‘ทรงวาด’ ในอดีตคือย่านการค้าริมแม่น้ำเจ้าพระยาที่มีความสำคัญพอๆ กับไชน่าทาวน์เยาวราชที่อยู่ถัดไปไม่ไกลกัน เป็นถนนที่เต็มไปด้วยโกดังกักเก็บสินค้า โดยเฉพาะเครื่องเทศที่ขึ้นชื่อลือชา จนได้รับการขนานนามว่า ‘ถนนสายเครื่องเทศ’
ทรงวาดในวันนี้ยังคงสถานะย่านพาณิชย์ แม้ภาพเรือขนส่งสินค้าที่มาจอดเทียบท่าจะหายไป แต่ก็แทนที่ด้วยรถราขนส่งที่วิ่งกันจอแจ ร้านค้าเก่าแก่ยังพอเปิดกิจการอยู่บ้าง ทว่าที่เพิ่มเติมมาคือร้านรวงเก๋ๆ คาเฟ่เท่ๆ และอาร์ตแกลเลอรีต่างๆ มากมายที่มาเสริมเติมแต่งเมืองเก่า ใต้ชายคาของสถาปัตยกรรมแบบยุโรปที่เรียงรายอวดความงามอยู่สองฟากฝั่งถนน
เบื้องหลังการคืนลมหายใจของย่านเศรษฐกิจเก่าแก่ที่กำลังค่อยๆ ซบเซาลงไม่ใช่เรื่องง่าย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการร่วมมือร่วมใจของผู้ประกอบการทั้งรุ่นใหม่และวัยเก๋าในนาม ‘Made in ทรงวาด’ ที่ช่วยกันหยิบเอาของดีของเด็ดประจำถิ่นมานำเสนอ พัฒนาย่านร่วมกันอย่างตั้งใจ จนทำให้ย่านนี้กลายเป็นอีกย่านสร้างสรรค์แห่งใหม่ของกรุงเทพฯ ในปัจจุบัน
คอลัมน์ Neighboroot คราวนี้ขอชวนกลับไปสำรวจถนนทรงวาด เดินทะลุตรอกออกซอยต่างๆ ของถนนสายเครื่องเทศอีกครั้ง สนทนากับเหล่าคนนอกที่เข้ามาทำกิจกรรมในย่านนี้ ทั้งพูดคุยกับนักเขียนอิสระเจ้าของผลงานทรงวาดไกด์บุ๊ก แวะสตูดิโอออกแบบและรีไซเคิลพลาสติกของสองสาวเจ้าของคาเฟ่รุ่นบุกเบิก และปิดทริปด้วยการเยือนร้านชาของคนไต้หวันที่ซ่อนตัวอยู่ในซอยวานิช 1
![](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_22-1024x683.jpg)
ฟังเรื่อง ‘ทรงวาด’ ผ่านสายตาของนักเขียนทรงวาดไกด์บุ๊ก
ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีก่อน Urban Creature เคยไปสำรวจทรงวาดมาแล้ว ตอนนั้นวี่แววในการเป็นทรงวาดแบบทุกวันนี้อาจไม่ชัดเจนนัก แต่พอจับสัญญาณได้จากการเริ่มมีกิจการรุ่นใหม่ๆ เปิดกันบ้างแล้ว ไม่ว่าจะเป็นแกลเลอรี โฮสเทล บาร์ และคาเฟ่
ไม่นานมานี้ พอ Made in ทรงวาด กลุ่มนักธุรกิจในย่านมารวมตัวกัน และออก ‘ทรงวาดไกด์บุ๊ก’ เป็นข้อมูลของสถานที่ต่างๆ ทำให้การมาฮอปปิงร้านและคาเฟ่ต่างๆ ในย่านง่ายขึ้นเหมือนมีคนในพื้นที่มาแนะนำทางให้ ยิ่งทำให้คนหลั่งไหลมาย่านนี้ไม่ขาด
ครั้งนี้เรามาเยือนพร้อมกับไกด์บุ๊ก และ ‘สตางค์-ภัทรียา พัวพงศกร’ อดีตบรรณาธิการนิตยสารออนไลน์และนักเขียนอิสระเจ้าของผลงาน ‘ทรงวาดไกด์บุ๊ก’ ที่พาเราเจอกับมุมอื่นๆ ที่ซ่อนตัวอยู่ในซอยเล็กซอยน้อยต่างๆ ของถนนสายเครื่องเทศเส้นนี้
“ตรงนี้คูลมากนะ และเรามีความรู้สึกว่ายังไม่ช้ำ ทุกที่ใกล้กันหมด เดินง่าย จะถ่ายรูป กินข้าว กินขนม ก็อยู่ได้เช้าถึงเย็น
