เด็กวันนี้คือผู้ใหญ่ในวันหน้า แต่เชื่อว่าผู้ใหญ่หลายคนในวันนี้ล้วนเติบโตขึ้นในยุครุ่งเรืองของรายการโทรทัศน์ ที่มีรายการเด็กให้เลือกดูตั้งแต่วันจันทร์-วันศุกร์ ไม่เว้นวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ ซึ่งนอกจากความบันเทิงแล้ว แต่ละรายการล้วนเปิดมุมมองความคิดสร้างสรรค์ สร้างจินตนาการ พร้อมเกร็ดความรู้เล็กๆ น้อยๆ ไปด้วย
Urban Creature ขอรวบรวมรายการเด็กที่พวกเราชื่นชอบ และหล่อหลอมให้เรากลายเป็นผู้ใหญ่ทุกวันนี้ แม้หลายรายการจะลาจอแก้วไปนานแล้ว แต่ความสนุกยังคงอยู่กับเราเสมอ ถ้าพร้อมแล้วไปดูกันเลย!
รายการเด็ก : ช่อง 9 การ์ตูน
ชื่อผู้เลือก : เดือนเพ็ญ จุ้ยประชา
ตำแหน่ง : Managing Editor
นอกจากพ่อแม่ผู้ปกครองที่เลี้ยงเรามาแล้ว จะบอกว่ารายการโมเดิร์นไนน์การ์ตูนคืออีกสิ่งที่เลี้ยงเรามาก็ไม่ผิด เพราะจำได้ว่าเป็นแฟนคลับรายการนี้มาตั้งแต่เด็กๆ
ทุกเสาร์-อาทิตย์ต้องตื่นเช้ามานั่งเฝ้าหน้าจอทีวีตั้งแต่การ์ตูนเรื่องแรกฉายไปจนถึงเรื่องสุดท้าย น่าจะรวมๆ เวลาประมาณสองชั่วโมง ขนาดพักโฆษณาก็ยังนั่งดูอยู่อย่างนั้นเพราะกลัวว่าเปลี่ยนช่องไปแล้วจะกลับมาดูการ์ตูนต่อไม่ทัน ตั้งแต่โดราเอมอน, แม่มดน้อยโดเรมี, กัชเบล, ครัชเกียร์, เบย์เบลด, โคนัน, อินุยาฉะ, โปเกมอน, ดิจิมอน เรียกว่าช่องเก้านำเรื่องไหนมาฉายก็นั่งดูหมด จะการ์ตูนโชเน็งหรือโชโจก็ไม่ยั่น ตามดูทุกเรื่อง
คิดว่าไม่น้อยก็มาก การ์ตูนเหล่านี้ที่เราตื่นมาดูทุกวันหยุดคงให้อะไรกับเราในวัยเด็กบ้างทั้งที่รู้ตัวและไม่ทันรู้ตัว เช่น ความเพลิดเพลิน คติสอนใจ หัวข้อไปคุยกับเพื่อน หรือกระทั่งงานอดิเรกใหม่ๆ การทำตัวเบียวๆ มีมุกป็อปคัลเจอร์ให้ไปใช้ในชีวิตประจำวัน ยังไม่นับรวมความรู้สึกที่เหมือนมีเพื่อนที่โตมาด้วยกันผ่านความสัมพันธ์กับเหล่าตัวละครในเรื่อง
อย่างน้อยเวลาเหงาๆ หรือเห็นการ์ตูนเหล่านี้ผ่านตาในวัยทำงาน ก็ทำให้จดจำได้ว่าในวัยเด็กตอนนั้นเรามีความสุข สนุกกับชีวิตได้ง่ายขนาดไหน ต่อให้ตอนนี้โตแล้วก็ยังมีความเป็นเด็กในหัวใจได้นะ
รายการเด็ก : ขำกลิ้งลิงกับหมา
ชื่อผู้เลือก : ณิชกมล บุญประเสริฐ
ตำแหน่ง : Editorial Staff
