น้ำหนัก 80 กิโลกรัม ในวัย 15 ของเด็กหญิงที่พกเสียงร้องทรงพลังจากการเรียนขับร้องมาตั้งแต่อายุ 8 ปี พาตัวเองมายืนอยู่บนเวทีการประกวดร้องเพลงชื่อดัง ด้วยเชื่ออย่างเต็มหัวใจว่าการแข่งขันจะเคี่ยวกรำให้ตัวเองเป็นดาวดวงใหม่ในวงการเพลง
แต่โชคชะตา หรือสังคมใหม่ที่เธอต้องเข้าไปทำความรู้จัก กลับทำให้คนที่เคยมีศรัทธา ทำความมั่นใจหล่นหาย เพราะถูกผู้ใหญ่กรอกหูตลอดเวลาว่า ‘อ้วน’ กำชับว่าต้องผอมเท่านั้นถึงจะได้งาน ถูกบังคับให้แต่งตัวตามแบบฉบับสาวอวบลุคตัวแม่ สเตอริโอไทป์ด้วยการสวมเดรส จิกส้นสูง และไว้ผมยาว แม้เธอจะรักลุคผมสั้นเป็นที่สุด
เธอส่องกระจกพลางคิดกับตัวเองว่า “กูจะไม่ได้งานนี้เพราะกูอ้วนเหรอวะเนี่ย”
นั่นทำให้เธอเข้าฟิตเนสมากกว่าไปโรงเรียน โหมออกกำลัง อดอาหารจนเป็นลมล้มพับ เคร่งเครียด และหาความสุขในชีวิตไม่เจออีกต่อไป ชีวิตเด็กสาวหมุนรอบคำว่า ‘Beauty Standard’ ของคนอื่น เพราะตราบใดที่ร่างกายของเธอไม่ตรงค่านิยมความสวยของชาวบ้าน ก็จะไม่ได้อ้าปากร้องเพลงตามฝันสักโน้ตเดียว
นี่คือเรื่องราวก่อนจะเป็นเพลง XL จาก ‘SILVY’ หรือ ซิลวี่-ภาวิดา มอริจจิ เด็กหญิงที่ไม่มีความมั่นใจเพราะกรอบความงามที่สังคมกำหนด สู่ควีนที่ผ่านเรื่องราวร้ายๆ และใช้เวลาเพื่อหลุดพ้นจากนรกบนดินที่มาจากปากสังคมถึง 6 ปี
SILVY ในวัย 25 เข้มแข็ง และผ่านเรื่องยากๆ มาได้ด้วยกำลังใจของแม่ และตอนนี้เธอพร้อมจะเป็นตัวแทนสาวอ้วน และสาวอวบ ตอกหน้าคนที่ชอบดูถูกคนอื่น และคอยอยู่เคียงข้างพร้อมให้กำลังใจสาวทุกไซซ์บนโลกใบนี้ผ่านเพลงของเธอว่า
F*ck it we’re all beautiful
ช่างหัวแม่ง พวกเรามันคนสวยจ้ะ!
XL เป็นเพลงแรกในชีวิตที่ SILVY แต่งเนื้อร้องในสตูดิโอโดยใช้เวลาเพียง 1 วัน
XL เป็นเพลงแรกในชีวิตที่ได้ Karma Sound Studios มาเป็นกำลังเสริมช่วยแต่ง โปรดิวซ์ ทำซาวนด์ดนตรี
และนั่นทำให้เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่มีคนออกปากถามเธอว่าอยากแชร์ หรืออยากเล่าเรื่องราวของตัวเองผ่านบทเพลงไหม
ที่สำคัญ XL ยังเป็นเพลงแรกที่ SILVY เดบิวต์ในฐานะศิลปินเดี่ยวค่าย Warner Music Asia อย่างมั่นใจ โดยไม่ต้องมีใครมาบังคับให้แต่งตัว สร้างคาแรกเตอร์ ดูถูกเพราะเธออ้วน หรือบอกว่าหล่อนมันผิดแปลกจาก Beauty Standard
“เพลง XL เกิดขึ้นจากการที่เราเล่าทุกอย่างให้ทีมงานฟังว่า มีความฝันอยากเป็นศิลปินมาตั้งแต่เด็ก และความฝันเรามันหล่นหายไปตอนไหน อะไรบ้างที่ทำให้มันหายไป อะไรบ้างที่ทำให้เราเจ็บปวดเหลือเกิน
