กาดเกรียงไกรมาหามิตร การกลับมาของโรงงานกระเทียมดองเก่าแก่เพื่อเป็นกาดช่วยชุมชนแม่ริม

“ว่ากันว่าใครก็ตามที่มีโอกาสเคยได้มาเรียนที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เกินกว่าครึ่ง ถ้าได้ไปใช้ชีวิตอยู่ที่อื่นจะต้องอยากกลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่เชียงใหม่อีกครั้ง” นี่คือประโยคของ ตุ้ย-เนรมิต สร้างเอี่ยม นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ชื่อดังของไทย อดีตผู้บริหารบริษัท แกรนด์ ยูนิตี้ ดิเวลล็อปเมนท์ จำกัด ผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของโครงการคอนโดมิเนียมแบรนด์ยูดีไลท์ โครงการบ้านบ้าน วิภาวดี 20 ที่ได้รับรางวัลโครงการอสังหาริมทรัพย์เพื่อคุณภาพชีวิตดีเด่น ประจำปี 2562 ที่ไม่กี่ปีมานี้เขาเลือกที่จะวางตำแหน่งของเขาลง และย้ายชีวิตของเขากลับมาอยู่ที่เชียงใหม่ แถมยังเข้าซื้อกิจการโรงงานผักและผลไม้ดองเก่าแก่ของอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ ที่ยอดขายกำลังซบเซา …เขาคิดอะไรของเขาอยู่ ไม่นานมานี้ตุ้ยได้ตอบข้อสงสัยนั้นด้วยการประกาศเปิดตัว ‘กาดเกรียงไกรมาหามิตร’ ตลาดของฝากที่รวมงานคราฟต์ สินค้ายะด้วยใจ๋ (ทำด้วยใจ) ของผู้คนในอำเภอแม่ริม ซึ่งตอนนี้กำลังได้รับความสนใจอย่างมาก จนกลายเป็นแลนด์มาร์กแห่งใหม่ที่ผู้คนต้องแวะเมื่อมีโอกาสมาเที่ยวที่อำเภอแม่ริม แถมการอุดหนุนสินค้าต่างๆ ของที่นี่ยังทำให้คุณได้มีส่วนร่วมช่วยส่งเสริมชุมชนต่างๆ ในอำเภอแม่ริมให้แข็งแรงยิ่งขึ้นอีกด้วย  คุณเนรมิตสามารถเนรมิตโรงงานผักและผลไม้ดองที่กำลังซบเซาให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งอย่างไร วันนี้ตุ้ยจะพาคุณทำความรู้จักกับตลาดแห่งนี้ทุกซอกทุกมุม ตั้งแต่หน้าตลาดจนถึงท้ายตลาดที่เป็นเบื้องหลังการเกิดขึ้นของกาดเกรียงไกรมาหามิตร กรุงเทพฯ-เชียงใหม่นิยาย ความตาย ความรัก เรื่องราวทั้งหมดเริ่มต้นขึ้นจากความรู้สึกอยากกลับมาอยู่ที่เชียงใหม่… “เดิมผมเป็นคนกรุงเทพฯ สมัยเป็นนักเรียนผมจะต้องนั่งรถข้ามสะพานพุทธทุกวันเพื่อไปโรงเรียน เวลาข้ามสะพานผมจะเห็นตึกต่างๆ ที่อยู่ริมน้ำ ก็เกิดความคิดกับตัวเองขึ้นมาว่าสักวันถ้าเรามีลูกแล้วได้บอกลูกว่าตึกนี้พ่อเป็นคนทำมันคงจะรู้สึกดีนะ หลังจากนั้นเลยทำให้ผมตัดสินใจที่จะเลือกเรียนด้านวิศวะ และต้องเป็นวิศวะโยธาเท่านั้น “ทีนี้ผมเคยอ่านนิยายเล่มหนึ่งเกี่ยวกับความรักนักศึกษาในรั้วมหา’ลัยที่ดังมากๆ เป็นมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เขาเขียนบรรยาย มช. ไว้ได้โรแมนติกมากๆ เราไม่เคยเห็นหรอกตอนนั้น แต่จินตนาการภาพตามจากตัวหนังสือ เลยทำให้ตอนสอบเข้าผมตัดสินใจเลือกสมัครที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ไว้ด้วย ซึ่งพอได้เข้าไปเรียน มช. ก็โรแมนติกจริงๆ […]

