Urban Eyes
รายละเอียดของเมืองทุกเมืองในมุมมองของคนหลังเลนส์
Flowing Through The Wreckage of Despair
ภาพถ่ายบันทึกเหตุการณ์นํ้าท่วมครั้งใหญ่ที่สุดในรอบ 50 ปีของประเทศไทย ปี 2554
ถ่ายทอดบรรยากาศของกรุงเทพฯ และพื้นที่ข้างเคียง
This is the Voice เสียงเบาๆ จากแท็กซี่ที่แบกภาระหนัก
ป้ายสะท้อนถึงสถานการณ์ที่ยากลำบากของอาชีพขับแท็กซี่ที่กำลังจะเอาตัวไม่รอดจากการระบาดในระลอกนี้ เพราะการจัดการที่ไม่ทั่วถึงของรัฐ
Super Dad ความซูเปอร์ฮีโร่ของพ่อคนธรรมดา
ผลงานภาพถ่ายชุด Super Dad เป็นการหยิบเอาเรื่องราวจริงในอดีตที่พ่อเคยเล่าให้ฟัง แล้วเรามองว่าเป็นเรื่องที่ยิ่งใหญ่ น่าตื่นเต้น มาสร้างเป็นภาพถ่ายที่เปรียบพ่อเป็นซูเปอร์ฮีโร่ผ่านภาพและเรื่องราวที่เหมือนจะธรรมดา
THE REVERIE IN SUMMER | Urban Eyes
ภาพถ่ายของครอบครัวหนึ่งกำลังพักผ่อนช่วงฤดูร้อนในยุโรป ฟิล์มสไลด์เก่าๆ ได้ข้ามเวลาและถูกพบในโกดังขายของเก่าที่จังหวัดอุบลราชธานี ด้วยจิตวิญญาณของช่างภาพตัวเล็กๆ อย่างผม หากต้องทิ้งฟิล์มเหล่านี้ไว้ตามเดิมคงจะเสียใจไม่น้อย ราคาที่ต้องจ่ายถือว่าน้อยนิดมาก เมื่อเทียบกับ “ชีวิตที่ยังหลงเหลืออยู่ในภาพ” ยังมีภาพถ่ายอีกไม่น้อยที่กระจัดกระจายไปตามโกดังของเก่าทั่วโลก เชื่อว่า…ถ้าภาพถ่ายที่หลงทางได้กลับไปหาเจ้าของเดิมก็คงจะดีไม่น้อย และกระผมยินดีที่จะส่งกลับคืนถึงที่หมายอย่างปลอดภัย
‘Dream Construction’ กาดสวนแก้ว ความฝันยุค 90 ที่ทรงจำของคนเมือง
ร.ต.ท. สุชัย เก่งการค้า ได้เนรมิตความฝันของตัวเองให้เป็นความจริง ด้วยความคิดที่จะสร้างพื้นที่การค้าและการท่องเที่ยวโดยตั้งอยู่บนฐานของการอนุรักษ์ธรรมชาติท้องถิ่น ควบรวมเข้ากับวัฒนธรรมท้องถิ่น ‘อุทยานการค้ากาดสวนแก้ว’ อุทยานการค้าที่ประกอบไปด้วยศูนย์การค้าและโรงแรมจึงเปิดให้บริการตั้งแต่ พ.ศ. 2535 เป็นที่รู้จักในนามศูนย์การค้าที่ใหญ่ที่สุดของเมืองเชียงใหม่ มีความทันสมัยและเป็นแหล่งรวมความบันเทิงที่หลากหลายแห่งยุค กลายเป็นจุดหมายที่ทำให้ผู้คนยุค 80 – 90 แวะเวียนเข้ามาสร้างความทรงจำร่วมกัน การได้ก้าวเข้าไปภายในส่วนของศูนย์การค้าแห่งนี้ครั้งแรกในอีกยุคสมัยหนึ่ง คือปัจจุบัน ทำให้เกิดบรรยากาศทางอารมณ์ที่หลากหลายต่อตัวฉัน การพยายามปรับปรุงพื้นที่ของกาดสวนแก้วเพื่อให้ตอบโจทย์ลูกค้าในปัจจุบัน ทำให้เกิดการเหลื่อมกันระหว่างร่องรอยของเค้าโครงสถานที่เดิม