เราไม่เคยรู้เลยว่าลิงกับหมาสามารถใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ จนกระทั่งช่องโมเดิร์นไนน์ทีวีมีรายการใหม่ที่มีตัวละครหลักเป็นลิงชิมแปนซีชื่อ ‘ปัง’ และสุนัขบูลด็อกชื่อ ‘เจมส์’ มาช่วยกันทำภารกิจในแต่ละตอน
ในตอนที่ ‘ขำกลิ้งลิงกับหมา’ ออกอากาศ เรียกได้ว่าเป็นช่วงเวลารวมตัวของครอบครัว เพราะทุกคนในบ้านต่างก็อยากรู้ว่าภารกิจในแต่ละสัปดาห์ที่ปังคุงและเจมส์ได้รับนั้นคืออะไร และเจ้าสัตว์ทั้งสองตัวจะทำสำเร็จหรือไม่ โดยจะคอยส่งกำลังใจให้ผ่านหน้าจอแม้ไม่ใช่รายการสดก็ตาม
เราคอยติดตามการทำหน้าที่ของทั้งคู่ตลอดทุกสัปดาห์ ไม่ใช่แค่ความฉลาดและน่ารักของปังและเจมส์เท่านั้น แต่เรายังได้เห็นความน่ารักของผู้คนที่ได้พบเจอ คอยให้ความช่วยเหลือ ให้กำลังใจ และปฏิบัติกับสัตว์ทั้งสองตัวเหมือนเป็นเด็กน้อยในทุกๆ เทป แม้ท้ายที่สุดแล้วเราไม่รู้เลยว่ากว่ารายการจะออกมาให้ชมแต่ละเทป ปัง เจมส์ และทีมงานต้องฝึกฝนเคี่ยวกรำมามากขนาดไหน แต่รายการนี้ถือว่าทำให้เราเห็นความฉลาดของลิงชิมแปนซีที่มีความใกล้เคียงกับคนออกมาได้อย่างชัดเจน รวมถึงเจมส์ที่ถึงจะดื้อไปบ้างแต่ก็ยังเชื่อฟังจนผ่านแต่ละภารกิจไปได้
ถึงแม้ว่าจะอยากเห็นความน่ารักและฉลาดของสัตว์โลกมากแค่ไหน แต่พอคิดถึงการฝึกฝนจนกว่าพวกเขาจะฉลาดขนาดนี้ก็แอบรู้สึกสงสารอยู่บ้างเหมือนกัน ถ้าจะมีรายการสัตว์สำหรับเด็กอีก เราอยากให้นำเสนอออกมาในรูปแบบโมเมนต์น่ารักๆ ของชีวิตสัตว์ต่างๆ ในสวนสัตว์มากกว่า คิดว่าคงจะน่ารักไม่แพ้กันเลย
รายการเด็ก : One Night Genius (อัจฉริยะข้ามคืน)
ชื่อผู้เลือก : มณิสร วรรณศิริกุล
ตำแหน่ง : Editorial Staff
ถ้าพูดถึงรายการในวัยเด็กที่เราตั้งตารอทุกสัปดาห์ ถึงขั้นทะเลาะกับแม่เพราะอยากนอนดึกขึ้นมากว่าปกติหน่อย ‘One Night Genius (อัจฉริยะข้ามคืน)’ คือชื่อของรายการนั้น
รายการเรียลลิตี้ควิซโชว์รายการแรกของไทย ที่ออกอากาศทางช่อง 3 ทุกวันจันทร์ เวลา 22.30 – 23.30 น. ในแต่ละสัปดาห์ผู้ร่วมรายการจะต้องแข่งขันกันไขปริศนาลับเพื่อนำ รหัสลับอัจฉริยะ ไปใช้ในการเปิดตู้เซฟ ก่อนที่ผู้เข้ารอบ 2 คนสุดท้ายจะต้องไปตอบคำถามชิงเงินรางวัล 1 ล้านบาท