“ที่นี่มีศักยภาพพร้อมหมด เราสำรวจมาแล้ว รวมถึงเรารู้สึกว่าอยากทำอะไรที่เป็นออฟไลน์ อยากทำหนังสือ ยิ่งเป็นหนังสือที่ทำโดยย่านเอง มันให้ความรู้สึกที่น่ารัก” จากเหตุนี้ทำให้ลายแทงร้านดีสถานที่เด็ดของชาวย่าน ที่บรรจุข้อมูลกว่า 50 แห่ง (แน่นอนว่าไม่ครบ และทุกวันนี้กำลังมีร้านใหม่ๆ เตรียมเปิดอีกมาก) เกิดขึ้นในรูปแบบหนังสือแนะนำสถานที่สองภาษา ที่เจ้าตัวอยากให้คนต่างชาติที่เดินหลงมาจากเยาวราชก็ดี หรือนักท่องเที่ยวชาวไทยก็ได้ รู้จักกับย่านค้าส่งแห่งนี้บ้าง
![สตางค์-ภัทรียา พัวพงศกร ทรงวาดไกด์บุ๊ก](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_5-1024x683.jpg)
ทรงวาดเปลี่ยนไปตลอดในมุมมองของนักเขียนสาว ตามแต่บทบาทที่ต่างออกไปในแต่ละช่วงเวลา ทั้งในฐานะหลานที่มาเยี่ยมญาติ เพื่อนบ้านที่แวะมาย่านใกล้เรือนเคียง คนที่แวะมายืมพื้นที่ทำงานในย่านเงียบสงบ นักจัดทริปที่พาคนมาเที่ยว และนักเขียนที่มาลงพื้นที่บอกเล่าเรื่องราวย่าน
“บ้านป้าของเราอยู่ในซอยสุ่นหลี ทรงวาด ตอนเด็กๆ ไปเยี่ยมบ้านเขาบ่อยๆ แต่เราไม่รู้นะว่าตรงนี้เรียกว่าอะไร จำได้ว่าเป็นถนนที่มีเครื่องเทศเยอะๆ บ้านเขาก็เป็นร้านค้าส่ง ซึ่งย่านนี้มันจะไม่เหมือนกรุงเทพฯ ส่วนอื่นๆ เวลาผ่านไปเราก็ไม่ได้สนใจ จนโตขึ้นมาก็ได้มาเที่ยว เป็นย่านที่เราชอบมาตั้งแต่ยังไม่ค่อยมีอะไร จนเราได้มาทำกิจกรรมจัดทริปกับเจ็กสมชัยตั้งแต่เมื่อสี่ห้าปีก่อน เข้ามาใกล้ย่านนี้เรื่อยๆ”
ถึงวันนี้ทรงวาดเปลี่ยนเป็นย่านสร้างสรรค์ที่มีสถานที่ใหม่ๆ เกิดขึ้นมาก แต่ยังคงมีห้องแถวที่ประกอบกิจการ เป็นโกดังเก็บสินค้าและเมล็ดพันธุ์ทางการเกษตรเช่นแต่ก่อน การทำงานลงพื้นที่สัมภาษณ์ชาวย่านเพื่อนำข้อมูลมาร้อยเรียงเป็นไกด์บุ๊ก ทำให้หลายครั้งสตางค์พบกับหลากหลาย Hidden Gem ที่คาดไม่ถึงของถนนสายประวัติศาสตร์
“เราได้เข้าไปดูตึกของหลายบ้าน พวกตึกโกดังร้อยกว่าปี แต่ข้างในสวยมาก อย่างของเจริญวัฒนาคือหนึ่งห้องหนึ่งกลิ่น ห้องที่เก็บซินนามอนจากพื้นถึงเพดานมีซินนามอนอันยาวเท่าท่อนแขน อีกห้องเก็บกระวานก็มีกระวานทั้งห้อง และมีโกดังริมแม่น้ำของ ส. ไทยฮวด เราก็ว้าวว่าทำไมสวยขนาดนี้”
![ทรงวาด ย่าน กรุงเทพฯ](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_6-1024x683.jpg)
เบื้องหน้าของโกดังเป็นอาคารพาณิชย์ยาวตลอดสองฝั่งถนน ที่ประชันความร่ำรวยของเจ้าของผ่านงานสถาปัตยกรรมอิทธิพลยุโรปที่กำลังเป็นเทรนด์ในสมัยนั้น ซึ่งมักทำเป็นลวดลายปูนปั้นด้านหน้าอาคารที่มีหน้าตาแตกต่างกัน บ้างเชื่อมโยงกับกิจการร้านค้าของตึกนั้น บ้างออกแบบสวยงามตามรสนิยมของเจ้าของ
