กรุงเทพฯ

หนองจอกเป็นเขตที่ลึกลับมากเพราะเราแทบไม่เคยไปแถวนั้นเลย นี่จึงทำให้การลงพื้นที่ถ่ายรูปครั้งนี้น่าสนใจสุดๆ ก่อนออกเดินทาง เราต้องรีเสิร์ชเพื่อทำความรู้จักหนองจอกให้มากขึ้นก่อน ซึ่งข้อมูลที่ได้จากอินเทอร์เน็ตนั้นแทบไม่ได้ช่วยเราเท่าไหร่ แต่เราก็นึกขึ้นได้ว่ามีรุ่นน้องชื่อ ‘เหลิม’ ที่ถ่ายภาพด้วยกันอยู่เขตนั้น เลยขอให้เหลิมไปเดินถ่ายรูปด้วยกันซะเลย มีคนในพื้นที่ไปด้วยย่อมอุ่นใจกว่าอยู่แล้ว พอไปถึงสถานที่จริงก็ไม่ผิดหวัง ช่วงเช้าเราไปเดินที่ตลาดหนองจอก มอเตอร์ไซค์ที่นี่มีลักษณะเฉพาะตัวด้วยการทำที่นั่งให้ผู้โดยสารนั่งสบายๆ มีเบาะพิเศษและช่องว่างสำหรับวางเท้าและสิ่งของ นอกจากนี้ ด้วยความที่ตลาดสดมีทั้งพื้นที่ด้านในและด้านนอก ทำให้มีช่องที่แสงส่องเข้ามาได้ทางเดียว เกิดเป็นเงาที่มีเฉดความเข้มแตกต่างกัน ดูมีมิติมากขึ้น  ใกล้ๆ ตลาดมีชุมชนเล็กๆ และตลาดริมน้ำที่จะเปิดในวันหยุด หรือถ้าเดินไกลออกมาจากตลาดอีกหน่อย แถวนั้นก็มีฟาร์มแพะ ที่เจ้าของอนุญาตให้เราเข้าไปดูและถ่ายภาพแพะได้อย่างใกล้ชิด วันที่เราไปมีแพะที่เพิ่งคลอดออกมาเมื่อคืน เสียงของมันน่ารัก คล้ายๆ กับเสียงร้องของเด็กทารกเลย ถึงแม้ที่นี่จะเป็นฟาร์มเล็กๆ แต่ถ่ายรูปสนุกมาก อาจเพราะบางจังหวะแพะจะทำท่าเพี้ยนๆ ออกมาเรื่อยๆ ด้วย  อีกสถานที่ที่น่าสนใจไม่น้อยคือ สุสานวัดนักบุญเทเรซ่า สุสานนี้มีหลุมฝังศพที่เป็นเอกลักษณ์ เพราะมีสัญลักษณ์สื่อความหมายที่โดดเด่นและชัดเจนอยู่เป็นจุดๆ แถมยังมีทั้งไก่และห่านที่คนแถวนั้นเลี้ยงไว้ ออกมาเดินป้วนเปี้ยนเพิ่มความน่าสนใจให้ซีนเงียบๆ ของเราเป็นอย่างดี แนะนำว่าไปในช่วงที่มีแดดเช้าๆ นะ เส้นสายเงาของที่นี่สวยเชียว ถ้าไปก็อย่าลืมให้ความเคารพสถานที่กันด้วย  เราพบว่าผู้คนในเขตหนองจอกมีความหลากหลายมาก เพราะผสมผสานกันระหว่างชาวพุทธ ชาวคริสต์ และชาวอิสลาม การแต่งตัวของผู้คนเลยมีความโดดเด่นเป็นพิเศษ บวกกับฉากหลังที่เป็นเหล่าสถานที่เจ๋งๆ ที่เราไปเยือน ทำให้ถ่ายภาพสตรีทได้ง่ายและสนุกขึ้นมากๆ 

ธนบุรีเป็นเขตหนึ่งที่เราเดินทางผ่านบ่อยๆ เพราะอยู่ละแวกบ้าน แต่เราก็ไม่ค่อยได้เดินสำรวจเขตนี้สักเท่าไหร่ มีไปจุดใหญ่ๆ มาบ้าง อย่างโบสถ์ซางตาครู้ส วัดประยุรวงศาวาสฯ สี่แยกบ้านแขก ตลาดพลู และแถววงเวียนใหญ่นิดหน่อย เท่าที่รู้สึกคุ้นเคยกับเขตนี้มา ธนบุรีดูจะเป็นเขตที่มีชุมชนบ้านเดี่ยวและตึกแถวอยู่เยอะ แต่ก็มีคอนโดฯ เกิดขึ้นบ้างเล็กน้อย เป็นย่านที่ดูน่าสนใจ แต่เรายังไม่เคยได้เดินเข้าไปในตรอกเล็กซอกซอยน้อยสักเท่าไหร่ เลยไม่ค่อยแน่ใจว่าภาพถ่ายจะออกมาเป็นอย่างไร ก่อนไปลงพื้นที่จริงจึงลองสำรวจทั้งเขตคร่าวๆ ใน Google Maps โดยหาจุดท่องเที่ยวและจุดแวะกินซะก่อน ซึ่งก็ไม่ค่อยพบอะไรมากนัก สุดท้ายก็ปักธงว่าจะลองเดินช่วงวุฒากาศไปโบสถ์ซางตาครู้ส หลังจากออกเดินมาก็พบชุมชนเล็กๆ ที่มีเยอะมาก ทำให้มีช่องแสงนิดๆ หน่อยๆ เกิดเป็นเส้นสายน่าสนใจดี ในช่วงเช้าตามตลาดจะมีคนเยอะเป็นพิเศษ ใครที่อยากมาเดินเล่นแถวนี้สามารถเข้าไปตามชุมชนและพูดคุยกับคนในพื้นที่ได้ ขนาดเราถือกล้องเข้าไป เขายังค่อนข้างเป็นมิตรเลยทีเดียว น่าเสียดายที่ช่วงวันที่เราไปมีเมฆมากเกือบทุกวันและทุกเวลา ทำให้เป็นอุปสรรคนิดหน่อยกับการถ่ายภาพที่ต้องเล่นกับแสง ซีนที่เราชอบและคิดว่าน่าแวะเลยคือ สถานีรถไฟตลาดพลู เพราะถึงจะเป็นสถานีรถไฟเล็กๆ แต่สีและการออกแบบให้ความรู้สึกคลาสสิกสุดๆ ที่สำคัญมีร้านข้าวหมูแดงชื่อดังอยู่ตรงนั้นอีกด้วย นอกจากนี้ ช่วงตอนบนๆ ของเขตบริเวณวัดกัลยาณมิตรฯ ก็มีนักท่องเที่ยวปั่นจักรยานแวะเวียนเข้า-ออกกันเป็นระลอก ถือว่าเป็นเขตที่มีอะไรให้เซอร์ไพรส์ได้ตลอดทางอยู่เหมือนกัน