เมื่อไม่กี่เดือนก่อน ‘ร่างทรง’ กลายเป็นหนังผีที่โจษจันเรื่องความเฮี้ยนไปทั่วเกาหลีใต้ ซึ่งความสำเร็จมาจากฝีมือการกำกับของ โต้ง–บรรจง ปิสัญธนะกูล และโปรดิวเซอร์ชาวเกาหลีชื่อดังอย่าง Na Hong-jin และเป็นครั้งแรกที่ค่าย GDH จับมือร่วมทุนสร้างกับ ShowBox ค่ายหนังเกาหลีเพื่อถ่ายทอดความผวานี้ร่วมกัน
ความเฮี้ยนสุดหฤโหดที่ปรากฏบนจอ ไม่ได้มาเพราะโชคช่วย เพราะนอกจากทีมงานคุณภาพจะเนรมิตทุกอย่างออกมาหลอนคนดูจนเสียวสันหลัง โลเคชันที่ปรากฏในเรื่องยังโดดเด่นไม่แพ้องค์ประกอบอื่นของหนัง เพราะสถานที่ถ่ายทำ ทั้งสวย ลึกลับ น่าสะพรึง และเต็มไปด้วยมนต์ขลังศักดิ์สิทธิ์ของอำนาจเหนือธรรมชาติ เราจึงยกให้สถานที่ต่างๆ ในเรื่องอยู่ในฐานะของตัวละครนำที่เต็มไปด้วยลูกเล่นไม่แพ้นักแสดงที่เป็นมนุษย์ ยิ่งไปกว่านั้นคือการใช้สถานที่เพื่อสร้างความน่ากลัว ตั้งแต่บ้าน ต้นไม้ หุบเขา ตึกร้าง และพื้นที่ต่างๆ ที่ปรากฏในแต่ละซีน
เชื่อไหมว่า หนังผีเรื่องนี้ใช้เกือบทุกอำเภอในจังหวัดเลยถ่ายทำ พ่วงท้ายด้วยบางโลเคชันในกรุงเทพฯ นครนายก และนครปฐม เพื่อเปิดทางให้ตัวละครมีพื้นที่โลดแล่น สาดความบ้าคลั่งอันดุเดือดเลือดพล่าน ถ่ายทอดเรื่องราวความเฮี้ยนที่เกิดขึ้นกับ ‘นิ่ม’ ร่างทรงย่าบาหยันและครอบครัวของเธอที่มี ‘อีมิ้ง’ หลานสาว ผู้ตกอยู่ในภาวะอาการของคนที่ต้องรับทรงคนต่อไปตั้งแต่ต้นจนจบ
ความน่าสนใจก็คือทีมโลเคชันกะเทาะโจทย์จากผู้กำกับอย่างโต้งจนแตก และหาพื้นที่ถ่ายทำหลัก อย่างหุบเขากลางม่านหมอกที่คลุ้มคลั่งด้วยห่าฝนในอีสานมาถ่ายทำได้อย่างลงตัว เราจึงยกคุณงามความดีนี้ให้กับ เชี่ยวเวช ดนตรี Location Manager และ ศิริชัย สุรวุฒิโรจน์ Assistant Location Manager ที่บุกป่าฝ่าดงเข้าไปตามหาชุมชนโดดเดี่ยวกลางหุบเขา และจังหวัดอื่นๆ จนเจอบรรยากาศหลอนๆ ที่ขับเน้นให้ซีนในเรื่องน่าขนลุกเกินบรรยาย
และนี่คือ 5 โลเคชันที่เชี่ยวเวชเล่าถึงความน่าสนใจในเบื้องหลังการทำงานให้เราฟัง
01
อำเภอนาแห้ว จังหวัดเลย ภาพแทนหมู่บ้านแสนแปลกแยก
