ป่าคอนกรีตในเมืองกรุง ใครว่าไม่สวย
กรุงเทพมหานคร เมืองหลวงของประเทศไทย ที่ผู้อาศัยอยู่ส่วนใหญ่ ต่างบอกว่าเป็นเมืองที่วุ่นวายและแออัด การเปลี่ยนแปลงไปของบ้านเมืองเป็นเรื่องธรรมดา เมื่อโลกวิวัฒนาเดินหน้าต่อไป สรรพสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง …..จากวิถีชีวิตของผู้คนที่เคยอาศัยอยู่ในแนวราบ เริ่มเปลี่ยนไปเป็นแนวดิ่ง จากที่อยู่กันเป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียว กลายเป็นตึกสูงลิ่วเสียดฟ้า ใช้ชีวิตอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลมากขึ้น มีผนังกั้นเป็นห้องๆ ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ด้วยกัน ลดน้อยลงไปทุกที ความเหนื่อยล้าและอ่อนแรงทำให้เราเกียจคร้านที่จะพาตัวเองออกไปที่ไหนไกลๆ บางครั้งอาจก่อให้เกิดปัญหาโรคกลัวการเข้าสังคม หรือโรคซึมเศร้ามากขึ้น …..เราต่างเรียกร้องหาความสุข หลายคนเรียกร้องให้มีพื้นที่สีเขียวเพิ่มขึ้นเพื่อพักผ่อนหย่อนกายา ต้องรอวันหยุดหรือเวลาว่างเพื่อออกไปชมวิวสวยๆข้างนอกเมืองนั่น แต่หารู้ไม่ ว่าป่าคอนกรีตที่เต็มไปด้วยตึกสูงเนี่ย ก็เป็นวิวที่ใช้พักผ่อนหย่อนหัวใจได้เหมือนกัน ยังไงหนะเหรอ คุณเคยเหม่อมองฟ้าในเมืองบ้างหรือเปล่าหละ ปล่อยให้สมองได้พักผ่อนจากสิ่งต่างๆรอบกาย ด้วยการเก็บสมาร์ทโฟนไว้ในกระเป๋า เปิดเพลย์ลิสต์เพลงโปรดของตัวเองคลอไว้ เสมือนว่าโลกทั้งใบนี้ มีแค่ตัวเราเองเท่านั้น เอาหละ ถ้าพร้อมแล้ว ปล่อยหัวใจ ให้ได้ไปชมวิวเมืองกรุงเทพด้วยกันเลย . แค่เปลี่ยนมุมมอง …..เราชอบขึ้นไปบนดาดฟ้าสักที่ แล้วชมวิวและทิวตึกจากมุมนั้น จ้องมองอยู่นานพอควร ไม่ได้มองจริงๆหรอก อาจค่อนไปทางเหม่อซะมากกว่า บนตึกสูงๆอากาศดีมากเลยนะ แตกต่างไปจากทุกวันที่เคยใช้ชีวิตข้างล่างนั่น กรุงเทพฯยิ่งถ้าเป็นตอนเช้าบรรยากาศดีมาก มีทั้งเสียงนกร้อง เสียงเพลงจากตึกข้างๆ เสียงเคาะเหล็กและตอกเสาดังอึกทึกมาจากระแวกนั้นบริเวณที่เป็นเขตก่อสร้าง เสียงเด็กน้อยเจื้อยแจ้วดังมาจากโรงเรียนอนุบาลแถวๆนั้น หรือจะเป็นคุณลุงที่นั่งจิบกาแฟอยู่ บางคนกำลังมุ่งหน้าไปทำงานในตอนเช้า บางคนก็ออกมารดน้ำต้นไม้ เรายืนนิ่งๆและซึมซับบรรยากาศ ทุกชีวิตดำเนินไปอย่างเนิบช้า ความไม่เร่งรีบท่ามกลางความเร่งรีบ […]