LATEST
Universal Design การออกแบบที่ใส่ใจทุกคน
คำที่ขึ้นมาเป็นเทรนด์ในตอนนี้ คงหนีไม่พ้น ‘Universal Design’ ที่เรียกว่าเป็นกติกาสากลของโลกปัจจุบันและอนาคต ในการออกแบบสิ่งใดก็ตามเพื่อให้ทุกๆคนสามารถใช้งานได้ร่วมกันได้ โดยไม่มีการแบ่งแยก เพศ อายุ หรือความแตกต่างทางกายภาพ ดังจะเห็นได้ว่าเมืองใหญ่ๆหรือประเทศที่พัฒนาแล้วจะต้องมีการออกแบบภายใต้แนวคิด ‘การออกแบบเพื่อมวลชน’ มารองรับ ไม่ว่าจะเป็นด้านสภาพแวดล้อม สิ่งอำนวยความสะดวก บริการต่างๆ การสื่อสาร ไปจนถึงการเรียนรู้
เรื่องเล่ารายวิน 09 : เพื่อนบ้าน AEC กับการสื่อสารที่ต้องเข้าใจ
ช่วงที่ผ่านมาผมมีอะไรหลายๆอย่างที่ต้องทำ ทั้งจำเป็นและไม่ค่อยจำเป็น ก็เลยไม่ค่อยมีเวลาไปขี่วินฯสักเท่าไหร่ แต่ก็ยังต้องไปบ้างเพราะอย่างน้อยเมื่อใส่เสื้อวินมันก็ยังได้เงิน ถึงจะน้อยนิดแต่ก็ได้มาอย่างสุจริตชน ซึ่งตรงนี้ถือเป็นสิ่งที่พึงปฏิบัติของคนไทยทุกๆคนนะครับ มาว่ากันถึงเรื่องราวที่จะบอกเล่ากันดีกว่า ในสวนอุตสาหกรรมที่ผมประจำการวินฯอยู่นั้น คนงานส่วนมากก็จะเป็นคนไทยนี่แหละครับ ส่วนใหญ่จะเป็นคนต่างจังหวัดที่เดินทางมาหาเงินสร้างเนื้อสร้างตัว เช่าหอพักห้องเช่าอยู่กันตามอัต ภาพที่พึงมี และมีอีกจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียวสำหรับแรงงานที่เป็นชาวประเทศเพื่อนบ้านเราอย่างเช่นกัมพูชา เมียนม่า หรือแม้กระทั่งสปป.ลาว ที่ข้ามน้ำข้ามภูเขาเข้ามาทำงานในโรงงานของประเทศไทยเพื่อหวังได้เม็ดเงินที่คุ้มค่าและกลับบ้านไปเยี่ยงวีรชนคนนึงของครอบครัว ผมไม่เคยติดไม่เคยเหยียดไม่เคยล้อหรือว่ากล่าวคนพวกนี้เลยนะเพราะมองว่าเค้าก็คนเราก็คน เค้าทำมาหากินเราก็ทำมาหากิน ขอให้มันเป็นสิ่งที่สุจริตและไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก็พอ คนเหมือนกันน่ะนะ แต่!! ปัญหาเล็กๆน้อยๆมันอยู่ตรงไหนรู้มั้ยครับ? มันอยู่ตรงการสื่อสารกันนี่แหละ อย่างบางคนเข้ามาอยู่นานแล้วภาษาไทยก็พอจะคล่องจะชัดหน่อย ตรงนี้ไม่มีปัญหา บอกไปไหนอะไรยังไงถ้าเข้าใจก็เป็นอันจบ “แต่บางคนเพิ่งเข้ามาอยู่ได้ไม่นาน ภาษาไทยก็ไม่ค่อยได้ ไอ้ครั้นจะไปเว่าฝรั่งใส่กันก็คงจะมั่วกันไปใหญ่” เคยมีเพื่อนวินฯคนนึงเล่าให้ฟังว่า มีอยู่วันนึงรับผู้โดยสารเป็นชาวกัมพูชา ถามว่าจะไปไหน เค้าตอบกลับมาว่า “ข่อสะต่อสะ” อะไรประมาณเนี้ย วินฯมันได้ยินก็เข้าใจว่าอ๋อออ “ขอบสระ” เพราะในสวนอุตสาหกรรมแห่งนี้มีสระน้ำขนาดใหญ่ที่จะมีผู้คนมาใช้พื้นที่บริเวณรอบๆสระน้ำเพื่อนั่งพักผ่อนหย่อนใจกันมากมาย และคำที่ใช้เรียกสถานที่ตรงนี้ก็คือ “ขอบสระ”นั่นเอง พอไปถึงบริเวณของสระวินก็ถามว่า จะลงตรงไหน ผู้โดยสารชาวกัมพูชาคนนั้นทำหน้างงแล้วส่ายหัวบอกในทำนองว่าไม่ใช่ ทีนี้ก็เถียงก็คุยกันใหญ่ว่าตกลงจะไปไหน จนในที่สุดไอ้คำว่าสะก็ใช้ได้ผล วินฯคนนั้นร้องอ๋อขึ้นมาว่า “ต่อศักดิ์” ใช่มั้ย…? เค้าพยักหน้าในทีว่าใช่ๆ จึงไปส่งกันได้อย่างถูกที่ เล่นเอาเหนื่อยทั้งคนขับทั้งผู้โดยสารเหมือนกันนะกว่าจะถึงที่หมายเนี่ย 555 ซอยต่อศักดิ์มันเป็นซอยเล็กๆย่อยจากซอยใหญ่ที่ชื่อ ซอยบ่อยาง โซนนั้นเรียกได้ว่าเป็นแหล่งรวมชาว AEC เลยก็ว่าได้ เพราะแรงงานต่างชาติพวกนี้ส่วนใหญ่จะอาศัยอยู่ในซอยนี้ทั้งนั้น สังเกตได้จากช่วงเวลาเลิกงาน ไม่ว่าจะตอนห้าโมงเย็นหรือสองทุ่มหรือตอนเช้าตอนแปดโมง เราจะเห็นคาราวานจักรยานขี่กันเป็นขบวนตามๆกันออกถนนใหญ่แล้วไป ติดไฟแดงรอเลี้ยวขวาเข้าซอยบ่อยางและแยกเข้าต่อศักดิ์อีกที มันเป็นภาพชินตาที่คนแถวนั้นเค้าจะเห็นขบวนจักรยานเหล่านี้กันทุกวัน ช่วงแรกๆที่ผมไปขี่วินฯนั้นผมก็เคยเจอผู้โดยสารจะไปซอยต่อศักดิ์ เหมือนกันนี่แหละ พูดฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเหมือนกัน จนผมต้องค่อยๆบอกกับเค้าว่า “เอาอย่างงี้นะ จะให้เลี้ยวตรงไหนก็ชี้ทีละแยกแล้วกัน จะซ้ายจะขวาก็ว่ากันไป” พอถึงแยกนึงผมก็ทำมือชี้โบ๊ชี้เบ๊ทีนึงว่าจะซ้ายจะขวาจนในที่สุดผมก็ถึง เหนื่อยแทบแย่ 555 สิ่งนึงที่ผมสัมผัสได้จากแรงงาน ต่างด้าวต่างถิ่นพวกนี้ก็คือ เค้าดูจะไม่ค่อยไว้ใจคนไทยสักเท่าไหร่ อาจจะเพราะเราคนไทยบางคนชอบไปเอาเปรียบเค้าด้วยหรือเปล่าอันนี้ ไม่แน่ใจ มันเป็นเรื่องของนานาจิตตังน่ะนะ อย่างที่ผมเกริ่นไปเบื้องต้นว่า เค้าก็คนเราก็คน การให้เกียรติในความเป็นคนเหมือนกันคือสิ่งที่เราทุกคนพึงกระทำ ให้ติดเป็นนิสัยเข้าไว้ หลายคนที่ผมรู้จักชอบเหยียดคนพวกนี้ ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน หากเป็นไปได้ เคารพกันและกันจะดีกว่าเนอะโลกมันจะสวยงามและน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะเลย เชื่อผมสิ!!