ร่องรอยของสิ่งที่กำลังเปลี่ยนแปลง และร่องรอยของสิ่งใหม่ๆ ที่อยู่ภายใต้ดินแดนแห่งนี้ ดึงดูดความสนใจให้ฉันได้ออกเดินทางสำรวจ ได้จินตนาการว่าตัวเองก้าวเข้ามาในโลกใบใหม่ ที่ในอดีตนั้นเคยเป็นหรือยังเป็นโลกใบเก่าของใครบางคน มันคือการผจญภัยที่ไม่สามารถทราบถึงจุดสิ้นสุดได้ในตอนนี้ ฉันคือตัวละครที่กำลังตามหาสิ่งที่น่าสนใจอยู่บนโลกแห่งความจริงที่คล้ายความฝัน ใช้สายตาสังเกต จากนั้นจึงถ่ายทอดความรู้สึกนั้นออกมาด้วยภาพถ่าย ‘Dream Construction’ หรือ ‘ดินแดนแห่งฝัน’ ไม่เพียงแค่แสดงให้เห็นถึงร่องรอยการเปลี่ยนแปลงของผู้คนที่เกิดขึ้นกว่า 30 ปี ของเชียงใหม่ ขณะเดียวกันก็เป็นการสะท้อนความรู้สึกของฉันที่มีต่อพื้นที่แห่งนี้อีกด้วย
Feel Just Right, Feel Like Home ตามหาบ้านที่พอดีกับหัวใจที่อณาสิริ จากแสนสิริ
“A house is made of brick and stone; a home is made of love alone.” คือประโยคที่ใช้อธิบายบริบทที่แตกต่างของสองคำศัพท์ที่แปลว่า “บ้าน” เหมือนกันได้อย่างชัดเจน – House จะหมายถึงบ้านที่เป็นตัวอาคาร สร้างจากอิฐ ส่วน Home นอกจากจะหมายถึงบ้านเป็นหลังๆ ยังหมายถึงความรู้สึกพอดี ลงตัว สบายใจ เหมือนได้อยู่ในที่ๆ เดียวกับคนที่รัก เป็นที่มาของคำกล่าวว่า เมื่อคุณจะเลือกซื้อบ้านสักหลัง ก็ควรซื้อบ้านที่เป็น Home ไม่ใช่แค่ House คือไม่ได้ดูดีแค่ภายนอก ไม่ได้สวยแค่ตาเห็น แต่ต้องให้ความรู้สึกที่ ‘ใช่’ จริงๆ โดยใช้หัวใจตัดสิน และก็ควรอย่างยิ่งที่จะพอดิบพอดีกับไลฟ์สไตล์ในแบบของคุณ ซึ่งแสนสิริ ผู้นำในตลาดอสังหาริมทรัพย์ ก็มีความเข้าใจในไลฟ์สไตล์ของคนเมืองปัจจุบัน ที่ต้องการบาลานซ์ชีวิตส่วนตัวกับชีวิตทำงานให้ลงตัว จึงออกแบบที่อยู่อาศัยให้ตรงกับความต้องการนี้ เกิดเป็นโครงการ “อณาสิริ” บ้านและทาวน์โฮมที่พอดีกับไลฟ์สไตล์ลูกบ้านในทุกด้าน ตอบโจทย์ทุกความต้องการ เป็นบ้านที่ “ใช่” จริงๆ […]
ภาพช่วงเวลา Sunday ที่ ‘มอร์ วสุพล’ ถ่ายเอง เฉื่อยๆ เอื่อยๆ แต่ได้ฮีลใจตัวเอง
ทุกวันอาทิตย์ทุกคนทำอะไรกันบ้าง เราที่ปกติต้องทำงาน ออกไปเล่นคอนเสิร์ต หรือออกไปเจอใครๆ ขอขี้เกียจ ไม่ต้องทำอะไร ไม่ต้องไปกับใครสักหน่อย ขอลองนอนตื่นสายใน Sunday เหมือนเพลงที่เขียน เพื่อจะมีวันอาทิตย์ที่เอื่อยๆ ฮีลใจเหี่ยวๆ และทบทวนตัวเองด้วยการทำอาหาร มองท้องฟ้า แล้วก็วิ่ง Sunday นี้เราฮีลตัวเองด้วยการทำอาหาร ค้นพบว่า การทำอาหารสามารถทำให้ใจสงบนิ่งขึ้นได้ประมาณหนึ่งเหมือนกันนะ อร่อยด้วย เริ่มจากมื้อ Brunch Heal ใจในวันเหี่ยวๆ ออกไปซื้อกาแฟเจอแสง Cookies ธรรมชาติแบบนี้แล้วแพ้ทุกที ต้องถ่ายเก็บไว้ จานซ้ายแฟนทำให้กิน อร่อย อยากอวด ส่วนจานขวาให้กำลังใจตัวเองด้วยสเต๊ก Medium Rare ในภาพมันยังแรร์อยู่ แต่ตอนย่างแล้วสีมันไม่สวยเท่าตอนนี้ เลยอยากให้ผู้อ่านช่วยจินตนาการตามหน่อยนะครับ Sunday นี้เราทำคอนเทนต์ปีนต้นไม้ถ่ายรูป ต้นหูกระจงหลังบ้านเปรียบเสมือนพี่ชาย เขาอายุมากกว่าเราแค่ 2 ปี เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก ถ่ายรูปไปเกือบร้อยรูปตามประสาเน็ตไอดอลวอนนาบี เสร็จปุ๊บ พอกระโดดลงมา โป๊ะ ก็รับรู้ได้ถึงสังขารอันไม่จีรัง ไม่เที่ยงแท้ของคนเรา รู้สึกแพ้ รู้สึกห่วย Sunday นี้เราฮีลตัวเองด้วยการมองท้องฟ้า ชอบสีของฟ้าและแสงสีส้มที่ตกกระทบตึกข้างล่าง […]
‘คนอยู่ไม่ได้สร้าง คนสร้างไม่ได้อยู่’ ชุดภาพสะท้อนชีวิตคนก่อสร้าง
HIGH- RISE BUILDINGS, LOW- RISE BUILDERS? ที่อยู่อาศัยบนตึกสูงระฟ้าเกิดขึ้นใหม่อยู่ตลอดเวลาทั่วกรุงเทพฯ ผู้คนมากหน้าหลายตาจับจองเป็นเจ้าของ พร้อมเข้าอยู่ อยู่ในที่ที่ไม่ได้สร้าง หากคนที่ลงมือสร้างกลับไม่ได้อยู่ ปาณศานต์ พัฒนกุลชัย ชวนมองภาพสะท้อนชีวิตและความฝันของคนสร้างผ่านชุดภาพ ‘คนอยู่ไม่ได้สร้าง คนสร้างไม่ได้อยู่’ ที่ตั้งคำถามถึงความหรูหราของที่พักอาศัย แต่คนสร้างตึกเหล่านั้นกลับเผชิญความยากลำบาก จึงเลือกใช้ Backdrop คอนโดมิเนียมเปรียบเป็นภาพในความฝันของใครหลายคน รวมถึงคนลงมือสร้าง
‘ภาพ [ถ่าย] การศึกษาของฉัน’ สะท้อนชีวิตในรั้ว รร. ผ่านเลนส์กล้องฟิล์มเด็กมัธยมฯ ขอนแก่น
ตั้งแต่โควิด-19 ระบาด ชีวิตในรั้วการศึกษาของเด็กรุ่นนี้ก็ยาวนานขึ้นไปโดยปริยาย นักเรียนบางกลุ่มยังคงต้องเรียนออนไลน์ บ้างกำลังจะเปิดเทอมในวันพรุ่งนี้ตามประกาศกระทรวงศึกษาธิการที่เลื่อนเปิดเทอมจากวันที่ 1 มิถุนายนมาเป็น 14 มิถุนายน ซึ่งแน่นอนว่าสำหรับการเรียนแล้ว เด็กแต่ละคนย่อมมีมุมมองที่แตกต่างกัน คอลัมน์ Urban Eyes ชวนมองภาพสะท้อนการศึกษาผ่านชุดภาพ ‘ภาพ [ถ่าย] การศึกษาของฉัน’ จากฝีมือเด็กนักเรียนมัธยมที่ 1 – 5 โรงเรียนน้ำพองศึกษา จังหวัดขอนแก่นที่ได้จับกล้องฟิล์มเป็นครั้งแรกในชีวิต ซึ่งเป็นกิจกรรมดีๆ จาก มูลนิธิ Teach For Thailand และ FilmGalong จังหวัดขอนแก่น ก่อนนำมาพิมพ์เป็นโปสต์การ์ดเพื่อส่งต่อความรู้สึกถึงกัน เพราะเชื่อว่าภาพหนึ่งใบสามารถสะท้อนความรู้สึกภายในใจได้อย่างมากมาย ทางหนึ่ง…นี่อาจเป็นของที่ระลึกบันทึกความรู้สึกใน ‘ภาพปัจจุบัน’ ก่อนจะกลายเป็นอดีต และอีกทางหนึ่ง ชุดภาพ [ถ่าย] การศึกษาของฉันอาจเป็นไทม์แมชชีนพาย้อนกลับสู่ ‘ภาพวันเก่า’ ก่อนเติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้เช่นกัน เพื่อนสนิท – เด็กหญิงอรินนา ดุสิทธิ์ ม.2 ทำไมต้องใส่กระโปรง – นางสาวมัตตัญญุตา อภัยพลชาญ ม.5 ฉันคือใครในวันนี้ […]
Land of lost ภาพสะท้อนชีวิตคนรุ่นใหม่ชายแดนใต้ที่ไม่อาจเติบโตเพราะเหตุการณ์ความรุนแรง
เด็กสาว ระเบิด และพื้นที่บ้านเกิดในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ Land of lost หรือ ดินแดนที่ต้นกล้าไม่อาจเติบโต คือผลงานภาพถ่ายของ สกีฟา วิถีกุล มุสลิมปลายด้ามขวานที่อยากบอกเล่าถึงความผิดปกติที่กลายเป็นความปกติในสามจังหวัดชายแดนใต้ของไทย จนทำให้เธอ และคนรุ่นใหม่ เสียหลายโอกาสในอีกช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดของชีวิต จนไม่อาจเติบโตได้อย่างมั่นคง เธอจึงอยากใช้ภาพถ่ายชุดนี้สะท้อนถึงความรุนแรงที่เกิดให้คนนอกด้ามขวานรับรู้ แม้จะรู้ว่าต่อให้ใช้ภาพมากมายเท่าไร ความรุนแรงที่เกิดคงไม่สงบลง “‘จะต้องมีสักคนทำเรื่องนี้ คนที่จะกล้าแสดงมันออกมาไม่ว่าในรูปแบบไหนก็ตาม’ คือคำแนะนำจากอาจารย์ซึ่งเป็นชนวนของการขุดคุ้ยความอัดอั้นตันใจต่อความรุนแรงที่เกิด ในพื้นที่บ้านเกิดจากสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ เราจึงเก็บเอาประสบการณ์เหล่านั้นมานำเสนอในรูปแบบของการถ่ายภาพเชิงศิลป์ “Land of lost หรือ ดินแดนที่ต้นกล้าไม่อาจเติบโต จึงกลายเป็นผลงานวิทยานิพนธ์ สาขาการถ่ายภาพ ที่บอกเล่ามุมมองของตัวเราเอง พูดถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นจนเป็นปกติ ความเคยชินที่เราอยู่กับการไร้อิสรภาพ การถูกกักขัง ความกลัว ความเจ็บปวด หรือแม้แต่ความอยุติธรรมต่างๆ ที่เกิดกับพี่น้องในพื้นที่ ประกอบเป็นสัญลักษณ์ต่างๆ แทนค่าสิ่งนามธรรมจนเกิดเป็นรูปธรรมในผลงานชิ้นนี้ “ความไม่สงบใน ‘ดินแดน’ ที่เกิดขึ้น ไม่เพียงทำให้ ‘ต้นกล้า’ ต้นเล็กอย่างเราไม่อาจเติบโตได้อย่างมั่นคงเท่านั้น เมื่อมองให้กว้างขึ้น เราจะเห็นต้นกล้าที่เรียกว่าคนรุ่นใหม่ไม่อาจเบ่งบานได้อย่างที่ควรเป็น เราต่างหวาดกลัวที่จะเรียกร้องหรือแสดงความคิดเห็น กังวลถึงความปลอดภัยในชีวิตและทรัพย์สิน จนไม่กล้าที่จะริเริ่ม หรือสร้างสิ่งใหม่ๆ และทำให้เสียโอกาสในช่วงชีวิตที่ดีที่สุดไป “เมื่อเหตุการณ์ยังคงอยู่ […]
