การขับขี่ยานพาหนะบนถนนเนี่ย นอกจากจะต้องระวังให้รอบด้านเพื่อความปลอดภัยของตัวเองแล้ว เรายังควรที่จะต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของเพื่อนร่วมทางด้วยนะครับ ยิ่งถ้าเป็นผู้ขับขี่รับจ้างสาธารณะอย่างวินฯมอไซค์ด้วยแล้วล่ะก็ ยิ่งต้องระวังให้มากขึ้นไปอีกสองเท่าตัวเลย เพราะถ้าประสบอุบัติเหตุขึ้นมา มันจะไม่ใช่แค่คุณที่เจ็บ แต่ผู้โดยสารที่ซ้อนท้ายคุณอยู่ก็เจ็บด้วย หรือเกิดโชคร้ายสุดๆคือเสียชีวิตขึ้นมาเนี่ย ก็ไม่รู้ว่าจะรับผิดชอบกันยังไงไหวเหมือนกันนะ ฉะนั้น ในเมื่อผู้โดยสารเค้ามอบความไว้วางใจให้เราดูแลชีวิตเค้าจนถึงที่หมายแล้ว เราควรตอบแทนน้ำใจเค้าโดยการไม่ประมาทและส่งเค้าให้ถึงที่หมายอย่างปลอดภัยด้วยนะ
ช่วงเช้าของชาววินฯผมนั้น เกือบทุกคนจะไปกระจุกตัวกันอยู้ที่ปากประตูนึง ซึ่งเป็นลานจอดรถของบริษัทนึงอีกนั่นแหละ ตรงนี้ช่วงเช้าจะมีผู้โดยสารขึ้นวินฯไปหน้าโรงงานเยอะเพราะเค้าจำเป็นจะต้องเอารถมาจอดตรงนี้และบางทีขี้เกียจเดินก็ขึ้นวินกันไปในระยะใกล้ๆ ค่าตอบแทนก็แค่คนละ 10 บาท อาศัยวิ่งระยะใกล้ไปกลับแป๊ปเดียว แต่ด้วยความที่มีวินฯมอไซค์หลายสิบคันมาจอดรอกันอยู่ มันจึงเลี่ยงไม่ได้ที่บางครั้งอาจจะต้องมีการทำความเร็วกันเพื่อรีบกลับมาเอารอบเข้าคิวเพื่อรอรอบต่อไป
ซึ่งบางคันก็เร่งจนเกินงาม!!
จนเกินงามในที่นี้คือมันดูน่าหวาดเสียวและอันตรายเกินไปน่ะนะครับ ยกตัวอย่างเช่น ขับแซงรถพ่วงหกล้อสิบล้อสิบแปดล้อในขณะที่มีผู้โดยสารซ้อนท้ายอยู่ คือในตอนเช้าเนี่ย อะไรๆมันก็จะไหลเข้ามาในสวนอุตสาหกรรมแห่งนี้ทั้งนั้นนะครับ โดยเฉพาะรถบรรทุกที่ต้องบรรทุกสิ่งของต่างๆเข้าออกอยู่ตลอดเวลา และการขับแซงรถใหญ่ประเภทนี้ในช่วงเวลาเร่งด่วนมันจึงดูไม่ค่อยเหมาะสมนักในสายตาของผมน่ะนะ บางครั้งผมออกตัวมาก่อนแล้วกำลังต่อท้ายรถพ่วงเพื่อรอจะเข้าโค้งไปหน้าโรงงานอยู่ มีอีกคันนึงตามมา เค้าแซงขวารถพ่วงไปเลยพร้อมบีบแตรลั่นตลอดทางเพื่อส่งเสียงให้รถชะลอให้จนไปแซงพ้นตรงก่อนจะเข้าโค้งแค่นิดเดียวซึ่งมันอันตรายมากๆ ผมสังเกตเห็นสีหน้าของผู้โดยสารสาวคนนั้นแล้วรับรู้ได้เลยว่าเธอเกร็งและเป็นกังวลเอามากๆ ไม่ชนไม่คว่ำมันก็ดีไป แต่อย่างที่รู้ๆกันนะครับว่าคำว่า”อุบัติเหตุ”เนี่ย มันสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ซึ่งถ้าทุกคนตระหนักตรงนี้ได้ ผมว่าจะลดปัญหาบนท้องถนนลงเยอะเลยแหละ
