ต่างประเทศมันต่างกันเลย ก่อนเรียนครูจะมีกรณีศึกษาให้อ่านก่อน ซึ่งเราต้องเตรียมคิดมาว่าปัญหาที่คนในเคสนี้เจอคืออะไร เราจะมีหนทางแก้ไขยังไง แล้ววันที่เรียนจริง ครูเขาก็จะเรียกถามให้เราตอบ ตอบเสร็จเพื่อนในคลาสที่อาจจะไม่เห็นด้วยกับเราเขาจะโต้แย้งมา แล้วถ้ามีคนไม่เห็นด้วยอีกเขาก็แย้งอีก สุดท้ายคุณครูอาจจะสอนทฤษฎีที่เชื่อมโยงเคสนั้นเล็กน้อย แต่หลักๆ คลาสนั้นเกิดจากการที่เพื่อนร่วมชั้นสนทนากันเพื่อหาทางแก้ (Solution) ด้วยกัน มีการแบ่งปันความคิดเห็นกัน
มหาวิทยาลัยที่เป็น Top U เขามองหาคุณสมบัติแบบไหนจากผู้สมัครเพื่อจะคัดเข้าเรียน
มี 2 ส่วนหลัก ส่วนแรกคือ เขาอยากรู้ว่าผู้สมัครคนนี้จะเรียนจบไหมถ้ารับเข้ามาเรียน ซึ่งเขาดูจาก GPA ตอน ป.ตรี หรือ ม.ปลาย คะแนน SAT, IELTS, TOEFL, GMAT, GRE ก็จะพอรู้ได้แล้วว่าคนคนนี้มีความสามารถในการเรียนรู้มากน้อยแค่ไหน นี่คือเกณฑ์ข้อแรก
หลายคนคิดว่า Top U เมืองนอกรับนักเรียนโดยวัดจากเกณฑ์ข้อแรกเป็นหลัก แต่จริงๆ แล้วเขาดูเกณฑ์ที่ 2 มากกว่า ซึ่งเกณฑ์ข้อที่ 2 คือ เขาจะคาดการณ์ว่าผู้สมัครคนนี้จะสามารถสร้างชื่อเสียงให้มหาวิทยาลัยหลังจากเรียนจบได้ไหม คนที่เรียนเก่งอย่างเดียวอาจทำไม่ได้ แต่คนที่ทำได้อาจเป็นคนที่เก่งระดับหนึ่งแต่มีเป้าหมายและแพสชันชัดเจน รวมถึงมีประสบการณ์ที่จะขับเคลื่อนให้เขาทำเป้าหมายนั้นได้สำเร็จ คนแบบนี้ต่างหากที่มหาวิทยาลัยอยากได้ เพราะฉะนั้นหน้าที่ของ Mission To Top U ที่ทำทุกวันคือ ทำให้น้องๆ ทุกคนได้ข้อมูลตรงนี้ และช่วยให้เขาหาเป้าหมายให้เจอ
ฟังดูก็เป็นเรื่องยากสำหรับเด็กไทยไหม เพราะหลายคนไม่ได้ถูกสอนให้รู้ว่าตัวเองชอบอะไร เจอแพสชันหรือเป้าหมายของตัวเองตั้งแต่เด็ก
รุ่นพวกเราอาจจะยาก แต่เราเชื่อว่าสำหรับเด็กรุ่นใหม่ การมีเป้าหมายเป็นเรื่องง่ายขึ้นมากแล้ว เพราะมีหลายวิธีในการค้นพบตัวเราเอง อย่างคลาสหนึ่งที่เราอยากแนะนำให้หลายคนรู้จักคือ Design Thinking หรือ Design Your Life ที่ช่วยสอนให้ออกแบบชีวิตตัวเองได้ รู้ว่าเราชอบหรือไม่ชอบอะไร หรือถ้าเป็นอะไรที่เข้าถึงได้ทุกคน อาจเป็นแบบทดสอบค้นหาจุดแข็งของตัวเอง ซึ่งเด็กๆ สามารถทำได้จากคอมพิวเตอร์หรือสมาร์ตโฟน
หรือถ้าเป็นน้องๆ ที่อยู่ในรั้วโรงเรียน การเข้าค่ายหรือชมรมต่างๆ ก็อาจจะเป็นอีกทางหนึ่งที่ทำให้ได้ค้นพบตัวเอง อีกอย่างหนึ่งคือการฝึกงานที่ช่วยให้เรารู้ว่าสิ่งที่เราชอบเป็นสิ่งที่ใช่สำหรับเราจริงๆ หรือเปล่า
