The Absent-Minded in Bangkok
ท่ามกลางวิถีเวลาแห่งความเร่งรีบ ท่ามกลางสรรพสิ่งหลากหลายสัญจร ท่ามกลางสหสัญชาติของมหานครกรุงเทพฯ ในชั่วขณะหนึ่งของความสับสนวุ่นวายแห่งสภาวะจิต เราทุกคนล้วนเหม่อ… Weekend Study เด็กผู้หญิงกำลังมองเหม่อขณะเดินทางในรถไฟฟ้า แม่ของเด็กกำลังเล่นโทรศัพท์มือถือ รถไฟฟ้าเพิ่งออกตัวจากสถานี หลังจากสังเกตชุดที่เด็กผู้หญิงใส่ พอจะคาดเดาได้บ้างว่าวันนี้กิจกรรมในวันอาทิตย์ที่โรงเรียนของเธอคงไม่ใช่ครั้งแรก และพรุ่งนี้เธอก็ต้องใส่ชุดนักเรียนไปโรงเรียนอีกแล้ว Slide to Open อาจมีเวลาพักเบรกไม่นานหลังจากลูกค้าคนล่าสุดเพิ่งรับนาฬิกาที่ซ่อมเสร็จแล้วขึ้นรถเมล์แถวย่านเจริญกรุง อาจมีเวลาน้อยเกินกว่าที่จะถอดแว่นขยายพิเศษออกเพื่อเช็กข้อความในมือถือ และอาจไม่มีอะไรให้เล่นมากมายนักในโทรศัพท์ไฮเทคอันนี้ ก็แค่แตะไปเรื่อยๆ และก็กลับมาที่หน้าจอเดิมๆ เพื่อรอลูกค้าคนต่อไป Day Dreamer ภรรยาผมชอบถ่ายรูป บางครั้งกล้องตัวเล็กๆ ที่เธอใช้นั่นอาจจะไม่ใช่กล้องที่ดีเท่าไหร่ แต่ภาพที่อยู่ในนั้นคือภาพที่เราสองคนออกเดินทางข้ามทวีปด้วยกัน กินข้าวด้วยกันที่เยาวราช ผู้คนที่เราได้พบเจอด้วยกัน และมันคงมีความหมายมากขึ้นเมื่อเราทั้งคู่ได้กลับไปยังประเทศของเราแล้วเปิดดูภาพเหล่านั้น…ส่วนผมเองอาจจะมีบางทีที่คิดถึงเบียร์ในบาร์เจ้าประจำที่ผมมักจะเข้าไปดื่มเพื่อรอหิมะหยุดตกก่อนกลับบ้าน All You Can’t Eat แม้ฝนจะหยุดตกได้ไม่นาน แต่ก็พอช่วยทุเลาความร้อนแรงของแดดที่เผาไหม้กรุงเทพฯ มาทั้งวัน การได้ออกจากบ้านเพื่อทานอาหารเย็นกับลูกหลานบ้างก็เป็นการดี วันนี้ร้านอาหารที่ฟู้ดแลนด์ สาขาเพชรบุรีได้ถูกเลือกให้เป็นมื้อพิเศษ แต่ทำไมฉันยังไม่ตักคำแรกทานสักที Coffee Break ชายคนหนึ่งมีเก้าอี้ทรงสูงเป็นที่พักในร้านขายของแห่งหนึ่ง ณ ย่านพาหุรัด แม้ว่าซองบุหรี่ที่พกอยู่ในกระเป๋าเสื้อใกล้จะหล่นออกมา แม้วันนี้ลูกค้าอาจไม่มากมายนัก แต่การนั่งเฉยๆ ในที่ที่เต็มไปด้วยของกองเท่าภูเขาขนาดนี้ก็อาจทำให้รู้สึกอึดอัดกันบ้าง การพักสายตาแล้วอยู่กับตัวเองคงเป็นวิธีเรียกสติได้ดีพอสมควร ระหว่างรอ คู่รักคู่หนึ่ง ระหว่างกำลังรอข้ามถนนย่านวังบูรพา […]