แม้ว่ากรุงเทพฯ จะเป็นเมืองที่มีจำนวนคนอาศัยอยู่มากที่สุดในประเทศ แต่กลับมีพื้นที่สาธารณะให้พวกเราได้ใช้สอยเพียงน้อยนิดเท่านั้น มันคงจะดีไม่น้อย ถ้าบริเวณใกล้ๆ บ้านของเราจะมีพื้นที่ให้ทุกคนได้มาใช้ประโยชน์ร่วมกัน
We Park x art4d x ปั้นเมือง จึงชวนนักออกแบบรุ่นใหม่ร่วมออกแบบพัฒนาพื้นที่ว่างตามแนวคลองผดุงกรุงเกษม ให้กลายเป็นพื้นที่สีเขียวที่จะทำให้คุณภาพชีวิตของคนเมืองดีขึ้น ภายใต้คอนเซปต์ ‘Creating new possibilities for cultural district’ ซึ่งผู้ที่ได้รับคัดเลือกจะได้ทำงานร่วมกับทีมนักออกแบบมืออาชีพ ตั้งแต่ขั้นตอนเริ่มออกแบบไปจนถึงการก่อสร้างและติดตั้งชิ้นงานในพื้นที่จริง
สำหรับผู้ที่สนใจจะต้องมีอายุระหว่าง 23 – 35 ปี ส่งประกวดได้ทั้งรูปแบบเดี่ยวและทีม สมัครได้ตั้งแต่วันนี้ – 7 มีนาคม 2564 และหากสนใจติดตามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ https://bit.ly/3bgGU4p
RELATED POSTS
URBAN UNTOLD | เรื่องเล่าที่คนทำสื่อไม่ได้เล่า
เรื่อง
kittipot p.
“ตอนแรกคิดว่าเขายื่นฟ้องในนามสื่อ แต่พบว่าเราโดนคนเดียวนี่นา”“เป็นสื่อต้องเสียสละ? ไม่จริง สื่อเองก็อยากจะสุขสบายเหมือนกัน” Urban Untold ชวนคนที่ต้องเล่าเรื่องของคนอื่นเป็นอาชีพอย่างนักสื่อสารมวลชน มาเล่าเรื่องของตัวเอง เรื่องที่คนอาจไม่รู้ หรือมองข้ามเพราะมองว่าเป็นหน้าที่ที่สื่อต้องเสียสละ Urban Creature ร่วมกับ Nabi Fellows Program โครงการเสริมศักยภาพด้านสิทธิมนุษยชนและการพัฒนาคุณค่าประชาธิปไตย ผ่านโครงการวิจัย การผลิตสื่อ และสารคดี
#เลือกเกิดไม่ได้เลือกตายได้ยัง ชวนถกประเด็น ‘การการุณยฆาต’ ในธีสิสแคมเปญ Rights to die
เรื่อง
Urban Creature
คุณคิดเห็นอย่างไรกับการทำการุณยฆาต ในช่วงหลังๆ มานี้เรามักได้ยินคำว่า ‘การุณยฆาต’ กันบ่อยขึ้น ไม่ว่าจะเป็น ‘นโยบายตายดี’ ที่ทางพรรคก้าวไกลใช้ในการหาเสียงเมื่อการเลือกตั้งที่ผ่านมา หรือจากการเปิดตัวซีรีส์ ‘การุณยฆาต’ ที่ได้ ‘ต่อ ธนภพ’ และ ‘เจเจ กฤษณภูมิ’ มานำแสดง โดยจะมีกำหนดฉายในเร็วๆ นี้ Rights to die คือชื่อแคมเปญธีสิส ภายใต้โครงการ Senior Project ของ ‘โบ-ปณิตา พิชิตหฤทัย’ นิสิตภาควิชาวารสารสนเทศและสื่อใหม่ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ที่อยากชวนทุกคนมาพูดคุยเกี่ยวกับประเด็นการการุณยฆาต สิทธิในการเลือกตาย และการวางแผนการตายอย่างเป็นรูปธรรม บนแฮชแท็ก #เลือกเกิดไม่ได้เลือกตายได้ยัง ซึ่งเกิดขึ้นจากประสบการณ์ที่เธอพบเจอในชีวิตจริง