ถูกตีจนไม้หัก ตัด-กล้อนผมจนเสียความมั่นใจ ถูกล่วงละเมิดทางเพศ ไม่เปิดกว้างในการหาความรู้ ระเบียบจัดแต่ห้ามตั้งคำถาม ฯลฯ
สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นประสบการณ์ตรงของใครหลายคนที่ผ่านระบบการศึกษาของประเทศไทยมาไม่มากก็น้อย หรืออย่างน้อยๆ ก็ต้องเคยเห็นจากหน้าข่าวสารกันอยู่เรื่อยๆ โดยไม่มีการแก้ไข ไม่ว่าจะเรียนจบไปกี่ปีก็ยังชวนให้เกิดความสงสัยว่าทำไมสถานศึกษาไทยซึ่งควรเป็นพื้นที่ปลอดภัยและเปิดกว้างกลับเป็นสถานที่ที่ละเมิดสิทธิของนักเรียนอยู่เสมอ
จะเป็นอย่างไรถ้าอย่างน้อยๆ มีกฎหมายเพื่อรับประกันสิทธิ-เสรีภาพ และสวัสดิการขั้นพื้นฐานที่จำเป็นสำหรับผู้เรียนจริงๆ – และนี่คือจุดประสงค์ของร่าง ‘พระราชบัญญัติว่าด้วยสิทธิมนุษยชนของผู้เรียน’ ที่เสนอโดยกลุ่ม ‘นักเรียนเลว’ ในวันเด็ก 9 มกราคม 2564 ที่ผ่านมา
ร่าง พ.ร.บ.นี้ประกอบด้วย 3 หมวดหลักได้แก่ สิทธิมนุษยชนของผู้เรียน สภาพแวดล้อมและสวัสดิภาพ และการมีส่วนร่วมของผู้เรียน ทั้งหมดตั้งเป้าหมายเพื่อให้ผู้เรียนมีสิทธิ-เสรีภาพทางความคิดและการแสดงออก รวมถึงด้านสุขภาพจิตที่ข้อเสนอร่างกฎหมายระบุให้มีนักจิตวิทยาหรือนักสังคมสงเคราะห์คอยให้คำปรึกษาเพียงพอต่อผู้เรียน รวมทั้งตัวกฎหมายตั้งใจเพิ่มส่วนร่วมในการตัดสินใจเวลาออกกฎระเบียบต่างๆ ของโรงเรียนได้
ประเด็นเหล่านี้อาจจะไม่ใช่แค่ปัญหาของนักเรียน-ผู้เรียนในระบบการศึกษาไทยเท่านั้น แต่ปัญหานี้เรื้อรังมานานและต้องการแรงสนับสนุนจาก ‘ผู้ใหญ่’ ที่ไม่มากก็น้อยผ่านการศึกษาในระบบของไทยกันมาทั้งนั้น
ร่วมกันลงชื่อสนับสนุนและอ่านร่างกฎหมายฉบับเต็มประกอบการตัดสินใจได้ที่นี่ : https://www.badstudent.co/
Writer
