คุณเคยมีความฝันในวัยเด็กไหม
ฝันแบบเด็กๆ ที่ไม่อยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง ประเภทอ่านการ์ตูนวิทยาศาสตร์ รถไฟสาย 999, แคนดี้จอมแก่น เรื่องเหนือจริง และคิดอยากจะเป็นโน่นเป็นนี่ ไปในที่ที่เคยฝันในตอนเด็ก…แล้วมันก็ค่อยๆ หายไปเหมือนกับไอน้ำที่ระเหยไปในอากาศ ด้วยเหตุผลหลากหลายอย่าง เราโตขึ้น ภาระมากขึ้น สิ่งเหล่านั้นก็ถูกแทนด้วยสิ่งอื่น
ตอนเด็กๆ พ่อมักซื้อหนังสือ ‘ต่วย’ตูน (พิเศษ)’ ให้อ่านเป็นประจำ เนื้อหาจะเป็นการรวบรวมเรื่องหรือสถานที่แปลกประหลาดบนโลกใบนี้ เช่น พีระมิด ชนเผ่ามายา แจ็กเดอะริปเปอร์ เกร็ดโบราณของไทย มีอยู่เรื่องหนึ่งที่อ่านและติดใจมานาน จนเก็บไปฝันใฝ่ว่าจะไปให้ได้สักครั้ง นั่นคือ ‘Area 51’
Area 51 เป็นพื้นที่ของกองทัพอากาศสหรัฐอเมริกา ตั้งอยู่ในทะเลทรายเนวาดา ซึ่งเชื่อกันว่ามีวัตถุลึกลับประเภทยูเอฟโอปรากฏขึ้นบริเวณนี้บ่อยครั้ง จนมีนักยูเอฟโอวิทยามาเยี่ยมเยือนหลายต่อหลายหน ซึ่งทำให้เกิดที่พักแรมทางที่หนึ่งที่เป็นศูนย์รวมของคนชอบเรื่องประเภทจานบินมาพบปะกันบริเวณนี้
‘แอลเล่ อินน์’
ที่พักโดดเดี่ยวที่ตั้งอยู่กลางทะเลทรายเวิ้งว้าง ไม่มีอะไรเลย แต่ทำไมผู้คนมากมายถึงได้มาที่นี่ ต่วย’ ตูน ทำให้ผมคิดถึงมันอยู่ตลอด มันคือความฝันในวัยเด็ก
ผมพบตัวเองอีกครั้งที่สนามบินนานาชาติลอสแอนเจลิส ครั้งนี้เป็นทริปยาวไกลในการร่วมงาน Balloon ที่ Albuquerque กว่า 17 ชั่วโมงจากเมืองไทยทำให้ผมเหนื่อยล้าและคิดว่าผมคงต้องต่อเครื่องบินไปที่ Albuquerque แต่ผิดถนัด! ครั้งนี้มันคือ Road Trip โปรแกรมที่วางไว้คือ 9 โมงเช้า คณะฯ มารับผมที่สนามบิน มุ่งสู่ Las Vegas ค้างคืนแรกที่นี่ และค้างอีกคืนที่ Flagstuff อีกวันถึงจะถึง Albuquerque ในตอนบ่าย
กว่า 9 ชั่วโมงบน Highway ผมเข้าพักในเวกัส ในเวลานี้ทุกคนลงความเห็นว่าพรุ่งนี้เราควรไป Grand Canyon ผมจำได้ว่าจากเวกัส การไป Area 51 มันไม่ไกลมาก สามารถจัด One Day Trip ได้
เราจะเลือกอะไรระหว่าง ‘Grand Canyon’ กับ ‘Area 51’
ความฝันในวัยเด็กผมกลับมาอีกครั้ง
เจ็ดโมงเช้า ล้อหมุนสู่ทางหลวงหมายเลข 375 อันเป็นที่หมายของทะเลทรายเวิ้งว้างในเนวาดา แดดแรงจัด แต่อากาศหนาวเย็น ลมปะทะหน้าอยู่ตลอดเวลา เกือบ 4 ชั่วโมงระหว่างทางที่มีแต่ถนนกับทะเลทราย และแล้วผมก็มาถึงมันจนได้ ‘A’Le’ Inn’
‘A’Le’ Inn’ (แอลเล่ อินน์) ถ้าออกเสียงเร็วๆ มันจะพ้องเสียงกับคำว่า เอเลี่ยน ซึ่งก็คือมนุษย์ต่างดาวนั่นเอง ภายในประกอบไปด้วยเรื่องราวที่มีเรื่องล้านแปดเกี่ยวกับยูเอฟโอ แทบไม่น่าเชื่อว่าบนเพดานมีแบงก์จากประเทศต่างๆ แปะประดับไว้เต็มไปหมดหลายหลากนานาชาติมาก…ผมพบแบงก์ยี่สิบบาทไทย!!
เบียร์ขวดที่สองหมดไปพร้อมกับบทสนทนาบนบาร์กับเจ้าของผู้ใจดี เราแลกเปลี่ยนความเห็นกันต่างๆ นานา ผู้คนจากทั่วโลกแวะเวียนมาที่นี่ ปีแล้วปีเล่า แต่แกก็ยังสนุกกับการเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่นี่ด้วยความเป็นกันเอง แกเล่าว่าคงต้องเป็นพวกที่ ‘คลั่ง’ ยูเอฟโอนั่นแหละถึงจะมาที่นี่ ผมได้แต่หัวเราะและมองรอบๆ ร้านเพื่อซึมซับกับบรรยากาศ
ถัดไปอีกโซนจะเป็นที่พักคล้ายๆ รถบ้าน ผมชอบบรรยากาศตรงนี้ เพราะในขณะที่กำลังถ่ายรูปเพลินๆ ผมก็ได้ยินเสียงเครื่องบินรบบินผ่านหัวไป เพราะที่นี่ใกล้กับเขตหวงห้ามของกองทัพอากาศสหรัฐมากที่สุด
บ่ายคล้อย…เราโบกมืออำลาแอลเล่ อินน์ กลับเข้าสู่เวกัส เส้นทางราบเรียบ แดดยังคงแรงในลมหนาว
ผมไม่พบจานบิน ไม่พบเรื่องแปลกประหลาดใดๆ มันอาจเป็นเรื่องราวที่เล่าต่อๆ กันมา กับโรงแรมที่ตั้งอยู่กลางทะเลทรายอันโดดเดี่ยว ซึ่งจะมีสักกี่คนที่จะเลือกเดินทางมา
ผมพบตัวเองในวัยเด็ก…
แล้วคุณล่ะ ลืมความฝันในวันนั้นไปหมดแล้วหรือยัง
Writer
