พื้นที่สาธารณะ

‘ลุมพินีสถาน’ คืออาคารประวัติศาสตร์ที่ตั้งอยู่ในสวนลุมพินี เดิมทีเป็นที่รู้จักในฐานะ ‘โรงเต้นลีลาศ’ และขึ้นชื่อว่าเคยรุ่งเรืองจนถูกยกให้เป็นพื้นที่แห่งวัฒนธรรมบันเทิงรื่นรมย์ในยุค 50 – 60 ของกรุงเทพฯ นอกจากลุมพินีสถานจะเป็นสถานที่บันทึกเรื่องราวความบันเทิงแห่งยุคเอาไว้แล้ว ตัวอาคารเก่าแก่ก็มีความสำคัญทางประวัติศาสตร์และสถาปัตยกรรมไม่แพ้กัน ด้วยสถาปัตยกรรมแบบโมเดิร์นที่โดดเด่น และมีเอกลักษณ์เป็นเวทีที่สามารถหมุนได้ด้วยระบบไฮดรอลิก หลังจากที่กรุงเทพมหานครตัดสินใจปิดปรับปรุงลุมพินีสถานมาตั้งแต่ปี 2567 เพื่อความปลอดภัย ในที่สุดแลนด์มาร์กแห่งใหม่แห่งนี้ก็จะพร้อมเปิดใช้งานอีกครั้งในช่วงปลายปี 2568 ถึงจะบอกว่าเป็นโครงการปรับปรุง แต่ กทม.ยังคงรักษารูปแบบสถาปัตยกรรมดั้งเดิมและเอกลักษณ์สำคัญอย่างเวทีหมุนไว้ โดยจะเสริมความทันสมัยและปรับปรุงโครงสร้างให้แข็งแรงทนทาน ด้วยเป้าหมายที่จะฟื้นฟูอาคารประวัติศาสตร์แห่งนี้ให้กลับมาสง่างามและใช้งานได้อีกครั้ง ลุมพินีสถานโฉมใหม่จะเปิดให้ใช้งานเป็นสถานที่จัดกิจกรรมต่างๆ ของกรุงเทพมหานครที่มีความสอดคล้องไปกับการใช้งานเดิม ไม่ว่าจะเป็นงานดนตรี นิทรรศการศิลปะ และการแสดงต่างๆ เพื่อให้ประชาชนกลับเข้ามาใช้ประโยชน์และชื่นชมความงดงามของสถาปัตยกรรมอันเป็นมรดกของเมือง และหวนรำลึกถึงช่วงเวลาในลุมพินีสถานเมื่อครั้งวัยเยาว์อีกครั้ง Source : Facebook : สำนักงานบริหารจัดการพื้นที่สีเขียว | www.facebook.com/share/p/16tHpEy6je/

ย่าน Playón de Chacarita ใจกลางกรุงบัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา ได้มีการปรับปรุงเส้นทางรถไฟเก่าให้กลายเป็นโครงการ Playón Red ที่มุ่งเน้นการสร้างพื้นที่สาธารณะให้คนในชุมชนได้มาพบปะและออกกำลังกาย ผ่านการปรึกษาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับผู้อยู่อาศัยจริงในท้องถิ่น ระยะแรกของการดำเนินงาน โครงการได้จัดประชุมให้ผู้อยู่อาศัยในละแวกนั้นแสดงความคิดเห็นและมีส่วนร่วมในการออกแบบพื้นที่เพื่อชุมชนของตนเอง โดยพวกเขาได้ช่วยกันออกแบบสามส่วนหลักของการปรับปรุง ดังนี้ 1) ลานภายใน (The Inner Courtyard) ทางเดินต่างๆ ได้รับการฟื้นฟูเพื่อรักษาความทรงจำและอัตลักษณ์ท้องถิ่น พร้อมปรับปรุงคุณภาพสิ่งแวดล้อม 2) สวน Guevara (The Guevara Garden) สวนหย่อมขนาดเล็ก ทำหน้าที่เป็นสวนรับน้ำฝน บรรเทาปัญหาน้ำท่วม 3) สนามปัลปา (The Palpa Court) พื้นที่กีฬาสีสันสดใสที่ออกแบบมาเป็นสนามกีฬาที่ปลอดภัยสำหรับเด็กและเยาวชน หลังจากนั้นโครงการก็ยังดำเนินการต่อในระยะที่สอง เพื่อวางแผนการก่อสร้าง ศูนย์ชุมชน (Community Center) ที่เน้นกิจกรรมทางวัฒนธรรม การศึกษา และเศรษฐกิจ เพื่อสร้างพื้นที่สีเขียวและยกระดับคุณภาพชีวิตของคนในชุมชน นอกจากเป็นพื้นที่สาธารณะให้คนในชุมชนได้มาใช้เวลาร่วมกัน โปรเจกต์นี้ยังช่วยให้พื้นที่ยืดหยุ่นต่อสภาพอากาศ ไม่ต้องกลัวฝนตกน้ำท่วมอีกต่อไป และยังเปลี่ยนพื้นที่ทางรถไฟเก่าที่ไม่ปลอดภัยให้กลายเป็นพื้นที่ให้ทุกคนมาพบปะ ใช้เวลาร่วมกันอีกด้วย Source :ArchDaily | […]