หนึ่งในอาคารที่ปรากฏผ่านหน้าสื่อบ่อยๆ ก็เช่น ‘ตึกผลไม้’ ห้องแถวยาวหลายคูหา ที่วันนี้ประกอบด้วยร้านรวงรุ่นใหม่หลายร้านทั้ง ‘โรงกลั่นเนื้อ’ ร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อที่กำลังมาแรงและน่าจะเป็นจุดหมายการมาทรงวาดของใครหลายคน รวมถึง ‘MESA 312 Cultural Lab’ สตูดิโอเวิร์กช็อปงานอาร์ตต่างๆ ของ ‘มีเรียม รูเอดา’ สาวสเปนผู้หลงรักย่านเก่า และเป็นสมาชิกใหม่อีกคนของย่าน
ถ้าเงยหน้ามองจะพบที่มาของชื่อตึกสะดุดหูคือ จากเปลือกนอกชั้นสองของตึก ปั้นเป็นรูปผลไม้ชนิดต่างๆ แทรกกับลวดลายดอกไม้ ท้าทายกาลเวลาและแดดฝนมากว่าร้อยปี (แม้จะมีสายไฟระโยงระยางขวางมุมมองให้ขัดตาขัดใจอยู่บ้าง)
ถือเป็นประจักษ์พยานที่คอยบอกผู้มาเยือนว่า ที่นี่เป็นย่านสร้างสรรค์มานานแล้ว
![ทรงวาด โกดัง ย่าน กรุงเทพฯ ย่านสร้างสรรค์](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_7-1024x683.jpg)
อดีตบรรณาธิการนิตยสารออนไลน์มองว่า สิ่งที่ทำให้ทรงวาดเซ็กซี่และไม่เหมือนใครคือลักษณะของย่านขายส่งที่พร้อมเปิดรับผู้มาใหม่ตลอด จุดนี้ต่างจากโอลด์ทาวน์อื่นในกรุงเทพฯ
“คาแรกเตอร์ที่นี่คือย่านค้าขาย เราไปย่านอื่นที่เป็นย่านอยู่อาศัย แล้วย่านอยู่อาศัยเขาอาจไม่ได้แฮปปี้ที่มีความเปลี่ยนแปลง แต่ตรงนี้เป็นย่านค้าขายมานานแล้ว ทุกบ้านถึงนอนข้างบน ข้างล่างก็เป็นร้าน เขาเลยไม่รังเกียจการเข้ามาของร้านรวงใหม่ๆ มันน่าสนใจตรงนี้ ทุกคนเป็นพ่อค้าแม่ค้า คนที่เข้ามาใหม่ก็เป็นพ่อค้าแม่ค้า พัฒนาย่านไปเรื่อยๆ ย่านก็ไม่ตาย จากตอนแรกที่เงียบลงเรื่อยๆ กลิ่นเครื่องเทศที่มันเคยแน่นก็หายไป แล้วกลายเป็นความคึกคักแบบอื่นที่เข้ามาแทน น่าสนุกดี
“ตอนแรกเราคิดว่าอีกสามปีห้าปีย่านนี้มาแน่ แต่มาเร็วกว่าที่เราคิดมาก ติดลมบนไปแล้ว” เธอเล่ายิ้มๆ
![ทรงวาด ย่าน กรุงเทพฯ ย่านสร้างสรรค์](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_8-1024x683.jpg)
สตางค์กำลังมีโปรเจกต์ที่ทำร่วมกับเจ้าของร้าน ‘กู่หลงเปา’ ตำนานซาลาเปาคู่ทรงวาดที่ตั้งอยู่ด้านหน้ามัสยิดหลวงโกชาอิศหาก ในชื่อ ‘Taa Experience’ เป็นสื่อกลางสำหรับชวนคนมาทำเวิร์กช็อปและทำกิจกรรมตามร้านที่น่าสนใจ ไม่ว่าจะเป็นความรู้เรื่องซาลาเปาสูตรแต้จิ๋ว วัฒนธรรมการดื่มชาแบบไต้หวัน และสารพัดเรื่องราวของธัญพืชต่างๆ ซึ่งในอนาคตเธอพร้อมขยายพื้นที่ไปทำอะไรสนุกๆ ในย่านเก่าอื่นๆ ด้วย (ติดตามกิจกรรมได้ทาง IG : taaexperience)
![กู่หลงเปา ทรงวาด กรุงเทพฯ ย่านสร้างสรรค์ มัสยิดหลวงโกชาอิศหาก](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_9-1024x683.jpg)
‘Pieces Café & Bed’ ชิ้นส่วนพิเศษแรกๆ ของทรงวาด