“บรรยากาศตอนนั่งแต่งเพลง ให้ฟีลนั่งเล่นกับเพื่อนมาก เป็นเหมือนการนั่งคุยอดีตที่ผ่านมาว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกคนถามว่าชีวิตที่ผ่านมา เราเจออะไรมาบ้าง โดนคนพูดแบบไหนแล้วไม่โอเค หรือต้องเปลี่ยนอะไรบ้างตามที่คนอื่นบอก เนี่ย เรายังจดโน้ตไว้อยู่เลยว่ามีประโยคอะไรบ้าง”
พวกเขาบอกว่าฉันอ้วน
ฉันต้องผอมให้ได้
ฉันต้องสวย
ดูผู้หญิงกว่านี้หน่อย
ขาวกว่านี้ด้วย
เสียงยังแมนเกินไป
ในวันที่แผลจากความเจ็บปวดถูกสมานไปแล้ว นี่เป็นวลีบางส่วนที่เธอยังคงเก็บไว้ในโทรศัพท์ และ ‘เพราะมันคือชีวิตจริงอันเข้มข้นของตัวเอง’ เลยทำให้เนื้อเพลงถูกแต่งออกมาภายในวันเดียว โดยไม่ต้องปรุงแต่งอะไรมาก
“เราตั้งใจดีไซน์ XL เป็นเพลงป็อป เพราะอยากได้ความแมสที่ทุกคนฟังได้ เข้าถึงสิ่งที่เราต้องการจะสื่อสาร นั่นคือจุดยืนเรื่อง Body Positivity บวกกับเลือก Upbeat จังหวะหนักแน่นซึ่งก็เหมาะกับเสียง และลุคของเราที่มีความ Masculine และ Feminine เพื่อสร้าง Empowering ให้คนฟังรู้สึกว่าได้รับพลังงานล้นหลาม ซึ่งเราก็ได้แรงบันดาลใจมาจาก Lizzo (ศิลปินพลัสไซซ์แนวป็อปผสมฮิปฮอปที่สร้างพลังบวกให้กับแฟนเพลง)
“เพลงนี้มันโคตรวิเศษเลย เพราะเราและทีม แรนดอมประโยคที่ใช้ในเนื้อร้องขึ้นมา คนหนึ่งพูดหนึ่งประโยค ก็เฮ้ย เจ๋งว่ะ อีกคนพูดอีก เฮ้ย ชอบเวอร์ หรือเราพูดอีกประโยค ทุกคนก็ เฮ้ย มึงเลิศว่ะ (หัวเราะ) สุดท้ายมันหล่อหลอมเป็นคำที่เป๊ะลงตัวมาก ซึ่งทำให้ทุกครั้งที่เราร้องมันออกมาจากใจล้วนๆ”
People, used to put me in a box
ผู้คนเคยจับฉันยัดใส่กล่อง (ความงาม)
สองเท้าของ SILVY ก้าวเข้าไปในแดนมายา ‘วงการบันเทิง’ ครั้งแรกตอนอายุ 15 หลังจากที่ก่อนหน้าเธอใช้เวลาเรียนร้องเพลงมา 7 ปี เพราะได้ฟังเพลงของ Whitney Houston และ Mariah Carey ศิลปินคนโปรดของแม่จนรู้สึกอยากร้องเพลงตาม และนั่นทำให้ลูกสาวคนนี้ต้องการสร้างความสุขผ่านเสียงเพลงให้แม่ฟังแบบนั้นบ้าง ที่สำคัญเวลาเธอได้ร้อง จะรู้สึกเหมือนล่องลอยในอากาศ ได้ปลดปล่อยอารมณ์ และรู้สึกว่าสิ่งนี้นี่แหละที่ทำแล้วมีความสุข จึงเริ่มเดินสายประกวดร้องเพลงเวทีเล็กๆ กวาดรางวัลชนะเลิศมากมาย เป็นเครื่องยืนยันว่าตัวเองมีความสามารถ จนสุดท้ายได้มาเป็นหนึ่งในผู้เข้าแข่งขันรายการเพลงชื่อดัง ทว่า ‘วงการบันเทิง’ ที่เด็กหญิงคนนี้ก้าวเข้ามา กลับทำให้ความมั่นใจทั้งหมดที่มีขาดสะบั้น
