ญี่ปุ่น

ด้วยความตั้งใจที่ต้องการเปลี่ยนพื้นที่พักอาศัยให้กลายเป็นร้านค้าเชิงพาณิชย์ที่หนังสือและมื้ออาหารจะเข้ามาช่วยเติมเต็มชีวิตประจำวัน ‘TOGO BOOKS nomadik’ จึงถือกำเนิดขึ้นในเมืองโนเสะ เมืองทางตอนเหนือของจังหวัดโอซาก้า ประเทศญี่ปุ่น ที่นี่คือร้านคาเฟ่ไม้สไตล์ดั้งเดิมที่เสิร์ฟอาหารให้ลูกค้าได้ดื่มด่ำไปพร้อมกับหนังสือละลานตา และวิวสวยๆ แห่งนี้เกิดขึ้นด้วยฝีมือการออกแบบของ Coil Kazuteru Matumura Architects ที่เนรมิตบ้าน 2 ชั้นเดิมให้สอดคล้องไปกับความปรารถนาของเจ้าของ เริ่มตั้งแต่ทางเข้าที่มีหนังสือออกใหม่บนชั้นวางให้ลูกค้าได้เลือกหยิบอ่านตามความต้องการ ก่อนจะนำไปสู่พื้นที่ครัวแบบเปิดและพื้นที่สำหรับรับประทานอาหารภายในคาเฟ่ที่รายล้อมไปด้วยชั้นวางหนังสือสูงจรดเพดาน ให้ได้ซึมซับกับรสชาติอาหารและเพลิดเพลินไปกับเหล่าหนังสือที่คล้ายเป็นห้องสมุดขนาดย่อม ก่อนจะเข้าสู่สวรรค์ของนักอ่านบริเวณชั้น 2 ของบ้าน ที่มาพร้อมหนังสือและพื้นที่อ่านที่เงียบสงบ ให้ได้จมอยู่ในโลกแห่งหนังสือพร้อมทิวทัศน์ของเมืองที่ผสมผสานกับสวนสีเขียวเล็กๆ ของทางร้าน ทำให้ TOGO BOOKS nomadik กลายเป็นหนึ่งแลนด์มาร์กที่ห้ามพลาดสำหรับใครที่ต้องการรับประทานอาหารจากผลผลิตในชุมชน และมองหาหนังสือดีๆ สักเล่มอ่านเคล้าไปกับวิวธรรมชาติในเมืองโอซาก้า Sources : ArchDaily | t.ly/bQ-c3Coil KMA | t.ly/yhPLF

วันหนึ่งเราอาจเป็นวาฬหรือวาฬอาจอยู่รอบตัวเรา ‘วาฬ 52Hz’ เป็นสิ่งมีชีวิตที่ถูกนิยามว่าเป็นสัตว์ที่เหงาที่สุดในโลก เนื่องจากคลื่นเสียงที่วาฬตัวนี้ส่งออกมาเป็นความถี่ที่สูงกว่าวาฬทั่วไปใช้ในการสื่อสาร ทำให้วาฬ 52Hz ไม่สามารถสื่อสารกับฝูงได้ มันต้องอยู่อย่างเดียวดายท่ามกลางมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ และกลายเป็นภาพแทนความโดดเดี่ยวของผู้คนในสังคมปัจจุบัน ‘52 เฮิรตซ์…คลื่นเสียงที่ไม่มีใครได้ยิน’ เป็นภาพยนตร์ดราม่าจากญี่ปุ่นที่ดัดแปลงมาจากหนังสือชื่อเดียวกัน เล่าเรื่องของ ‘คิโกะ มิชิมะ’ หญิงสาวที่พยายามเอาตัวเองออกมาจากอดีตอันขมขื่นและย้ายมาอยู่ในเมืองเล็กๆ ริมทะเล จ.โออิตะ ก่อนจะได้พบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ทำให้เธอนึกถึงอดีตของตนเอง ภาพยนตร์เรื่องนี้สะท้อนให้เห็นว่า ทุกคนในสังคมต่างมีอิทธิพลต่อกัน แต่บางคนอาจต้องหลบซ่อนตัวตนหรือความรู้สึกที่แท้จริงของตนเอง เพราะกลัวการต่อต้านจากสังคม บางคนมีชีวิตอยู่เพื่อคนอื่นแต่กลับถูกทำร้ายต่อเนื่อง ขณะที่บางคนเติบโตมาในครอบครัวที่ไม่ยินดีกับการมีชีวิตอยู่ของเขา ตัวละครเหล่านี้ต่างเหมือนวาฬที่พยายามส่งคลื่นเสียง 52 Hz ของตนเอง โดยหวังว่าวันหนึ่งจะมีคนที่มีคลื่นเสียงตรงกันรับรู้และตอบกลับมาในความถี่เดียวกัน นอกจากความเหงาและความโดดเดี่ยว ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังสอดแทรกประเด็นความรุนแรงในครอบครัวซึ่งเป็นปัญหาที่ซุกซ่อนอยู่ในสังคมญี่ปุ่น โดยเล่าผ่านคิโกะที่ต้องเผชิญความรุนแรงทั้งจากแม่ พ่อเลี้ยง และคนรัก ซึ่งล้วนเป็นความสัมพันธ์ที่ตัดสินใจเอาตัวออกมาได้ยาก ถึงอย่างนั้น คนที่เจอความโชคร้ายซ้ำซ้อนแบบคิโกะกลับผ่านทุกเหตุการณ์มาได้เพราะมีคนที่คอยอยู่เคียงข้าง เป็นกำลังใจ และไม่ทำให้เธอรู้สึกโดดเดี่ยวบนโลกที่กว้างใหญ่ รับชมภาพยนตร์ 52 เฮิรตซ์…คลื่นเสียงที่ไม่มีใครได้ยิน ได้แล้ววันนี้ ที่โรงภาพยนตร์ SF, Major Cineplex และ House Samyan หมายเหตุ : ภาพยนตร์เรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับความรุนแรงในครอบครัว […]

ถัดจากย่านอิเคบุคุโระที่พลุกพล่านไปด้วยนักท่องเที่ยวไม่ไกล คือที่ตั้งของย่านคามิอิเคบุคุโระ ที่แม้จะมีนักท่องเที่ยวอยู่บ้าง แต่ยังมีความเป็นชุมชนอยู่สูงไม่แพ้กัน เพราะประกอบไปด้วยพื้นที่เชิงพาณิชย์และพื้นที่พักอาศัยปะปนกันไป ‘Kami-Ikebukuro Community Center’ คือพื้นที่ส่วนกลางและห้องสมุดชุมชนแห่งใหม่ ที่สร้างขึ้นจากแนวคิดที่ต้องการเชื่อมโยงผู้คนในชุมชนและนักท่องเที่ยวเข้าไว้ด้วยกัน โดยดึงเอาอาคารสำนักงาน 2 ชั้นอายุกว่า 30 ปีในย่านที่เคยถูกใช้งานในเชิงพาณิชย์มารีโนเวตด้วยฝีมือของสตูดิโอออกแบบ mtthw mtthw เริ่มต้นรีโนเวตจากการรื้อผนังกั้นระหว่างห้องภายในอาคารออก เพื่อสร้างพื้นที่เปิดโล่งที่มีด้านหน้าและด้านหลังของอาคารทั้งสองด้าน แบ่งพื้นที่บริเวณชั้น 2 ของอาคารให้กลายเป็นห้องสมุดที่จะทำหน้าที่เป็นสื่อกลางความรู้สู่คนในชุมชน ส่วนชั้น 1 มีการออกแบบโคมไฟและประตูบานเลื่อนขนาดใหญ่ที่มีลักษณะเฉพาะตัว ให้เคลื่อนย้ายได้ เพื่อรองรับการใช้บริการที่หลากหลายของคนในชุมชน ไม่ว่าจะเป็น การจัดนิทรรศการ การฟังบรรยายในหัวข้อที่น่าสนใจ หรือแม้กระทั่งเป็นที่อ่านหนังสือ ทำงาน รวมไปถึงการนัดรวมตัวของผู้คน อีกทั้งบริเวณผนังและฉากกั้นห้องยังใช้กระจกวินเทจที่มีลวดลายต่างๆ ที่โดยปกติจะพบในอาคารที่สร้างขึ้นในสมัยโชวะมาใช้ในการตกแต่ง เพื่อให้ความรู้สึกคุ้นเคยและหวนรำลึกถึงบรรยากาศเก่าๆ ในอดีต ทำให้ Kami-Ikebukuro Community Center แห่งนี้เปรียบเสมือน ‘Medium’ ที่เป็นสื่อกลางในการเชื่อมคนในชุมชนเข้ากับพื้นที่สาธารณะ เชื่อมกิจกรรมชุมชนเข้ากับวิวทิวทัศน์ของผู้คนในเมือง เชื่อมโยงเรื่องราวในอดีตสู่ปัจจุบัน ตามความตั้งใจของทีมผู้ออกแบบที่หวังว่าพื้นที่นี้จะกลายเป็นสถานที่ที่รวมผู้คน สิ่งของ และกิจกรรมต่างๆ ไว้ได้ในที่สุด Source : ArchDaily | t.ly/4PCri