โบเล่าว่า ไอเดียของแคมเปญธีสิสที่อยากพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับทุกคนบนโลกออนไลน์ถึงประเด็นการการุณยฆาต เกิดขึ้นหลังจากแม่ของโบซึ่งป่วยเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาว มีความต้องการทำการุณยฆาตในช่วงสุดท้ายของชีวิต ทำให้เธอพบกับรายละเอียดบางอย่างที่น่าสนใจและอยากพูดถึง “แม่เราสนใจเรื่องการุณยฆาต เพราะเขามีเป้าหมายว่าเขาอยากจากไปในวันที่เขายังสามารถคุยกับลูกได้ แต่ด้วยอาการป่วยที่ไม่สามารถเดินทางไปทำการุณยฆาตที่ต่างประเทศได้ เราเลยมาลิสต์กันว่า แล้วถ้าอยู่ไทยเราจะทำอะไรได้บ้าง” โบเล่าถึงความสนใจของแม่ในวาระสุดท้าย จากเหตุการณ์นี้ทำให้โบได้พูดคุยกับหมอ และพบว่าในประเทศไทยเองก็มีพระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ มาตรา 12 ที่เปิดให้บุคคลมีสิทธิทำหนังสือแสดงเจตนาไม่ประสงค์จะรับบริการสาธารณสุข เพื่อยุติการทรมานจากการเจ็บป่วยได้ […]
บันทึกจากคนเชียงใหม่ในวันที่กลายเป็นผู้ประสบภัย ใช้ชีวิตตายผ่อนส่ง จากฝุ่นควัน PM 2.5
เรื่อง
Urban Creature
สิบกว่าปีที่แล้วเวลานึกถึงเชียงใหม่ หลายคนมักนึกถึงอากาศเย็นๆ ในช่วงฤดูหนาว คนจำนวนมากเดินทางมาเพื่อชมภาพทะเลหมอกกับทิวดอยต่างๆ และบ้างที่มาเพื่อลองจิบกาแฟถึงแหล่งผลิตกาแฟคุณภาพอันดับต้นของประเทศ นี่คือส่วนหนึ่งจากหลายเหตุผลที่ทำให้ผู้คนมาเที่ยวที่เชียงใหม่ และทำให้จังหวัดนี้มีชื่อเสียง แต่ปัจจุบันเมื่อหมดช่วงฤดูหนาวที่เป็นหน้าไฮซีซันของจังหวัดไป เชียงใหม่ก็กำลังมี ‘ชื่อเสีย’ จากปัญหาฝุ่นควัน PM 2.5 ที่ทวีความรุนแรงมากขึ้นทุกปี จนติดอันดับหนึ่งของโลกอยู่หลายครั้ง และทำให้นักท่องเที่ยวลดน้อยถอยลงเพราะหนีจากฝุ่นไปจำนวนมาก ฝุ่นจึงส่งผลกระทบโดยตรงต่อภาพลักษณ์ ต่อเศรษฐกิจ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งต่อสุขภาพของผู้คนเชียงใหม่ที่จำต้องสูดอากาศหายใจที่มีกลิ่นควันผสมกับกลิ่นเลือด จากการอักเสบของทางเดินหายใจของตนเองจากฝุ่น และใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางฝุ่น PM 2.5 ในฐานะ ‘ผู้ประสบภัย’ เมื่อทาง Urban Creature ติดต่อมาขอให้เขียนเรื่องปัญหาฝุ่นควันในคอลัมน์ One Day With… เราจึงตอบตกลงทันที ในฐานะของคนเชียงใหม่ที่อยู่ในพื้นที่ประสบภัยโดยตรง เราขอเป็นตัวแทนคนเชียงใหม่ในการนำเสนอให้ผู้คนทั่วไปได้เห็นประสบการณ์ของคนเชียงใหม่ที่ต้องทนอยู่กับปัญหาฝุ่นควัน PM 2.5 มาเป็นระยะเวลาหลายสิบปี คนเชียงใหม่ต้องเจออะไร