พี่วินฯพาเที่ยว : นั่งรถไฟ ไปซื้อความหนาวที่เชียงใหม่กับแม่ฮ่องสอน ด้วยงบหนึ่งหมื่นบาท
หนาวแล้วได้เวลาบุกตะลุยภาคเหนือกัน เส้นทางจากกรุงเทพถึงเชียงใหม่ ไปยันแม่ฮ่องสอน ท่องเที่ยวตามสไตล์ wanderlust ด้วยเงิน 10,000 บาท
Photo Diary : Bangkok’s Celebration ส่งท้ายปีเก่าสุขสันต์วันปีใหม่
ช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่อย่างนี้เราจะพลาดกันได้ไง กับการออกไปถ่ายภาพ หาความน่าสนใจใส่สมองเราให้ได้พักผ่อนกันจริงไหม ช่วงตลอดเดือนนี้ตามสถานที่ต่างๆ ก็ต่างกันจัดงานเทศกาลเฉลิมฉลองวันคริสต์มาสและงานปีใหม่ สำหรับช่างภาพสตรีทอย่างผมช่วงนี้คือสวรรค์เลย เพราะจะมี subject ให้เราได้สร้างสรรค์ผลงานกันเพิ่มขึ้น มี action ของคนที่จะทำท่าแปลกๆ มี activity ที่หลากหลาย เพียงแต่เราต้องคอยไปเดิน มองหาซีนที่มันจะสร้างเรื่องราวให้สร้างสรรค์กันมากขึ้น สถานที่ที่ 1 ผมจะพากันคือที่ลานหน้า EmQuartier จุดนี้ทาง EmQuartier เค้าจะมีพี่หมีโพล่าแบร์ ตัวเล็ก ตัวใหญ่ทำท่าประหลาดๆ เต็มไปหมด แถมยังมีเวทีให้คนขึ้นไปโพสท่าถ่ายรูปมี action นั่นนี่ทีนี้ก็เป็นหน้าที่เราแล้วว่าจะจัดวาง composition ยังไงให้ภาพมันน่าสนใจในตัวของมันเอง โดยที่ไม่ใช้การละลายหลังทำให้สิ่งที่อยู่หน้าเรามันออกมาเรียบร้อย ด้วยฝีมือเราเอง อย่างภาพนี้ผมก็พยายามจะจัดวางเรียงตัวแบบให้ทับซ้อนกันน้อยที่สุด (บางทีมันก็หลีกเลี่ยงไม่ได้) และพยายามเติมเต็มเฟรมทั้งเฟรมให้ได้เต็มที่สุด ( Fill the frame ) จุดเล็กๆ น้อยๆ เราก็จับนั่นนี่เอาเข้าไป โชคดีที่มีคนมายืนอยู่ตรงทางเชื่อมพอดี เติมเฟรมนี้ด้านบนได้พอดี ไม่งั้นเฟรมโซนด้านบนจะมีแต่พี่หมีตัวเดียวโดดๆ ดูโดดเดี่ยวเกินไปหน่อย จะว่าไปใบนี้ก็ยังไม่ใช่ภาพที่ดีที่สุด เราก็ไปต่อกับใบต่อเลยละกัน หรือเราจะหาอีกมุมที่สามารถสร้าง contrast อารมณ์กันก็ได้ระหว่างเฟรมขวากับซ้ายในรูป รอจังหวะดีๆ […]
มาดูเคล็ดลับการทำวิสกี้ให้ถูกปากคนทั้งโลกกัน Bell’s Whisky
ช่วงนี้คอวิสกี้หลายคนคงเห็นคนเล่นมุกเกี่ยวกับความนุ่มของวิสกี้ยี่ห้อหนึ่ง จนเป็นที่พูดถึงมากมายในโซเชียลมีเดีย และถ้าพูดถึงวิสกี้ในประเทศไทย หลายคนคงเคยสัมผัสถึงรสชาติความนุ่มและกลิ่นหอมที่เป็นเอกลักษณ์ในแบบฉบับวิสกี้จากแต่ละประเทศ แต่พวกเราเคยสงสัยหรือไม่ ว่ารสชาตินุ่มลิ้นจากวิสกี้นั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร มีขั้นตอนหรือกรรมวิธีแบบไหน วันนี้เราจะมาไขให้กระจ่างกันครับ “The Water of Life” คือคำเปรียบเปรยที่วิสกี้ได้รับขนานนาม เมื่อพูดถึงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ชาวสกอตแลนด์โปรดปราน ไล่ย้อนกลับไปถึงศตวรรษที่ 15 หรืออาจจะก่อนหน้านั้น ต้นกำเนิดจากดินแดนสกอตแลนด์ที่ต้นข้าวบาร์เลย์ขึ้นอยู่มากมายจนเป็นที่มาของเครื่องดื่มซึ่งเลื่องลือไปทั่วโลกจากฝีมือการบ่มวิสกี้ของพระในศาสนาคริสต์ ขั้นตอนการทำวิสกี้นั้นแบ่งออกเป็น 1) Preparation – นำเมล็ดข้าวบาร์เลย์มาทำให้เป็นข้าวมอลต์ ผ่านการตากให้เอนไซม์ทำงาน 2) Mashing – การบดข้าวมอลต์ให้ละเอียด เพื่อเพิ่มพื้นที่ผิวก่อนที่จะเอาไปต้นในน้ำร้อนและรอให้เย็น 3) Fermenting – ขั้นตอนการเติมยีสต์ตามสูตรเฉพาะของโรงกลั่น เพื่อให้เกิดแอลกอฮอล์ 4) Distilling – ขั้นตอนการกลั่น ให้ได้ระดับความเข้มข้นที่เหมาะสม 5) Aging – การบ่มในถังไม้โอ๊คตามเวลาที่กำหนด โดยถังไม้โอ๊คที่มีกลินและสีแตกต่างกัน 6) Bottling – บรรจุใส่ขวดที่ออกแบบมาเฉพาะคาแรคเตอร์ของวิสกี้ รอส่งถึงมือคอวิสกี้ ยังไม่จบเท่านั้น มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้น การทำวิสกี้ต้นฉบับให้คนทั้งโลกชื่นชอบนั้นยังต้องอาศัยอีกเทคนิคนึง นั่นก็คือ “การเบลนด์” โดยถิ่นกำเนิดของข้าวมอลต์ในแต่ละพื้นที่นั้นก็มีผลต่อรสชาติและกลิ่นของตัววิสกี้ […]
Christmas is all around London!
ถ้าพูดถึงหนังเกี่ยวกับคริสต์มาสแล้วหล่ะก็ เราเชื่อว่าหลายๆ คนต้องนึกถึง Love Actually แน่นอน… เราก็เป็นหนึ่งในนั้นแหละ อยากสัมผัสประสบการณ์ Christmas Actually ในลอนดอนกับเขาบ้าง อยากรู้ว่าจะอบอวลไปด้วยความรักและความอบอุ่นขนาดไหน… แต่ลอนดอนของจริงไม่ได้อบอุ่นแบบในหนังหน่ะสิ ทั้งบรรยากาศอันอึมครึมและความหนาวเหน็บใกล้ 0 องศาของที่นี่ทำเราแทบไม่อยากออกไปไหนเลย แต่โชคดีที่คริสต์มาสที่นี่มาพร้อมอีเว้นต์น่ารักๆ เต็มไปหมด จะหนาวแค่ไหนก็ต้องชวนเพื่อนก้าวขาออกจากบ้านไปเดินซึมซับบรรยากาศเฟสทีฟให้ทั่วลอนดอนกันหน่อยหล่ะ เราเคยได้ยินว่าคริสต์มาสเนี่ยเป็น The most beautiful time of the year ซึ่งก็ต้องยอมรับเลยว่าจริงมากๆ หลังจบเทศกาล Halloween ที่นี่ก็พร้อมจะทิ้งฟักทองและหัวกะโหลก มาตกแต่งบ้านเรือนและร้านค้าใหม่ด้วยต้นคริสต์มาส ใบฮอลลี่ กล่องของขวัญ และ Wreath น่ารักๆ ที่แขวนอยู่ตามประตูบ้าน จะเดินไปทางไหนก็เห็นแต่เดคอเรชั่นสวยๆ ดูแล้วรู้สึกแฮปปี้อบอุ่นใจดีจริงๆ แต่ปีนี้เนี่ยพิเศษกว่าปีไหนๆ เพราะลอนดอนหิมะตก การที่หิมะจะตกก่อนช่วงคริสต์มาสเนี่ย ถือว่าโชคดีมากๆ เลยนะ เพราะลอนดอนนี่หิมะแทบจะไม่ตกเลย ภาพที่เราเห็นคริสต์มาสที่ขาวโพลนแบบในหนังไม่มีอยู่จริงในลอนดอนหรอก กิจกรรมช่วงนี้ของคนที่นี่ก็หนีไม่พ้นการไปซื้อต้นคริสต์มาส ช่อมิสเซิลโท และ Wreath ที่ตลาดดอกไม้ Columbia Road Flower […]