ฟังแบบนี้อาจจะดูเหมือนไม่ใช่รายการสำหรับเด็กสักเท่าไหร่ แต่ต้องยอมรับว่ารายการนี้เป็นรายการไทยเพียงไม่กี่รายการที่เราติดแบบงอมแงม เพราะเหมือนได้ลับสมองด้วยปริศนาน่าตื่นเต้นที่หลายๆ ครั้งก็ทำเอาเราคาดไม่ถึง แถมได้ความรู้รอบตัวกลับมาเป็นกระบุง
และถือเป็นรายการในรูปแบบที่เราอยากให้เกิดขึ้นในประเทศไทยอีกครั้ง
รายการเด็ก : Sponge ฉลาดสุดสุด
ชื่อผู้เลือก : นัทธมน คภะสุวรรณ
ตำแหน่ง : Proofreader
หากย้อนเวลากลับไปสัก 20 ปี ในช่วงที่เราเป็นเด็กวัยประถมศึกษา นอกจากการได้เล่นสนุกกับเพื่อนแถวบ้าน หรือการปั่นจักรยานเลียบท้องนา อีกกิจกรรมที่เด็กสมัยนั้นนิยมทำมากที่สุดคงหนีไม่พ้นการเฝ้าหน้าจอรอดู ‘รายการโทรทัศน์’ ที่แต่ละช่องต่างเฟ้นหาหลากหลายรายการมานำเสนอเพื่อช่วงชิงเวลาจากคนดูอย่างเราๆ ทั้งรายการที่ผลิตเองหรือซื้อลิขสิทธิ์จากต่างประเทศมาออกอากาศก็ตาม
ถ้าไม่นับละครจากช่องหลากสีที่แม่ไม่ค่อยอยากให้เราดูสักเท่าไร ‘Sponge ฉลาดสุดสุด’ ก็เป็นอีกหนึ่งรายการโปรดที่เราตั้งตารอดูทุกวันพฤหัสบดี ตอน 20.30 น. ทางสถานีโทรทัศน์โมเดิร์นไนน์ทีวี หรือช่อง 9 นั่นเอง
รายการนี้เป็นเกมโชว์แนววิทยาศาสตร์จากประเทศเกาหลีใต้ ที่แต่ละตอนจะมีเรื่องราวความรู้เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์หรือทริกแปลกๆ จากทางบ้านมานำเสนอ ให้เราได้ลับสมองลองวิเคราะห์ดูว่าคำตอบของเรื่องนั้นๆ คืออะไร ก่อนจะเฉลยและทำการทดลองให้ดูว่าผลจะออกมาเป็นอย่างนั้นหรือไม่ ซึ่งหลายการทดลองก็ผ่านมือเด็กช่างสงสัยอย่างเราจนโดนแม่บ่นอยู่หลายหน
‘ถ้าอยากให้ขวดน้ำเย็นนานขึ้น ให้เอากระดาษทิชชูหรือกระดาษหนังสือพิมพ์มาพันไว้รอบๆ’ หรือ ‘เวลากินน้ำเย็นจัดแล้วจี๊ดขึ้นสมอง ให้เอาลิ้นดุนเพดานปากไว้จะช่วยให้หายเร็วขึ้น’ เหล่านี้ล้วนเป็นความรู้เล็กๆ น้อยๆ ที่เราได้จากการดูรายการนี้นี่แหละ
น่าเสียดายที่ปัจจุบันรายการหายไปจากหน้าจอโทรทัศน์ พร้อมๆ กับการพัฒนาของเทคโนโลยีที่มีคอมพิวเตอร์และสมาร์ตโฟนเข้ามาแทนที่ ก็ได้แต่หวังว่าสื่อในบ้านเราจะผลิตรายการสร้างสรรค์สำหรับเด็กแบบนี้มาหล่อเลี้ยงพวกเขาให้เติบโตด้วยเหมือนกันนะ
รายการเด็ก : สารคดีสำรวจโลก National Geographic
ชื่อผู้เลือก : พนิดา มีเดช
