ในช่วงเย็นวันอาทิตย์ที่ผ่านมาที่เป็นวันพักผ่อน คนทำงานจำนวนหลักร้อยได้มารวมตัวกันที่แยกราชประสงค์ เพื่อเดินขบวนส่งเสียงในการชุมนุมของสหภาพคนทำงาน เนื่องในวันแรงงานแห่งชาติ
อากาศในวันนี้ร้อนอบอ้าว ทว่าคนที่อยู่รายล้อมเราไม่ยอมแพ้ ตึกรามบ้านช่อง ห้างสรรพสินค้า ร้านรวงน้อยใหญ่ ป้ายรถเมล์ สะพาน หรือถนน ที่ถูกสร้างด้วยแรงกายของแรงงานตั้งมั่นให้เรามองเห็นอยู่อย่างนั้น ราวกับเป็นสักขีพยานที่บอกเล่าถึงความสำคัญของคนทำงาน ซึ่งเป็นกลุ่มคน 99% ของประเทศที่ก่อร่างสร้างชาติขึ้นมา
ในการชุมนุมประกอบด้วยคนมากหน้าหลายตา บางคนแต่งตัวสะอาดสะอ้าน บางคนแต่งตัวบ้านๆ บางคนอายุมากแล้ว บางคนอาจเพิ่งเริ่มทำงานได้ไม่นานด้วยซ้ำ ถึงจะแตกต่างกันอย่างนั้น ทุกคนต่างมีจุดร่วมเดียวกันคือ เป็นคนทำงาน และต้องการมาบอกให้ผู้มีอำนาจรู้ว่าเราคือคนส่วนใหญ่ของประเทศนี้ เราอยากมีคุณภาพชีวิตที่ดี เราอยากได้เมืองที่เห็นคุณค่าคนทำงานอย่างแท้จริง
เวลาสี่โมงเย็น การชุมนุมเปิดฉากด้วยการรวมตัวของแรงงานทั่วทุกสารทิศ นอกจากคนทำงานชาวไทยแล้ว ยังมีคนทำงานชาวเมียนมาที่มาร่วมกิจกรรมกว่า 200 ชีวิต หลังจากนั้นแนวร่วมการชุมนุมก็ได้แสดง Performance Art รวมถึงร้องเพลง ‘แนวร่วมคนทำงาน’ แล้วจึงเคลื่อนขบวนไปยังลานหน้าหอศิลป์กรุงเทพฯ โดยระหว่างทางได้มีการวางดอกไม้ ร่วมรำลึกถึงการเสียชีวิตของคนเสื้อแดงบริเวณหน้าวัดปทุมฯ และการแสดงดนตรีจากกลุ่มคนทำงานศิลปะและดนตรีที่หน้าลิโด้ เพื่อสื่อสารถึงพื้นที่สาธารณะที่ประชาชนควรได้รับ
แม้สุดท้ายในช่วงเวลาที่สิ้นแสงพระอาทิตย์ ม็อบจะแยกย้ายกันไป คนบางส่วนต้องกลับไปทำงานหนัก บางส่วนยังต้องเสียเวลาหลายชั่วโมงกับการเดินทางไปทำงานบนท้องถนน หรือบางส่วนกำลังหางานใหม่ที่เป็นมิตรกับชีวิตมากขึ้น ทว่าอย่างน้อยแรงงานหรือคนทำงานเหล่านี้ก็ได้ตระหนักรู้ถึงสิทธิ์และเสียงที่ตัวเองพึงมี อีกทั้งยังพร้อมที่จะเรียกร้องให้เมืองนี้เกิดการเปลี่ยนแปลง เพื่อที่ชีวิตคน 99% ที่เป็นผู้ก่อร่างสร้างชาตินี้ขึ้นมา จะได้สุขสบาย ใช้ชีวิตอย่างสมเกียรติเสียที
Writer
แอน เดือนเพ็ญ
Photographer