“อำเภอนาแห้ว เป็นตัวโลเคชันหลัก เส้นเรื่องหลักทั้งหมดจะเกิดขึ้นที่จังหวัดเลยเสียส่วนใหญ่ เราจะใช้โลเคชันในอำเภอนี้เป็นบรรยากาศโดยรวมๆ ของหมู่บ้าน เพราะว่าในเรื่อง เราอยากเล่าภาพหมู่บ้านที่อยู่ในหุบเขา ซึ่งมีความแปลกแยก และผู้คนยังมีชุดความเชื่อภายในของเขาเอง และมีการถ่ายทำส่วนหนึ่งที่อำเภอเมือง จังหวัดเลยบ้าง เพื่อใช้เป็นสถานที่ทำงานของนางเอก และมีบางฉากที่ถ่ายทำในอำเภอเชียงคาน และอำเภอภูเรือ เรียกว่าใช้เกือบทุกอำเภอในจังหวัด รู้สึกว่าจะไม่ได้ใช้แค่ 1 – 2 อำเภอเท่านั้นเอง
“บรีฟของผู้กำกับก็คือ แกอยากจะได้หมู่บ้านเล็กๆ อยู่ในหุบเขา ภาพส่วนใหญ่จะเล่าจากมุมสูงเยอะ เราเลยใช้บนเนินเขาเพื่อถ่ายลงไปหามุมด้านล่าง ในทางภาพ เราต้องการจะเห็นหมู่บ้านนี้อยู่ในหุบเขาแอ่งกระทะ ให้ภาพถ่ายทอดความเป็นชุมชนที่ค่อนข้างตั้งอยู่แปลกแยกออกมาจากชุมชนอื่นๆ จุดสำคัญคือตัวชุมชนนี้อยู่ติดแม่น้ำ หมู่บ้านที่เราถ่ายจะอยู่ในเขา เรียกว่าลำห้วย ซึ่งติดกับชายแดนประเทศลาวพอดี”
02
บ้านอีมิ้งและครอบครัวผู้สันโดษ
“ด้วยความบังเอิญ หมู่บ้านนี้มีจุดชมวิว ซึ่งเป็นหุบเขาอยู่ข้างหลังบ้านของนางเอกพอดี เมื่อเราขึ้นไปตั้งกล้อง มองลงมาก็จะเห็นบ้านหลังที่เราใช้ถ่ายทำ หลังบ้านเป็นทุ่งนา ตอนเริ่มไปถ่ายทำ คนในชุมชนก็เริ่มปลูกข้าวแล้ว จนใกล้ๆ จะช่วงปิดกล้อง ทุ่งนาก็อยู่ในช่วงเก็บเกี่ยว ภาพการเปลี่ยนแปลงตรงนี้ช่วยให้คนดูได้เห็นบรรยากาศที่มันเปลี่ยนผ่าน ทำให้หนังมี Timing คนดูจะรู้สึกได้เลยว่าเวลากำลังเดินทางไปเรื่อยๆ ก็เป็นสิ่งที่มหัศจรรย์มากเหมือนกัน
“บ้านของครอบครัวนางเอก ต้องหาบ้านที่ฟังก์ชัน เพื่อให้ตัวละครเดินหรือเคลื่อนตัวไปตามบทของเขา เลยทำให้ค่อนข้างมี Blocking อยู่เยอะ ผมได้คุยกับทีมงาน และโปรดักชันดีไซน์ว่า เราอาจหาบ้านที่ได้บรรยากาศตามต้องการได้ แต่เป็นไปได้ยากที่เราจะกำหนดให้มีห้องครัวอยู่ตรงนี้ หรือมีห้องน้ำ หรือห้องนอนอยู่ตรงนี้
“โดยทั่วไป บ้านคนอีสานตามต่างจังหวัด เขาจะปลูกบ้านติดทิศที่มีถนน แต่ตัวเนื้อเรื่องครอบครัวนี้เขามีความแปลกแยกจากคนในชุมชน เป็นครอบครัวคนมีเงินในต่างจังหวัด ไม่สนิทสนมกับใคร และมีความเป็นส่วนตัวสูง ทำให้เขาเลือกไม่อยู่ชิดติดกับบ้านใคร