“เราเข้ามาในรายการประกวดร้องเพลงได้เพราะเสียงของตัวเองก็จริง แต่หลังจากนั้นไม่นาน วงการบันเทิงทำให้เราไม่มีตัวตน ไม่มีใครรู้ว่า SILVY คือใคร โดนกดดันจากผู้ใหญ่ว่าให้อยู่ในกรอบบางอย่าง ต้องเป็นเด็กน่ารัก เรียบร้อย ห้ามเสียงดัง ต้องนั่งหุบขา ห้ามแหกแม้แต่นิด ห้ามสัก เพราะเขาบอกว่าคนสักคือคนไม่ดี ซึ่งอายุสิบห้าเราก็สักในร่มผ้าแล้ว แต่ต้องห้ามให้เขาเห็น
“ประโยคที่จำไม่ลืมจนถึงทุกวันนี้คือ ต้องผอม ถ้าลดน้ำหนัก หนูได้งานแน่นอน มันแบบเอ้า มีความสามารถไม่พอเหรอ เราเชื่ออยู่เต็มอกว่าเราสู้ได้ แต่กูจะไม่ได้งานเพราะอ้วน มันเจ็บใจโคตร
“ครอบครัวไม่เคยมีสักครั้งที่บังคับให้เราเป็นแบบไหนเลย แม่สนับสนุนทุกสิ่งที่เป็นเรามาก แต่ผู้ใหญ่ทั้งหลายในวงการ กลับมีกล่องใบหนึ่งที่เต็มไปด้วยกฎมากมาย ซึ่งเด็กที่มีความฝัน และตั้งใจอยากเป็นศิลปินมากๆ ก็ต้องเดินเข้าไปในกล่องนั้น ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันจะทำร้าย ก็ต้องทำ เพราะถ้าคาแรกเตอร์ หรือรูปลักษณ์ไม่ตรงกับค่าย เราจะไม่ได้เป็นศิลปิน”
ในที่สุด SILVY ก็ลงไปในกล่องที่เขาสั่ง?
“โอ้โห ทำอย่างตะบี้ตะบันเลย (หัวเราะ) เพราะอย่างที่บอก เราทุ่มเท อยากเป็นศิลปินมาก แม้ว่าความคิดเราจะมีแต่คำว่าทำไมวะตลอดเวลา แต่ก็เลือกทำตามเขาอยู่ดี เราเข้าฟิตเนสทุกวัน ออกกำลังอย่างหนักหน่วงตั้งแต่ห้าโมงเย็นถึงสามทุ่ม แล้วเทรนเนอร์ก็โหดมาก เวลาเบิร์นต้องถ่ายรูปการเผาผลาญวันละหนึ่งพันห้าร้อยแคลอรีส่งไปให้ดูทุกครั้ง ในขณะที่ออกกำลังกายหนักขนาดนั้น เราต้องอดอาหารไปด้วย จนสุดท้ายก็เป็นลม
“คาแรกเตอร์ที่เขาวางไว้ให้คือต้องผมยาวเท่านั้น ใส่ส้นสูง แต่งหน้าตลอดเวลา ห้ามหน้าสด ต้องเชิด เฉิดฉายแบบดีวา ซึ่งพอมันไม่ได้เฉิดฉายมาจากอินเนอร์ มันเลยฝืนโคตรๆ”
น่าเศร้า จากน้ำหนัก 80 กิโลกรัม ดิ่งมาแตะที่ 58 กิโลกรัม แต่ 22 กิโลกรัมที่หายไป กลับสลายไปพร้อมกับคุณค่าและความสุขในชีวิต
เพราะเหนื่อย SILVY จึงไม่อยากไปเรียน ไม่อยากตื่นเช้า และสุดท้ายมันทำให้เธอสูญเสียสิ่งที่ควรโฟกัสที่สุดอย่าง ‘การร้องเพลง’ แต่ถูกแทนที่ด้วยกฎเกณฑ์ต่างๆ ต้องลดน้ำหนัก และทำตามกรอบความงามของสังคม
จนท้ายที่สุด เธอเลือกเสพยาอย่างหนัก เพื่อลวงตัวเองด้วยการหาความสุขจอมปลอม สิ่งนั้นทำให้ SILVY ยิ่งผอมลงไปอีก สวนทางกับสภาพจิตใจข้างในที่พังทลาย และทำให้ขาดสติเผลอทำตัวไม่ดีใส่คนที่เธอรักอย่าง ‘แม่’
คุณว่ารางวัลความพยายามที่ SILVY ใช้ชีวิตตาม Beauty Standard ที่เธอได้รับคืออะไร?