ย้อมผ้า เสวนา เวิร์กช็อปวัสดุ ในงาน ‘หลูหลี’ ที่เชียงใหม่

ช่วงเวลาปลายปีที่อบอวลไปด้วยการเริ่มต้นใหม่กับบรรยากาศเย็นสบายในหน้าหนาวแบบนี้ เชียงใหม่น่าจะเป็นหมุดหมายพักกายพักใจของคนจำนวนไม่น้อย นอกจากสถานที่ท่องเที่ยวหลากหลายแนวที่รอให้ทุกคนไปเยือนแล้ว เราก็อยากชวนคุณไปงานน่ารักๆ อย่าง ‘หลูหลี’ ครั้งที่ 3 ในหัวข้อ ‘Loolii 3: RAW – รู้ต้นทาง ทดลองทำ ปรับใช้’ ที่จัดโดย Chiangmai Textile Terminal  ใครที่สงสัยว่าชื่องานแปลว่าอะไร ผู้จัดงานเล่าให้เราฟังว่า หลูหลี เป็นคำที่ทางเหนือใช้เรียกหางฝ้าย ที่นำดอกฝ้ายมาดีดหรือยิงให้เป็นปุยแล้วพันเป็นหลอดยาวเป็นหางฝ้าย นำไปปั่นเป็นเส้นฝ้ายไว้ทอผ้า เปรียบกับชีวิตของคนที่รักการทำผ้า ชีวิตบนเส้นด้ายก่อนจะกลายเป็นเส้น ผ่านการเรียนรู้และลงมือทำ เปรียบได้กับ หลูหลี ที่เป็นเหมือนพื้นที่ให้คนรุ่นใหม่ที่เลือกเดินและอยู่ในเส้นทางสายนี้ มาบอกเล่าเรื่องราวจากงานผ้า หัตถกรรมท้องถิ่น องค์ความรู้และภูมิปัญญาของแต่ละพื้นที่สู่ร่วมสมัย ผ่านมุมมองยุคปัจจุบันที่ต้องปรับตัวและสร้างทางเลือกใหม่ให้ก่อเกิดประโยชน์ งาน ‘Loolii 3: RAW’ ปีนี้ถือเป็นการรวมตัวและรวมพลังจากเครือข่ายงานผ้า ศูนย์การเรียนรู้ พื้นที่สร้างสรรค์ นักออกแบบรุ่นใหม่ ศิลปิน ภาคีชุมชน จากหลากหลายสาขาและแขนง ไม่จำกัดเพียงงานผ้าเหมือนปีก่อนๆ เท่านั้น นอกจากนิทรรศการแล้ว ภายในงานยังมีเวิร์กช็อปสนุกๆ ที่ชวนให้ทดลองทำและนำองค์ความรู้ไปปรับใช้ งานเสวนาพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในหลากหลายหัวข้อ รวมถึงเรียนรู้ต้นทาง กระบวนการของวัตถุดิบ […]

อ่างแก้วใหม่ในสายตา ‘เบิ้ล นนทวัฒน์’ สถานที่เยียวยาจิตใจในประเทศที่มีแต่เรื่องหัวค*ย