ผมเคยถามพรรคพวกที่ชอบทำความเร็วแบบนี้นะครับ ว่าที่มาซอยเข้าออกโรงงานช่วงเช้าเนี่ย ได้เงินกี่บาท จำนวนเงินที่เค้าได้มากกว่าผมแค่ 20-30 บาทแค่นั้นเองนะ
ตัวผมก็ขับเร็วในระดับหนึ่งไม่ได้ช้าจนอืดแต่ก็ไม่เร็วจนหวาดเสียว ไม่แซงทางโค้งและไม่ฉวัดเฉวียนใดๆ ผมจึงถูกแซงเอาบ่อยๆ แต่ก็นั่นแหละครับ 20-30 บาทแลกกับความปลอดภัยอันนี้ถือว่าคุ้มค่ามากๆ ผมมองไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องเร็วจนอันตรายขนาดนั้นเพื่อเงินเพียงไม่กี่บาทเลยนะ แต่ก็ไม่รู้ทำไมหลายๆคนจึงตั้งหัวความคิดของตัวเองไว้ว่าต้องเร็วและเร็วและเร็วด้วยก็ไม่รู้….
หรือบางทีตอนเย็นช่วง 5 โมงที่คนเลิกงานกันวุ่นวายหลายโรงงานเนี่ย แข่งกันแซงกันปาดกันเละเทะไปหมด เพื่อที่จะรีบกลับมาวนหาผู้โดยสารให้ได้มากที่สุด จนบางทีก็มีเกี่ยวมีชนมีอะไรกันบ้างก็กลายเป็นปัญหาอีก ผมเคยเห็นเพื่อนวินฯคันนึง พาผู้โดยสารสาวซ้อนท้ายเพื่อจะผ่านสามแยกนึงแถวๆวิน ปรากฎว่ามีมอไซค์อีกคันโผล่ออกมาจากสามแยกพอดี เพื่อนวินผมขี่มาเร็วจึงเบรคไม่ทันก็ชนกัน สุดท้ายผู้โดยสารสาวคนนั้นร่วงรถก้นจ้ำเบ้ากับพื้นเจ็บตัวกันไป!! ดีนะที่ไม่เป็นอะไรมาก ไม่งั้นได้เสียเงินเสียทองกันโดยไม่จำเป็นอีก….
เงินทองน่ะมันจำเป็นสำหรับทุกคนจริงๆครับตรงนี้ผมเข้าใจดี แต่หากจะเอาชีวิตตัวเองและผู้โดยสารมาเสี่ยงเพียงเพราะต้องการได้เงินให้มากกว่าเดิมแค่ไม่กี่สิบบาทผมว่ามันไม่คุ้มกันเลยนะ บางคนที่เค้าขี่ดีๆตามกฎตามสิ่งที่ควรจะทำทุกอย่างผมก็ชื่นชมเค้านะ เป็นคนส่วนมากในวินฯผมด้วยซ้ำ ซึ่งก็เห็นว่าคนพวกนี้เค้าก็มีรายได้ที่พอเพียงเลี้ยงครอบครัวได้ไม่จำเป็นต้องเร็วอะไรเลย
ผมเคยถามปู่เบอร์ 38 ซึ่งเป็นปูชนียบุคคลของวินฯนี้ว่า “ปู่โดนเค้าแซงไปหมดแล้วนะ ไม่รีบกับเค้าบ้างเหรอ?”
ปู่ตอบว่า “รีบทำไม..!! จะเร็วจะช้ามันก็ได้ต่างกันไม่กี่บาทหรอก!!”
Writer