หึ ไม่มีรางวัลอะไรทั้งนั้น
เธอถูกผลักให้ไปทำงานละครเวที เป็นนักแสดงที่วิ่งอยู่ข้างหลัง ไม่มีใครเห็น ไม่มีใครนึกถึง ไม่ได้ร้องเพลง และท้ายที่สุดแม้รูปลักษณ์ภายนอกตอนนั้นจะผอมซูบ จากการบอกลาคำว่าสาวอ้วน และสาวอวบแบบที่ค่ายต้องการ แต่เธอก็พบว่า “ทำเท่าไหร่ ก็ไม่พอสักที จนกลายเป็นปมด้อย”
Had to find a way, to numb the pain.
My body my life I’ll do it my way
มรสุมชีวิตที่ถาโถม SILVY เรียกมันว่านรก เธอจินตนาการไม่ออกว่าจะลืมตาขึ้นมาแล้วไม่เจอความมืดที่รายล้อมอย่างไร จนแม่ของเธอเองนั่นแหละ ที่เป็นคนเรียกสติ ดึงเธอขึ้นมาจากก้นบึ้งดำมืด
“แม่สังเกตว่าเราไม่เป็นตัวของตัวเอง ผอมซูบ วันๆ ไม่ทำอะไร เสพยา ไม่โฟกัสงาน เริ่มทำพฤติกรรมที่แม่รู้สึกแย่ ไม่มีสติ ไม่แคร์อะไรเลย แม่เห็นท่าไม่ดี จึงคอยมาบอกเราอยู่เสมอ รับฟังสิ่งที่เราเผชิญ คอยอยู่ข้างๆ พูดว่า ‘ลูกมีค่า’ ‘ลูกมีค่ามาก’ มาตลอดห้าปี ซึ่งมันนานมากเลยที่เขายืนหยัดคอยให้กำลังใจ และพยายามบอกว่าเรามีคุณค่า สุดท้ายใจลึกๆ ของเรามันยังอยากเป็นศิลปิน อยากพัฒนาตัวเองอยู่ ก็เลยเริ่มคิดบวกมากขึ้น พยายามจับสิ่งที่จับต้องได้ เลิกเสพยา คิดว่าต่อให้ทั้งโลกไม่รัก แต่แม่เรายังรัก และเห็นว่าเรามีดี”
หลายคนบอกว่าประโยค “แข็งแกร่งขึ้นได้ เพราะความเจ็บปวด” ฟังดู Cliché แต่สำหรับ SILVY มันคือเรื่องจริง เพราะไม่ว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในอดีตจะแย่ขนาดไหน หรือทำร้ายเราเพียงใด แต่มันไม่เคยเป็นข้อผิดพลาด แต่กลับเป็นบทเรียนให้เรียนรู้ต่างหาก
เมื่อสัญญาจากค่ายเก่าหมดลง SILVY ตัดสินใจหั่นผมให้สั้นลง ใส่เสื้อแขนกุดโชว์รอยสัก เลิกคลั่งผอม เลือกเดินหน้าทำตามความฝันต่อในรายการ The Voice Thailand และร้องเพลง Cover ต่างๆ ลงยูทูบอย่างอิสระ ปราศจากค่าย และไม่ต้องทำตามความคาดหวังใคร
“กูจะร้องเพลง เพราะอยากให้คนมองว่าเราเสียงดี ก็คิดนะว่าเราไปหลบอยู่ไหนมาตั้งนาน ทำไมคนคนนี้ยังไม่ได้เป็นศิลปินวะ เรามั่นใจว่ามีความสามารถ ร้องเพลงเก่ง เลยเลือกทำตามฝันของตัวเองที่มันค้างคาอยู่ให้สำเร็จ”
Play the game or you’ll never get the fame.