การสร้างสภาพแวดล้อมการทำงานที่ดี เป็นหนึ่งส่วนที่ช่วยให้ผลลัพธ์การทำงานดีตามไปด้วย แต่สำหรับคนทำงานที่เกี่ยวข้องกับหนังสือแล้ว การเติมข้อมูลให้กับตัวเองอยู่เสมอก็ถือเป็นเรื่องที่สำคัญไม่แพ้กัน ด้วยเหตุนี้ ‘Nippan Group Tokyo’ บริษัทขายส่งหนังสือที่สำคัญที่สุดในญี่ปุ่นจึงได้ลงทุนออกแบบห้องสมุดส่วนกลางของ ‘Nippan Group Tokyo Headquarter’ ให้ตอบโจทย์คนทำงานมากที่สุด จากฝีมือของ ‘KOKUYO’ สตูดิโอออกแบบสัญชาติญี่ปุ่น KOKUYO เปลี่ยนพื้นห้องที่มีระนาบเดียวให้กลายเป็นเนินขั้นบันไดเล็กๆ โดยแต่ละขั้นบันไดจะมีโต๊ะสำหรับนั่งทำงานและชั้นหนังสือแบบลดหลั่นกันไป ทำให้ผู้ใช้งานได้มองเห็นพื้นที่และหนังสือที่ว่าอยู่บนชั้นที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วห้องมากขึ้น อีกทั้งวัสดุที่ใช้ในการออกแบบก็ยังเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม เพราะอุปกรณ์ภายในพื้นที่ล้วนแล้วแต่ใช้วัสดุออร์แกนิกที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว อาทิ อิฐ ไม้ กรวด ไปจนถึงนิตยสารและกระดาษที่ใช้แล้ว แถมในการดีไซน์พื้นที่ยังคำนึงถึงกลุ่มคนที่มีความหลากหลาย ตั้งแต่การทำทางลาดเพื่อให้ผู้ใช้รถเข็นสามารถเข้าถึงได้ ไปจนถึงการกำหนดความสูงของชั้นหนังสือให้อยู่ในระดับที่ไม่สูงมาก เพื่อให้หนังสือทุกเล่มสามารถเข้าถึงคนทุกคนได้ ไม่ว่าจะเป็นเด็ก-ผู้ใหญ่ หรือชาย-หญิงที่มีความสูงแตกต่างออกไป นอกจากนี้ ความพิเศษของหนังสือกว่า 2,000 เล่มภายใน Nippan Group Tokyo Headquarter แห่งนี้ยังคัดเลือกโดยพนักงานภายในออฟฟิศแห่งนี้ด้วยกันเอง โดยหนังสือแต่ละเล่มจะมาพร้อมโน้ตคำแนะนำหรือเหตุผลสั้นๆ ในการเลือกหนังสือเล่มนั้นๆ จากเจ้าของตัวจริง ถือเป็นกิมมิกเล็กที่ทำให้การอ่านน่าสนใจและเป็นเรื่องสนุกมากยิ่งขึ้น รวมไปถึงมีโอกาสในการค้นหาเพื่อนร่วมงานใหม่ๆ ที่มีความสนใจคล้ายกัน เพื่อจุดมุ่งหมายหลักในการ ‘สร้างวัฒนธรรมใหม่ขององค์กร’ ที่พนักงานได้มีปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้คนด้วยกันเองและหนังสือภายในห้องมากขึ้น โดยไม่ถูกจำกัดด้วยสถานที่ เวลา และกฎแบบเดิมๆ […]

ไอดอลที่เรายกให้เป็นต้นแบบในการดำเนินชีวิตไม่ได้มีแค่คนที่มีอยู่จริงเท่านั้น แต่อาจเป็นตัวละครจากหนังสือ หนัง การ์ตูน หรือสื่อบันเทิงต่างๆ ที่เป็นตัวจุดประกายทำให้เกิดแรงบันดาลใจและสร้างความฝันให้ใครหลายคน ‘กัปตันซึบาสะ’ มังงะฟุตบอลชื่อดังก็ถือว่าเป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจสำคัญของเหล่าคนรักกีฬาฟุตบอล และถูกนำมาใช้เป็นไอเดียโปรเจกต์ ‘Dream Stadium…สนามของเด็กมีฝัน’ เพื่อต่อยอดความหวัง ความฝัน และความมุ่งมั่นในเส้นทางฟุตบอลของเด็กไทย ‘Dream Stadium…สนามของเด็กมีฝัน’ เกิดขึ้นจากการร่วมมือกันระหว่าง Think Curve – คิดไซด์โค้ง, บิ๊กวัน กรุ๊ป (Big One Group), แกรนด์สปอร์ต และสโมสรบีจี ปทุม ยูไนเต็ด ในการฟื้นฟูสนามฟุตบอลที่ทรุดโทรมทั่วกรุงเทพฯ ให้กลับมาสวยงาม ด้วยการนำเอาป็อปคัลเจอร์และกีฬามาดึงดูดให้คนในชุมชนกลับมาเล่นฟุตบอลกันอีกครั้ง ผ่านการแต่งเติมภาพ ‘กัปตันซึบาสะ’ มังงะฟุตบอลชื่อดังผลงานของ ‘อ.