เมื่อต้นปี 2563 การชุมนุมในไทยได้เริ่มขึ้นอย่างจริงจังอีกครั้ง เกิดการเคลื่อนไหวของผู้ไม่ยอมจำนน คนที่ไม่ยอมถูกกดขี่เริ่มออกมาส่งเสียงเรียกร้อง ไม่ว่าจะเป็นเสียงที่ตะโกนจากปาก ปรากฏการณ์บีบแตรรถยนต์ยาวนับหลายกิโลเมตร แฮชแท็กในโลกออนไลน์ การชูป้ายข้อความ หรือแม้กระทั่งสิ่งที่อยู่แนบชิดติดตัวที่สุด นั่นก็คือเสื้อผ้า
การได้สังเกตเห็นจุดเล็กๆ ของการเคลื่อนไหวผ่านเสื้อด้วยเทคนิคต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นข้อความ กราฟิก การเขียน ปัก สกรีน แม้กระทั่งพรินต์แปะแบบโต้งๆ ทำให้ได้เห็นความครีเอทีฟ มีทั้งความน่าสนใจในการออกแบบ และความสนุกเมื่อได้เห็นคำแสบๆ คันๆ บางตัวถึงกับทำให้อุทานในใจว่า คิดได้ไงวะ บางตัวก็เศร้าสร้อยหดหู่แทบจะปาดน้ำตา
ภาพที่บันทึกไว้ นอกจากเรื่องการออกแบบและความรู้สึกแล้ว ก็อาจจะบอกได้อีกว่า คนที่กล้าเปิดอกใส่เสื้อตัวหนึ่ง ที่ขีดเขียนด้วยลวดลายของอุดมการณ์นั้น ย่อมไตร่ตรองมาอย่างดีแล้ว และมีความมั่นใจหนักแน่นพอที่จะสวมใส่ เพราะท้ายที่สุดแล้ว เสื้อมันไม่ได้แนบชิดเพียงแค่ร่างกาย แต่อาจรวมไปถึงจิตใจที่มุ่งมั่นจะแสดงตัวตนในการเคลื่อนไหว แม้ในยามที่เราพูดอะไรไม่ได้เลย
หากคุณมีชุดภาพถ่ายที่อยากจะร่วมแชร์ในคอลัมน์ Urban Eyes สามารถส่งมาได้ที่ [email protected]
Writer & Photographer