‘เบิ้ล-นนทวัฒน์ นำเบญจพล’ คือผู้กำกับสารคดีชาวไทยที่มีโอกาสได้เทียวไปเทียวมาจากกรุงเทพฯ สู่เชียงใหม่อยู่หลายหน ‘เบิ้ล-นนทวัฒน์ นำเบญจพล’ คือผู้กำกับสารคดีชาวไทยที่มีโอกาสได้เทียวไปเทียวมาจากกรุงเทพฯ สู่เชียงใหม่อยู่หลายหน ด้วยโปรเจกต์งานสารคดีเรื่อง ‘ดินไร้แดน’ ‘ดอยบอย’ และอื่นๆ ที่ทำให้เขาต้องเดินทางมาทำงานที่นี่บ่อยๆ นอกจากลงพื้นที่ทำหนัง เวลาที่เบิ้ลต้องใช้ความคิดหรือเขียนบทเกี่ยวเนื่องกับโปรเจกต์ หรือในบางครั้งที่เขาอยากมาพักใจเฉยๆ เชียงใหม่กลายเป็นปลายทางหนึ่งที่เบิ้ลมาเยี่ยมเยียนแทบตลอดมา และช่วงที่เขาอยากพักผ่อนจากงานตรงหน้า ‘อ่างแก้ว’ คือหนึ่งใน Public Space ปรับปรุงใหม่ที่เขามีโอกาสได้ไปเยี่ยมเยียน ในฐานะผู้กำกับหนังและช่างถ่ายภาพ เขาจึงใช้กล้องที่พกติดตัวไปทุกที่ บันทึกภาพสิ่งที่เขาเห็นแล้วชอบกลับมาให้เพื่อนๆ ได้ดู แน่นอน เราแอบขอภาพเขาบางส่วนมาแบ่งปันทุกคนด้วย

ศราวุธ แววงาม ชาว Punk ที่ผันเป็นช่างสักขาลาย อนุรักษ์รอยสักล้านนาโบราณที่แทบสาบสูญ

หากสังเกตจิตรกรรมฝาผนังโบราณล้านนา เราจะพบว่าบริเวณขาของชายทุกคนจะมีลวดลายจากการสักอยู่ นี่คือหนึ่งในอัตลักษณ์ของวัฒนธรรมล้านนาที่เรียกกันว่า ‘การสักขาลาย’ ซึ่งเกิดมาจากความเชื่อในอดีตของชาวล้านนาว่า เด็กผู้ชายเมื่อจะก้าวเข้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่ ทุกคนต้องผ่านพิธีการสักขาลายเสียก่อน  นอกจากจะพิสูจน์ความกล้า ความอดทน ยังเชื่อกันว่าเป็นการแสดงความนอบน้อมต่อครอบครัว แสดงความกตัญญูทดแทนพระคุณแม่ และพร้อมที่จะเป็นหัวหน้าครอบครัวต่อไป ถึงขั้นมีจารึกบันทึกไว้เลยว่า หากหญิงใดจะดูว่าชายนั้นเหมาะเป็นคู่ครองหรือไม่ ส่วนหนึ่งคือให้ดูว่าชายนั้นสักขาลายแล้วหรือยัง ด้วยเหตุนี้ผู้ชายชาวล้านนาในอดีตทุกคนจึงสักขาลายกันทั้งสิ้น อย่างไรก็ตามตลอดช่วง 50 ปีที่ผ่านมา ค่านิยมการสักขาลายก็ถูกลดทอนลงจนใกล้จะสาบสูญเต็มที เหลือหลักฐานให้ได้เห็นอยู่บ้างบนเรือนร่างของผู้เฒ่าต่างๆ โชคดีที่ยังมีคนจำนวนหยิบมือหนึ่งยังเห็นคุณค่าของวัฒนธรรมการสักขาลาย และเข้ามาช่วยอนุรักษ์ สืบสานวัฒนธรรมนี้ให้คงอยู่ต่อไป หนึ่งในคนจำนวนนั้นก็คือ อ๊อด-ศราวุธ แววงาม ช่างสักอดีตเด็กพังก์ (Punk) ที่ผันตัวมาศึกษาวัฒนธรรมการสักขาลายอย่างจริงจัง โดยเดินทางไปศึกษากับอาจารย์ชาวปกาเกอะญอที่ยังคงสักอยู่ และสืบทอดวิชาการสักขาลาย รวมถึงอนุรักษ์การสักขาลายด้วยการบันทึกรอยสักนั้นไว้ลงบนเรือนร่างของผู้ที่สนใจ อะไรที่ทำให้เด็กพังก์ ไว้ทรงโมฮอว์ก สวมเสื้อหนัง ห้อยโซ่ รองเท้าบูตติดหนาม ถึงผันตัวมาสวมใส่เสื้อม่อฮ่อม กางเกงสะดอ และเปลี่ยนจากสักลายร่วมสมัยด้วยเครื่องสัก มาจับเข็มสักโบราณ รับแต่งานสักขาลายโดยเฉพาะ The Professional คราวนี้เราจึงขอนำเสนอเรื่องราวของชายผู้นี้ อ๊อดเริ่มต้นการเป็นช่างสักตั้งแต่อายุ 18 ปี พร้อมๆ กับการหันมาสนใจวัฒนธรรมพังก์ “เราสนใจความเป็นพังก์ เพราะว่าตอนนั้นยังไม่เป็นที่นิยมในสังคมไทย คนไม่ค่อยแต่งตัวแบบนี้ พังก์น่าสนใจตรงที่การทำสีผม […]

