ตั้งแต่ขับวินมาเนี่ย ผมจำผู้โดยสารได้แทบทุกคนเลยนะ เพราะใช้บริการกันอยู่ประจำ บางคนพอขึ้นปุ๊ปก็ไม่ต้องบอกกัน แล้วว่าไปไหนเพราะเราต่างก็รู้กันทั้งผู้โดยสารและสารถีว่าต้องไปตรงไหนค่าโดยสารเท่าไหร่ ยิ่งถ้าเป็นผู้โดยสารที่ไปไกลๆแล้วด้วยเนี่ยยิ่งมีพลังทำให้จำง่ายขึ้นเป็นพิเศษเลยล่ะครับ นอกจากป้ารองที่ผมเคยเล่าถึงไปเมื่อครั้งก่อนว่าบ้านแกไกลค่าโดยสารจึงแพงถึง 50 บาทแล้ว ยังมีคู่แฝดอีกคู่นึงที่ไปไกลยิ่งกว่า ซึ่งค่าโดยสารนั้นตกคนละ 80 บาทเลยทีเดียว และนี่คือเรื่องราวของคู่แฝดที่ผมตั้งฉายาให้โดยพลการว่า”คู่แฝดอภินิหาร”
คู่แฝดคู่นี้นานๆทีถึงจะเดินมาขึ้นวินสักครั้งนึง ซึ่งก็เข้าใจได้น่ะนะครับว่าค่าโดยสารค่อนข้างสูง ถ้าขึ้นทุกวันก็คงไม่เหลือเงินยาไส้หรอกครับสำหรับพนักงานไลน์ผลิตอย่างสองคนนี้ มันจึงเป็นอะไรที่ค่อนข้างจะสเปเชียลมากๆเลยหากวันไหนได้ไอ้เจ้าคู่แฝดนี้มาครอบครอง
ครั้งแรกที่ผมได้เจอคู่แฝดนี้ตอนนั้นเป็นเวลาทุ่มกว่าๆ ผมจอดอยู่กับเบอร์ 30 สองคันพอดี พอเบอร์ 30 แกเห็นเข้าแกก็รีบเรียกผมและบอกว่า “สตาร์ทรถเลย 80 บาทเดินมาแล้ว!!” ไอ้ผมก็ตาลีตาเหลือกวิ่งไปที่รถ สแตนด์บายรอเลย และก็ตามคาดพอเดินมาถึงหน้าวินสองคนนี้ก็ยกมือทันที
ผมสังเกตได้ว่าแฝดคู่นี้มันจะออกแนว Alert หน่อย คือนั่งไม่อยู่สุขอะทั้งคู่เลย เดี๋ยวเอียงซ้ายเดี๋ยวเกร็งขวาทำให้การขับขี่ของผมค่อนข้างยากลำบากนิดๆเพราะต้องคอยเกร็งสู้กันให้มันเกิดบาลานซ์ขึ้น ไม่งั้นเดี๋ยวพาแถไปชนรถข้างๆล่ะก็แย่เลย แต่ผมก็ไม่ได้บ่นหรือว่าอะไรนะ อยากเกร็งก็เกร็งไปอยากเอียงก็เอียงไป เพราะนี่คือผู้มีพระคุณผู้กำเงิน 80 บาทมาถวายเข่งให้ผม ผมยอมได้! สบายยยย….
ครั้งที่สองที่ผมเจอเจ้าคู่แฝดอภินิหารนี้ ผมจอดอยู่คันเดียว…!! เห็นค่อยๆเดินกันมาแต่ไกลเลย ไอ้เราก็คิดอธิษฐานในใจขออย่าให้มีคนออกมาจากโรงงานเวลานี้ เลยนะ ไม่งั้นล่ะก็ 80 บาทคูณสองมันจะปลิวหายวับไปกับตาแน่ๆ ในขณะที่ลุ้นอยู่สายตาผมมองไปที่ หน้าประตูโรงงานสลับกับการมองเจ้าคู่แฝดนี้เดินมาอย่างใจจดใจจ่อ ห้วงเวลานั้นมันช่างช้าซะเหลือเกิน คือเหมือนเวลาหยุดเดินอะ และมีคนเดินออกมาจากโรงงานด้วยนะกำลังสาวเท้าเข้ามาทางผม ผมทำเป็นไม่สนใจอะไร สายตามองจ้องไปที่คู่แฝดนั่น… และในวินาทีที่คู่แฝดกำลังจะยกมือ ผมก็รีบชิงบิดรถข้ามถนนออกไปจอดรอรับทั้งคู่เลยเนื่องจากมั่นใจว่ามันต้องโบกแน่ๆ คือกลัวอดอะว่าง่ายๆ เงิน 160 บาทลอยมาขนาดนี้ถ้าไม่ตะครุบไว้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว….!
พอสองคนเดินมาถึงผมบอก “น้องขึ้นเลย วันนี้มีพี่คันเดียว” เหมาสิรอไรเล่าาาาาา!!!
ระหว่างทางก็เป็นเหมือนครั้งแรก ที่เจอกันคือเอียงซ้ายมั่งขวามั่ง แต่คราวนี้หนักกว่าคราวก่อนไงเพราะ2คน การเอียงก็ยิ่งทวีความรุนแรงขึ้นกว่าเดิม จนผมรุ้สึกได้ว่ามอเตอร์ไซค์ผมนี่แทบจะส่ายเป็นงูเลยทีเดียว !!
