แอร์กี่หนีเที่ยว : อินชอน - Urban Creature

สวัสดีค่ะ ฉบับแรกนี้ กี่เปิดตัวด้วยการพาไปหนีเที่ยวไฟลต์อินชอน เกาหลีใต้ รอบเตียงกันดีกว่า 

อะ หลายคนอาจงง ว่าอะไรคือรอบเตียง งั้นวันนี้จะขอแนะนำคำศัพท์ในวงการให้ได้รู้จักกันสักหน่อยนะคะ เพราะอาจใช้บ่อย ผู้อ่านจะได้เข้าใจ

วันนี้จะมานำเสนอ คำศัพท์ที่รู้กันในหมู่ลูกเรือ เพื่อบอกว่าเราจะมีเวลาอยู่ในที่นั้นๆ นานเท่าไหร่ เช่น

‘ขีด’ หมายถึง วันหยุดเต็มๆ 1 วัน ที่เมืองที่เราบินไปลง ไม่นับวันทำงานไปและทำงานกลับ (ซึ่งปัจจุบันนั้นหายากมากแล้ว) เราจะเรียกว่า วันขีด (มาจากเส้นขีดที่เกิดขึ้นในตารางบินของลูกเรือผู้โชคดีนั้นๆ) ถ้าได้หยุด 2 วัน ก็จะเรียกว่า 2 ขีด (อันนี้ปัจจุบันเรียกว่า ฝันเฟื่อง) เป็นต้นว่า เดือนนี้แอร์กี่มีไฟลต์ไทเป 1 ขีด จะไปเดินหาของอร่อยทานให้พุงแตกเลย หรือเมื่อเดือนที่แล้วไปโอซาก้า ขากลับเครื่องเกิดเสียเลยได้อยู่ขีดต่อเพราะต้องรอซ่อมเครื่องให้เสร็จเสียก่อนถึงจะกลับได้ (กรณีนี้ไม่ค่อยมีใครอยากให้เกิด เพราะการให้บริการผู้โดยสารที่ไม่สามารถไปยังที่หมายได้ตรงเวลานั้นคือหายนะของชีวิตพวกกี่มากจริงๆ แทบจะประเคนศีรษะใส่พานถวายท่านๆ กันเลยทีเดียว แต่เชื่อเถอะค่ะ ไม่มีใครอยากให้เครื่องดีเลย์หรอก เพราะการดีเลย์เครื่องแต่ละครั้งมีค่าใช้จ่ายมหาศาลที่แต่ละบริษัทจะต้องรับผิดชอบ แต่หากมันเกี่ยวข้องกับความปลอดภัยแล้ว ทางเราจะไม่ยอมหลับตามองข้ามไปเด็ดขาด ฉะนั้นใจเย็นๆ กับแอร์ๆ กันหน่อยนะคะ แอร์ทุกคนก็อยากกลับบ้านไม่แพ้กันเลย)