ทุกคนเกิดมาด้วยพื้นฐานและฐานะที่ไม่เท่ากัน หลายคนอาจมองว่าต้องมีเงินก่อนถึงจะไปเรียนมหาวิทยาลัยชั้นนำระดับโลกได้ คุณมองมุมนี้อย่างไร
เรามองว่าเงินไม่ใช่ปัจจัยที่สำคัญที่สุด ตัวเราเองก็เป็นนักเรียนทุน SCB ซึ่งเราอยากจะบอกน้องๆ ว่า ถ้าเราสอบติด Top U น้องไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีเงินไปเรียนเลย เพราะมีทุนเยอะมากที่รอให้สมัครอยู่ หรือถ้ามหาวิทยาลัยอยากได้น้องคนนี้ไปเรียนจริงๆ เขาอาจให้ทุนมาด้วยก็ได้ บางทีมีส่วนลดค่าเรียนหลักล้าน ต่อให้ Worst-case สุดๆ ไม่ได้ทุน ยังมีธนาคารหลายแห่งทั้งในไทยและต่างประเทศที่จะให้กู้ไปเรียน เขาพร้อมจะสนับสนุนตรงนี้
เราไม่ได้มองว่าทุนเป็นปัญหา แต่ปัญหาคือความตั้งใจต่างหาก เพราะเมื่อมีความตั้งใจแล้วเราจะเริ่มหาวิธี เช่น ถ้าวันนี้เรารู้ว่าคะแนนเราน้อย ยังพูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้ แต่ถ้าเราอยากพลิกชีวิต อยากไปเรียนที่ Harvard เราก็จะหาทางพัฒนาตัวเองให้ได้ อย่างภาษาที่ไม่เก่ง น้องไม่จำเป็นต้องไปเรียนถึงต่างประเทศถึงจะได้ฝึกฝน เราชอบดู Netflix เราลองดูแบบไม่มีซับไตเติลได้ไหม ชอบฟังพอดแคสต์ ก็ลองฟังคนต่างชาติคุยกัน หรือชอบอ่านหนังสือ ก็ลองอ่านเล่มที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษ แบบนี้เป็นต้น
การได้เป็นส่วนหนึ่งของการผลักดันให้เด็กไทยหลายๆ คนไปเรียน Top U มีความหมายกับคุณอย่างไร
เวลาที่น้องๆ หลายคนไลน์หรือโทรมาบอกว่าเขาสอบติดแล้ว สำหรับเรากับทีมงานนี่คือรางวัลชีวิตเลยนะ มันเป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่าอะไรทั้งหมด
นี่คือสิ่งที่เราพยายามทำให้สำเร็จในระยะสั้น แต่ในระยะยาว เราก็หวังว่าน้องคนนี้จะได้ทำงานที่เขาอยากทำ ได้มีอนาคตที่ดี ได้ช่วยคนอีกหลายล้านคน
Skills for Better Future
ในมุมมองของคุณ Future Skill หรือทักษะสำคัญในอนาคตที่เด็กไทยควรจะมีคืออะไร
เราคิดว่ามีอยู่ 3 C หรือที่เราชอบเรียกเล่นๆ ว่า Triple C
C แรกคือ Computer/AI เป็นทักษะที่ ‘มา’ แน่นอน และจะทดแทนงานบางงานได้ และแน่นอนว่ามีอีกหลายงานที่ทดแทนไม่ได้ แต่เราสามารถใช้คอมพิวเตอร์หรือเอไอช่วยลดระยะเวลาการทำงานของเราลง เป็นเหมือนผู้ช่วยของเรา
C ที่ 2 คือ Communication หรือการสื่อสาร งานที่ต้องใช้คนอยู่นั้นเรียกร้องทักษะการสื่อสาร เช่น งานซีอีโอ ยังไงก็ไม่สามารถเป็นเอไอได้ ถ้าเราเป็นซีอีโอ เราจะบริหารทีมของเราอย่างไรให้ดี เราก็ต้องมีทักษะการสื่อสารให้ลูกน้องรัก ให้เขาเข้าใจสิ่งที่เรามอบหมาย และสื่อสารให้ตัวเราเองมีความเห็นอกเห็นใจ (Empathy) เพื่อเข้าใจลูกน้องมากขึ้น สิ่งเหล่านี้เกิดจากการสื่อสารหมดเลย