บทสนทนาของไอ้สองพี่น้องคู่นี้ตลอดทั้งทางนี่ไม่มีอะไรเลย มีแค่ “แมนยูต่อเท่านี้,บาเยิร์น ต่อเท่านี้,มาดริดฟอร์มกำลังดี ยิงกระจายแน่ๆ ราคาน้ำเป็นยังไงคู่นี้บวกสิบคู่นั้นลบห้า บลาๆๆ” คือทั้งทางมันวิเคราะห์บอลกันเพื่อจะตกลงกันว่าคืนนี้จะแทงคู่ไหนดี ไอ้คนนั่งกลางก็หันไปคุยกับไอ้คนนั่งหลัง ยุกยิกๆตลอดจนผมอดที่จะสงสัยไม่ได้ว่า ตอนทำงานนี่มึงไม่ได้คุยไรกันเลยรึไงวะ? ฮ่าๆ แต่ก็ได้แค่ฟังอาจารย์ทั้งสองท่านเค้าวิเคราะห์เกมส์กันไปเรื่อยจนถึงที่หมายโดยไม่ได้บ่นอะไร เพราะอย่างที่บอก คนที่กำตังค์คนละ 80 บาทมาให้นั้นคือผู้มีพระคุณอย่างหาที่เปรียบมิได้จริงๆ…
หลังจากนั้นมาผมก็เจอสองคนนี้อีกบ้างแบบประปราย และทุกครั้งบทสนทนาของทั้งคู่ก็จะไม่พ้นเรื่องพนันฟุตบอลเลย
จนกระทั่งวันนี้…..
ผมหันแว้บไปที่ฝั่งตรงข้ามกับวินฯเห็นคู่แฝดโบกมือผมก็ตะโกนลั่นเลย “เฮ้ย!! คู่แฝดอภินิหาร! คิวใครออกวะ?” แล้วเพื่อนผมก็หันมาสะกิดบอกว่า “คิวมึงไง ไปๆ” อ้าว สวยเลยอย่างงี้ คือตื่นเต้นไปหน่อยเลยไม่ทันสังเกตว่าถึงคิวตัวเองพอดี ฮาาาาาา แล้วคิวที่สองที่ต้องออกพร้อมผมก็คือน้าเบอร์ 30 เช่นเคย…..น้านี่ยิ้มแป้นเลยนะ ผมบอกกับน้าเบอร์ 30 ว่า “สบายละน้าคืนนี้” แล้วก็ออกตัวไปรับกันคันละคน
ผมขับเร็วกว่าน้าแกเยอะจึงแซงแก ไปก่อนกะว่าเดี๋ยวก็ไปเจอกันที่จุดหมายปลายทางนั่นแหละเพราะหันไปถามแล้วว่าวันนี้ลงไหน ก็ได้คำตอบว่าที่เดิม แต่จนแล้วจนรอดพอไปถึงที่หมายน้าเบอร์ 30 แกก็ยังมาไม่ถึงเสียที ผมก็คิดว่าแกคงขับช้าจริงๆวันนี้
แต่พอผมกลับมาถึงวินฯ “อ้าววว น้า ทำไมมาถึงก่อนผมอะ?” ผมรีบถามน้าเบอร์ 30 ด้วยความงุนงงสงสัยเป็นอย่างยิ่ง
น้าแกตอบด้วยหน้าเซ็งๆว่า “คันนายน่ะได้ไปส่งบ้าน แต่คันเราเนี่ยไปแค่โต๊ะบอล!” พร้อมกับเสียงหัวเราะจากเพื่อนวินฯคันอื่นๆที่ฮากันลั่นวินฯเลยทีเดียว ฮ่าๆๆ
คือคนที่ขึ้นรถผมเนี่ยจะกลับบ้านเลยแต่คนที่ขึ้นคันน้าเนี่ยจะไปแทงบอลก่อน และโต๊ะบอลมันก็อยู่ใกล้ๆวินฯเนี่ยแหละ ราคาค่าโดยสารก็แค่ 20 บาท จึงสรุปได้ว่าน้าเบอร์ 30 นี่บุญมีแต่กรรมบังจริงๆ นานๆทีอุตส่าห์ได้เจอคู่แฝดอภินิหารกันแล้ว แต่กลับไปไม่ถึงฝั่งฝันซะได้ เฮ้ออออ โชคชะตาช่างเล่นตลกเสียจริง…. .
ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนผมจะได้ เงิน 80 บาทจากแฝดคู่นี้อีก แต่สิ่งที่ผมรู้ก็คือคืนนี้โต๊ะบอลได้เงินจากมันแน่ๆละครับ เพราะสัจธรรมของการพนันก็คือ “การพนันไม่เคยทำให้ใครรวย นอกจากเจ้ามือเท่านั้น” หลายคนยังคงตกเป็นทาสของผีพนันกันอย่างงอมแงม ไม่ว่าจะระดับรากหญ้าหรือรวยล้นฟ้า หากถูกผีพนันเข้าสิงแล้วล่ะก็…..รอดยากทุกรายแน่นอน
ทางที่ดีคือดูกีฬาให้เป็นกีฬาน่าจะดีที่สุด
ด้วยความปรารถนาดีจากผมเบอร์ 60 ครับ
พบกันใหม่ตอนหน้า
ขอบคุณที่ติดตามครับ
Writer