ความเป็นทรงวาดประกอบด้วยสิ่งละอันพันละน้อยหลายส่วน ทั้งในแง่ของประวัติศาสตร์ ผู้คน ห้างร้าน อาคารสถานที่ และศาสนาความเชื่อ จนอาจกล่าวได้ว่า ที่นี่เป็นอีกย่านเก่าของพระนครที่มีส่วนผสมกลมกล่อมและลงตัว
ส่วนประกอบหนึ่งที่พิเศษตั้งแต่ชื่อคือ ‘Pieces Café & Bed’ สเปซเล็กๆ ที่เล่นเสียงคำว่า Pieces (ชิ้นส่วน) เข้ากับคำว่า พิเศษ ในภาษาไทย ซึ่งใครที่แวะมาย่านทรงวาดเมื่อหลายปีก่อน ในวันที่ยังไม่มีคาเฟ่ให้เช็กอินกันทั่วเช่นนี้ เชื่อว่าคงมีร้านนี้เป็นหนึ่งในจุดหมาย เพราะคาเฟ่เล็กๆ แห่งนี้ถือเป็นผู้บุกเบิกยุคแรกๆ ของย่านนี้เลยก็ว่าได้
นับถึงวันนี้ก็เข้าปีที่ 8 แล้วที่อดีตตึกแถวสามชั้นที่เคยใช้เก็บเทียนไขในตรอกสะพานญวน ถัดเข้ามาไม่กี่ก้าวจากถนนทรงวาด แปลงโฉมใหม่กลายเป็นพื้นที่สุดแนวหนึ่งกลางเมืองเก่า แต่ยังเก็บโครงสร้างอาคารและพื้นกระเบื้องของชั้นบนตั้งแต่สมัยแรกสร้างไว้ โดยมี ‘เหมียว-ปิยาภา วิเชียรสาร’ และ ‘พิม-ชโลชา นิลธรรมชาติ’ สองสาวชาวย่านเพื่อนบ้าน ที่ออกจากงานประจำในย่านธุรกิจของกรุงเทพฯ มาร่วมกันประกอบ ‘ชิ้นส่วนพิเศษ’ ต่างๆ เข้าด้วยกันที่นี่ ไม่ว่าจะเป็นคาเฟ่ด้านล่างและส่วนของห้องพัก Airbnb ด้านบนสุด ซึ่งล่าสุดก็เพิ่งเพิ่มมาอีกชิ้นส่วนหนึ่งที่ชั้นสองคือ Tattoo Studio ด้วย
![ทรงวาด กรุงเทพฯ ย่านสร้างสรรค์ คาเฟ่ Pieces Café & Bed สตูดิโอ ห้องพัก](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_10-1024x683.jpg)
![‘เหมียว-ปิยาภา วิเชียรสาร’ และ ‘พิม-ชโลชา นิลธรรมชาติ’ ทรงวาด กรุงเทพฯ ย่านสร้างสรรค์ คาเฟ่ Pieces Café & Bed สตูดิโอ ห้องพัก](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_13-1024x683.jpg)
“ตอนแรกเราอยากให้สเปซตรงนี้เป็นที่พักและมีเครื่องดื่มง่ายๆ นิดหน่อย แต่พอเปิดไปแล้ว ผลตอบรับกลายเป็นคาเฟ่ใหญ่กว่า เราเลยโฟกัสตรงคาเฟ่แทน” คอนเซปต์การทำคาเฟ่ของพวกเธอคือการกลับมาคิดว่า ทำไมต้องทำร้านขนาดใหญ่ มีขนมวางเต็มตู้ แต่พอหมดวันแล้วขายไม่หมดก็ต้องทิ้ง สู้ทำขนมเพียงอย่างเดียวแล้วอร่อย ลูกค้าติดใจจนขายหมดทุกวันจะดีกว่าไหม นี่จึงเป็นที่มาของ ‘ขนมปังหัวนม’ เมนูซิกเนเจอร์ชื่อทะเล้นของร้าน เสิร์ฟประกบมาพร้อมไอศกรีมมะพร้าวหอมหวาน
![ทรงวาด กรุงเทพฯ ย่านสร้างสรรค์ คาเฟ่ Pieces Café & Bed สตูดิโอ ห้องพัก](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_11-1024x683.jpg)
ขณะที่อีกชิ้นส่วนด้านบนสุดของตึกเป็นห้องพักไซซ์กะทัดรัด แต่เพียงพอสำหรับการปลีกตัวออกมาพักผ่อนอย่างสะดวกสบาย เพราะมาพร้อมเตียงใหญ่คับห้องและของใช้จำเป็น แต่ที่พิเศษกว่านั้นคือระเบียงด้านหน้าไว้ทอดอารมณ์พร้อมแมกไม้นานาพรรณ ที่หากใครเห็นรับรองจะต้องหลงเสน่ห์มุมนี้ ซึ่งไม่น่าแปลกใจนักที่ทั้งคู่บอกว่าลูกค้าที่มาพักมักเป็นศิลปินและนักดนตรีชาวต่างชาติที่ตกหลุมรักที่นี่เข้าเต็มเปา และกลับมาพักอยู่บ่อยๆ