ตำแหน่ง : Art Director
ตอนเด็กๆ เราเคยมีความฝันว่าอยากเป็นนักสำรวจหรือไม่ก็นักชีววิทยา น่าจะเพราะเราชอบดูรายการสารคดีเกี่ยวกับสัตว์โลก อีกส่วนหนึ่งน่าจะเพราะว่าเราเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่ผูกพันกับธรรมชาติ ด้านหลังของบ้านเราเป็นป่าขนาดกะทัดรัดที่มีนก แมลง และสัตว์ชนิดต่างๆ แวะเวียนมาให้เห็นอย่างนกเค้าแมว งู หรือแม้กระทั่งกวาง! เราชอบการออกไปสำรวจป่าหลังบ้าน เก็บผลไม้ หรือเฝ้ามองดูวิถีชีวิตในธรรมชาติที่เป็นไป หรือแม้กระทั่งหลบคุณแม่เข้าไปในป่าเวลาที่ทำตัวดื้อ
หลังเลิกเรียนกลับมาถึงบ้าน เราจะวางกระเป๋าและเปิดทีวีดู รายการที่ชอบดูบ่อยๆ คือรายการ ‘สำรวจโลก’ ของช่อง 9 ที่ตอนนั้นยังใช้ชื่อว่า อสมท อยู่ สิ่งที่ชอบจากการดูสารคดีคือความมหัศจรรย์ ความน่าตื่นเต้น และความสวยงามของธรรมชาติ กลไก และวิถีชีวิตของสิ่งมีชีวิตอื่นๆ พืชพรรณต้นไม้ และวัฒนธรรมของชนเผ่าและผู้คนที่สอดคล้องกับธรรมชาติ ซึ่งได้เปิดโลกกว้างของเด็กน้อยคนหนึ่ง
พอโตขึ้นเราก็ยังรักการดูสารคดีอยู่ อย่างรายการแดนสนธยา รายการของ Steve Irwin หรือ Planet Earth ของช่อง BBC แต่ความสัมพันธ์ของเรากับธรรมชาติเริ่มห่างไกลมากขึ้นเพราะต้องย้ายเข้ามาอยู่เมืองใหญ่ ถึงอย่างนั้นเราก็ยังคิดถึงธรรมชาติและป่าอยู่เสมอ
การที่เราได้ดูสารคดี ได้ทำความรู้จักกับสัตว์และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ พอเติบโตขึ้นเราก็เริ่มเข้าใจ Message บางอย่างที่เราในตอนเด็กอาจจะยังไม่ได้เข้าใจว่า ธรรมชาติคือครูของเรา ถ้าเราเข้าใจธรรมชาติมากขึ้น เราก็จะเข้าใจชีวิตมากขึ้น เหมือนอย่างสารคดี My Octopus Teacher ที่บอกกับเราว่า ทุกชีวิตล้วนเป็นหนึ่ง พวกเราต่างแสวงหาความหมายของการดำรงอยู่ ขอให้เปิดตาและเปิดใจไว้อยู่เสมอ บางครั้งครูที่จะมาให้เราได้เรียนรู้อะไรบางอย่างอาจอยู่ในรูปแบบที่คาดไม่ถึง เป็นไปได้ในทุกรูปแบบ
รายการเด็ก : Kasou Taishou (เกมซ่าท้ากึ๋น)
ชื่อผู้เลือก : อธิพัฒน์ พูนสินบูรณะกุล
ตำแหน่ง : Graphic Designer
“ขอต้อนรับเข้าสู่ Kasou Taishou เกมซ่าท้ากึ๋น! สุดยอดเกมสมานฉันท์สร้างสรรค์ปัญญา และสุดยอดพิธีกรเจ้าประจำ คินจัง!”
