เราคุ้นเคยกับเขตบางซื่อมากขึ้น ก็ตอนที่เข้าไปรับวัคซีนป้องกันโรคระบาดที่สถานีกลางบางซื่อ แต่ถ้าถามว่าเขตนี้มีอะไรอีก เราก็ไม่ค่อยรู้เท่าไหร่ จนมาระลึกได้ว่าตัวเองเคยผ่านเขตนี้ที่มีถนนสายไม้และโรงเลื่อยด้วย อีกอย่างไม่รู้ว่าเกี่ยวไหม แต่เรารู้จักเพลงสาวบางโพนั้นโก้จริงๆ ซึ่งบางโพก็อยู่ในเขตบางซื่อซะด้วยสิ
ที่บางซื่อตอนนี้มีรถไฟฟ้า MRT ตัดผ่านแล้ว ทำให้เดินทางง่ายกว่าเดิมเยอะ จุดสตาร์ทของเราคือ MRT สถานีบางโพ เลยเดินโก้ไปเรื่อยๆ จนเจอวัดบางโพฯ วันที่ไป น้ำในแม่น้ำเจ้าพระยาสูงเกือบล้นตลิ่งเข้ามาที่ท่าแน่ะ พอเดินเลยไปไม่ไกลก็เจอซอยประชานฤมิตร (ถนนสายไม้) ที่ปกติเราจะขับรถมาดูของ แต่วันนี้ลองมาเดินดูแทนสักหน่อย
ส่วนใหญ่ในซอยนี้เป็นหน้าร้านขายไม้ทั้งนั้น ตั้งแต่แผ่นไม้ยันเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหญ่ๆ ข้างในซอยก็มีชุมชนจันทร์เกษม ที่เป็นชุมชนเล็กๆ บ้านไม้ชั้นเดียวติดๆ กัน ขณะเดียวกันเราก็อยากรู้จักโรงเลื่อยใหญ่ๆ ที่อยู่ละแวกนี้ เลยลองถามพี่มอเตอร์ไซค์เช่นเคย ได้ความว่าโรงเลื่อยเล็กๆ จะอยู่ในซอย แต่โรงเลื่อยใหญ่ๆ จะอยู่ต่างจังหวัด แต่มีบ้างที่อยู่ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ความเจ๋งคือ พี่วินฯ ที่เราคุยด้วยบอกว่าตัวเองเคยเป็นดารามาก่อน ทำเอาทริปนี้มีอะไรสนุกๆ เซอร์ไพรส์เพิ่มขึ้นเฉยเลย
เราลัดเลาะตามทางขนานไปกับแม่น้ำเจ้าพระยาเรื่อยๆ จนเจอวัดสร้อยทอง ที่ท่าเรือวัดเต็มไปด้วยนกพิราบและคนมาให้อาหารปลา เรียกว่าเป็นจุดที่ดีเหมาะกับการถ่ายภาพมากๆ แต่น่าเสียดายที่เวลามีน้อยไปหน่อย เราต้องไปสำรวจส่วนอื่นๆ ในบางซื่ออีก ก็เลยเดินไปตามทางเรื่อยๆ จนเจอวัดเสาหิน ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เพราะสร้างเหมือนปราสาทหินที่ยกมาจากจังหวัดบุรีรัมย์ โชคดีที่เราเข้าไปได้จังหวะที่นักเรียนกำลังฟังพระท่านเทศน์คำสอน เลยได้เก็บภาพบรรยากาศมาฝากกัน
จากนั้นเราเดินทางไปยังมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ และแวะเข้าซอยวัดหลวง คาดหวังว่าชื่อซอยขนาดนี้ต้องมีวัดหลวงแน่ๆ แต่ปรากฏว่ามันเป็นแค่ชื่อซอยเฉยๆ ไม่มีวัดอะไรหรอก ก็เลยพกพาความผิดหวังน้อยๆ ไปที่ลานกีฬาที่มีเด็กๆ มาเล่นฟุตบอลและผู้ใหญ่มาออกกำลังกายกันอย่างคึกคัก เราประทับใจที่ กทม. สนับสนุนให้คนออกกำลังกายด้วยการจ้างครูมาสอนเต้นแอโรบิกด้วย ทำให้พื้นที่มีชีวิตชีวาขึ้นมาก
สุดท้ายที่ขาดไม่ได้เลยคือ สถานีรถไฟบางซื่อ เราเดินถ่ายภาพบริเวณนอกอาคารของสถานี รอแสงสุดท้ายหรือ Blue Hour ในช่วงเย็นที่เป็นช่วงเวลาเหมาะกับการถ่ายภาพสุดๆ เผลอๆ ถ้าไปถูกเวลา มีรถไฟเข้าสถานีพอดีก็กำไรเลย แต่สุดท้ายต่อให้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเป็นพิเศษ แสงสุดท้ายของวันนี้ที่บางซื่อก็พอที่จะทำให้ผมมีความสุขแล้ว
Writer & Photographer