ทนกับสิ่งไหน และมีความหวังกับอะไรบ้างที่จะช่วยแก้ไขปัญหาฝุ่นควันนี้ให้หมดไป 01 แม้ ‘อากาศ’ จะไม่ได้ถูกรวมอยู่ในปัจจัยสี่อันเป็นพื้นฐานของการดำรงชีวิตของมนุษย์ แต่เรามองว่าอากาศคือสิ่งที่ทุกคนรับรู้โดยทั่วกันว่าคือ พื้นฐานสำคัญที่สุดในการมีชีวิตอยู่ของมนุษย์ แต่ปัจจุบันสำหรับคนเชียงใหม่รวมถึงคนในจังหวัดทางภาคเหนือ การหายใจเข้าลึกๆ ที่ควรจะเป็นเรื่องดีกลับกลายเป็นความเสี่ยง เป็นความหวาดกลัวไปแล้วว่า พวกเขากำลังจะสูดเอามลพิษเข้าสู่ร่างกายเป็นจำนวนมาก และเป็นการทำร้ายสุขภาพของพวกเขาเอง จนบางคนเรียกการทนอยู่กับฝุ่นนี้ว่าเป็นการตายผ่อนส่ง สำหรับคนเชียงใหม่ […]
Seashore Sadness ขยะริมทะเลหาดลับ พัทยา
เรื่อง
เจนวิทย์ สุธนะสิริชัย
พัทยาคือหนึ่งในเมืองที่ไม่เคยหลับใหล และเป็นจุดมุ่งหมายของนักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างชาติ เนื่องจากอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงอย่างกรุงเทพฯ เท่าไรนัก ใช้เวลาแค่สองชั่วโมงก็มาพักผ่อนพักใจที่ริมทะเลได้แล้ว ภาพความทรงจำของเรากับพัทยาคือ การได้มานั่งเล่นริมชายหาด ใช้เวลานั่งมองท้องฟ้า หาดทราย และน้ำทะเลกับเพื่อนๆ หรือแม้กระทั่งกับครอบครัว ซึ่งก็ผ่านมาสักระยะหนึ่งแล้ว แต่เมื่อต้นเดือนเมษายนที่ผ่านมา เราได้มีโอกาสกลับไปที่พัทยาอีกครั้งเพื่อพักผ่อนในช่วงวันหยุดยาวหน้าร้อนกับเพื่อนๆ และก็อดไม่ได้ที่อยากจะสำรวจความเปลี่ยนแปลงของพื้นที่ว่าแตกต่างจากครั้งสุดท้ายที่เราได้มีโอกาสมาไหม เราเลือกไปเดินสำรวจ ‘หาดลับ’ หนึ่งในหาดที่มีชื่อเสียงสำหรับนักท่องเที่ยวชาวไทย ภาพของชายหาดสีขาวกับโขดหินเล็กใหญ่รูปทรงแปลกตามักจะปรากฏอยู่ในโลกออนไลน์ เป็นแบ็กกราวนด์ให้เหล่าหนุ่มสาวมาถ่ายรูป อวดความงามของตนเองและภูมิทัศน์รอบข้างอยู่เสมอ แต่ความจริงแล้วริมหาดไม่ได้งดงามอย่างที่รู้กัน ความทรงจำไม่ได้ถูกบันทึกไว้ด้วยแค่ภาพถ่าย แต่เหล่าผู้มาเยือนยังคงทิ้งร่องรอยไว้ ด้วย ภาพขยะจากถุงพลาสติก ขวดน้ำ และเศษขยะที่นำเข้ามาโดยนักท่องเที่ยวถูกทิ้งไว้เป็นอนุสรณ์ที่ธรรมชาติไม่ต้องการ ภาพถ่ายชุดนี้เป็นการบอกเล่าถึงความจริงที่ถูกมองข้ามอย่างตรงไปตรงมา เพื่อไม่ให้ธรรมชาติหรือสิ่งสวยงามสูญสลายไปในอนาคตอันใกล้ เราหวังเพียงแค่ให้มนุษย์ทุกคนช่วยรักษาความสะอาดและระเบียบวินัย เพื่อที่ธรรมชาติจะได้อยู่กับเราไปนานๆ หากคุณมีชุดภาพถ่ายที่อยากจะร่วมแชร์ในคอลัมน์ Urban Eyes สามารถส่งมาได้ที่ [email protected] หรือ [email protected]