ภาพบรรยากาศครื้นเครงของห้องส่งที่ทุกคนปรบมือกันอย่างพร้อมเพรียง และคินจัง พิธีกรชายวัยกลางคนหน้าตายิ้มแย้มกำลังเดินเข้ามาทักทายผู้ชม ช่วงเปิดรายการที่ครื้นเครงกับเพลงที่ติดหู คือสิ่งที่เราตั้งหน้าตั้งตารอดูทุกวันอังคาร
‘Kasou Taishou (เกมซ่าท้ากึ๋น)’ คือรายการเรียลลิตี้เกมโชว์จากประเทศญี่ปุ่น ที่เปิดให้ผู้ชมทางบ้านเข้ามาโชว์การแสดงผ่านไอเดียการนำเสนอหลากหลายรูปแบบอย่างสร้างสรรค์ในช่วงเวลาสั้นๆ โดยแต่ละการแสดงจะได้รับการตัดสินจากกรรมการทั้ง 10 คน มีคะแนนทั้งหมด 20 คะแนน และโชว์นั้นจะผ่านเข้าไปลุ้นเงินรางวัลช่วงท้ายรายการเมื่อได้รับ 15 คะแนนขึ้นไป
ความสนุกของเกมซ่าท้ากึ๋นคือ เราจะได้เห็นสนามประชันไอเดียกันของเหล่าผู้ประกวดที่นำมาโชว์กรรมการ และตัดสินกันตอนนั้นเลย กลายเป็นโชว์ที่อยู่ในความทรงจำของหลายๆ คน ไม่ว่าจะเป็นโชว์ตีปิงปอง โชว์ทอดไข่ดาว หรือโชว์ดอกไม้ไฟที่นำประเพณีของญี่ปุ่นมาเล่าเรื่องได้อย่างสร้างสรรค์
รายการนี้น่าจะเป็นสิ่งแรกเลยที่ทำให้เรารู้จักกับความคิดสร้างสรรค์ในแบบญี่ปุ่น ทำน้อยแต่ได้มาก นำเสนออย่างไรให้เฉียบในเวลาอันจำกัด ลองเล่าเรื่องในหลายๆ มุมมอง และการกล้าคิดออกนอกกรอบ
พอย้อนกลับมาคิดดู ในปัจจุบันที่ตัวเราก็ทำงานออกแบบ รายการนี้น่าจะเป็นส่วนหนึ่งที่เป็น DNA ให้กับวิธีคิดงานออกแบบของเราในทุกวันนี้
รายการเด็ก : กินแหลกพิชิตแชมป์
ชื่อผู้เลือก : ชิตวัน เพชรรัตน์
ตำแหน่ง : Graphic Designer
อาจจะเพราะว่าอาหารเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงความสัมพันธ์ในครอบครัวและคนรอบข้างมาตลอด เวลาที่เสพสื่อไม่ว่าจะเป็นประเภทไหน จึงถูกเนื้อหาเกี่ยวกับอาหารการกินดึงดูดความสนใจโดยไม่รู้ตัว
รายการ ‘กินแหลกพิชิตแชมป์’ ในปีที่ ยามาโมโตะ ทาคุยะ ได้เป็นแชมป์ ดึงดูดความสนใจเราในวัยมัธยมต้นและน้องสาวในวัยประถมศึกษา จนรายการนี้ทำหน้าที่เป็นเครื่องเคียงของอาหารหลายมื้อในยุคก่อนที่ม็อกบังจะแมส
ผู้เข้าแข่งขันมีอายุและเบื้องหลังชีวิตที่หลากหลายตามแบบฉบับรายการแข่งขันญี่ปุ่น มีทั้งคนที่กินได้น่าอร่อยไปจนถึงคนที่ดูไม่เห็นจะมีความสุขในการกินเลยแต่ก็ยังกินต่อไปเรื่อยๆ หลายสิบเสิร์ฟ ประกอบกับเสียงพากย์ที่กลับมาฟังตอนนี้แล้วชวนให้รู้สึก Nostalgia เราและน้องสาวมีคนที่เชียร์คนเดียวกันคือแกลโซเนะ เหตุผลหลักๆ น่าจะมาจากการที่เธอออกตัวว่าจะกินสิ่งที่อยากกินและจะไม่ฝืนกินสิ่งที่ไม่ชอบ ทำให้เราเชื่อว่าเธอกำลังกินอย่างอร่อยจริงๆ
