เขาว่ากันว่า ถ้าอยากดูหิ่งห้อยต้องมาดูที่อัมพวา จะได้เห็นหิ่งห้อยนับหมื่นพันใต้ต้นลำพู ไอ้เราก็ไม่เคยเห็น จนกระทั่งวันนี้ได้มีโอกาสมาสัมผัส
ณ แม่กลอง จวนถึงเวลาพระอาทิตย์ตกดิน เราลงเรือพร้อมกับท้องฟ้าที่มืดครึ้มลง หิ่งห้อยรายทางบินผ่านลำเรือเห็นเป็นระยะ
หลังจากพายเรือได้สักพักฝนก็เทลงมาอย่างที่คาดการณ์ไว้ คณะเราจึงไปอาศัยหลบฝนใต้ต้นลำพูใหญ่ หิ่งห้อยยังคงส่องแสงสว่างให้ได้เห็นโดยไม่กลัวฝนแต่อย่างใด
คืนนี้ไม่ได้ยาวนานตลอดไป เราเลยต้องไม่กลัวฝนบ้าง (แต่กลัวฟ้าที่กำลังคำรามโครมครามมากกว่า) ตัดสินใจค่อยๆ พายเรือไปอย่างช้าๆ แวะพักเป็นบางที จนฝนหยุด หิ่งห้อยหลังฝนยังคงเห็นชัดเจนและเหมือนจะมีจำนวนมากกว่าเดิม ทอแสงเป็นกลุ่มก้อนภายใต้ต้นลำพู
ทริปคืนนั้นผ่านไปไว สายฝนไม่ได้ชะอะไรๆ ไปซะหมด ยังเหลือภาพจำของแสงของหิ่งห้อยและภาพถ่ายที่บันทึกไว้ เป็นประสบการณ์ดูหิ่งห้อยครั้งแรกกลางสายฝนที่แสนพิเศษ ทำให้คนไม่ชอบลงน้ำลงเรืออย่างเราเริ่มชอบขึ้นมาแล้ว (นิดนึง)