Chiangmai Food Bank ขออาหารค้างตู้ที่ยังกินได้ ส่งต่อ 3 กลุ่มเพื่อหยุดความหิวโหย

ขอเวลาคนละ 10 นาที สำรวจตู้เย็น ตู้กับข้าว พอมีอาหารเหลือทิ้งที่ยังกินได้อยู่หรือเปล่า เพราะอาหารค้างตู้ของคุณ อาจกลายเป็นอาหารอีกมื้อของคนที่ขาดแคลนในตอนนี้!

สวนผักจากสุสานรกร้าง เปลี่ยนพื้นที่ว่างให้เป็นพื้นที่อาหารเพื่อทุกคน

รู้หรือไม่ว่าในขณะที่ประชากรของโลกเรามีเพิ่มมากขึ้น กำลังในการผลิตอาหารกลับมีทีท่าว่าจะไม่เพียงพอต่อจำนวนผู้คนที่ต้องการอาหารเหล่านั้นเลย ซ้ำไปกว่านั้น ผลิตได้มากก็ไม่ได้แปลว่าผู้คนจะบริโภคได้มากตามไปด้วย เพราะปัจจัยในการเข้าถึงและกระจายอาหารให้ถึงมือคนทุกที่ NOW YOU KNOW จะพาคุณไปทำความรู้จักกับแนวคิดใหม่ในการเปลี่ยนพื้นที่สาธารณะให้กลายเป็นมากกว่าพื้นที่พักผ่อนหย่อนใจ แต่จะเป็นพื้นที่ในการผลิตอาหารที่จะแทรกอยู่ในทุกซอกทุกมุมของเมือง ผลิตอาหารได้ในราคาถูกและเข้าถึงมือของผู้คนได้ง่ายมากขึ้นอย่าง ‘สวนผักคนเมือง’ ที่จังหวัดเชียงใหม่ ส่วนผักที่จะชวนทุกคนมาปลูกผักกินเองในพื้นที่สาธารณะ ดูแลผลผลิต แล้วจำหน่ายให้แก่ชุมชนในราคาถูก

กล่องพิพิธภัณฑ์ส่งตรงถึงบ้าน มิวเซียมยืม-คืนที่พาวัด 9 วัด ไปหาผู้สูงวัยติดเตียงถึงบ้าน

การออกไปไหนมาไหนในยุคนี้ต้องระวังเป็นพิเศษ ยิ่งเป็นผู้สูงวัยติดเตียง หรือผู้สูงวัยที่ไม่สะดวกเดินทางด้วยแล้ว อาจสร้างอุปสรรคทั้งต่อเจ้าตัวและลูกหลานเอง ‘ศูนย์สถาปัตยกรรมล้านนา คุ้มเจ้าบุรีรัตน์’ และ ‘โครงการพิพิธภัณฑ์สายตายาว มองการณ์ไกลเพื่อผู้สูงวัย มิวเซียมสยาม’ เลยผุดโปรเจกต์กล่องพิพิธภัณฑ์ส่งถึงบ้าน เพื่อผู้สูงวัยติดเตียง ครั้งที่ 1 เพื่อช่วยลดปัญหาการเดินทางของผู้สูงวัย และเป็นการใช้เวลาร่วมกันของคนในครอบครัว กล่องพิพิธภัณฑ์ที่ส่งตรงถึงบ้าน จะมาพร้อมแว่น VR Headset (Virtual Reality) เพื่อเติมเต็มประสบการณ์เสมือนจริง แถมยังมีโมเดลกระดาษรูปสถาปัตยกรรมล้านนาอย่างง่าย เพื่อสร้างปฏิสัมพันธ์ระหว่างกิจกรรมของคนต่างช่วงวัย โปรเจกต์นี้ได้จัดทำเพื่อครอบครัวที่มีผู้สูงวัยติดเตียงที่อาศัยในจังหวัดเชียงใหม่ ให้สามารถท่องเที่ยว และเพลิดเพลินไปกับวัด บ้าน คุ้ม จากศูนย์สถาปัตยกรรมล้านนา ในรูปแบบการพาไปเที่ยว 9 วัดในเชียงใหม่ และมีกิจกรรมวัตถุระลึกความทรงจำหลังการชมวิดีโอ ซึ่งจะเป็นการใช้งานในลักษณะยืมคืน ผู้ที่สนใจลงทะเบียนได้ตั้งแต่วันที่ 5 มิถุนายนนี้ และติดตามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่นี่