’24’ หรือ ‘รอบเตียง’ หมายถึง เราทำไฟลต์มาถึงเมืองนั้นๆ พอแลนด์ปุ๊บ ไม่ว่าจะเวลาใดที่เท้าแตะสนามบินก็นับไปค่ะ อีก 24 ชั่วโมง เท้าเราจะกลับมาแตะสนามบิน ขึ้นเครื่องเตรียม Take Off แล้ว ไฟลต์บินที่จำเป็นจะต้องลงนอน ตามกฎการบินโลกส่วนใหญ่ก็จะอยู่กันแค่ประมาณ 24 ชั่วโมงเนี่ยล่ะค่ะ ที่ใช้คำว่ารอบเตียงคือ มาถึงทั้งที แทนที่จะได้ออกไปเที่ยวสัมผัสโลกใหม่อย่างที่ท่านๆ ทั้งหลายจินตนาการอาชีพแอร์ไว้อย่างสวยหรู ความจริงคือเที่ยวอยู่รอบเตียงนี่ล่ะค่ะ ถึงโรงแรมก็ล้มพับหลับแง่กกันเหมือนผักเหี่ยวๆ แล้วก็จะตั้งนาฬิกาปลุกเอาไว้เพื่อปลุกตัวเองขึ้นมาหาอะไรทานตามเวลาท้องที่ หากบินไปยุโรปรอบเตียงก็ดีหน่อย (ถึงแม้เวลาบินจะยาวนานเอาการอยู่) เพราะเวลาของบ้านเมืองเขาจะช้ากว่าเวลาของบ้านเรา ทำให้เราสามารถพักร่างได้นานขึ้น เพราะกว่าจะถึงเวลาเปิดทำการร้านรวงต่างๆ ของเขา ก็จะเท่ากับเวลาบ่ายๆ ของบ้านเราพอดีค่ะ แต่ถ้าเป็นบรรดาประเทศที่เวลาบ้านเขาเร็วกว่าบ้านเรานี่สิคะ โอยยยยย…ถึงโรงแรมนอนพักไปได้สักพักก็ต้องแหกตาฝืนลุกมาหาอะไรทานและซื้อเก็บไว้ตุนยามหิวในช่วงค่ำๆ เพราะร้านรวงเขาจะปิดเร็วขึ้นเมื่อเทียบกับเวลาบ้านเรา เช่น เรามาถึงนิวซีแลนด์จะเป็นเวลาประมาณบ่ายโมงกว่าๆ ของบ้านเขา แต่คือประมาณ 8 โมงเช้าบ้านเรา กว่าจะถึงโรงแรมก็บ่าย 2 กว่าจะได้นอนก็บ่าย 3 เราก็ตั้งปลุกไว้ บ่าย 4 ก็ควรลุกได้แล้ว เพราะที่นี่ห้างร้านรวงต่างๆ จะปิดประมาณ 6 โมงเย็น มีเวลาประมาณ 2 ชั่วโมงให้ได้ทำอะไรๆ กัน ใครมีภารกิจได้รับคำสั่งออเดอร์จากทางบ้านก็จะรีบกระเสือกกระสนไปไขว่คว้าตามล่าแล้วยังต้องหาไรมาทานอีก จากนั้นก็กลับมานั่งตาค้างที่ห้อง เพราะ 6 โมงเย็นบ้านเขา ก็เพิ่งจะบ่าย 2 บ้านเรา แต่ทุกอย่างปิดหมดแล้ว เมืองเงียบเชียบเกือบร้างกันเลยทีเดียว ก็ได้แต่กลับมาเดินเที่ยวรอบเตียงตัวเองไปจนกว่าจะฝืนหลับได้ เช้ามา 11 โมง (เวลาท้องถิ่น) ก็ต้องตื่นอาบน้ำแต่งตัวเตรียมกลับบ้านกันแล้ว ซึ่งเวลานั้นเท่ากับ 6 โมงเช้าบ้านเราเอง บางคนพึ่งจะนอนไปได้ 2 – 3 ชั่วโมง เลยบางทีถ้าขึ้นเครื่องมาแล้วเจอคุณแอร์ คุณสจ๊วตหน้าตาสะโหลสะเหลโรยรา ดูไม่สดใสเต่งตึงให้คุณๆ ทั้งหลายได้ชื่นใจยามเห็นแล้วล่ะก็ ขอให้เข้าใจพวกเราด้วยนะค้าา ^^

‘ดมหมอน’ อันนี้คืออยู่ไม่ถึง 24 ชั่วโมงค่ะ คือแลนด์ไปประมาณ 6 – 7 ชั่วโมงก็กลับบ้านกันแล้ว ส่วนใหญ่เป็นที่ใกล้ๆ เช่น ปีนัง กัวลาลัมเปอร์ สิงคโปร์ แต่ปัจจุบันไม่มีแล้วค่ะ ไฟลต์พวกนี้จะไปถึงตอนดึกๆ แล้วเช้าตรู่ก็กลับ คือยังไม่ทันจะได้หลับลึกเลย ได้แค่ไปนอนดมๆ หมอน แล้วก็กลับ เราเรียกสั้นๆ ว่า ‘ดมหมอน’

‘ควิกเทิร์น’ (Quick Turn) จะเป็นพวก Domestic Flight คือไฟลต์ภายในประเทศกับ Regional Flight คือไฟลต์ภูมิภาคบ้านใกล้เรือนเคียงค่ะ หมายถึง บินไปแล้วก็บินกลับทันที ลูกเรือไม่ได้ออกจากเครื่องไปไหนเลย เช่น ปักกิ่งควิกเทิร์น (คุณพระ…อันนี้กินเวลายาวนานมาก เครื่องออก 10 โมงเช้า กลับมาอีกทีเกือบ 5 ทุ่ม บินกันให้มึน)