“คนที่มาพักก็ซ้ำๆ เคยมาพักเมื่อห้าปีที่แล้วสี่ปีที่แล้วก็มาอีก เราเลยรู้สึกว่าไม่ต้องตะโกนโปรโมตมาก เอาแค่ห้องเดียวแล้วเก็บลูกค้าที่น่ารักไว้” เจ้าของเล่าให้ฟังอย่างอารมณ์ดี
![ทรงวาด กรุงเทพฯ ย่านสร้างสรรค์ คาเฟ่ Pieces Café & Bed สตูดิโอ ห้องพัก](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_12-1024x683.jpg)
‘A Thing That is Pieces Studio’ ห้องทดลองของนักสร้างสรรค์สิ่งที่คนไม่ใช้แล้ว
“สตูดิโอนี้ชื่อชิ้นส่วนพิเศษ เราเลยเอาชิ้นเศษของทุกคนมารวมกัน แล้วแปรรูปเป็นชิ้นพิเศษ ทำอะไรก็ได้ที่มีมูลค่ามากกว่าเป็นขยะ” พิมเริ่มเผยถึงที่มาของไพรเวตสตูดิโอเล็กๆ ที่รับออกแบบงานสร้างสรรค์จากสิ่งของเหลือใช้ทุกชนิด อีกชิ้นส่วนพิเศษที่แยกมาตั้งอยู่เยื้องกับคาเฟ่ที่ทำมาก่อนหน้า ซึ่งแต่เดิมตรงนี้เคยเป็นทั้งห้องอาหารไฟน์ไดนิงและร้านเหล้าบ๊วยของทั้งคู่ ส่วนสตูดิโอทำงานอาร์ตมีเพียงส่วนเล็กๆ ด้านบน
เมื่อมั่นใจในการทำงานกับวัสดุเหลือใช้มากขึ้น ทดลองจนได้กระบวนการที่พอใจ เข้าใจอุณหภูมิที่พอเหมาะกับพลาสติกแต่ละชนิด พอดีกันกับที่เอาพาร์ตร้านอาหารออกไป ห้องทดลองนี้เลยย้ายลงมา และผลคือทำให้สามารถขยายสเกลงานที่ใหญ่ขึ้นตาม ไม่ใช่เพียงแต่เหรียญรางวัลอันจิ๋วหรือด้ามจับเขียงที่อัดจากฝาขวดน้ำ แต่สามารถทำสิ่งประดิษฐ์ชิ้นใหญ่ได้ถึงเก้าอี้ โซฟา หรือโคมไฟตั้งโต๊ะเลย
“ปลายทางของมันมีหลายแบบ พลาสติกก็มีอีกแบบ งานประดิษฐ์ก็มีอีกแบบ คือมันเป็นอะไรก็ได้ เหมือนเรามาร่วมทดลองด้วยกัน” พิมบอก “ถามว่าถ้าตัดเรื่องรักโลกออกไป สิ่งนี้ยังขายได้อยู่ไหม เราว่าขายได้ เพราะเรามองเฟล็กพลาสติกเป็นกากเพชร ทรายสี มันจะไปเป็นอะไรต่อก็ได้ เรารู้สึกว่าคนยังนั่งทำประติมากรรมอะไรบางอย่างจากอะลูมิเนียมได้ เราก็อยากนำเสนอขยะให้เป็นงานอาร์ต คนไม่ต้องรู้ว่ามาจากขยะก็ได้ แต่ถ้ารู้แล้วว้าวก็โอเค”
![A Thing That is Pieces Studio ย่านสร้างสรรค์ ทรงวาด กรุงเทพฯ สตูดิโอ](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_14-1024x683.jpg)
บนโต๊ะทำงานกลางตึกเก่าอายุร่วมศตวรรษ ทั้งคู่เล่าให้เราฟังว่า การทำงานจากพลาสติกเหลือใช้ก็เหมือนกับการทำเบเกอรี ต้องขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆ ทั้งอุณหภูมิ เวลา สี รวมถึงเบอร์พลาสติกที่มีความหนืดต่างกัน คล้ายกับยี่ห้อและชนิดของแป้ง
