เวลาดูหนังผี นอกจากความน่ากลัวก็มักมีความเศร้าแฝงมาด้วยตลอด เพราะผีแต่ละตัวมักมีห่วงให้ยังวนเวียนอยู่ในโลกมนุษย์ ตั้งแต่การตายโดยไม่รู้ตัวแล้วยังใช้ชีวิตเหมือนเดิม ตัดใจจากใครสักคนไม่ได้ ต้องคอยไปเฝ้ามอง หรือกระทั่งยังรออะไรบางอย่างอยู่อย่างนั้น
รอรถติด รอรถเมล์ รอต่อคิวบีทีเอส รอถนนซ่อมเสร็จ นี่คือตัวอย่างการรอที่คนเมืองต้องประสบพบเจออยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ซึ่งถ้าลองเอาเวลาเหล่านั้นมาต่อกันคงน่าทึ่งไม่ใช่น้อย ที่เราต้องเสียเวลาไปกับการรอมากขนาดนี้ และแน่นอนว่า เวลาที่เรารออะไรนานๆ ก็มักนึกถึงการเปรียบเทียบทำนองว่า รอนานขนาดนี้ ตายแล้วเกิดใหม่ไปหลายรอบก็ยังไม่เสร็จหรือไม่ได้ไปเลยมั้ง
แล้วจะเป็นไปได้ไหมที่ผีๆ ในเมืองจะยังคงวนเวียนไม่ไปไหน เพราะรอนั่นโน่นนี่จนตายแต่ไม่รู้ตัว คอลัมน์ One Day With… เลยขอใช้โอกาสช่วงฮาโลวีนหยิบเอาสาเหตุการรอจนตายของเหล่าผีในเมืองมาตีแผ่ให้ทุกคนดู ใครเคยมีประสบการณ์ร่วมกับผีตัวไหนก็ไปปลอบใจพี่ผีเขากันได้
เป็นอะไรตายมาล่ะ?
ฉันรอ รถเมล์ จนตาย
15 นาที 30 นาที 1 ชั่วโมง คุณเคยรอรถเมล์นานสุดเท่าหร่ายยย (ทำเสียงยานให้สมกับเป็นผี) รู้ไหม ฉันรอรถเมล์นานมากที่สุดเป็นเวลาชั่วกัปชั่วกัลป์ เพราะบางคันก็ไม่ยอมจอดที่ป้าย หรือบางคันก็แน่นจนเบียดตัวขึ้นไปไม่ได้แล้ว
รู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นผีรอที่ป้ายรถเมล์ ซึ่งจากที่สังเกตการณ์มา คนก็ยังรอรถเมล์นานเหมือนเดิม เพิ่มเติมคืองุนงงสับสนกับสีและสายรถเมล์ที่ปรับใหม่ ทำเอาคนที่ใช้รถเมล์บ่อยๆ มึนไปตามๆ กัน
ยังไม่นับประเด็นรถเมล์ร้อนที่นี่ก็ปาไปปี 2024 ภาวะโลกร้อนข้ามขั้นไปยังภาวะโลกเดือด คนไทยก็ยังต้องใช้รถเมล์ร้อนที่ใช้น้ำมันดีเซลซึ่งเป็นสาเหตุของ PM 2.5 ผสมกับฝุ่นควันมลพิษจากท้องถนน แถมเสียสุขภาพจิตจากอากาศที่ร้อนระอุอีก หรือฉันก็ต้องเป็นผีรอเป็นเพื่อนสังคมไทยต่อไปว่า เมื่อไหร่รถเมล์ร้อนจะหายไปจากท้องถนนสักที
เป็นอะไรตายมาล่ะ?
ฉันรอ รถติด จนตาย
หากไปดูรายงานการประเมินสภาพจราจรทั่วโลก (Global Traffic Scorecard) ของทุกปี จะเห็นเหตุผลเลยว่าทำไมฉันถึงตาย
เพราะไทยอยู่ในอันดับต้นๆ ของประเทศที่มีสภาพการจราจรติดขัดที่สุดในโลกมาเสมอ และจากสภาพนี้ก็ส่งผลให้คนไทยเสียเวลาบนท้องถนนไปถึง 200 ชั่วโมงต่อปี ต่อให้ขับรถยนต์ส่วนตัว แต่มันจะไปดีเท่าการกลับถึงบ้านไวๆ แล้วมีเวลานอนหลับพักผ่อนเพื่อพักฟื้นร่างกายมาทำงานในเช้าวันต่อไปได้ยังไง ยิ่งใครที่ใช้ขนส่งสาธารณะ ต่อรถสามสี่ต่อ ทุกเช้า-เย็นคงเหมือนไปเข้าร่วมสงครามทุกวัน
ขนาดเป็นผีแล้ว เมื่อไฟแดงที่แล้วฉันติดแหง็กเกือบนาที ไฟแดงหน้าก็สองร้อยวิอีกแล้ว ดูท่าจะยังต้องอยู่บนถนนไปอีกนานนนน
เป็นอะไรตายมาล่ะ?