ถึงตอนที่ดูไปเรื่อยๆ จะไม่ได้โฟกัสที่รสชาติอาหารของตัวเองแล้ว แต่รายการนี้ก็ทำให้แต่ละมื้อในช่วงนั้นสนุกขึ้น
รายการเด็ก : มวยปล้ำ WWE
ชื่อผู้เลือก : แทนทะเล ทิพย์แสง
ตำแหน่ง : Creative Video
ทุกคนต้องเข้าใจตรงกันก่อนว่ามวยปล้ำไม่ได้มีภาพลักษณ์เป็นโชว์รุนแรง บ้าระห่ำ หยาบคาย มีผู้หญิงมาโชว์เซ็กซี่อย่างไร้เหตุผลเหมือนยุคที่นักมวยปล้ำดังๆ อย่าง The Rock รุ่งเรืองอยู่ตลอด
เราในวัย 12 ขวบ เริ่มดูมวยปล้ำช่วงปี 2008 – 2009 ผ่านทางช่อง TrueSport 2 เป็นช่วงเวลาที่ค่ายมวยปล้ำชื่อดัง WWE เริ่มปรับแนวทางของโชว์ขนาดใหญ่ด้วยการเปลี่ยนเรตติ้งจากที่เดิมเป็น ‘รายการสำหรับผู้มีอายุ 14 ปีขึ้นไป’ มาเป็น ‘รายการที่ผู้ใหญ่ควรให้คำแนะนำในการรับชม’ ส่งผลให้มวยปล้ำทางทีวีในช่วงนั้นลดความรุนแรง ความห่าม ความหยาบคาย และพยายามสร้างภาพลักษณ์ในการเป็นโชว์สำหรับเด็ก พระเอกเอาชนะผู้ร้าย เนื้อเรื่องที่สอดแทรกคุณธรรม ความพยายาม ความซื่อสัตย์ขึ้นมาแทน
แม้ว่าจะถูกค่อนขอดโดยแฟนมวยปล้ำผู้ใหญ่ฮาร์ดคอร์ในสมัยนั้น แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า WWE ครองตลาดสำหรับเด็กอย่างถล่มทลายจากการขายของเล่นหรือสินค้าจากคาแรกเตอร์นักมวยปล้ำ และคนรุ่นเราหลายคนก็น่าจะเติบโตมากับการเชียร์พระเอกขวัญใจน้องๆ อย่าง John Cena กรี๊ดสลบเมื่อน้าผี The Undertaker ปรากฏตัว หรือโห่ขาดใจเมื่อวายร้ายโรคจิตอย่าง Randy Orton ทำเรื่องชั่ว
รายการเด็ก : Finger Tips
ชื่อผู้เลือก : วิมลณัฐ แก้วกิริยา
ตำแหน่ง : Producer
ทุกๆ วันหลังกลับมาจากโรงเรียนและทำการบ้านเสร็จ รายการ ‘Finger Tips’ มักจะปรากฏตัวบนจอโทรทัศน์ผ่านช่องรับชมจากจานดาวเทียมเสมอ เสียง “Hello, how are you?” กลายเป็นคำกล่าวทักทายที่คุ้นเคยที่ทำให้เราต้องละสายตาจากทุกอย่างขึ้นมาจดจ่อกับจอสี่เหลี่ยมตรงหน้า