“เหมือนเราปรุงขนมเลย ใส่เกลือ น้ำตาล อันนี้ก็ใส่สีน้ำเงิน โรยสีเขียวนี้หน่อย พอใจแล้วก็อบ เราชอบงานที่เป็นสีเยอะๆ ตอนที่วางเฟล็กมันก็ได้ไม่เหมือนกับที่เราคิด อยู่ที่แรงกดของเราด้วย” พิมเล่าถึงกรรมวิธีการทำผลงานรีไซเคิลที่หลากหลาย ซึ่งความสนุกในการทำงานประเภทนี้คือผลลัพธ์ที่ได้ออกมาไม่เหมือนกันสักชิ้น
“ถ้าอย่างนั้น มีผลงานชิ้นไหนที่ชอบเป็นพิเศษไหม” เราอยากรู้
“เอาจริงๆ เราชอบทุกอันเลย เหมือนที่เราทำโดนัทแล้วถามว่าชอบชิ้นไหนก็คงตอบไม่ได้ เรารู้สึกว่าทุกครั้งที่เปิดออกมา เวลาที่ลอกซิลิโคนออกมา เรายังว้าวทุกครั้ง ทำเป็นชิ้นที่สองสามพันแล้วยังตื่นเต้นอยู่เลย” ดีไซเนอร์สาวให้คำตอบ “เพราะมันออกมาแล้วไม่มีชิ้นไหนเหมือนกัน ไม่สามารถเหมือนกันได้ ลูกค้าสั่งให้เหมือนก็ไม่เหมือน โทนได้แต่ให้เหมือนเป๊ะๆ เราทำไม่ได้”
![A Thing That is Pieces Studio ย่านสร้างสรรค์ ทรงวาด พลาสติก กรุงเทพฯ](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_14-1024x683.jpg)
แน่นอนว่ากว่าจะได้ออกมาเป็นผลงานต้องผ่านหลายขั้นตอน ลำพังเพียงสองคนทำเองทุกอย่างไม่ได้ เพราะงานจะล่าช้ามาก แต่เพราะทรงวาดเป็นย่านที่น่ารัก ผู้คนรอบบ้านมีน้ำใจและถ้อยทีถ้อยอาศัย จึงนำไปสู่การกระจายงานสู่คนรอบข้างในชุมชนตามแบบฉบับ Pieces Plastic นอกจากได้รายได้เป็นตัวเงินและกำไรแล้ว ยังชุบชูใจคนทำงานจากการได้ช่วยย่อยขยะให้โลกและการเห็นอกเห็นใจผู้อื่นด้วย ซึ่งเธอบอกว่านี่คือสิ่งที่สำคัญมากๆ และช่วยเติมใจในการผลิตชิ้นงานแต่ละครั้ง
“แต่ก่อนมีสิบขั้นตอน เราพยายามทำเองหมดเลย แต่พอเราอยู่สเปซนี้ เรารู้แล้วว่าตรงนี้มีช่างไม้ ช่างเหล็ก ช่างเชื่อม ช่างเย็บ เหมือนพอเราอยู่ตรงนี้มาสี่ห้าปี เริ่มรู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน ก็เริ่มรู้สึกว่าเราทำสเกลงานใหญ่ขึ้นได้แล้ว” พิมเล่าต่อถึงความเชื่อมโยงของชิ้นส่วนพิเศษอีกชิ้นกับผู้คนในทรงวาด ด้วยการสร้างรายได้ให้คนในย่านผ่านการให้ช่วยล้างพลาสติกและแยกสีฝา
![A Thing That is Pieces Studio ย่านสร้างสรรค์ ทรงวาด พลาสติก กรุงเทพฯ](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_15-1024x683.jpg)
“เราชอบแถวนี้ตั้งแต่ตอนตามหาพื้นที่ ตอนมาอยู่แรกๆ เราชอบทั้งอาม่าที่มาอยู่ก่อนแล้ว เขาน่ารักมากๆ แล้วที่นี่ก็เงียบๆ ชิลๆ” เหมียวตอบ เมื่อเราถามถึงความชอบย่านเก่านี้ ย่านที่พวกเธอย้ายมาอยู่นานจนกลายเป็นส่วนหนึ่งไปแล้ว ขณะที่พิมชอบความคอนทราสต์กันระหว่างความสงบกับความวุ่นวายในย่าน “สำหรับเรารู้สึกว่าที่นี่คอนทราสต์กันในแบบที่เราชอบ เราชอบมีโลกส่วนตัว มีสเปซของตัวเอง เงียบๆ ไม่ต้องวุ่นวายกับใครมาก แต่เราก็ชอบที่ออกไปซื้อของทุกอย่างได้เลยแค่เดิน ไม่ต้องขับรถ เลยรู้สึกว่าที่นี่ตอบโจทย์