“ตัวโลเคชันจริงๆ แต่เดิมบ้านหลังนี้อยู่ชิดถนน ข้างล่างเป็นปูน ข้างบนเป็นไม้ แต่เจ้าของเขาย้ายบ้านกระเถิบไปอยู่ตรงท้ายที่ดิน ตอนแรกตัวบ้านยังไม่สมบูรณ์เพราะเพิ่งถูกย้ายเข้าไปด้านใน พื้นที่ข้างล่างก็เลยยังเป็นที่โล่ง ทำให้เราสร้างและเพิ่มเติมด้านล่างเข้ามา ตอนเราเขียนแบบให้เจ้าของบ้านดูว่าทีมงานจะขออนุญาตต่อเติม หรือทำเซตอัปใหม่ เจ้าของแกเห็นก็ยิ้มออกมา และบอกทำนองว่า ในอดีตบ้านหลังนี้ก็มีทรงเดียวกับแบบที่เราส่งให้ดู จะแตกต่างกันนิดหน่อยตรงที่ไม่มีติ่งห้องนอนของตัวนางเอกที่เราทำเพิ่มขึ้นมา”
03
ถ้ำพระโพธิสัตว์ ที่ตั้งรูปปั้นสักการะย่าบาหยันอันศักดิ์สิทธิ์
“ฉากตอนทำพิธีตรงรูปปั้น ตรงนี้ผมรู้สึกยินดีมากที่โลเคชันนี้ถูกใช้ เพราะโจทย์คือการหาสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของหมู่บ้าน ซึ่งต้องอยู่บนเขาสูง จะต้องเดินทางขึ้นไปสักการะ แต่สุดท้ายเราไปเจอที่ที่ไม่ได้อยู่ในการรับบรีฟครั้งแรก แล้วได้เอาไปนำเสนอกับโต้ง ผู้กำกับ เราเจอสถานที่ที่มีความพิเศษด้วยภูมิประเทศ และลักษณะทางกายภาพของถ้ำหิน เมื่อเข้าไปอยู่ตรงกลางจะมีปล่องแสง ซึ่งแสงส่องลงมาจากด้านบน ทำให้รู้สึกว่าที่นี่มันน่าจะเป็นสถานที่ที่เราแอบซ่อนของสำคัญไว้ได้ ซึ่งก็คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์อย่างย่าบาหยันที่คนในเรื่องเชื่อ โดยไม่ได้เปิดให้ใครเข้ามาไหว้ได้ง่ายๆ มันทั้งดูอึดอัด ลึกลับ และมีความซ่อนเร้นบางอย่าง
“เราก็นำส่วนนี้ไปใช้ในการเล่าเรื่องว่า อ๋อ ถ้ำที่เราจะบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มันต้องเดินทางขึ้นมายาก เพราะต้องผ่านการเดินขึ้นเขามา และมาเจอถ้ำที่เก็บซ่อนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของเราไว้เหมือนหีบสมบัติ แม้ว่ามันจะทำงานยาก ต้องขนอุปกรณ์หรือทีมงานขึ้นไปเพราะว่ามันอยู่บนเขา แต่ผลลัพธ์ที่ได้มาก็คุ้มค่ามาก
“ตอนเราเข้าไปครั้งแรก ต้องไปพร้อมกับคนนำทาง เพราะมันเป็นเส้นทางธรรมชาติ นักท่องเที่ยวที่จะไปส่วนมาก ถ้าไม่ชำนาญเส้นทางอาจจะหลงได้ ผมรู้สึกว่าพื้นที่มันเพอร์เฟกต์ตั้งแต่แรกเห็น พอถ่ายซีนนี้แล้วมันบรรลุผลทุกอย่างที่ผมคิดไว้ เรียกว่าถูกใช้ได้อย่างถูกที่ และถูกเวลาจริงๆ มันเลยเมจิกมากๆ”
04
โรงงานร้างกลางป่า สถานที่ประกอบพิธีกรรมหลอน