ออกไปตามหาซานต้า กับ 5 สถานที่ฉลองคริสต์มาสกลางกรุง ปีนี้กันดีกว่า
โฮ่โฮ่โฮ่ เทศกาลคริสต์มาสใกล้เข้ามาทุกที ปีนี้เพื่อนๆมีแพลนจะไปฉลองคริสต์มาสกันที่ไหนบ้าง วันนี้เราชาว UC รวบรวมสถานที่ควรค่าแก่การพาเพื่อนหรือคนรักไปเดินชมและเดินชิล ในบรรยากาศคริสต์มาสที่ประดับประดาไปด้วยแสงไฟอันพร่างพราว มาไว้ให้ที่นี่แล้วจ้าาา เป็นช่วงเวลาที่กรุงเทพมหานคร สวยงามจับใจมากๆ อ้อ อีกอย่าง วันนี้เราจะพาไปทัวร์ค่ำคืนวันคริสต์มาสด้วยการเดินทางโดยรถไฟฟ้านาจาา มาเริ่มที่สถานที่แรกกันเลย Paragon ปีนี้พารากอน จัดงานคริสต์มาสสุดยิ่งใหญ่ มาพร้อมต้นคริสต์มาสสีขาวยักษ์ ประดับไปด้วยแสงไฟสวยงาม ภายในห้าง ปีนี้มาในธีมโลกเวทมนต์ รับรองว่าแค่เพียงย่างกรายเข้ามา ก็รู้สึกได้ถึงความหนาวเย็น และความตื่นตาตื่นใจของมนตราที่จะสะกดให้เราได้เคลิบเคลิ้มและเพลิดเพลินไปกับเทศกาลคริสต์มาสครั้งนี้อย่างแน่นอน ความพิเศษในปีนี้ คือการได้ดื่มด่ำไปกับความไพเราะของบทเพลงและการแสดงสุดประทับใจฉลองเทศกาลคริสต์มาส “Siam Paragon Christmas Enchanting Melody” ตั้งแต่วันที่ 23-25 ธันวาคม บริเวณชั้น M พิเศษไปกว่านั้น งานนี้เป็นงานเอ็กซ์คลูซีฟระดับโลกเชียวนะ เปิดให้แฟนคลับแฮร์รี่ พอตเตอร์ทุกคน เข้าไปสนุก และเพลิดเพลินกับโลกของแฮร์รี่ พอตเตอร์จริงๆ ช่วงคริสต์มาสนี้ โดยมีชื่องานว่า “Harry Potter Christmas in the Wizarding World” เป็นไงล้าา เรียกได้ว่า ยกตรอกไดอากอน […]
ทริปนี้ไม่มีล้อ เที่ยวกรุงเทพฯ ทางน้ำ หนีรถติดมาเลาะริมเจ้าพระยา
ได้หยุดยาวทั้งทีหรือต่อให้มีวันหยุดแสนสั้น ก็ขอไปเที่ยวจริงจังบ้างซักวันเถอะนะ! แต่ถ้าไม่อยากขับรถไกลไปต่างจังหวัด ในกรุงเทพก็มีแหล่งท่องเที่ยวสวยๆชิลๆที่ไม่ต้องเจอรถติด แถมค่าเดินทางก็ไม่กี่สิบบาท แต่สามารถไปเที่ยวสนุกได้ทั้งวันแล้ว
5 วีดีโอ Cinematic เที่ยวกรุงเทพและเมืองไทย ฝรั่งทำให้ โคตรจะคูล!
ต่างชาติหลายๆ คนที่เคยมาเที่ยวเมืองไทยได้ทำวีดีโอท่องเที่ยวแบบ cinematic โคตรจะสวย เท่ห์ โชว์ความงามและความมีสเน่ห์ของทั้งกรุงเทพและประเทศไทยในแบบของพวกเค้าออกมาได้แบบทำให้คนไทยเองดูแล้วยังรู้สึกตื่นตาตื่นใจซะเองว่าโห.. ประเทศเราผ่านมุมมองคนต่างชาติมันเป็นอย่างนี้นี่เอง!