“เราได้ทำงาน มีความเงียบ ซึ่งที่นี่ก็ยังเงียบสำหรับเรา และถ้าอยากวุ่นวายแค่เดินออกไปสิบก้าว คนโคตรเยอะ (หัวเราะ) ตรงนี้แหละคือเสน่ห์ของทรงวาด”
![A Thing That is Pieces Studio ย่านสร้างสรรค์ ทรงวาด พลาสติก กรุงเทพฯ](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_16-1024x683.jpg)
จิบชาเคล้าเรื่องราวที่ ‘Casa Formosa’ ทีเฮาส์ของชาวไต้หวันที่หลงรักเมืองไทย
จากประเทศไทยข้ามทะเลไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ 2,259 กิโลเมตร บนเกาะไต้หวันมีย่านเมืองเก่าริมแม่น้ำแห่งหนึ่ง อดีตเป็นเมืองท่าและคลังสินค้าสำคัญในการส่งออกใบชา ย่านนั้นชื่อ ‘ต้าเต้าเฉิง’ (Dadaocheng)
“ที่นั่นคล้ายกับประวัติศาสตร์ของทรงวาด เมื่อก่อนเป็น CBD ของกรุงเทพฯ เป็นเมืองที่ค้าของแห้ง ขายเครื่องเทศ เห็นแล้วนึกถึงทรงวาดชัดเจน เลยคิดว่าเราควรอยู่ที่นี่ เพราะเราสามารถเล่าเรื่องใบชาที่ไทเปกับย่านนี้ได้” ‘Larry Ko’ เจ้าของร้าน ‘Casa Formosa Taiwan Tea House’ ทีเฮาส์น้องใหม่ของซอยวานิช 1 เริ่มเกริ่นถึงตอนมาหาโลเคชันเพื่อเปิดร้าน
โจทย์ตั้งต้นของชายไต้หวันผู้หลงใหลความเป็นไทยคือ ทำไมกรุงเทพฯ หรือประเทศไทยมีร้านชาที่เป็นคาเฟ่น้อยมาก ส่วนใหญ่เป็นร้านขายใบชาแบบโบราณที่ต้องซื้อกลับไปชงที่บ้าน จึงเป็นที่มาของพื้นที่เล็กๆ แห่งนี้
“เรารู้สึกว่าบรรยากาศดีๆ แบบนี้ควรมีทีเฮาส์ที่เหมาะสมกับสถานที่นี้ เมื่อก่อนเรามาเยาวราชไม่มีคาเฟ่แบบนี้ อยากมีคาเฟ่ที่เข้ากับบรรยากาศของสถานที่เยาวราช และสุดท้ายเราก็รู้ว่ามีคนไทยกลุ่มหนึ่งที่ชอบชา แต่ไม่มีโอกาสมานั่งดื่มชาอยู่นอกบ้าน”
![Casa Formosa คาเฟ่ ทรงวาด ทีเฮาส์ ไต้หวัน](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_17-1024x683.jpg)
แม้จะเป็นตึกหน้าแคบ อยู่ในซอยที่มีเพื่อนบ้านส่วนใหญ่เป็นร้านขายรองเท้าและอุปกรณ์ แต่ร้านของแลร์รีไม่ได้หายากจนถูกกลืนไป เพราะทั้งด้านนอกและด้านในถูกตกแต่งอย่างตั้งใจ เรียบง่ายแต่โก้ ดูร่วมสมัยและอบอุ่น รวมถึงสอดแทรกความเป็นไต้หวันเอาไว้หลายอย่างตามส่วนต่างๆ ของอาคาร ตั้งแต่ชื่อร้านที่หยิบมาจากชื่อเกาะไต้หวัน ประตูด้านหน้าที่ตั้งใจให้เป็นตึกแบบฝรั่งเหมือนที่ตั้งอยู่ทั่วไทเป ด้านในติดรูปฮก ลก ซิ่ว (ลองมองหากันดู) และโคมไฟสามดวงเหนือเคาน์เตอร์ที่เต็มไปด้วยเรื่องราว พร้อมจะเล่าให้ลูกค้าฟังเมื่ออยากรู้ ทั้งหมดนี้เขามองว่าเข้ากันได้ดีกับย่านของคนจีนที่มาอยู่ก่อน