โยอิจิ ทาคาฮาชิ’ ลงบนสนาม ย้อนกลับไปเมื่อช่วงปลายปี 2564 หลายคนอาจเคยเห็น ‘กัปตันซึบาสะ’ ที่สนามฟุตบอลใน ‘สวนเฉลิมหล้า เขตราชเทวี’ ซึ่งเป็นการโปรโมตการแข่งขันเจลีกมาบ้างแล้ว แต่คราวนี้กัปตันซึบาสะมาปรากฏตัวที่สนามฟุตบอลในชุมชนแฟลตห้วยขวาง พร้อมกับ ‘บุนนาค สิงห์ประเสริฐ’ กัปตันทีมชาติไทย และ ‘สามพี่น้องกรสวัสดิ์ ฟ้าลั่น-สกุล-ชนะ’ […]

ถ้าพูดถึงเรื่องการอาบน้ำร่วมกัน ประเทศที่เราต้องคิดถึงอันดับแรกเลยคือ ‘ญี่ปุ่น’ เพราะว่าโรงอาบน้ำสาธารณะและออนเซ็นนับเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในวัฒนธรรมการอาบน้ำของผู้คนในแดนปลาดิบ ยิ่งในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้เกิดโรงอาบน้ำสาธารณะขึ้นหลายแห่งเพื่อปรับปรุงสุขอนามัยสาธารณะ และโรงอาบน้ำยังทำหน้าที่เป็นสถานที่นัดหมายพบปะของผู้คนด้วย กว่าครึ่งศตวรรษต่อมา โรงอาบน้ำสาธารณะกลายเป็นสิ่งล้าสมัยเนื่องจากทุกครัวเรือนมีห้องและอ่างอาบน้ำเป็นของตัวเอง ทำให้การอาบน้ำกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว ส่งผลให้โรงอาบน้ำหายไปจากเมืองในชั่วพริบตาเดียว เพื่อสืบทอดให้โรงอาบน้ำสาธารณะยังเป็นสถานที่แห่งหนึ่งที่มอบความสดชื่นให้กับชาวบ้านชาวเมือง แผนฟื้นฟูโรงอาบน้ำจึงเกิดขึ้นโดยสตูดิโอสถาปนิกอย่าง Schemata ที่เคยรีโนเวต Koganeyu ซึ่งเป็นเซนโตท้องถิ่นแห่งหนึ่งในโตเกียวที่เปิดมาตั้งแต่ พ.ศ. 2528 จนกลายเป็นโรงอาบน้ำหลังเก่าที่มีหน้าตาสวยงามและน่าใช้ มาคราวนี้ Schemata ได้ออกแบบโรงอาบน้ำสาธารณะแห่งที่สองอย่าง ‘Komae-yu’ ซึ่งเป็นโรงอาบน้ำสาธารณะแบบอาคารคอนกรีตเสริมเหล็กที่มีพื้นที่ใช้สอยชั้นบน และมี ‘Bandai’ หรือเคาน์เตอร์ที่มีไว้ต้อนรับผู้ใช้บริการ จะจิบเบียร์ ดื่มนม หรือรับประทานอาหารก็ทำได้ ทั้งยังได้พักผ่อนหย่อนใจไปกับวิวภูเขาไฟฟูจิบนผนังกระเบื้องได้ด้วย และเนื่องจากสถานที่แห่งนี้ตั้งอยู่ในชานเมืองของโคมาเอะซึ่งมีพื้นที่กว้างขวางและมีธรรมชาติที่ชุ่มฉ่ำ ทางเจ้าของและสถาปนิกจึงได้ออกแบบโรงอาบน้ำสาธารณะด้วยการผสมผสานความสดชื่นของสีเขียวเข้ากับห้องซาวน่าแสนสบาย เพื่อสร้างความสัมพันธ์กับธรรมชาติรอบตัว นอกเหนือจากสิ่งอำนวยความสะดวกในเรื่องของการอาบน้ำ สถานที่แห่งนี้ยังตั้งอยู่ในชุมชนและอยู่ไม่ไกลจากสถานีรถไฟ ความสะดวกทั้งเรื่องการใช้งานและการเดินทางนับตั้งแต่เปิดให้บริการ ทำให้โรงอาบน้ำแห่งนี้ค่อยๆ กลายเป็นศูนย์กลางของชุมชนโดยแท้จริง Source : ArchDaily | bit.ly/3O3jWjr