Finger Tips เป็นรายการสัญชาติอังกฤษที่นำเสนอเรื่องราวศิลปะและการสร้างสรรค์งานฝีมือจากสิ่งของต่างๆ ที่สามารถหาได้ภายในบ้าน โดยรายการจะถูกแบ่งออกเป็นช่วงผ่านหัวข้อของการสร้างสรรค์ เช่น Food Finger Tips การทำอาหารง่ายๆ ที่เด็กๆ สามารถทำเองได้, Fizzics Finger Tips การทดลองทางวิทยาศาสตร์ผ่านข้าวของเครื่องใช้ใกล้ตัว, และ Little Finger Tips การประดิษฐ์สิ่งของชิ้นใหม่ด้วยเศษของเหลือใช้ด้วยตัวเอง
Little Finger Tips เป็นช่วงที่เราชอบที่สุด เนื่องจากส่วนตัวเป็นคนชอบประดิษฐ์และตกแต่งสิ่งของอยู่แล้ว ทำให้ทุกครั้งที่ดูจะรู้สึกสนุกและได้รับไอเดียใหม่ๆ เสมอ นอกจากนี้ยังช่วยเสริมสร้างสมาธิในการจดจ่อ อีกทั้งเทคนิคหลายๆ อย่างยังนำมาปรับใช้ได้จริงจนทำให้วิชาการงานอาชีพของเราในวัยเด็กได้คะแนนสูงทุกเทอม
รายการเด็กที่เลือก : Art Attack
ชื่อผู้เลือก : โยษิตา สินบัว
ตำแหน่ง : Internship
เมื่อพูดถึงรายการเด็ก รายการแรกที่เข้ามาในหัวเราคือ ‘Art Attack’ รายการศิลปะสำหรับเด็กที่มาพร้อมไอเดียการสร้างงานศิลปะอย่างง่ายทั้งขนาดเล็กและใหญ่ ที่หมายถึงใหญ่จริงๆ เพราะบางชิ้นงานมีขนาดใหญ่เท่าสนามฟุตบอลเลย
ในยุคสมัยที่อินเทอร์เน็ตยังไม่สามารถเข้าถึงได้ง่ายและรวดเร็วอย่างทุกวันนี้ รวมถึงมีวิชาศิลปะให้เรียนเพียงสัปดาห์ละ 1 ชั่วโมง ‘Neil Buchanan’ ชายหนุ่มเสื้อแดงประจำรายการ Art Attack ได้กลายเป็นครูศิลปะประจำตัวเราอีกคน
เพราะอุปกรณ์ที่หาได้ทั่วไปและการอธิบายขั้นตอนการทำอย่างละเอียด ทำให้เด็กคนหนึ่งสามารถผลิตงานศิลปะสนุกๆ ตามได้แค่มีกระดาษและปากกา นอกจากนั้น เรายังหยิบวัสดุเหลือใช้ในบ้านอย่างกระดาษลังหรือหนังสือพิมพ์มาทำเปเปอร์มาเช่ ซึ่งให้ความรู้สึกว่าตัวเองโคตรเจ๋งที่สามารถประดิษฐ์ของใช้หรือของเล่นเองได้
ส่วนที่ชอบที่สุดคงหนีไม่พ้นตอนที่ Neil Buchanan หยิบเสื้อผ้า รองเท้า และอุปกรณ์รอบตัวมาวางเรียงกันที่พื้น แล้วเราก็ลุ้นว่าเมื่อมองจากมุมสูงแล้ว สิ่งของที่จัดเรียงที่พื้นนั้นจะกลายเป็นภาพอะไร
สุดท้ายนี้ Art Attack เป็นหนึ่งในรายการที่มีผลต่อการเติบโตและสร้างเราให้เป็นเราในทุกวันนี้มาก แม้โตขึ้นแล้วเราก็ยังชอบทำงานศิลปะในห้องเล็กๆ ของตัวเองอยู่ บางครั้งก็วาดรูป บางครั้งก็ซื้อดินกระดาษมาปั้นให้เป็นของใช้ต่างๆ Art Attack ช่วยให้เราเห็นความเป็นไปได้ในการสร้างสรรค์ และไม่จำเป็นต้องอยู่ในกรอบความคิดหรือใช้เพียงอุปกรณ์เดิมๆ อีกต่อไป
Writer