ชาพรีเมียมของร้านทั้งหมดเป็นแบบ Single Origin จากไต้หวัน พร้อมชนิด รสชาติ และกลิ่นหอมที่หลากหลาย มีระดับการบ่มทั้งอ่อนและเข้มที่เลือกได้ตามความชอบ และยังมีเทสต์โน้ตเป็นไกด์ไม่ต่างจากกาแฟ โดยมี 1860 Oolong ชาอู่หลงจากไต้หวันที่มีสตอรีการเปิดตัวชาจากไต้หวันสู่นิวยอร์กเป็นฉากหลัง นำมาเป็นซิกเนเจอร์ตัวชูโรงของร้าน เอื้อต่อการสร้างบทสนทนาระหว่างจิบชาหอมๆ
หรือสำหรับใครที่ไม่ค่อยมีเวลาละเมียดชาร้อน ร้านมีชาไข่มุกซีซอลต์ตำรับไต้หวันให้ซื้อกลับไปเดินดื่มระหว่างท่องย่านได้ด้วยนะ
![Casa Formosa คาเฟ่ ทรงวาด ทีเฮาส์ ไต้หวัน](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_18-1024x683.jpg)
ระหว่างเปิดบทสนทนาพร้อมจิบชาไต้หวันรสละมุน หนุ่มไต้หวันเผยความตั้งใจกับเราว่า จริงๆ แล้วอยากให้ Casa Formosa เป็นมากกว่าร้านขายชา แต่เพิ่มบทบาทการเป็นฮับเล็กๆ สำหรับมอบคำปรึกษาเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับภาษาและวัฒนธรรมจีน หรือจัดกิจกรรมแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยกัน ซึ่งน่าจะสร้างสีสันให้ย่านนี้อีกมาก
“เราสามารถมีอีเวนต์ต่างๆ ไม่ว่าจะศิลปะ วัฒนธรรม หรือภาษา อย่างเทศกาลวันไหว้พระจันทร์ก็มี Tea Party ที่มีมูนเค้กด้วย เราเห็นว่าเยาวราชสนุกมาก แต่ไม่มีฮับที่ทำเรื่องพวกนี้ได้ เราอยากเป็นฮับนั้น ที่ไม่ใช่แค่ร้านชาอย่างเดียว เราอยากจัดอีเวนต์ประเภทนี้ให้กับวัยรุ่นที่สนใจเรื่องจีนอีกแบบหนึ่ง แบบที่ไม่เก่าแก่เกินไป หรือไม่เราก็อยากจะเล่าเรื่องเก่าแก่ที่ใช้วิธีแบบใหม่” สมาชิกใหม่ของย่านทรงวาดเชิญชวนด้วยรอยยิ้ม
![Casa Formosa คาเฟ่ ทรงวาด ทีเฮาส์ ไต้หวัน](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_19-1024x683.jpg)
‘เมื่อมีสิ่งใหม่เข้ามาแทน สิ่งเก่าย่อมหายไป’
ปฏิเสธไม่ได้ว่า กระแสของย่านทรงวาดกำลังเป็นขาขึ้น ห้องแถวที่ปิดไปนานหลายปีถูกนำมาปัดฝุ่นเพื่อรองรับกิจการอะไรสักอย่างที่กำลังจะเกิดใหม่ ช่องเสิร์ช Google Maps ของหลายคนมีชื่อย่านเก่าแห่งนี้เป็นจุดหมาย หรืออาจเป็นชื่อสถานที่ต่างๆ ที่ปักหมุดไว้ตามเที่ยว แถมระยะนี้ยังมีซีรีส์กับภาพยนตร์มาใช้เป็นโลเคชัน ยิ่งทำให้ย่านนี้คึกคักไม่ต่างจากสมัยก่อน
ในมุมหนึ่งน่ายินดีแทนผู้คนบนถนนอายุกว่าร้อยปีนี้ ที่บ้านของพวกเขากลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง แต่ก็น่าเสียดายไม่น้อยไปกว่ากัน หากกระแสของย่านเป็นเพียงสายลมของการเปลี่ยนแปลงที่ฉาบฉวย พัดพาเอาประวัติศาสตร์และอาคารเก่าของย่านนี้ให้หายลับไป พร้อมกับพัดเอาสิ่งเท่เก๋ใหม่ตามสมัยนิยมเข้ามาแทนที่
หวังว่าย่านทรงวาดจะไม่เหมือนโอลด์ทาวน์หลายแห่งในกรุงเทพฯ ที่กำลังเจอภาวะเช่นนี้
![ทรงวาด ย่านสร้างสรรค์ กรุงเทพฯ ย่าน](https://urbancreature.co/wp-content/uploads/2023/10/UC-songwat_20-1024x683.jpg)