“อากาศเย็นๆ ไปเดินเล่นข้าวสารกันไหม” ผมส่งข้อความหาเธอ
“เอาดิ ไม่ได้ไปแถวนั้นมานานมาก” เธอตอบกลับมาหลังผ่านไปไม่กี่อึดใจ
จะว่าไปแล้ว เราทั้งสองก็ไม่ได้แวะไปแถวนั้นมานาน นับตั้งแต่ที่เริ่มมีการระบาดของโควิด นี่ก็ปาเข้าไปจะ 2 ปีแหละ
“คิดถึงเหมือนกันเนอะ” ผมตอบเธอกลับไป เธออ่าน ก่อนจะนัดหมายว่าเจอกันที่ไหน
บ่ายแก่ๆ ตามวันนัด อากาศกรุงเทพฯ ปลายปีนี้หนาวกว่าปีที่แล้ว เธอกล่าวอย่างนั้น ผมพยักหน้าเห็นด้วย
แสงแดดที่สาดลอดผ่านเงาไม้ เงาตึก ตกกระทบเป็นจิตรกรรมชั่วคราว ขับเน้นเหลี่ยมมุม ช่วยให้การเดินทอดน่องสนุกกว่าที่เคย
“หืออ คิดถึงการได้ออกมาเดินเล่นแบบนี้มาก” ผมเปรยพลางเดินก้าวจากฝั่งวัดบวรฯ ไปยังร้านตรงข้ามที่ดูเหมือนชาวบ้าน
และร้านค้าแถวนั้นจะกลับมาใช้ชีวิต ไปพร้อมๆ ผู้คนที่ขาจรและขาประจำ
พวกเราชอบแถวนี้เพราะมันเป็นส่วนผสมของทั้งความใหม่และความเก่า ทั้งความเชื่อและความหลงใหล หลอมรวมกันอยู่ที่นี่
อยากกินขนมไทย ของเก่าแก่ขึ้นชื่อก็แวะซื้อได้ จะไปต่อในบาร์ทันสมัยก็ทำได้เลย
หากว่ากันว่า กลิ่นบางกลิ่น เพลงบางเพลง จะทำให้นึกถึงคนบางคน จังหวะจะเดินของที่นี่ก็คงเป็นเช่นนั้น เสน่ห์ของย่านนี้ยังคงเป็นอย่างที่มันเคยเป็น
แม้จะแอบใจหายไปบ้างที่บางร้านที่ปิดตัวไปแล้วเพราะทนพิษเศรษฐกิจไม่ไหว
เราลัดเลาะตรอกซอยรามบุตรี ทักทายน้องแมวข้างทางมากมาย ก่อนจะแวะช้อปของมือสองร้านโปรดที่แน่นอนว่าไม่ได้แวะมานานมาก
เธอชอบของมือสอง ผมก็เช่นกัน เราชอบที่มันมีความเฉพาะตัวสูง มีเรื่องราวบางอย่าง หากจะนับว่านี่คือประวัติศาสตร์สักชิ้นที่จับต้องก็คงไม่ผิดนัก
เจ้าของร้านทักทายอย่างเป็นกันเอง เขาบอกว่ากำลังกลับมาเปิดหน้าร้านอีกครั้งหลังต้องปิดๆ เปิดๆ และย้ายไปขายออนไลน์อยู่บ้างในช่วงที่ผ่านมา
แสงสุดท้ายลอดช่องตึกมา อากาศที่ดูเหมือนจะเย็นลงอีกนิด ช่วยให้การเดินเล่นพิสมัยมากขึ้นอีกเท่าตัว เราเดินย้อนกลับเข้าไปที่เส้นหลักของข้าวสาร
เสียงเพลงกลับมาดังกระหึ่มแบบที่ข้าวสารเป็นมา อย่างน้อยในห้วงความทรงจำของเราสองคน ข้าวสารคือย่านที่ไม่เคยหลับ ชวนให้หลงใหลในทุกมุม
ช่วงกลางคืนทั้งผับบาร์ต่างๆ เปิดต้อนรับสายเที่ยวกลางคืนกันอย่างจัดเต็มไม่ว่าจะสไตล์ไหน เรโทร ป็อป เกาหลี นั่งเล่น นั่งดื่ม ที่นี่มีพร้อมเสิร์ฟให้ทุกรสชาติของชีวิต
แนวอย่างสตรีทฟู้ดก็จัดว่าใครได้มาเยือนต้องไม่พลาดอย่างแมลงทอด ผัดไทย เหมือนซิกเนเจอร์ของที่นี่เลยก็ว่าได้
ส่วนเช้าเป็นเวลาของชาวบ้าน ข้าราชการ แม่ค้าย่านบางลำพู วนเวียนเกื้อหนุนอย่างนั้นเสมอมา ทำให้ย่านนี้คือส่วนผสมที่ลงตัวราวอาหารรสชาติดีจานหนึ่ง
เสน่ห์ของข้าวสารไม่ใช่แค่มีที่แฮงเอาต์ แต่เป็นที่แฮงเอาต์ที่มีทุกสไตล์ ใครชอบแบบไหนก็สามารถมาสนุกได้
พร้อมปลุกให้ข้าวสารไม่หลับใหลอีกต่อไป
ที่ได้รับผลกระทบในช่วงที่ผ่านมา แต่ยังมีร้านนวดแผนไทยที่รอคอยต้อนรับการกลับมาของนักท่องเที่ยว
ผู้คนที่แวะเวียนมาต่างรู้สึกถึงความสนุกสนาน ให้ทุกชั่วโมงไม่หลับใหล
บนถนนเส้นที่เป็นส่วนสำคัญของชีวิตคนกรุง
สะท้อนให้เห็นว่าบรรยากาศที่นี่กำลังกลับมาแล้ว
หลายคนเห็นแล้วก็คงอยากกลับมาเดินอีกครั้ง
แต่วันนี้พร้อมแล้วที่จะกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ดังประโยคที่ว่า Keep Walking Thailand ที่เกิดจากความตั้งใจของ Johnnie Walker ที่อยากปลุกสีสันถนนขึ้นมาอีกครั้งเพื่อให้เมืองไทยก้าวต่อ
Writer