C ที่ 3 คือ Connection หรือเครือข่าย อย่างในทีม Mission To Top U เองก็มีทีมงานที่จบจากหลายสาย เพื่อให้เราสามารถให้คำปรึกษากับน้องๆ ได้หลากหลายมากขึ้น ทีมของเราต่างเป็นเพื่อนเราที่รู้จักจากการเรียนในมหาวิทยาลัย Top U ทั้งนั้น เราคิดว่าการมีเพื่อนเยอะๆ และรู้จักคนเยอะเป็นเรื่องดีเสมอ เพราะบางครั้งเราอาจจะได้พึ่งพากัน
ในฝั่งของสาขาวิชาล่ะ คุณคิดว่าสาขาวิชาไหนจะเป็นที่ต้องการของโลกการทำงานในอนาคต
ในส่วนของ Future Degree เราคิดว่ามี 3 สาขาที่น่าจะมา ซึ่งต่อยอดมาจากทักษะอีกที
ทักษะแรกที่เราคิดว่ายังไงโลกการทำงานก็ยังต้องการในอนาคตคือทักษะการเป็นผู้บริหาร ซึ่งสาขาวิชาที่เกี่ยวข้องคือ MBA มันเป็นสาขาที่มีมาเป็นร้อยๆ ปีแล้ว แน่นอนว่าทักษะการเป็นผู้บริหารอาจเรียนรู้จากการทำงานหรือการเรียนอย่างอื่นได้ แต่ MBA เหมือนเป็นทางลัดที่ทำให้เรารู้ว่าจะเป็นผู้บริหารที่ดีได้อย่างไร เราเชื่อว่าทุกองค์กร ไม่ว่าจะหน่วยงานรัฐหรือเอกชน ยังไงก็ต้องอยากได้ผู้บริหารที่ดีมาดูแล
สาขาที่ 2 คือ สาขาที่เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์ข้อมูล (Data Science), การวิเคราะห์ธุรกิจ (Business Analytic), วิทยาการคอมพิวเตอร์ (Computer Science) ปัจจุบันบริษัทต่างๆ มีข้อมูลเยอะมาก เขาก็อยากนำข้อมูลเหล่านั้นมาต่อยอด ออกแบบบริการหรือขายเพื่อให้เกิดประโยชน์กับองค์กรตัวเอง ในขณะที่หน่วยงานรัฐก็อยากทำระบบข้อมูลให้ดีขึ้น งานเหล่านี้เรียกร้องทักษะด้านคอมพิวเตอร์ทั้งนั้น และสังเกตว่าเดี๋ยวนี้องค์กรต่างๆ ก็หันมาให้ทุนเรียนต่อด้านวิทยาศาสตร์ข้อมูลและวิทยาการคอมพิวเตอร์กันเยอะมากขึ้น
อีกสาขาที่มาแรงไม่แพ้กันคือสายการเมืองหรือรัฐศาสตร์ เราคิดว่าการเมืองยุคใหม่ไม่เหมือนยุคเดิม และสาขานี้น่าจะเป็นที่ต้องการ
แล้วถ้าเราอยู่ในวัยทำงานแล้ว คุณคิดว่าคนทำงานยุคใหม่ควรจะเพิ่มและพัฒนาทักษะ (Upskill and Reskill) อะไรให้กับตัวเอง
น่าจะเริ่มจากการถามตัวเองว่าชอบทำอะไรก่อน เราไม่อยากบีบบังคับว่าให้ไปทำงาน Data สิ หลายคนทำแล้วรุ่ง เราไม่อยากจะบอกแบบนั้น เพราะถ้าบางคนไม่ชอบ เขาจะไปทำได้ยังไง เพราะฉะนั้นการจะเพิ่มหรือพัฒนาทักษะอะไรน่าจะเริ่มมาจากความชอบของเราก่อน ถ้าเราชอบและตั้งใจ เราเชื่อว่าอยู่วงการไหนก็จะประสบความสำเร็จได้ แต่พยายามหาวงการที่เอไอทดแทนไม่ได้ก็อาจจะดี
Writer
พัฒนา ค้าขาย
Photographer
Graphic Designer