เรื่องเล่ารายวิน 8 “วินกะดึก”
อย่างที่เคยได้กล่าวไปว่าวินฯที่ผมประจำการอยู่นั้น มีสมาชิกมากหน้าหลายตาร่วมๆแปดสิบกว่าชีวิต สลับสับเปลี่ยนกันออกมาหากินกันไป บางคนมาแค่ช่วงเช้า บางคนมาแค่ช่วงเย็น หรือบางคนก็อยู่เฝ้าทั้งวันไปเลยแล้วแต่ว่าใครจะชอบจะพอใจแบบไหน ไม่ได้มีการบังคับขู่เข็นว่าจะต้องมาเวลานั้นเวลานี้ใดๆ มันขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของตัวเอง ซึ่งตรงนี้แหละที่มัน”อิสระ”กว่าอาชีพอื่นๆ ทีนี้มันจะมีอีกกลุ่มนึงที่จะอยู่จนดึกจนดื่น ถึงประมาณห้าทุ่มหรือห้าทุ่มครึ่ง ผมเรียกกลุ่มนี้ว่า “วินกะดึก” ช่วงแรกที่ผมเข้าไปขับวินฯใหม่ๆ ผมจะอยู่ดึกทุกวัน(ยอมรับว่าช่วงนั้นร้อนเงินมาก) คือยอมเสียเวลาอีกสองสามชั่วโมง เพื่อให้ได้มาซึ่งเงินอีกเพียงน้อยนิดเท่านั้นเอง คุณอาจจะคิดว่าอยู่ดึกคนน้อยรายได้จะงามใช่ม้า? เปล่าเลยครับมันตรงกันข้ามด้วยซ้ำ การที่จะอยู่กะดึกนั้นต้องใช้ความอดทนค่อนข้างสูงเลยทีเดียว อดทนต่อระยะเวลาที่ต้องรอคอย เพราะกว่าจะมีลูกค้าออกมาแต่ละคนนั้นนานแสนนานเหลือเกิน ไหนจะยุงที่มันจ้องจะดูดเลือดดูดเนื้อเราอย่างเคียดแค้นปานว่าเราได้ไปเผาบ้านมันไว้เมื่อชาติ ปางก่อนอีก55555 และบางทีนะรอมานานครึ่งค่อนชั่วโมงลูกค้าเรียกให้ไปส่งตรงเนี้ย ใกล้ๆได้ค่าโดยสาร 10 บาท!! แล้วกลับมาต่อคิวใหม่ มันเป็นอะไรที่โคตรช้ำเลยนะ ฉะนั้นจึงเป็นอย่างที่ผมว่านั่น แหละว่าวินกะดึกน่ะ ไม่ใช่ว่าจะรายได้งามอะไรหรอก แต่ที่เค้าอยู่กันเพราะอะไรรู้มั้ยครับ ผมคิดว่าเค้าอยู่กันเพื่อความสบายใจมากกว่า… ที่ว่าอยู่เพื่อความสบายใจนั้นหมายถึงว่า เหล่าขาประจำที่อยู่ดึกเค้าจะพูดคุยกันสัพเพเหระ คุยสนุกสนานสบายใจ ผมสังเกตเห็นว่าไม่มีใครเอาเรื่องเครียดๆมาคุยเลยนะ มีแต่สนุกสนานเฮฮาเหมือนได้ผ่อนคลายความเครียดที่สะสมมาทั้งวันแล้วในตอนดึกๆก่อนจะเข้าบ้านไปพักผ่อนแค่นั้นเอง ในช่วงแรกๆจะมีไม่กี่คันหรอกที่ อยู่ดึก มีผมเบอร์ 60 มีเบอร์ 1 เบอร์ 39 ไอ้อ้วนเบอร์ 79 ละก็เจ๊ผู้หญิงเบอร์ 13 ที่พูดมานี่คือขาประจำนะ บางวันก็จะมีเบอร์อื่นๆมาร่วมด้วยสนุกสนานกันไป เจ๊เบอร์ 13 แกจะไม่ได้มาร่วมคุยอะไรกับพวกผมมากนักหรอก แกจะนั่งฟังละก็หัวเราะตามไปกับเรื่องราวในแต่ละกัน แกจะหิ้วงานเสริมมาทำที่วินระหว่างช่วงรอลูกค้าตลอดนะ บางวันก็ถักกระเป๋าใบเล็กๆ บางวันก็ร้อยเชือกอะไรไม่รู้ งานทำนองเนี้ยนิดๆหน่อยๆพอได้เงินค่านมลูก แกว่างั้น… มีอยู่คืนนึง คืนนั้นฝนตกตั้งแต่หัวค่ำ ขาประจำคนอื่นๆเค้านัดแนะกันไปสังสรรค์กันที่ร้านยาดองร้านนึงที่เค้าว่าสาวๆเด็ดนักเด็ดหนาเนี่ยแหละ ผมปฏิเสธคำเชิญชวนของพวกเค้าเนื่องด้วยห่วงเงินที่จะต้องได้ในช่วงดึก จึงจำใจอยู่ต่อกะว่าคงมีเพื่อนอยู่ด้วยล่ะวะ ที่ไหนได้คืนนั้นอยู่คนเดียวเลย ด้วยอากาศอันหนาวเหน็บเพราะฝนยังคงตกปรอยๆและตัวผมก็เปียกมาตั้งแต่หัวค่ำแล้ว บวกกับลูกค้าที่ทยอยออกมาโบกกันอย่างไม่ขาดสาย สรุปคืนนั้นผมวิ่งไม่ทัน! ไม่ทันนี่คือ รับคนนึงไปส่ง อีกคนนึงออกมาไม่เจอวินเค้าก็ไม่รออะไรประมาณเนี้ยครับ จะเร็วมากก็ไม่ได้ถนนมันลื่น ล้มไปไม่คุ้มอีก ถามว่าเสียดายมั้ยต้องบอกว่าเสียดายนะ อยากจะรับให้ได้ทุกคนเลยจริงๆเพราะถ้าได้ทุกคนล่ะก็อิ่มแน่นอน 55555 แต่ก็อย่างว่า ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้นล่ะครับ ดีกว่าไม่มีใครอยู่วินเลยปล่อยให้ลูกค้าเดินกันหมด ถึงหนาวก็ต้องทนไปก่อนล่ะนะ คืนนั้นผมอยู่รอจนหยดสุดท้ายเลยประมาณห้าทุ่มครึ่ง จนแบบรปภ.หน้าโรงงานมองแล้วอะว่านี่มึงยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ ไม่มีใครเค้ามาขึ้นมึงแล้ว! อะไรประมาณนี้ ผมจึงค่อยๆบิดรถกลับบ้านอย่างหนาวๆ และผลสุดท้ายตื่นเช้าม ป่วย!!! ทนพิษบาดฝนไม่ไหว5555 ช่วงหลังๆมาผมสังเกตเห็นว่ามีวินมาอยู่รอสมทบช่วงดึกเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น จนเยอะ… ผมจึงไม่ค่อยได้อยู่ดึกแล้วเพราะลำพังอยู่กันสามสี่คันนี่ก็แทบจะไม่ได้อะไรเพิ่มอยู่แล้ว นี่เพิ่มมาอีกเพียบขนาดนี้ผมขอบายดีกว่า เค้าคงคิดว่าอยู่ดึกรายได้คงดีละมั้ง “ดังที่ผมบอกไปว่าขาประจำที่อยู่ดึกนั้น เค้าไม่ได้หวังเรื่องเงินอะไรหรอก เค้าแค่หาความผ่อนคลายให้ชีวิตเท่านั้น” บางครั้งบางทีเราเครียดจากสิ่งรอบข้างมาทั้งวัน การได้หัวเราะอย่างเบิกบานนี่มันเป็นตัวช่วยบำบัดความเครียดชั้นดีเลยนะครับ เค้าถึงได้มีคำกล่าวว่าคนที่ร่าเริงเนี่ยมักจะอายุยืน ซึ่งผมว่ามันก็น่าจะมีเค้าความจริงนะ เพราะอย่างน้อยการหัวเราะมันไม่ได้ทำร้ายเราเหมือนความเครียดหรอกจริงมั้ย และผลพลอยได้จากการอยู่ดึกก็คือ เงินเล็กๆน้อยๆจากการส่งผู้โดยสารกะดึกเช่นกัน ถือว่าสบายใจทั้งสองฝ่ายนะ… Photo Credit : http://tokyostreet.photo http://2wheelsstory.blogspot.com