“ในเนื้อเรื่องเราต้องการหาโรงงานร้างจริงๆ ก่อนหน้านี้มีสถานที่ที่ไดเรกเตอร์อยากเข้าไปถ่ายทำ แต่ด้วยเป็นพื้นที่ของราชการ อาจทำงานจริงได้ไม่สะดวก เลยมีการหาโลเคชันมาเทียบเคียงกับสิ่งที่เราต้องการในตอนแรก โจทย์คือโรงงานในเรื่องต้องเป็นโรงงานของครอบครัวตัวละคร เราได้ไปเจอโรงงานที่ไม่ได้ใช้งานเล็กๆ ในอำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม ซึ่งน่าจะมีขนาดใกล้เคียงกับโรงงานระดับครอบครัวจริงๆ ซึ่งก็ต้องเข้าไปเซตฉากเพิ่มเติม เพื่อให้ดูเหมือนกับสถานที่ที่โดนทิ้งร้างมาระยะเวลาหนึ่ง
“เราไปติดต่อกับทางเจ้าของ เขาเป็นลูกหลานรุ่นถัดมา เลยเข้าใจเรื่องการถ่ายทำ ทำให้ทีมงานใช้งานพื้นที่ได้ทั้งกลางวันและกลางคืน อย่างในเรื่องจะมีฉากน้องควายตัวใหญ่ ซึ่งขนาดของเขาน้องทั้งใหญ่และยาว ทำให้ต้องมีการเปิดช่องขยายประตูเพื่อเอาควายเข้าไป สมมติประตูกว้างประมาณ 80 เซนติเมตร ก็ต้องขยายเป็นประมาณ 1.50 เมตร เพราะเป็นฉากที่น้องเขาต้องเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นบนของโรงงาน โลเคชันนี้มีทั้งความยากและความท้าทาย เพราะมันเป็นองก์สุดท้ายและเป็นไคลแมกซ์ของหนัง ก็ต้องตั้งใจทำออกมาให้มันดีที่สุด เพื่อความสมบูรณ์แบบทางอารมณ์ภาพและเนื้อเรื่อง ซึ่งปรากฏว่าทางโปรดักชันดีไซน์ทำออกมาได้ดี เพราะทั้งเข้มข้นและหลอนมากๆ”
05
ดงจามจุรีโบราณ โลเคชันโปรดของ Location Manager ร่างทรง
“ถ้าโลเคชันที่ผมชอบ นอกจากสี่พื้นที่ที่เล่าไป จะมีฉากหนึ่งที่คนน่าจะได้เห็นกันในทีเซอร์และโปสเตอร์บ้างแล้ว ตัวละครชื่อป้านิ่มเขานั่งพนมมือใต้ต้นไม้ใหญ่ และมีตัวแสดงอีกคนถือร่มแดงยืนอยู่ โลเคชันนั้นตั้งอยู่ที่จังหวัดนครนายก เป็นป่าต้นจามจุรี เห็นครั้งแรกก็รู้สึกว่าที่นี่มันมีต้นจามจุรีหลายต้น และหลายทรง ซึ่งมีต้นหนึ่งที่กิ่งนอนแล้วให้คนขึ้นไปนั่งได้ ผมรู้สึกว่ามันมีความพิเศษ มีอารมณ์แปลกที่หลบๆ ซ่อนๆ พื้นที่ตรงนี้เป็นที่ส่วนบุคคลต้องเข้าซอยไปสักหน่อย ถึงจะเจอตัวโลเคชันตรงนี้
“ตอนนั้นเราต้องการหาพื้นที่ที่มันจอยไปกับบรรยากาศของหมู่บ้านนางเอก บรรยากาศทั้งหมดของเรื่องต้องโอบอุ้มกันไป ให้มีความเขียวขจี มีม่านหมอก ความชื้น และความแฉะๆ ทุกอย่างในบริเวณนี้นำมาเล่าร่วมกันไปได้ เหมือนเป็นป่าหลังบ้าน ให้ป้านิ่มไปนั่งทำพิธีกรรมได้ เอามาเป็นจิ๊กซอว์แปะลงไปในหนัง เพื่อให้ภาพประกอบของหมู่บ้านที่เป็นโลเคชันหลักมันสมบูรณ์”
Writer
ปวรพล รุ่งรจนา
Graphic Designer