BALL is Waiting for…ชุดภาพถ่ายแห่งการเฝ้ารอของ บอล-ต่อพงศ์ พี่คนโตแห่ง What The Duck
รอ… เรากำลังรอบางสิ่ง ระหว่างรอเลยถ่ายภาพสิ่งแวดล้อมรอบๆ ที่พักของตัวเองในวันหยุด ช่วงล็อกดาวน์ด้วยคอนเซปต์ ‘Waiting for’ แต่ละรูปเลยเต็มไปด้วยความเงียบในบรรยากาศของการเฝ้ารออะไรบางอย่างให้ผ่านไป และรอความหวังใหม่ๆ ให้เข้ามาเติมเต็ม แต่ก็ยังไม่รู้ว่าต้องรอไปอีกนานเท่าไหร่
Untitled ชุดภาพถ่ายทลาย Beauty Standard อ้วน ผอม มีแผลเป็น ไว้ขนรักแร้ก็สวยได้
ฉันมีร่างกายที่ผอมมาก และรู้สึกไม่มั่นใจในตนเองฉันมีแผลเป็น ที่ไม่ต้องการให้ใครได้เห็นฉันมีขนรักแร้ขึ้นตามธรรมชาติ แต่ไม่ต้องการกำจัดออกฉันมีรูปร่างที่อ้วน และไม่ได้รับการยอมรับจากใคร แม้แต่ตัวฉันเอง ไม่ว่าฉัน เธอ หรือผู้หญิงคนไหนจะเป็นแบบไหน จงมั่นใจว่าเราทุกคนล้วนมีความสวยงามในแบบของเราเอง เราทุกคนสมควรได้รับการยอมรับ โดยเฉพาะการยอมรับจากตัวเราเอง เหมือนชุดภาพถ่าย Untitled ของ พชร สีอ่อน ที่อยากสะท้อนให้เห็นถึงคุณค่าความงามของผู้หญิงอย่างไร้รูปแบบ และฉีกกรอบค่านิยมความสวยเดิมๆ “Untitled คือศิลปนิพนธ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสองปีก่อนของเรา ซึ่งเริ่มต้นจากการบังเอิญเห็นโฆษณาผลิตภัณฑ์ดูแลผิว และการกำจัดขนชื่อ Billie ใน Project Body Hair ซึ่งสร้างความประทับใจให้เราเป็นอย่างมาก โดยตัวโฆษณานำเสนอภาพผู้หญิงหลายคนที่มีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นเชื้อชาติ สีผิว รูปร่าง ฯลฯ แต่สิ่งที่ทุกคนมีเหมือนกันคือ ความสวยที่เปล่งประกายออกมาในแบบของตัวเอง แม้ความสวยของหลายๆ คน จะไม่เป็นไปตามค่านิยมความงามในสังคมที่เราอยู่ในตอนนั้นก็ตาม “ทำให้เราเกิดความสนใจที่จะนำเสนอความสวยงามไร้รูปแบบ ต่างจากค่านิยมเดิม ภายใต้ความคิดที่ว่า ถ้าหากในอดีต สื่อโฆษณาสามารถสร้างกรอบค่านิยมให้กับผู้บริโภคในประเทศได้ ด้วยการนำเสนอ ตอกย้ำ ผลิตความงามตามอุดมคติซ้ำๆ เพื่อขายสินค้า จนส่งผลทำให้ผู้หญิงส่วนใหญ่เกิดความไม่มั่นใจในรูปร่าง สีผิว และริ้วรอยตามธรรมชาติของตัวเอง ด้วยเพราะไม่เป็นไปตามรูปแบบความงามที่สื่อโฆษณาตั้งใจนำเสนอ ได้อย่างไรแล้ว “เราก็เชื่อว่าการนำเสนอความสวยงามที่หลากหลาย จากคนหลายคน […]