ภารกิจ #Saveยางนา กู้ชีพไม้หมายเมืองต้นสุดท้ายที่ผูกศรัทธาเวียงเชียงใหม่มา 220 ปี

นั่งรถ 15 นาทีจากสนามบินเชียงใหม่สู่คูเมือง มองบรรยากาศเมืองเก่าที่มีเสน่ห์ พลางคิดถึงภารกิจ Save ยางนา ที่ทำให้เราเดินทางขึ้นเหนือ ภารกิจครั้งนี้เริ่มขึ้นเมื่อเราเห็นภาพโปสเตอร์ที่มีข้อความว่า “ฮอมฮักฮอมแฮง Saveยางนา ฮักษาอินทขิล ชวนร่วมเก็บเศษอิฐ เศษปูนชิ้นเล็กๆ ออกจากเก๊ายางหลวง” พร้อมทิ้งเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้สอบถามที่ถูกโพสต์ลงเพจ Saveยางนา ฮักษาอินทขิล ก่อตั้งขึ้นโดยทีมเชียงใหม่มรดกโลก เพื่อโอบอุ้มรักษา ต้นยางนาหลวง ไม้หมายเมืองภายในวัดเจดีย์หลวงวรวิหาร ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของการขับเคลื่อนเชียงใหม่สู่การเป็นมรดกโลก  เราจึงต่อสายตรงหา อาจารย์ป้อง-วรงค์ วงศ์ลังกา อาจารย์สาขาภูมิสถาปัตยกรรม จากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เจ้าของเบอร์ในภาพนั้น เพื่อนัดหมายให้เขาพาเราไป Save ยางนา กันถึงถิ่น “เจอกันใต้เก๊า (โคน) ต้นยางนาหลวงครับ แล้วจะเห็นป้ายที่เขียนว่าฮอมฮักฮอมแฮง แต่งตัวทะมัดทะแมง แล้วก็เตรียมหมวกมาหน่อย”  ปื๊นเก๊ายางหลวง เรือนยอดเสียดฟ้าเริ่มปรากฏให้เห็นเมื่อเดินเข้าวัดเจดีย์หลวงวรวิหาร วัดเก่าแก่แห่งที่ 2 ตั้งแต่ตั้งเวียงเชียงใหม่ เราเดินเข้าไปด้านใน เพื่อไปยังใต้เก๊าต้นยางนาหลวงตามนัดหมาย อาจารย์ป้องยืนอยู่ตรงนั้น เราเอ่ยทักทายกัน แล้วเริ่มพูดคุยถึงปื๊น (ตำนาน) ของยางนาหลวง เขาสร้างความเข้าใจว่า ไม้หมายเมือง คือต้นไม้ที่ปลูกตั้งแต่เริ่มก่อตั้งเวียงเชียงใหม่ […]

Supha Bee Farm ฟาร์มผึ้งแห่งแรกๆ ของไทยจากงานอดิเรกขำๆ ของคู่สามีภรรยาในเชียงใหม่

เคยคิดกันบ้างไหมว่างานอดิเรกที่เราลองทำเล่นๆ ในวันเสาร์-อาทิตย์จะกลายเป็นอาชีพหลักที่สามารถเลี้ยงปากท้องของคนในครอบครัว เลี้ยงปากท้องของคนในชุมชน และยังช่วยกระตุ้นให้ระบบนิเวศดียิ่งขึ้น

