หลังจากสภาฯ ผ่านการแก้ไขร่างกฎหมายประมงฉบับใหม่ มาตรา 69 ว่าด้วยการห้ามใช้เครื่องมืออวนล้อมจับที่มีช่องตาอวนเล็กกว่า 2.5 เซนติเมตร ในเขต 12 ไมล์ทะเลนับจากทะเลชายฝั่ง ซึ่งเหมือนจะเป็นกฎหมายห้ามทั่วๆ ไปที่ดีและช่วยรักษาระบบนิเวศสัตว์น้ำ แต่แท้จริงแล้วการแก้ไขร่างกฎหมายนี้กำลังอนุญาตอย่างกลายๆ ให้จับปลาด้วยอวนล้อมขนาดเล็กกว่า 2.5 เซนติเมตร ในเขตไกลกว่า 12 ไมล์ทะเลได้ ซึ่งจากตัวอย่างอวนแหนั้นมีความเล็กได้ถึง 3 – 5 มิลลิเมตร เป็นขนาดที่ปลายปากกาผ่านไม่ได้ด้วยซ้ำ และยังอนุญาตให้จับสัตว์น้ำในเวลากลางคืนได้เช่นกัน ซึ่งเมื่อเป็นเช่นนั้นก็ต้องใช้ไฟล่อ ทำให้ปลาตัวเล็กตัวน้อย ลูกปลาหลากหลายสายพันธุ์เข้ามาติดอวนได้ง่ายขึ้น เมื่อกฎหมายนี้มีผลบังคับใช้ ผลที่ตามมาคือ เหล่าสัตว์น้ำวัยอ่อนจะถูกตัดตอนการเจริญเติบโตโดยอัตโนมัติ และยังทำลายห่วงโซ่อาหารในระบบนิเวศ เพราะการใช้อวนล้อมสัตว์น้ำในเวลากลางคืนจะมีลูกสัตว์น้ำติดมาราว 50 เปอร์เซ็นต์ และทำลายระบบนิเวศปลาไทย จนอาจกล่าวได้ว่า หลังจากนี้เราอาจไม่มีปลาไทยกินกันอีกเลย สถานการณ์ปัจจุบันของร่างกฎหมายฉบับนี้คือ หลังจาก สว. ได้รับวาระ 1 เข้าสภาฯ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ตอนนี้อยู่ในระหว่างการพิจารณาแก้ไขร่างเพิ่มเติม และจะเข้าสู่ที่ประชุมวุฒิสภา วาระ 2 และวาระ 3 ต่อไป หากผ่านครบแล้วก็จะบังคับใช้ตามขั้นตอน หลายภาคส่วนจึงออกมาคัดค้านการแก้ไขร่างกฎหมายประมงฉบับใหม่ […]
ใครเคยผ่านเส้นวิทยุ-พระราม 4 หรือเคยแวะเวียนไป ‘One Bangkok’ อาจเคยพบการก่อสร้างขนานใหญ่ที่วันนี้เสร็จสมบูรณ์พร้อมให้ทุกคนได้เข้าไปเยี่ยมชม กับ ‘โครงการอนุรักษ์อาคารสถานีวิทยุโทรเลขศาลาแดง’ ซึ่งจัดแสดงอยู่ในอาคารสีเขียวขาว จำลองสถานีวิทยุโทรเลขแห่งประเทศไทยที่ครั้งหนึ่งเคยถูกเปิดใช้งานเมื่อ 111 ปีก่อน นิทรรศการนี้เป็นนิทรรศการถาวรจากการร่วมงานของทีม One Bangkok กรมศิลปากร ผู้เชี่ยวชาญด้านการอนุรักษ์สถาปัตยกรรม และนักโบราณคดี เพื่อย้อนชีวิตและลมหายใจของสถานีวิทยุที่เป็นจุดส่งสัญญาณจากกรุงเทพฯ ไปยังสงขลาและเยอรมนีได้สำเร็จ นอกจากนี้ ภายใต้อาคารสีเขียวขาวดูสวยงามยังเก็บฐานอาคารและตอม่อของอาคารจริง รวมถึงยังมีเสาส่งสัญญาณวิทยุความสูงจริง 60 เมตรเอาไว้ด้วย โดยที่เราจะเห็นความสูงของเสาได้เพียง 20 เมตรจากยอดเท่านั้น เพราะอีก 40 เมตรที่เหลือถูกฝังไว้ใต้ดินนั่นเอง นิทรรศการนี้เต็มไปด้วยประวัติศาสตร์และเรื่องราวของการเปลี่ยนผ่านพื้นที่จากครั้งหนึ่งที่เคยเป็นสถานีวิทยุ ก่อนกลายเป็นพื้นที่ของทหารเรือ โรงเรียนเตรียมทหาร สนามมวยเวทีลุมพินี และกลายเป็นที่ตั้งของ One Bangkok ในปัจจุบัน จากการเก็บรวบรวมข้าวของและหลักฐานเชิงประวัติศาสตร์ที่จัดแสดงไว้ให้เราได้เห็นถึงรากเหง้าของพื้นที่ อย่างชุดเครื่องชามจากหลากหลายประเทศ ทั้งจีน ญี่ปุ่น หรือขวดเหล้าที่คาดว่าเป็นของใช้ของทหารในอดีต รวมถึงชุดฉนวนแก้วที่อยู่ด้านล่างของเสาวิทยุด้วยเช่นกัน นิทรรศการนี้ประกอบด้วย 4 โซนที่น่าสนใจ โดยมีโซนที่ 1 นำเสนอเรื่องยุควิทยุโทรเลข เล่าถึงจุดเริ่มต้นของการสื่อสารไร้สายของประเทศ และนำพาความทันสมัยมาสู่ย่านแห่งนี้ โดยมีข้อมูลเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมของอาคารสถานีฯ เทคโนโลยีวิทยุโทรเลข และการเชื่อมต่อกับยุโรปโดยตรงเป็นครั้งแรก […]
*บทความนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาของซีรีส์* ค่ำคืนนี้ไม่มีที่สิ้นสุด ในซอยเปลี่ยวที่มืดมิด ฝนตกพรำ พื้นเต็มไปด้วยน้ำขังและความสกปรก กลางซอยมีร้านขายโคมไฟขนาดคูหากว่าๆ ที่เปิดไฟสว่างไสวทั้งคืน ทันทีที่ประตูเปิดออก เสียงกระดิ่งประตูดังขึ้นเบาๆ พร้อมด้วยชายหนุ่มสวมแว่นสีชาที่ยืนขึ้นต้อนรับกับคำถามว่า “มีอะไรให้ช่วยครับ” นี่คือเรื่องราวของอีกหนึ่งซีรีส์ในจักรวาลซีรีส์ชื่อดังอย่าง Moving ซึ่งดัดแปลงจากเว็บตูนของนักเขียน ‘คังฟูล’ มาสู่ซีรีส์ความยาว 8 ตอน เรื่อง ‘Light Shop’ ที่เส้นแบ่งระหว่างคนเป็นกับคนตายมาบรรจบกันที่ร้านโคมไฟ ด้วยฉากเปิดเรื่องที่ชายหนุ่มเดินลงมาจากรถเมล์ในเส้นทางกลับบ้าน ที่ป้ายรถเมล์นั้นเขาได้เจอกับหญิงสาวใส่ชุดสีขาว ผมยาวสีดำปิดหน้าปิดตา นั่งรออยู่พร้อมกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ทุกวัน ควบคู่กับช่วงต้นของเรื่องที่เหล่าตัวละครเหมือนจะมีความสามารถในการมองเห็นผีได้ คล้ายจะพาเราเข้าไปอยู่ในโลกหลังความตายเหมือนซีรีส์ขนหัวลุกทั่วๆ ไป ก่อนเรื่องราวจะตัดสลับระหว่างโลกกึ่งความเป็นความตายและห้องพักผู้ป่วยหนักหรือผู้ป่วยโคม่า ที่มีเหล่าพยาบาลสาวคอยดูแล จนผู้ชมหลายคนถึงกับเอ่ยปากว่า ช่วง 4 ตอนแรกกับ 4 ตอนหลังของซีรีส์เหมือนกำลังเล่าคนละเรื่องกันอยู่ แล้วจึงนำมาสู่ครึ่งหลังของ Light Shop ที่เฉลยถึงจุดร่วมของเหล่าตัวละครซึ่งประสบอุบัติเหตุบนรถเมล์คันเดียวกันจนอยู่ในภาวะกึ่งเป็นกึ่งตาย คล้ายกำลังใช้วันเวลาวนลูปในซอยเปลี่ยวที่หนีออกไปไม่ได้ พร้อมประเด็นสำคัญว่ามนุษย์ทุกคนมีหลอดไฟเป็นของตัวเองคนละหนึ่งหลอด เมื่อเราอยู่ในช่วงระหว่างความเป็นและความตาย เรามีหน้าที่พาตัวเองไปยังร้านโคมไฟและหาหลอดไฟของตนเองให้เจอจึงจะกลับไปยังโลกมนุษย์ได้ แต่ถ้าหากเราหาร้านโคมไฟไม่เจอ หรือตัดสินใจทิ้งหลอดไฟอันริบหรี่ของตนเองไปนั้น เราก็จะจากโลกนี้ไปเหมือนคนตายคนอื่นๆ ความยากลำบากขณะมีชีวิตของคนชายขอบ ความพิการ “ทำไมจำฉันไม่ได้สักที” กลายเป็นคำถามที่ทำให้ ‘จียอง’ หรือผีสาวชุดขาวคอยตามติด ‘ฮยอนมิน’ […]
รู้หรือเปล่าว่า ไม่ว่าจะเป็นพระสติ, บอร์ดเกม Waste War, รูบิก Tactile Cube หรือปากกาวาดรูปจากไหมพรมในชื่อ เล่นเส้น ต่างก็เป็นผลงานของแบรนด์ ‘Qualy’ กันทั้งนั้น! ว่าแต่จุดเริ่มต้นของ Qualy ที่หยิบจับเอาพลาสติกรีไซเคิลมาออกแบบเป็นของใช้ดีไซน์สวยงามที่มาพร้อมฟังก์ชันการใช้งานสุดว้าว จนครองใจคนไทยมายาวนานกว่า 20 ปีได้ยังไง ตามไปคุยกับ ‘ใจ๋-ธีรชัย ศุภเมธีกูลวัฒน์’ Design Director และ Founder ของแบรนด์ Qualy ที่ยืนหยัดครองตลาด พร้อมสื่อสารประเด็นสิ่งแวดล้อมและสังคมผ่านผลงานได้ในคลิปนี้