แล้วก็จะเป็นพวกฮ่องกงควิกเทิร์น ภูเก็ต/เชียงใหม่ควิกเทิร์น ทำนองนี้ค่ะ 

‘ข้ามคืน’ เหมือนควิกเทิร์นค่ะ เพียงแต่ควิกเทิร์นคือจะเกิดขึ้นแล้วจบไปภายในวันวันเดียว ส่วนข้ามคืนจะเกิดขึ้นตอนค่ำๆ ของวันหนึ่งแล้วไปจบอีกวันหนึ่งตอนเช้าๆ ไฟลต์แบบนี้ ตัวกี่เองไม่ค่อยถนัดสักเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าจะมีใส่มาให้ใน Schedule บ่อยมาก พูดได้คำเดียวเลยว่าโทรมค่ะ สุขภาพพัง หนังหน้าเหี่ยวไปตามๆ กัน บางทีเห็นผู้โดยสารหลายท่านบ่นเรื่อง กบท. แอร์กี่เยอะเหลือเกิน ส่วนหนึ่งก็มาจากไฟลต์ประเภทนี้แหละค่ะ อดหลับอดนอนกัน ออกจากบ้าน 6 โมงเย็น ลากยาวจนถึงตีห้า 6 โมงเช้า กว่าจะลงจากเครื่อง กว่าจะขึ้นรถขับกลับบ้าน ไหนจะลงมาเวลารถติดอีก ตัวกี่เองนี่ประจำเลย แลนด์มา 6 โมงเช้า กว่าจะถึงบ้านก็ 8 โมงเห็นจะได้ อาบน้ำล้างหน้ากว่าจะได้นอนก็ 9 – 10 โมงนู่นแล้วค่ะ ยังไม่ทันจะเริ่มกรนเลย เที่ยงก็ตื่นละ! ก็มันหิวข้าวค่ะ สำหรับกี่เรื่องกินต้องมาก่อน 

ก็เนี่ยล่ะค่ะ บางทีคุณอาจเจอแอร์อายุแค่ 25/35 แต่หน้าเกษียณนำไปก่อนแล้ว (ว่าแล้วก็ขอหันไปหยิบที่มาส์กหน้ามาแปะบำรุงผิวที่ร้าวรานหยาบกร้านของกี่สักหน่อย)

คุณกี่พาผู้อ่านอ้อมไปไกลมากกว่าจะได้เข้าเรื่อง เล่นทำมึนกันเลยทีเดียว

หนีเที่ยวประเดิมฉบับแรกนี้ กี่จะพาหนีเที่ยวเกาหลี 24 ชั่วโมงค่ะ วันนี้เราออกจากกรุงเทพฯ กันมาแต่เช้าตรู่แล้วก็แวะส่งผู้โดยสารบางส่วนลงฮ่องกง จากนั้นจึงเดินทางต่อมาที่เกาหลีค่ะ กว่าจะถึงก็เป็นเวลา 3 ทุ่มของที่นี่แล้ว ตอนแรกตั้งใจว่าจะไปเดินเล่นหาร้านนั่งเก๋ๆ ชิลๆ มาให้เป็นข้อมูลดีๆ แก่ผู้อ่านสักหน่อย ปรากฏว่าฝนตกหนักเลยไม่สามารถออกไปไหนได้ เลยต้องขอตัวไปพักก่อน แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาจะพาไปรู้จักกับร้านต่างๆ ที่ลูกเรือนิยมไปในช่วงเวลาสั้นๆ ที่มีนี้กันนะคะ

ระหว่างนั่งรถมาโรงแรม ฝนตกหนักและไม่มีทีท่าจะหยุดเลย

มีผู้ชายมายืนรอรับถึงหน้าประตูกันทีเดียว… 

ถึงห้องพักแล้ว นี่ก็ 4 ทุ่มกว่าแล้ว ข้างนอกยังคงตกหนักอยู่เลย งั้นคืนนี้ขอตัวพักผ่อนก่อนนะคะ

city journal journey myeongdong seoul seoulcafe southkorea streetphotography stylenanda travel urban ท่องเที่ยว เกาหลี

Writer

Tae

บันทึกภาพผู้คน,ช๊อกโกแลตและเพนกวิ้น ความเป็นตัวเอง | มั่นใจมากว่าเป็นแค่คนอารมณ์ดี แต่คนส่วนใหญ่ชอบบอกว่าบ้า ผลงาน | ถ่ายสินค้า และ pre wedding