มองร้านติดดาว Michelin Guide ตาปริบๆ แล้วออกไปกินร้านใกล้เคียงแก้ขัดกันดีกว่า
หลังจากที่ Michelin Guide มาถึงประเทศไทย และมีร้านอาหารได้ดาวกันไปถึง 17 ร้าน สร้างกระแสฮือฮาอย่างหนัก คนที่ยังไม่เคยลองก็ยิ่งอยากจะไปรับรส อยากกินร้านติดดาว แต่จองก็ยาก แพงก็แสนแพง ไม่มีปัญญา ไม่อยากอดทนรอคิว มา! เราจะพาไปกินร้านใกล้เคียงแก้ขัดแทน ไม่ว่าจะเป็นอาหารสัญชาติเดียวกันที่ราคาน่ารักกว่า casual กว่า หรือร้านที่มีเมนูดังเมนูเดียวกันแก้อยากไปพลางๆ
เรื่องเล่าจากลอนดอน: ประสบการณ์หนีตายวัน Black Friday
ตั้งแต่อยู่ลอนดอนมาปีกว่าๆ เราได้ยินข่าวผู้ก่อการร้ายและเหตุการณ์รุนแรงในลอนดอนมานับครั้งไม่ถ้วน ทั้งระเบิด รถชน และเหตุการณ์ประหลาดอื่นๆ อีกมากมาย จนล่าสุดอังกฤษได้เพิ่มระดับเฝ้าระวังภัยก่อการร้ายให้อยู่ในขั้นสูงสุด! ไปไหนมาไหนเราจะเห็นตำรวจใส่ชุดสีเขียวสะท้อนแสงจนชินตา เป็นปกติของบ้านเมืองนี้ไปแล้ว แต่ใครจะไปคิดว่าวันหนึ่งเรา(เกือบ)จะได้เจอเหตุการณ์สุดระทึกต้องวิ่งหนีตายกลางกรุงลอนดอน… เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อวัน Black Friday ที่ผ่านมาเรากับเพื่อนก็ตั้งตารอออกไปช้อปของเซลล์ที่ Oxford Street ถนนละลายทรัพย์ที่ไปทีไรก็ต้องเสียตังค์ทุกที ยิ่งเป็น Black Friday ด้วยแล้ว แต่และร้านก็งัดโปรเด็ด ลดแลกแจกแถมเต็มที่ ทำให้ถนนเส้นนี้ดูคึกคักเป็นพิเศษ ยิ่งใกล้จะคริสต์มาสแล้วด้วย ใครๆ ก็อยากมาช้อปของเซลล์พร้อมดูไฟสวยๆ ซึมซับบรรยากาศกัน วันนั้นคนเยอะมาก แล้วเราก็เห็นตำรวจเยอะมาก แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร หลังจากช้อปเสร็จเพื่อนเราขอแยกกลับไปเรียนก่อน ส่วนเราก็เดินเล่นฆ่าเวลาจนถึงสี่โมงครึ่งกว่าๆ ก็จะกลับไปทำธุระ เราจะไปขึ้นรถไฟใต้ดินที่ Oxford Circus แต่พอไปถึงก็เห็นว่ารถไฟใต้ดินปิด มีตำรวจอยู่ข้างหน้าประตูแล้วก็มีคนยืนออกันแถวนั้น แล้วตอนนั้นเองเราก็ได้ยินเสียงผู้ชายตะโกนขึ้นมาว่าดังมากๆ ว่า “MOVE MOVE MOVE!!!” หันไปคือเห็นตำรวจแบบหน่วย SWAT แต่งตัวเต็มยศถือปืนยาววิ่งไปทาง Oxford Street หันมาอีกทีทุกคนที่อยู่แถวนั้นก็วิ่งกันแบบไม่คิดชีวิต เราก็วิ่งหนีมาทาง Regent Street แต่วิ่งได้ 5 […]