เมื่อชีวิตและลมหายใจของเราได้เริ่มต้นขึ้น เราเติบโตขึ้นท่ามกลางการพัดผ่านของฤดูกาล เมื่อเวลาเหมาะสม เข็มนาฬิกาของชีวิตก็ได้นำทางเราออกจากบ้านเกิดเมืองนอนจากอ้อมอกพ่อแม่เพื่อออกไปศึกษาเล่าเรียนในเมืองใหญ่ นานทีปีหนจึงจะมีโอกาสกลับมาเยี่ยมบ้าน
เมื่อคิดถึงบ้านภาพจำเก่าๆ พ่อแม่ พี่น้อง เพื่อนฝูง สิ่งของ และสถานที่ที่เราคุ้นเคย ก็จะวนเวียนเข้ามาในความคิดถึงอยู่เสมอ
เมื่อหลายปีก่อน เดือนธันวาคมก็ได้หอบเอาสายลมหนาวพัดพาเราให้กลับมาอยู่บ้านอย่างถาวร หลายสิ่งหลายอย่างยังทำหน้าที่อย่างแข็งขัน บางสิ่งบางอย่างก็ได้หล่นหายไปกับกาลเวลา ในขณะที่สังคมเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว การได้กลับไปสำรวจที่เดิมที่เราคุ้นเคย การได้ทบทวนถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาจึงทำให้เกิดงานภาพถ่ายชุดนี้ขึ้นมา
“วันที่ผ่านมาเราได้เรียนรู้เรื่องราวต่างๆ จากชีวิตประจำวันที่แสนเรียบง่าย อาจจะเป็นเพราะความคุ้นเคยหรือความเคยชินก็ได้ที่ทำให้เรารู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างกลายเป็นเรื่องธรรมดาไปเสียหมด
วันหนึ่งเราได้พาตัวเองกลับไปยืนที่เดิมอีกครั้ง เราได้พบว่าวันเวลาที่เดินไปข้างหน้าไม่ได้แยกเราออกจากอดีตเลยแม้แต่วินาทีเดียว เรื่องราวธรรมดาในอดีตกลับมีความหมายมากมายในวันนี้ ทั้งผู้คน สิ่งของ สถานที่ มันมีเรื่องราว มีความทรงจำที่ดี มีลมหายใจ และมีตัวของเราอยู่ในนั้นเสมอมา”
แต่ละวัน เราทุ่มเทแรงกายแรงใจ เพื่อมุ่งสู่วันข้างหน้าที่ดีกว่า แต่ในขณะเดียวกัน เราก็อยากหยุดบางสิ่งบางอย่างไว้ให้คงอยู่แบบนั้นไปตลอดกาล
จะอย่างไรก็ตาม ประสบการณ์และทุกสิ่งทุกอย่างที่ผ่านมาจากเมื่อวาน จะเป็นรากฐาน หลอมรวมทั้งเรากับอดีตให้ก้าวข้ามผ่านปัจจุบันร่วมกัน เพื่อมุ่งสู่อนาคตอย่างมั่นคง”
ติดตามผลงานของ ธนะชัย ตั้งวราลักษณ์ ต่อได้ที่ Instagram : thanachai_diary
และหากคุณมีชุดภาพถ่ายที่อยากจะร่วมแชร์ในคอลัมน์ Urban Eyes สามารถส่งมาได้ที่ [email protected]
Writer & Photographer