ฉันรอ ถนนซ่อมเสร็จ จนตาย
ตอนมาเห็นทางการรื้อพื้นทางเท้า เริ่มซ่อมแซมถนนที่เราต้องใช้สัญจรไปมาทุกวันแล้วก็ดีใจ คิดว่าอย่างน้อยอดทนกับความลำบาก เสียงดัง และฝุ่นควันไม่นาน ก็น่าจะมีถนนกับทางเท้าดีๆ ใช้ ไม่เป็นหลุมเป็นบ่อให้หกคะเมนตีลังกาอีก
แต่แล้วความจริงก็ค่อยๆ ปรากฏ เมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งเดือนก็แล้ว สามเดือนก็แล้ว จนกินเวลาเป็นปี การซ่อมแซมนี้ก็ไม่เคยแล้วเสร็จ แถมบางครั้งยังมีสิ่งของอุปกรณ์วางเกะกะให้เราต้องใช้วิชาหลบหลีกอีก
ก็เลยรอ ร้อ รอ จนกลายเป็นผีล่องลอยไปมา ไม่ต้องพึ่งพาทางเท้าหรือถนนที่ดีแล้ว เพราะเหาะเหินได้แบบไม่ต้องกลัวหกล้ม แต่จะซ่อมนานขนาดไหนก็ไม่น่าเท่าถนนพระราม 2 ที่ผ่านมาครึ่งศตวรรษแล้วก็ยังก่อสร้างอยู่แล้วกัน
เป็นอะไรตายมาล่ะ?
ฉันรอ แลกเหรียญหยอดตั๋วบีทีเอส จนตาย
สำหรับคนที่ไม่มีแอปฯ ธนาคาร ไม่มีบัตรบีทีเอส น่าจะเคยประสบกับการต่อแถวรอคิวแลกเหรียญเพื่อไปหยอดตู้กดบัตรบีทีเอสในช่วงที่คนเยอะสุดๆ แบบฉันแน่
โดยเฉพาะในช่วงเวลา Prime Time และบนสถานีที่คนล้นทะลัก นักท่องเที่ยวมหาศาล หลายๆ ครั้งก็ทำให้ต้องตั้งจิตอธิษฐาน ฝึกความอดทนกับการยืนรอคิวเข้าแถวกดบัตรบีทีเอส เพียงเพื่อไปต่อคิวเข้าไปข้างในบีทีเอสบนชานชาลาอีกที
รอนานๆ เบียดๆ กับฝูงคน รู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นผีลอยไปลอยมาในสถานีบีทีเอสซะแล้ว เฮ้อ
เป็นอะไรตายมาล่ะ?
ฉันรอ แถวบ้านก่อสร้างถนนเสร็จ จนตาย
ซ่อมเสร็จก็ต้องสร้าง เหมือนเป็นวงจรชีวิตของสิ่งก่อสร้างในไทย ถึงอย่างนั้น แต่ละโครงการก่อสร้างล้วนต้องใช้เวลา แต่แถวบ้านฉันที่อยู่แถวพระราม 2 ก็ดูจะใช้เวลานานเกินไปสักหน่อย นี่ขนาดฉันตายไปเป็นผีแล้วมันยังซ่อมไม่เสร็จเลยแก
เพราะด้วยโครงการก่อสร้างและซ่อมแซมที่ทับซ้อนกันไปมา เลยทำให้ถนนพระราม 2 ไม่เคยเสร็จสิ้น ฉันที่รอมานานว่าวันหนึ่งจะได้นั่งรถใช้ถนนอย่างสบายใจ วันนั้นก็ไม่เคยมาถึงสักที เพราะถ้าย้อนไปดูข่าวก็คงเห็นความเสี่ยงที่ชาวบ้านใกล้เรือนเคียงหรือคนที่ต้องผ่านไปผ่านมาแถวนี้ประสบอยู่ทุกวัน
ถ้าอยากรู้ว่าทำไมถนนเส้นนี้สร้างไม่เสร็จสักที ผีขอผายมือให้ไปอ่านต่อที่ urbancreature.co/rama2-road
เป็นอะไรตายมาล่ะ?
ฉันรอ เงินเดือนออก จนตาย
ยังต้องให้อธิบายด้วยเหรอว่าทำไม ก็แห้งกรอบตายยังไงล่ะ