You won’t make it anywhere
ปัจจุบัน SILVY อยู่ในค่ายเพลงที่มองเห็นความสามารถของเธอ โดยไม่ตัดสินตัวตนจากน้ำหนัก ไขมัน หรือเซลลูไลต์ และตัวเธอเองก็รักตัวเองมากพอที่จะไม่สนใจคำพูดของใครอีกต่อไป
ในตอนนี้ Beauty Standard ที่แพร่หลายตามสื่อไทยยังคงนิยมคนผอม ขาว เรียบร้อย น่ารัก ผมยาว ซึ่งก็ไม่ค่อยแตกต่างจากเมื่อก่อนมากนัก
แต่ Beauty Standard ของนักร้องสาวคือ ‘ความสวย = ความมั่นใจ’ เธอตัดสินใจปัดทิ้งความเชื่อของผู้คนที่มองว่าใบหน้าควรสมมาตรได้รูปมากที่สุด เพราะถ้าเรามอบนิยามรูปแบบนี้ให้กับตัวเองได้เมื่อไหร่ ก็จะเฉิดฉายออกมาจากอินเนอร์ภายในบานสะพรั่งออกมาสู่ภายนอก
“โลกทุนนิยมมันผลักคนมีความสามารถหลายคนให้หายไปจากสปอตไลต์เยอะมาก สิ่งที่ SILVY อยากเห็นคือความหลากหลายในวงการบันเทิงอย่างทีวี หรือโฆษณามากขึ้น ทั้งเรื่องความอ้วน สีผิว เพศสภาพ ทุกคนควรมีโอกาส เพราะคนกลุ่มนี้เขามีอยู่จริงบนโลก แต่เรื่องราวของเขาไม่ได้รับการเผยแพร่ หรือถูกฉายแต่ด้านลบๆ นั่นทำให้คนในสังคมไม่มองเรื่องพวกนี้ปกติสักที
“ทุกวันนี้คนยังแปลกใจอยู่เลยว่าผู้หญิงคนนี้ไปรักกับผู้หญิงอีกคนได้ไง หรือคาแรกเตอร์คนอ้วน กับ LGBTQ+ จะถูกผลิตซ้ำว่ามึงต้องติดตลก เล่นเป็นคนรับใช้เท่านั้นจ้ะ ซึ่งจริงๆ ให้เล่นเป็นนางเอกบ้างได้ไหมล่ะ เพราะทุกวันนี้ ทุกคนต่างก็มีคู่รัก คนอ้วน และ LGBTQ+ ก็มีแฟน รวมทั้งสื่อโฆษณา ในไทยจะเห็นได้ชัดเลยว่าสกินแคร์นั้นถูกโปรโมตโดยนางแบบที่ผิวขาวเท่านั้น คุณลองเปลี่ยนให้คนผิวแทนขึ้นมาเป็นนางแบบโฆษณาบ้าง หรือให้คนอ้วนมาเป็นพรีเซนเตอร์บ้างสิ เพราะคนที่ไม่ได้อยู่ใน Standard ของคุณบนโลกนี้มันมีเยอะกว่าคนที่อยู่ตรง Standard ซะอีกนะ”
SILVY บอกว่าค่านิยมแคบๆ ของสังคมไม่เคยมีพื้นที่ให้ทุกคนจริงๆ และเมื่อยังไม่ได้รับการเผยแพร่ว่าในประเทศนี้มีความหลากหลายมากนัก เธอจึงตั้งใจส่ง XL ให้คนในสังคมได้เห็นว่า คนอ้วนเต้นได้ คนอ้วนคือคนสวย คนอ้วนมีความมั่นใจ คนอ้วนมีความสุข และยังมีคนที่แตกต่างจากกรอบวัฒนธรรมและสังคมอีกมากที่อยากจะมีความสุข แต่ถูกปิดกั้นโอกาสนั้น
“ความคาดหวังเดียวที่เราทำ XL คือหวังให้มันดัง และกระจายสารให้คอมมูนิตี้เรามันกว้างขวาง คนที่เข้ามาดูต้องได้เห็นความแตกต่าง ว่าคนอ้วนเป็นอะไรก็ได้ที่อยากจะเป็น”
A little confidence you just gotta build it up
ความมั่นใจเล็กๆ คุณแค่สร้างขึ้นมา
Free the nipple หัวนมกู เรื่องของกู
My Body, My Choice ร่างกายกู เรื่องของกู
