ทุกครั้งที่เดินเที่ยวย่านเมืองเก่า จะเห็น ‘ตึกแถว’ เรียงตัวยาวต่อไปกันจนสุดหัวมุมถนนทั้งสองฝั่ง หากมองเจาะลึกลงไปยังโครงสร้างหน้าตาของตึกแถว มักมีความตายตัว เรียบง่าย และเน้นประโยชน์การใช้สอยของผู้อยู่อาศัยเป็นหลัก
แต่หากมองลึกลงไปให้มากกว่านั้น จะเห็นเสน่ห์ของวิถีชีวิตผู้คนที่อาศัยอยู่ในตึกคูหา ผ่านทุกการจัดวางสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ ที่หันออกมาทางหน้าบ้าน เปรียบได้กับ ‘ผ้าใบผืนใหญ่’ ที่วาดลวดลายโดยจิตรกรเอกอย่าง ‘ผู้อยู่อาศัย’
“เฟื่องฟ้า”
“ดาวเรือง”
“ปั๊มทองเคยันเสา”
“ซ่าทั้งโค้ก ทั้งเฮีย ลองเลย”
“กุมารเรนเจอร์ในตึกเรนโบว์”
“ว่าง ที่ไม่มีที่ว่าง”
“ห้ามหยุด ทำไมถึงหยุด”
“ขาคู่”
“คนละครึ่ง คนละบาน”
Writer
พูนสวัสดิ์ สุดตะมา
"เกิดมาเป็นตลกอุปกรณ์ ตอนเด็กแบกบ้านไปเรียน ตอนโตแบกบ้านไปถ่าย"