ในยุคที่เวลาเราอยากซื้อของอะไรก็มักจะนึกถึงการซื้อออนไลน์ก่อนเป็นอย่างแรก ส่งผลให้พื้นที่ซื้อขายรูปแบบเดิมๆ อย่างตลาดต้องเริ่มปรับตัว BREEZZE Market คือตลาดที่ตั้งอยู่ในย่าน Jiaochuan ของเขต Zhenhai เมือง Ningbo จังหวัด Zhejiang ประเทศจีน ตั้งใจปรับปรุงพื้นที่เชิงพาณิชย์ที่เคยซบเซาให้พัฒนาขึ้น ผ่านการทำความเข้าใจความต้องการของคนในชุมชนอย่างแท้จริง หลังจากสำรวจแล้วพบว่า ประชากรส่วนใหญ่ในพื้นที่เป็นผู้สูงอายุและผู้อยู่อาศัยที่ย้ายถิ่นฐาน ความต้องการหลักของพวกเขาจึงเป็นการจับจ่ายซื้อของควบคู่ไปกับกิจกรรมที่ทำให้ได้พบปะผู้คน ตลาดแห่งนี้จึงควบรวมการใช้งานพื้นที่ตลาด สวนสาธารณะขนาดเล็ก และพื้นที่สาธารณะไว้ด้วยกัน แนวคิด ‘การเชื่อมต่อ’ เป็นแกนหลักของโครงการนี้ ไม่เพียงแต่การเชื่อมโยงทางกายภาพระหว่างสถาปัตยกรรมใหม่กับชุมชนเดิม แต่ยังรวมถึงการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างผู้ค้าและผู้อาศัย โดยได้แรงบันดาลใจจากตลาดชนบทในวัยเด็กที่ผู้คนปฏิสัมพันธ์กันได้อย่างอิสระ แล้วนำมาปรับใช้กับบริบทเมือง เพื่อสร้างพื้นที่ที่อบอุ่นและเป็นกันเอง ต่างจากตลาดในเมืองทั่วไปที่มักจัดเป็นล็อกๆ ดูแยกกันอยู่ ด้วยเหตุนี้ BREEZZE Market จึงมุ่งเน้นเรื่องความยืดหยุ่น ทำให้ผู้ค้าเลือกเวลาและสถานที่ขายของได้เอง ช่วยลดระยะห่างทั้งทางกายภาพและจิตใจระหว่างลูกค้ากับแม่ค้า ผ่านแนวคิด ‘ทางเข้าหมู่บ้าน’ ที่ทำให้ถนนกลายเป็นพื้นที่ส่วนรวมที่ผู้อยู่อาศัยสามารถจับจ่ายซื้อของ ทานอาหาร พบปะเพื่อนบ้าน หรือแม้แต่นั่งพักผ่อนกลางแดด  โครงการนี้มีพื้นที่เชิงพาณิชย์ให้เช่ากว่า 770 ตารางเมตร และพื้นที่สาธารณะกว่า 1,000 ตารางเมตร โดยปรับปรุงพื้นที่จากอาคารสีเทาดูมืดหม่นให้ดูสะดุดตามากขึ้นด้วยสีสันสวยงาม รวมถึงเปลี่ยนถนนทั้งสายให้เดินสะดวกและดูดีขึ้น การปรับปรุงนี้มีแนวคิดสำคัญคือ การใช้ทรัพยากรและผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมให้น้อยที่สุด โดยใช้ส่วนประกอบสำเร็จรูปถึง […]

หลายคนอาจเคยได้ยินสังคมเหงาๆ และการแยกตัวอยู่คนเดียวแบบ ‘ฮนจก’ ซึ่งหมายถึงวัฒนธรรมการแยกตัวอยู่คนเดียวของเกาหลีใต้ หรือ Hitoribotchi ของสังคมญี่ปุ่นที่ Kazuhisa Arakawa ผู้เชี่ยวชาญด้านความโสดกล่าวถึงข้อมูลใน White Paper ของรัฐบาลญี่ปุ่น ปี 2020 ว่า ครัวเรือนญี่ปุ่นมีคนโสดเพิ่มขึ้นเท่าตัวเป็น 38 เปอร์เซ็นต์จากปี 1980 แถมในโตเกียวยังมีครัวเรือนที่อยู่คนเดียวเพิ่มขึ้นถึง 52 เปอร์เซ็นต์ แต่นอกจากเมืองญี่ปุ่นและเกาหลีใต้แล้ว ตอนนี้ประเทศไทย โดยเฉพาะกรุงเทพฯ เองก็กลายเป็นเมืองที่มีความเหงาและการแยกตัวออกจากสังคมสูงไม่ต่างกัน Urban Creature เลยอยากแนะนำ ‘Otterlone.BKK’ ซีเนียร์โปรเจกต์ของ ‘ซันซัน-ณิชารีย์ ทรัพย์ประพฤทธิ์’ นิสิตภาควิชาการสื่อสารมวลชน สาขาวิชาการออกแบบและผลิตสื่อ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่พูดถึงปรากฏการณ์ความเหงาของคนในเมือง ซึ่งอาจไม่ได้เกิดจากชีวิตส่วนตัวของเราอย่างเดียว แต่เป็นผลจากเมือง การขาดพื้นที่สาธารณะ หรือสภาพกรุงเทพฯ ที่ไม่ได้เอื้อให้เราคลายเหงาได้ง่ายขนาดนั้น โปรเจกต์นี้แบ่งเป็น 3 ส่วน ได้แก่ 1) Lonely Very Mush เว็บไซต์ Interactive หน้าตาน่ารักที่จะชวนทุกคนไปสำรวจตัวเองและชีวิตเหงาๆ […]