เป็นสิ่งที่ SILVY เชื่อว่าการที่ผู้หญิงโชว์เรือนร่างเป็นเรื่องปกติ และทุกคนไม่ควรแบ่งแยกว่าร่างกายของผู้ชายเป็นแบบนี้ ร่างกายของผู้หญิงเป็นแบบนั้น เพศหนึ่งโชว์ได้ อีกเพศหนึ่งโชว์ไม่ได้
เพราะจริงๆ แล้วทุกเพศเท่าเทียมกัน นั่นทำให้ในมิวสิกวิดีโอเพลง XL เธอเลือกใส่สั้น เห็นก้น หรือบางซีนก็แปะหน้าอกด้วยแผ่นแปะหน้า Smiley เพื่อตะโกนบอกทุกคนว่า “ผู้หญิงไม่ใส่เสื้อใน คือปกติมาก อย่าทำให้เป็นเรื่องลามก เพราะผู้ชายยังไม่เคยโดนว่าตอนเปลือยอกเลย”
“ใครจะอยากเป็นแบบไหน หรือทำอะไรกับรูปร่างตัวเองนั่นเป็นสิทธิ์ของเขา คนอื่นควรให้เกียรติ การที่เราแต่งตัวโป๊ โชว์ก้น ไม่ได้แปลว่าเราอยากโชว์เพื่อให้ใครมา Sexual Harassment แต่นี่มันคือลุคของฉัน คือความชอบ ความมั่นใจที่จะแต่งตัว
“เราไม่แคร์ นี่มันเรื่องของกู ซึ่งคนที่มองการแต่งตัวของใครแล้วมา Sexual Harassment คนอื่น คือคนที่มีความคิดต่ำ (เน้นเสียง)”
Be your own kind of beautiful
จงสวยในแบบของตัวเอง
ประสบการณ์เลวร้ายหล่อหลอมให้ SILVY มองโลกเพียงด้านเดียวอยู่ห้วงเวลาหนึ่ง แม้จะหลุดพ้นจากกรอบความงามที่สังคมตั้งไว้ สาวพลัสไซซ์คนนี้เคยมีความคิดตั้งมั่นว่าคนอ้วนเท่านั้นแหละคือคนสวย และคิดว่าไม่จำเป็นต้องชมคนผอมว่าสวยหรอก เพราะพวกหล่อนโดนชมบ่อยแล้ว
แต่เมื่อเติบโต สายตาของเธอก็ได้มองเห็นความหลากหลาย และรับรู้ว่าจริงๆ สาวทุกไซซ์ต่างแบกความคาดหวังจากสังคมไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่ง นั่นทำให้เธอกลับมาสำรวจทัศนคติตัวเอง เพื่อทบทวนความคิดใหม่ และเลือกมองว่าคนทุกคน ‘สวย’ เพราะเชื่อว่าโลกจะน่าอยู่ขึ้น หากความงามของทุกคนได้รับการเคารพ
“ในวันที่เราเลิกวิ่งตามค่านิยมความงาม เลิกอยากเป็นคนสวยแบบสาวฮอตในอินสตาแกรม ก็จะยอมรับได้เองว่า สาวฮอตเหล่านั้น แม่งสวยว่ะ แกเลิศจริง แล้วแกต้องทำต่อไปนะ อย่าหยุดสวย ส่วนฉันก็จะ Keep on doing my way เพราะฉันก็สวยเหมือนกัน และเราทุกคนมาสวยและเพิ่มพลังให้กันและกันดีกว่า
“เราผ่านเรื่องร้ายๆ มาได้เพราะแม่ก็จริง แต่คนที่จะผลักดันให้เราหลุดพ้นจากคำพูดคนอื่นได้จริงๆ ก็คือตัวเรานั่นแหละ พยายามพูดกับตัวเองกันนะว่ากู XL ค่ะ แต่กูชอบค่ะ หรือถ้าคุณเป็นไซซ์ M แต่ตอนนี้คุณมั่นใจ ก็เดินไปหน้ากระจกแล้วบอกว่า I Like It M! กูสวยค่ะ
“ความเข้มแข็ง และความรักในตัวเองจะช่วยให้คุณยืนหยัดที่จะผ่านเรื่องราวร้ายๆ มาได้ แต่คนรอบข้างก็มีส่วนสำคัญนะ ถ้าตอนนี้ใครมีเพื่อนที่เจ็บปวดกับเรื่องนี้อยู่ พยายามบอกเขา อยู่เคียงข้างเขา เปลี่ยนคำติรูปร่างเป็นคำชม เพราะใครจะไปรู้ว่าคำพูดของคุณอาจเปลี่ยนแปลงชีวิตคนคนหนึ่งไปเลยก็ได้”
S M L but I LIKE IT XL!
Writer