‘CNXPM2.5’ Preset แต่งรูปที่ใช้จำลองให้ทุกที่กลายเป็นเชียงใหม่ในช่วงเดือนแห่งฝุ่นควัน

ลองนึกภาพว่าถ้าคุณต้องสวมหน้ากากเพื่อป้องกันฝุ่นควันตลอดเวลา และตื่นขึ้นมาพร้อมกับเลือดที่ไหลออกทางจมูก นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริงกับคนเชียงใหม่ที่เผชิญกับไฟป่าและฝุ่นควันมากว่า 10 ปี ค่าดัชนีคุณภาพอากาศของที่นี่พุ่งสูงเป็นอันดับหนึ่งของโลกในช่วงเดือนมีนาคม ปี 2562 ทําให้เชียงใหม่กลับมามีชื่อเสียงโด่งดังอีกครั้งในฐานะ “เมืองที่มีคุณภาพอากาศแย่ที่สุดในโลก”  ‘วิศรุต แสนคำ’ ช่างภาพที่อาศัยอยู่ในเชียงใหม่ จึงปิ๊งไอเดียสร้าง Preset “CNXPM2.5” ขึ้น โดยมี ‘ตรัยภูมิ จงพิพัฒนสุข’ ช่วยพัฒนาด้านเทคนิค Preset ดังกล่าวจะเปลี่ยนภาพถ่ายสีสันสดใสของเรา ให้เหมือนบรรยากาศของเมืองเชียงใหม่ในช่วงที่ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นควัน เพื่อให้ทุกคนตระหนักถึงปัญหานี้ ว่ายังมีคนอีกจำนวนมากที่ไม่สามารถเข้าถึงหน้ากากอนามัยหรือเครื่องฟอกอากาศ “CNXPM2.5” เป็นส่วนหนึ่งของแคมเปญ #Photoforair ของกลุ่มช่างภาพ Realframe ที่เชิญชวนทุกคนมาแต่งภาพผ่าน Preset ตัวนี้และนำเงินที่ได้จากการบริจาคไปซื้อหน้ากาก N95 เพื่อแจกจ่ายให้แรงงานข้ามชาติในจังหวัดเชียงใหม่ สำหรับใครที่สนใจ เข้าไปดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ https://realframe.co/pfa/

‘เดปอถู่’ แบรนด์ผ้าทอชาวปกาเกอะญอ ที่สานด้วยพลังชุมชนช่วยยกระดับคุณภาพชีวิต

ชวนขึ้นเขาไปจังหวัดเชียงใหม่ ชมแบรนด์ผ้าทอลายสวย ‘เดปอถู่’ จากฝืมือชาวปกาเกอะญอ ที่ทำด้วยมืออย่างละเอียดลออ ความพิเศษของผ้าแต่ละผืนมีความหมายมากกว่าเป็นสินค้าพื้นถิ่น เพราะทักถอด้วยเรื่องราวมากมายที่สร้างคุณค่าและช่วยเหลือชุมชนให้มีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ตามไปส่องเบื้องหลังของผ้าทอแบรนด์เดปอถู่ ว่าจะช่วยเปลี่ยนชีวิตชุมชนให้ดีขึ้นได้อย่างไร ? ต้องลองไปติดตามกัน !

เมื่อกล้วยเป็นได้มากกว่ากล้วย มาเปิดโลกกล้วยๆ ที่ไม่กล้วย กับแบรนด์ C-sense

คุยกับแบรนด์ C-sense ที่หยิบทุกส่วนของกล้วยมาเนรมิตเป็นข้าวของเครื่องใช้สุดน่ารัก

1 2 3 4

SEND YOUR STORY

REQUEST INTERVIEW

ติดตามอ่าน “Urban Creature”
นิตยสารออนไลน์ที่จะทำให้คุณรักเมืองที่คุณอยู่ รักตัวเองมากขึ้นด้วยการเปิดมุมมองและนำเสนอแนวทางการใช้ชีวิตอย่างสร้างสรรค์ และสร้างแรงบันดาลใจใหม่ๆ ในการใช้ชีวิต
Better Life. Better Living.

Max. file size: 256 MB.